คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8 : ความจริงที่เจ็บปวด
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปทางโรงเรียนเริ่มจัดเตรียมงานกีฬาสานสัมพันธ์ ซึ่งจะมีโรงเรียนอื่นมาแข่งขันด้วยอีกสามโรงเรียน แต่ละโรงเรียนนั้นล้วนเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงและมีนักเรียนแลกเปลี่ยนเยอะพอๆกับโรงเรียน x เหมือนกัน
บรรยากาศในห้องเรียน ตอนนี้วุ่นวายมากเนื่องจากชั่วโมงนี้ไม่ได้เรียน ครูงดสอนเพราะหัวหน้าห้องต้องไปประชุมกับหัวหน้าห้องคนอื่นๆทั้งหมดของมอปลาย เรื่องงานกีฬาสานสัมพันธ์ในครั้งนี้ รวมทั้งคุณครูด้วย
ไม่นานนัก คุณครูจุงอาก็เดินเข้ามาพร้อมกับหัวหน้าห้อง ในมือของยงกุกมีกระดาษเอสี่อยู่ประมาณสองสามแผ่น
“อะแฮ่ม!” ครูจุงอากระแอมเล็กน้อยแต่ก็ทำให้นักเรียนทุกคนเงียบกริบ
“เอาล่ะทุกคน หลังจากที่ฉันไปประชุมเรื่องงานกีฬาสานสัมพันธ์มา ห้องของพวกเราจะได้รับหน้าที่ดูแลและเสิร์ฟน้ำให้กับนักกีฬาบาสเก็ตบอลกับนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนเรานะครับ” บังยงกุกเอ่ยจบก็ได้ยินเสียงเฮฮาขึ้น ห้องทุกห้องของมอปลายต้องมีหน้าที่และรับผิดชอบ
“เงียบ!!!” ปั้ง!!!!!!!!!!! ครูจุงอาตบโต๊ะเสียงดัง
“ขอบคุณครับ คุณครู” ยงกุกโค้งให้ครูคนสวยที่ทำให้ทุกคนเงียบได้ เพราะตนยังพูดไม่จบ
“พูดต่อเลย” ครูจุงอาหันมายิ้มให้ยงกุก(เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วมาก)และยืนกอดอกวางมาดเพื่อไม่ให้นักเรียนพูดแทรกขึ้นอีก
“นินิว” ยงกุกเรียกนินิวที่นั่งอยู่หลังห้องข้างเซฮุน
“ค่ะ” ร่างเล็กขานรับ
“วันเปิดงานเธอไปเป็นผู้ถือป้ายโรงเรียนนะ” หัวหน้าห้องยัดเยียดหน้าที่ให้
“ห๋า........o_O ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ” นินิวทำหน้าเหรอหรากับสิ่งที่ตนได้ยินมา
“ทุกคนได้ตกลงกันแล้วว่าจะให้เธอ งานนี้เธอปฏิเสธไม่ได้นะ” จากนั้นยงกุกก็บอกหน้าที่ของแต่ละคนไปจนครบ
นินิวนั้นมีชื่อเสียงในโรงเรียนไม่น้อยเลยทีเดียว จะเป็นเพราะอยู่ในแก๊งของเซฮุนก็มีส่วนและอีกอย่างคือ หน้าตาน่ารัก ตัวเล็ก มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อแถมเป็นชาวต่างชาติด้วยเป็นที่หมายปองของใครๆอีกหลายคน พวกหัวหน้าชั้นอยากเห็นว่าถ้าแต่งตัวถือป้ายของโรงเรียนแล้วจะน่ารักขนาดไหน
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันงานกีฬาสานสัมพันธ์ระหว่างสามโรงเรียน ที่มีโรงเรียนมัธยม x โรงเรียนมัธยม k และโรงเรียนมัธยม m ซึ่งเป็นโรงเรียนในเครือข่ายเดียวกัน ขบวนแต่ละโรงเรียนได้เข้ามาอยู่ในสนามทั้งสามโรงเรียนเรียบร้อย คนถือป้ายโรงเรียนล้วยสวยๆกันทุกคนโดยมี
คิมแทยอน เป็นตัวแทนถือป้ายโรงเรียนมัธยม m
คิมฮยอนอา เป็นตัวแทนถือป้ายโรงเรียนมัธยอม k
และ รินดา มาลี เป็นตัวแทนถือป้ายโรงเรียนมัธยม x
ใครเห็นทั้งสามคนนี้ต่างก็ตกตะลึงในความสวยน่ารักกันทุกคน
“นินิวของฉันน่ารักว่ะ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใครบอกของนาย ของฉันต่างหาก” เสียงผู้ชายอีกคนแย้งขึ้น
“แทยอน ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” คราวนี้เป็นเสียงผู้หญิงพูดขึ้น
“ใช่ๆ ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนไปอยู่มัธยม m เนี่ย สวยขึ้นมากเลย” เสียงผู้หญิงอีกคนพูดเสริม
“ฮยอนอา สวย เซ็กซี่ นี่แหละสเป็ค”
“ถ้ากูได้แฟนแบบฮยอนอานะ จะไม่มองใครอีกเลย” ผู้ชายสองคนคุยกันข้างสนาม
หลังจากเดินขบวนเสร็จสาวๆที่ถือป้ายก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมาย นินิวได้เป็นคนเสิร์ฟน้ำให้กับนักกีฬาบาสซึ่งรวมกับเพื่อนในห้องอีกห้าคนที่ได้รับหน้าที่เดียวกัน ซึ่งตอนนี้โรงเรียมัธยม x ได้แข่งกับโรงเรียนมัธยม m
“โรงเรียนเราเริ่มแข่งยัง แฮกๆ” นินิววิ่งมาสุดชีวิตกลัวมาไม่ทัน
“ยังๆ แต่ใกล้แล้วล่ะ นักกีฬากำลังวอมอยู่เลย” เพื่อนสาวตอบ นินิวมองไปที่สนามกำลังเห็นแบคฮยอนชู้ตบาสลงห่วงติดกันสามครั้งเลยทีเดียว
“ว้าว เท่ห์จัง” นินิวมองตาค้าง
“เซฮุนคงจะมีกำลังใจแข่งนะ ดูสิมีคนรักมาให้กำลังใจถึงข้างสนาม” เพื่อนอีกคนแซว
“เปล่าซะหน่อย” นินิวยิ้มแห้งๆ
-เซฮุนคงจะไม่คิดกับเรามากกว่าเพื่อนหรอก มั้งนะ- นินิวคิดในใจ กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น ว่าถ้าเซฮุนรู้ว่านินิวคิดกับเซฮุนแค่เพื่อนจะเป็นยังไง
เสียงกรี๊ดข้างสนามเต็มไปหมด ทั้งของโรงเรียนอื่นและโรงเรียนเจ้าภาพ แต่ถึงแม้จะอยู่โรงเรียนอื่นก็ยังเชียร์โรงเรียนที่มีสมาชิกเอ็กโซอยู่ดี ไม่ยอมเชียร์โรงเรียนตัวเอง
ไม่นานเมื่อถึงเวลาพัก เซฮุนรีบวิ่งมาทางนินิวทันทีและตามด้วยนักกีฬาคนอื่นๆ
“เหนื่อยมากมั้ย” ร่างเล็กยื่นขวดน้ำให้ร่างสูง
“ไม่เลย แค่มีนินิวมาเชียร์ก็หายเหนื่อยแล้ว” เซฮุนรับขวดน้ำมาแล้วยักคิ้วให้ร่างเล็ก
“มันเป็นหน้าที่ต่างหากล่ะ” นินิวยิ้มให้และถือขวดน้ำอีกขวดหนึ่งไปให้ร่างหนาที่พึ่งเดินมาจากสนาม แล้วยื่นขวดน้ำให้ทั้งที่มือสั่น
“ขอบใจนะ” ร่างหนารับขวดน้ำมาและดื่มทันที เป็นภาพที่ทำให้ร่างเล็กใจเต้นโครมครามเลยล่ะ
“พี่แบคฮยอน ผ้าค่ะ” นินิวยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้ เพราะเห็นร่างหนาเหงื่อเต็มไปหมด
“วันนี้ว่างมั้ย” แบคฮยอนรับผ้าขนหนูผืนเล็กมาและถามขึ้น
“วะ ว่างค่ะ” ถึงจะไม่ว่างสำหรับพี่ นินิวว่างเสมอ ร่างเล็กคิดในใจ
“เย็นนี้พวกพี่จะฉลองอัลบั้มใหม่น่ะ ไปด้วยกันมั้ย ” แบคฮยอนพูดขึ้น
“ไปได้หรอคะ” ถึงจะถามไปแบบนั้นแต่ข้างในดีใจจนอยากกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงนั้นเลย
“ได้สิ ถ้างั้นถือว่าตกลงแล้วนะ” พอดีกับเสียงนกหวีดดังขึ้น แบคฮยอนจึงยื่นผ้าคืนให้กับร่างเล็กและวิ่งไปที่สนาม ทิ้งให้ร่างบางยืนหน้าแดงอยู่ข้างสนาม โดยไม่รู้ว่าการกระทำของทั้งสองเมื่อครู่นี้ได้อยู่ในสายตาคู่หนึ่งอยู่ตลอดเวลา
“ไม่เหม็นเลย พี่แบคดูแลตัวเองดีจัง” นินิวยกผ้าที่พึ่งซับเหงื่อคนที่ชอบมาดมและบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหันกลับไปสนใจการแข่งขันต่อ
การแข่งขันเป็นไปอย่างดุเดือด และสุดท้ายโรงเรียนมัธยม x ก็เป็นฝ่ายชนะไป เซฮุนดีใจมากจึงวิ่งไปกอดนินิวที่ข้างสนามเมื่อหมดเวลา แต่จะมีแค่คนเดียวที่ไม่ดีใจเลย
-หงุดหงิดว่ะ ทำไมต้องหงุดหงิดอีกแล้ว ก็แค่ไอ้เซฮุนไปกอดกับแฟน มันก็ถูกแล้วนี่- แบคฮยอนคิดในใจและมีท่าทางฟึดฟัดออกไปจากตรงนั้นเลย นินิวได้แต่มองตามเพราะโดนเซฮุนดึงเอาไว้
“พี่แบคจะไปมั้ยเย็นนี้” เซฮุนถามขึ้น
“ไม่ไปหรอก วันนี้เหนื่อยจะกลับหอ” แบคฮยอนนึกถึงภาพที่เซฮุนกอดกับนินิวแล้วหงุดหงิด
“อ่าวพี่ ไหงเป็นงี้ล่ะ ปกติไม่เคยพลาด” เซฮุนทำหน้าแปลกใจ
“ไม่ไปก็คือไม่ไป จบนะ” แบคฮยอนเก็บของเสร็จแล้วก็เดินออกไป
“เป็นอะไรของเขาวะ” เซฮุนบ่นกับตัวเองที่เห็นรุ่นพี่เปลี่ยนไป
“ไม่ได้เจอกันนานนะ” หญิงสาวทักขึ้นเมื่อเห็นร่างหนากำลังจะเดินผ่านตนไป
“ทะ แทยอน” แบคฮยอนแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“สบายดีมั้ย” ร่างบางถามต่อ
“สะ สบายดี คุณล่ะ เป็นไงบ้าง” แบคฮยอนจับมือร่างบางขึ้นมากุมไว้
“สบายดี ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ” ร่างบางยิ้มหวานให้
“แทก็สวยเหมือนเดิม รู้มั้ยผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน” คราวนี้แบคฮยอนจับมือร่างบางมาแตะที่แก้มตัวเองเบาๆ
“แบค อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวมีคนมาเห็นหรอก” ร่างบางรีบชักมือกลับ แต่ก็โดนแบคฮยอนดึงเข้าไปกอด
“คุณรู้มั้ยตั้งแต่ที่คุณย้ายไป ผมไม่มีความสุขเลย กลับมาได้มั้ย กลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมรักคุณนะ”
“แบค” แทยอนเอ่ยชื่อร่างหนาเบาๆและกอดตอบ
“ฮึก” ร่างเล็กที่แอบมองอยู่ตรงนั้นรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้ ไม่ให้มีเสียงออกมาและรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
-ทำไมนะ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วแท้ๆ ยังไงพี่เค้าก็ไม่มองเราอยู่แล้ว แต่พอมาเจอแบบนี้ทำไมมันถึงเจ็บมากขนาดนี้- ร่างบางวิ่งไปเรื่อยๆ รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เมื่อ1ปีก่อนแบคฮยอนเคยคบแทยอนแต่ก็เลิกกัน ถ้าทั้งสองจะกลับมาคบกันก็คงไม่แปลก
ตุ๊บ!!!
“นินิวเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอบอกมาสิ” นินิวไม่ตอบคำถามและยิ่งปล่อยโฮออกมาพร้อมกับเข้ากอดคนตรงหน้า เมื่อรู้ว่าใคร โอเซฮุน
TBC.
TALK
กลับมาแล้วค่า รอนานมั้ยเอ่ย
พอดีไรท์ว่างหนึ่งวัน ก็เลยรีบพิมพ์รีบอัพ
กลัวรีดเดอร์จะรอนานและทิ้งไรท์ไป
ที่รีดถามว่าอยู่โรงเรียนอะไรนั้น
ไรท์อยู่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ค่ะ
ไม่เม้นไม่อัพนะคะ จุ๊ฟๆ
ความคิดเห็น