ตั้งแต่เสียเธอไป...

เนื้อเรื่อง

...วันเวลาที่ผ่านล่วงเลยไป... คงเป็นเวลาที่มีค่ามากที่สุดสำหรับบางคน
และคงเป็น... ช่วงเวลาที่น่าจดจำมากที่สุด ?
และถ้าผมเข้าใจ...ผมคงเป็นคนที่โชคดีที่สุด ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตของเธอ...



                   ...รอยยิ้มที่สดใสตลอดเวลา...เสียงที่อ่อนนุ่มจวบจน...วันสุดท้ายของ...เรา



ผม...คงไม่มีโอกาสได้สัมผัส ดวงตาคู่นั้นที่เคยเฝ้ามองมาตลอด  คงไม่มีโอกาสเดินเคียงข้างเธอตอนกลับบ้าน  คงไม่มีโอกาสนั่งหันหลังชนกันตอนที่เธอโมโห และผมคงไม่ได้เป็น...เจ้าชายเหมือนที่เธออยากให้เป็น…



ต้องขอโทษด้วยนะ...ที่ผม ไม่อาจยืนกางร่มให้เธอตอนฝนตก  ไม่อาจเช็ดเหงื่อให้เธอตอนเดินไปหอสมุด  ไม่อาจห่มผ้าให้เธอตอนเป็นหวัด  ไม่อาจอยู่ข้างๆ ตอนที่เธอไม่สบาย  และไม่อาจซับหยดน้ำตาให้ ยามที่เธอต้อง...จากไป



ผม...เสียใจนะที่ผมไม่เคยบอก...ว่า...รักเธอ...  



และมันคงสายไปแล้วใช่ไหม...ที่ผมจะบอกเธอ...?  ผมเสียใจ  ผมเสียใจที่โง่ที่สุด ผมโง่เกินกว่าจะเข้าใจว่าเธอ...รักผม ขนาดไหน


แต่...เธอไม่เคยเดินจากผมไป  เธอยังอยู่กับผม  เธอยังนอนอยู่ในฝันของผม  ตื่นขึ้นมาเร็วๆสิ...ตื่นขึ้นมาเล่าเรื่องของเราต่อให้จบ  ไหนบอกว่าอยากเห็นผมร้องไห้ไง...ถ้าผมแกล้งร้องไห้แล้วเธอจะมองไง แล้วทำไม...ทำไม เธอไม่มองผมเลย...ผมร้องไห้จริงๆนะ...


ตื่นสักทีเถอะ...ผมไม่เล่นด้วยแล้วนะ ลืมตาอีกครั้งเถอะนะ...ช่วยลืมตาขึ้นมามองชายคนนี้...คนที่...รักเธอ เสมอ....!



...คนที่เธอ...หวังดีเสมอ...