(SF)จัดรัก....ให้กั้งมาวิน^^

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

จัดให้ตามคำเรียกร้อง หวังว่าจะชอบนะคะ^^

เนื้อเรื่อง

(SF)จัดรัก....ให้กั้งมาวิน^^

                -KANG MAVIN-

ผม...กั้งมาวิน ไอดอลสุดฮอตของยุคสมัยนี้ กำลังนั่งเซ็งอยู่ในห้องอัดเพียงลำพัง ขณะที่เพื่อนร่วมวงการวัยเดียวกับผมหลายๆคนออกเดตกันเป็นว่าเล่น ผมไม่เข้าใจเลย... ผมมองเงาตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจก หน้าตาก็เรียกว่าหล่อขั้นทำลายล้าง แถมยังเก่งไปซะทุกด้านอีก หรือแบบนี้กันที่เขาเรียกว่าเพอร์เฟ็คเกินไป เฮ้อออ...คือผมก็อยากจะออกเดตอย่างคนอื่นเขาบ้างเหมือนกันนะ

                “เฮ้...พี่กั้ง มานั่งถอนหายใจอะไรอยู่คนเดียวเนี่ย”

                ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่เข้ามาทักทายผมด้วยน้ำเสียงสดใส เจ้าแจ๊คกี้ซีอีกแล้วเหรอ วันนี้มันไม่ไปออกเดตที่ไหนอีกหรือไง ถึงได้มีเวลามากวนผมเนี่ย

                “ว่าไงครับ พี่กั้งมาวิน ไอดอลหนุ่มฮอตสะเทือนวงการ มานั่งถอนหายใจเป็นหนุ่มไร้รักอะไรตรงนี้”

                ผมตวัดสายตามองหน้าคนพูดอีกรอบ ดูแต่ละคำที่ออกจากปากช่างแทงใจดำอะไรอย่างนี้ ถ้าจะพูดแบบนี้ ให้มันหยิบมีดมาแทงผมเลยดีกว่า

                “เรื่องของคนหล่อ คนขี้เหร่จะยุ่งทำไมวะ-O-!!”ผมตอบเสียงห้วนด้วยความขุ่นเคือง ทำเอาเด้กกวนประสาทอย่างเจ้าแจ๊คกี้ซีเหวอไปชั่วขณะ ก็แค่ชั่วขณะเท่านั้นนะ...

                “เอ...นี่ผมพูดแทงใจดำเหรอ พี่ถึงได้โมโหแบบนี้ พี่อยากมีความรักบ้างใช่มั้ยล่ะ” ...และมันก็กลับมาเหมือนเดิม

                “อย่ามาทำรู้ใจฉันนะ ...แต่นายเดาถูก ฉันแค่อยากรู้ว่าฉันบกพร่องตรงไหนวะ ทำไมถึงไม่มีสาวๆมาขอเดตฉันบ้าง ไม่เหมือนแก มีแต่คนอยากเดตด้วยทั้งนั้น”ผมระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาในที่สุด

                “นั่นไง... เอาอย่างนี้มั้ย ผมจะช่วยพี่เอง เรื่องนี้ผมถนัดมากถึงมากที่สุด”

                “ห๊ะ...อย่างนายเนี่ยนะจะมาช่วยฉัน จะแบ่งสาวๆในสต็อคนายมาให้ฉันหรือไง บอกเลยนะว่าฉันไม่ต้องการ”

                “โหวววว...เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่มีสาวๆมาแบ่งให้หรอกนะ ของอย่างนี้ต้องหาตามสเปคครับผม”

                “ยังไงวะ หาตามสเปค??”ผมงงกับสิ่งที่เจ้าแจ๊คกี้ซีมันพูดจริงๆนะ เพราะผมไม่ได้ตั้งสเปคอะไรไว้เลยนี่สิ แล้วจะหายังไง

                “บอกมาเลยว่าพี่ชอบผู้หญิงแบบไหน ตัวเล็ก น่ารัก ขี้เล่น หรือสวย เซ็กซี่ หุ่นนางแบบวิคตอเรียซีเคร็ท ชอบแบบไหนว่ามาเลย”

                มึนสิครับนาทีนี้- -;;; ผมไม่ได้ชอบแบบไหนเป็นพิเศษซะด้วย แค่เวลาจะมองสาวๆยังแทบจะไม่มีด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่มานั่งนึกว่าตัวเองชอบแบบไหนเลย

                “ไม่รู้อะ ฉันไม่ได้มีเวลามาคิดเรื่องแบบนี้นะเว้ย”

                “เฮ้ออออ...เข้าใจละว่าทำไมถึงไม่มีสาวๆคนไหนอยากเข้าใกล้พี่”เจ้าแจ๊คกี้ซีทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ราวๆห้านาที ก่อนจะดีดนิ้วอย่างนึกอะไรดีๆได้

                “ผมนึกออกละ ผมว่าพี่ควรจะไปตามหาสาวที่ใช่ก่อนเป็นอันดับแรกนะ งั้นก็ต้องเป็นที่นี่เลย^^”

                พูดจบเด็กตัวแสบที่ตอนนี้กลายร่างเป็นกามเทพก็ดึงผมให้ออกไปจากห้องอัด แต่ผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่ากามเทพตัวดีนี่จะพาผมไปที่ไหน เพราะนอกจากหัวเราะหึหึอย่างร้ายกาจแล้ว เจ้าแจ๊คกี้ซีก็ไม่ได้บอกอะไรผมเลย

                พารากอน...ตอนนี้ผมถูกลากมาเป็นถ้ำมองที่พารากอน เสื้อฮู้ดพร้อม หมวกพร้อม แว่นพร้อม ผ้าปิดปากพร้อม เอาล่ะ...ผมควรพบจิตแพทย์ที่ไหนดี- -;; ตกลงเจ้าบ้านี่พาผมมาทำอะไรในสถานที่อันล่อแหลมแบบนี้ แล้วยังให้ผมแต่งตัวยังกับพวกโรคจิตนี่อีก

                “นายช่วยอธิบายการกระทำพิลึกพิลั่นนี่หน่อยได้มั้ย เจ้าแจ๊คกี้ซีตัวแสบ”

                “ก็พลางตัวมาตามหาสาวคนที่ใช่ ตรงใจพี่ไงครับ พี่กั้งมาวิน โว๊ะ...ขี้สงสัยจริงๆ”

                “อันนั้นฉันเข้าใจ แต่ที่ไม่เข้าใจคือ... ทำไมต้องแต่งตัวเหมือนโรคจิตด้วยวะ”

                “พลางตัวไงครับพี่ พลางตัว!!”ตาเรียวแสนเจ้าเล่ห์หันมาหรี่มองผมอย่างเอือมระอา “หรือพี่จะมาแบบโล่งๆแล้วโดนสาวๆแถวนี้รุมทึ้งก่อนได้สาวสวยไปเดตด้วยล่ะ”

                “โอเค. ฉันเข้าใจ นายพูดถูก แล้วไงต่อ”

                “นั่นๆ คนนั้นเป็นไง สูง ขาว ผมยาว สวย หุ่นกำลังดี เหมาะกับพี่สุดๆ”กามเทพจำเป็นจับหน้าผมให้หันไปตามสายตาของตัวเอง

                ห่างออกไปไม่ไกลเท่าไร ผมได้เจอกับผู้หญิงที่ไม่น่าจะมาเดินเล่นอยู่แถวนี้ เธอน่าจะไปปรากฏตัวอยู่บนปกFHMมากกว่า สูงขาว อึ๋ม ผมยาวสลวย หุ่นเป๊ะ แต่นั่นไม่ใช่สตาย เอ้ย!...สไตล์ที่ผมชอบสักเท่าไร ผมหันไปทำหน้าเบื่อโลกใส่คนข้างๆ เป็นการบอกว่าไม่ชอบคนที่เขาแนะนำสักนิด

                “งั้นก็คนนั้น น่ารัก สดใส ยิ้มเก่ง ดูเป็นสาวอาร์ตๆ”กามเทพคนเดิมชี้ไปอีกทาง นั่นทำให้ผมต้องหันมองตามไปโดยอัตโนมัติ

                ไม่ไกลจากที่ที่ผมยืนอยู่ สาวสวยดูมีสไตล์เฉพาะตัว โด่ดเด่นด้วยรอยยิ้มสดใสน่ารัก แต่ในสายตาของผมนั้น บอกเลยว่ายังไม่ตรึงตามากพอ คนนี้ก็ไม่ผ่านอยู่ดีนั่นล่ะ ผมหันไปมองหน้าที่ถูกปกปิดไปด้วยอุปกรณ์พลางตัวของกามเทพจำเป็นแล้วส่ายหน้าเป็นรอบที่สอง เจ้าตัวถึงถอนหายใจด้วยความเซ็งสุดขีด

                “งั้นก็.....”

แต่ก็ไม่ได้ละความพยายามเลยแม้แต่น้อย ยังคงชี้สาวๆให้ผมดูอยู่นาน จนกระทั่งเวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมง ตอนนี้ผมเริ่มจะเหนื่อยกับการต้องคอยมองตามสาวๆที่เจ้าแจ๊คกี้ซีชี้ให้ดูแล้ว ในขณะที่กามเทพจำเป็นก็คงเหนื่อยน่าดู เพราะตอนนี้เริ่มจะทำหน้าบึ้งซะแล้ว

“อะไรของพี่ครับ พี่กั้งมาวิน โน่นก็ไม่ชอบ นี่ก็ไม่ใช่ นั่นก็ไม่เอา นี่เหนื่อยนะครับเนี่ย”

ผมหันมามองคนข้างๆอย่างไม่เข้าใจ บ่นทั้งๆทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนลากผมมา แล้วดูทำหน้าเข้าสิ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากสีแดงระเรือที่เชิดขึ้นดึงดูดผมมากว่าสาวๆสี่ห้าคนที่ผ่านมาซะอีก ว่าแต่เจ้าแจ๊คกี้ซีมันถอดผ้าปิดปากตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ผมว่าผมควรจะถอดออกบ้างนะ หายใจไม่สะดวกเลย- -;;

“ผมว่าพักก่อนดีกว่า ตอนนี้ผมหิวจนจะกินพี่ได้อยู่แล้ว”

บ่นเสร็จก็เดินหันหลังเข้าไปข้างในพารากอนอย่างรวดเร็ว มันไม่คิดจะรอผมบ้างเลยหรือไงเนี่ย ผมรีบเดินตามเจ้าแจ๊คกี้ซีเข้าไปบ้าง ก่อนที่จะมีใครได้ทันสังเกตว่าโรคจิตสองคนที่มายืนส่องสาวหน้าห้างเป็นกั้งมาวิน ไอดอลสุดฮอตของวงการเพลง

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นในเวลาต่อมา

-JAKKY C-

ผมสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะด้วยความหิวอย่างถึงที่สุด หิวพอที่จะเขมือบคนเรื่องมากอย่างพี่กั้งมาวินได้เลยล่ะ คนอุตส่ามาช่วยมองหาสาวๆสวยๆให้ แต่กลับปฏิเสธซะหาทางไปต่อไม่เจอ ผมทั้งโมโหทั้งหิวสุดๆไปเลย แต่...ไม่มีทางที่คนอย่างแจ๊คกี้ซีจะยอมแพ้ เพราะผมคือนักวางแผนระดับเทพ การแปลงร่างเป็นกามเทพมันก็แค่เรื่องเล็ก ไม่มีทางที่ผมจะทำพลาดอย่างแน่นอน ยังไงซะ...ผมก็ต้องหาสาวที่ถูกใจพี่กั้งมาวินจอมเรื่องมากคนนี้ให้ได้ แต่ก่อนอื่นผมขอกินก่อนนะ

“ระหว่างที่ผมเติมพลัง พี่ก็ช่วยคิดถึงสเปคสาวในอุดมคติไว้ด้วยก็ดีนะ พอเริ่มภารกิจต่อจะได้มีเป้าหมายชัดเจน”ผมบอกคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเสียงเข้ม ต้องจริงจังนิดนึงเดี๋ยวภารกิจล่มอีกรอบ

“ห๊ะ...ออ..ได้ๆ”

“ดีมาก^^”

ผมก้มหน้าก้มตาลงมือกินอาหารที่อยู่ตรงหน้า โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งผมเงยหน้าขึ้นมาสบเข้ากับดวงตากลมใสวาววับคู่นั้น ผมอึ้งค้างไปประมาณห้าวินาทีเห็นจะได้ ก่อนเจ้าของสายตาจะเผยรอยยิ้มสดใสออกมา ผมยอมรับนะว่ารอยยิ้มของคนตรงหน้าทำให้ผมเคลิ้มไปเหมือนกัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นมันอยู่ที่ว่าคุณพี่กั้งมาวินมองหน้าผมแล้วยิ้มแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง

“มองผมแล้วยิ้มแบบนี้ หมายความว่าไงครับ”

“ก็.....”

ลากเสียงยาวอย่างน่าสงสัย และน่าหวาดระแวงมากถึงมากที่สุด พี่กั้งมาวินยื่นหน้าเข้ามาหาผมซะใกล้จนผมกังวลว่ากลิ่นปากตัวเองจะแรงไปหรือเปล่า

“ฉันว่า...ฉันเจอคนที่ถูกใจแล้วล่ะ^^”

                “จริงเหรอOO!!”ผมแทบพ่นปลาแซลมอนที่อยู่ในปากออกมาใส่หน้าพี่กั้งมาวิน เรียกว่าผมกำลังดีใจมากเลยตอนนี้ ภารกิจของผมกำลังจะสำเร็จแล้ว

                “ไหนๆ คนไหน บอกมาเลย ผมจะได้ช่วยหาวิธีชวนคุย”

                “ก็เป็นคนสดใสนะ ยิ้มง่าย พูดเก่ง สูง ขาว น่ารัก ไม่ห่วงภาพพจน์ อยู่ด้วยแล้วชีวิตมีสีสันดี เจ้าแผนการด้วยนะ กินก็เก่ง ฉันว่าฉันถูกใจคนนี้ล่ะ”

                งงสิครับ- -;; ที่พูดนี่หมายถึงใครเนี่ย จะชี้ให้ดูเลยไม่ได้เหรอ ผมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด แต่แน่นอนว่าผมนึกไม่ออกหรอก สงสัยผมจะไม่เคยเจอ คนใกล้ตัวพี่กั้งมาวินใช่มั้ยเนี่ย

                “พี่กั้งมาวินครับ พี่บอกมาเลยดีกว่า ผมขี้เกียจเดา”

                พี่กั้งมาวินไม่ได้พูดอะไร แต่กลับยื่นบางอย่างให้ผม โทรศัพท์มือถือของเขาเหรอ เอามาให้ผมทำไมกันเนี่ย ทำไมเป็นคนทำอะไรเข้าใจยากจังวะครับ

                “มองที่หน้าจอสิ แล้วนายจะรู้เองว่าคนคนนั้นเป็นใคร^^”

                ผมทำตามที่พี่กั้งมาวินบอกอย่างว่าง่าย และสิ่งที่ผมเจอก็คือหน้าของตัวเองที่ถูกกล้องหน้าของโทรศัพท์มือถือจับอยู่ เดี๋ยวนะ...นี่พี่กั้งมาวินจะบอกว่า คนที่เขาพูดถึงคือผมงั้นเหรอOO!!

                “ว่าไง?? นายจะไปเดตกับฉันได้หรือเปล่า?”

                “ห๊ะ!!....”ช็อคสิครับ ผมกำลังโดนกั้งมาวิน ไอดอลสุดฮอตขอเดตนะครับ นี่ผมควรจะดีใจใช่มั้ยเนี่ย แล้วผมควรจะตอบยังไงดีล่ะ

                “นายไม่อยากไปเหรอ งั้นฉันไปหาสาวๆคนอื่นต่อก็ได้นะ”

                “มะ...ไม่ใช่ครับ คือ...ผมแค่ตกใจ เอ่อ....มันจะเป็นยังไงถ้าผมรับคำชวนของพี่เนี่ย”

                “ไม่รู้สิ ถ้าเวิร์คเราก็คงเป็นแฟนกัน ความจริงฉันไม่ได้มีสเปคอะไรหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันมีแล้ว ...ฉันมีนายเป็นสเปคของฉันไง ไม่มีใครเป็นได้อีกด้วย”

                เอิ่ม...พูดมาขนาดนี้ ผมว่าผมควรจะรับคำชวนพี่กั้งมาวินนะครับเนี่ย โอยยย...ทำไมผมต้องเขินด้วยวะครับ อย่าบอกใครนะว่าตอนนี้ผมกำลังหน้าแดงอยู่ ให้พี่กั้งมาวินเห็นคนเดียวก็พอ ผมเขินนะ><///

                “ถ้าพี่พูดขนาดนี้ ผมคงไม่กล้าปฏิเสธ ตกลงก็ได้^//^”

                “ฉันรู้ว่ายังไงนายก็ต้องตกลง เพราะทุกครั้งที่ฉันปฏิเสธผู้หญิงที่นายชี้ให้ดู นายแอบบถอนหายใจโล่งออกตลอดเลย เด็กเจ้าเล่ห์”

                เอ่ออออ...ผมไม่คิดว่าพี่กั้งมาวินจะสังเกตผมด้วยนะนั่น อย่างที่ว่าล่ะครับ ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกโล่งใจทุกครั้งที่พี่เขาส่ายหน้าใส่สาวๆเหล่านั้น ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผมทำไปตอนไหน และอย่าบอกใครนะว่าผมดีใจจนแทบจะหงายหลังที่พี่กั้งมาวินชวนผมไปเดต ย้ำ!! อย่าบอกใครเด็ดขาดล่ะ ว่าเราสองคนกำลังจะไปเดตกัน

                ไม่อยากเชื่อเลยว่าแผนการจัดรักให้พี่กั้งมาวิน จะกลายมาเป็นแผนการจัดรักให้ตัวเองด้วย ผมนี่เก่งจริงๆเลยว่ามั้ยครับ อ้อ!..ขอพูดประโยคนี้หน่อยนะ

                “ไปเดตกันเถอะ พี่กั้งมาวิน^^//”

………………………………………………………………………………….

Talk…มาเป็นช็อตฟิคเนอะ กลัวเขียนเรื่องยาวแล้วเบื่อกลางคัน

หวังว่าคนอ่านจะชอบนะคะ^^

และสุดท้ายขอฝากผลงานของกั้งซีดีด้วยนะคะ

กั้งมาวินกับแจ๊คกี้ซี เย้ยยย!! ไม่ใช่

ฝากละครของหน่องกั้งด้วยนะคะ ‘ทอฝันกับมาวิน’

และเพ่ซีดี ‘จัดรัก’ นะคะ