คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การนำพาของโชคชะตา
" ลั๊ลลา~ ...วู้ว! ไม่มีใครมาตามกวนใจเวลาเดินเที่ยวเนี่ย..สนุกจริงๆ"เสียงจากร่างบางเจ้าของนามเซริน ฟินเมนเดลองค์หญิงแห่งนครเพเทียร์ล่าเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง เธอเดินเล่นออกมานานพอสมควรจนมาถึงตลาดแห่งหนึ่งที่ขึ้นป้ายชื่อไว้ว่า ' โรวีโล่ ' ในตลาดที่เนืองแน่นไปด้วยฝูงชนบวกกับเสียงโฆษณษสินค้าอย่างไม่ขาดสายของบรรดาเหล่าแม่ค้าพ่อค้าทำให้เธอตื่นเต้นได้ไม่ใช่น้อย.....
"เอ้า!!~..เร่เข้ามาจ้าเร่เข้ามาจ้า วันนี้ซื้อผลทริสเซอร์ห้าลูกฟรีหนึ่งลูกจ๊ะ...เร่เข้ามาจ้า!!" เสียงโฆษณาขายผลไม้จากยายแก่คนหนึ่งดังออกมาจากซุ้มขายผลไม้ เธอเดินเข้าไปที่นั้นพร้อมกับชี้ไปที่ผลไม้แล้วถามว่า
"ยายคะ...ไอ้นี่มันผลของต้นอะไรเหรอสีม่วงเนี่ย"เธอเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
"อ๋อ..นี่แม่หนูไม่รู้จักเหรอ...เอ้า! นี่น่ะเป็นผลของต้น ทริสเซ่ร์ แต่เราเรียกผลมันว่าทริสเซอร์ ผลไม้เนี่ยนะมีสรรพคุณหลายอย่างเช่นใช้ทำเป็นยาหอม นำไปประกอบอาหารหรือว่าจะกินสดๆเลยก็ได้ และมันเป็นผลไม้ชนิดเดียวที่มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ในตัวมันไม่เหมือนผลไม้อื่น ทำให้คนนิยมใช้ทำเป็นยาหอมน่ะ แล้วก็มีอีกนะ......"ยายแก่คนนั้นบรรยายสรรพคุณของผลไม้ยาวยืดอย่างชำนิชำนาญทำเธอให้เบ้หน้าหนีพร้อมกับเดินหายไปจากร้านนั้นทันที
"เฮ้อ!..."เซรินถอนหายใจอย่างโล่งอก น่ารำคาญชะมัดเลยยายนั่นน่ะ..... " เธอออกมาจากซุ้มขายผลไม้แล้วเดินเที่ยวไปเรื่อยๆจนมาถึงร้านแห่งขนมหนึ่ง ทันทีที่เธอเดินมาถึงหน้าร้านก็......
"จ๊อก~~~......โอย!!ท้องร้องแล้วหรอเนี่ยหาอะไรกินดีกว่า" เสียงท้องร้องที่บ่งบอกถึงความหิวของเจ้าตัวดังออกมาอย่างไม่เกรงใจสายตาผู้คน ทำให้เธอรีบเดินเข้าไปในร้านเพื่อหลบเลี่ยงสายตาพวกนั้นทันที
"เฮ้อ....โห!!มีอะไรบ้างเนี่ย มีทั้งสีแดง ส้ม เหลือง น่ากินดีจังเลยแฮะ" เธอเอ่ยพร้อมกวาดตาดูรอบๆโต๊ะที่วางขนมต่างๆไว้อย่างตื่นเต้น
"เอาอะไรบ้างคะ...." พนักงานสาวในร้านเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เซรินหันไปดูที่โต๊ะอีกครั้งแล้วชี้ไปที่ขนมสองสามอย่าง
"เอาพวกนี้แหละ...เอ่อ...ไม่ต้องห่อให้นะคะ" เธอพูดตัดขึ้นก่อนเมื่อเห็นพนักงานคนนั้นกำลังจะห่อขนมปังใส่ถุง พนักงานคนนนั้นหันมาพร้อมกับยื่นขนมปังให้เธอ ทันทีที่เธอได้ขนมปังเธอก็รีบกินทันทีแล้วถามกลับโดยที่ยังเคี้ยวขนมปังอยู่ไปว่า
" ยั้งหยอยี่เย่าไหย่ยะ..." เธอพูดพร้อมกลับล้วงเข้าไปในเอาธันบัตรสีเทาขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วยื่นส่งให้
"เอ่อ...ทั้งหมดห้าสิบซินส์ค่ะ" พนักงานคนนั้นรับและทอนเงินไปอย่างงงๆเล็กน้อย
"เอ่อ...เงินทอนทั้งหมดเก้าร้อยห้าสิบซินส์ค่ะ" ทันทีที่ได้เงินทอน เธอก็รีบเดินออกไปจากร้านพร้อมกับสองมือที่ถือขนมปังทันที
เซรินเดินเที่ยวไปเรื่อยๆไปพลางแล้วพยายามยัดขนมปังเข้าปากโดยไม่สนใจสายตาประชาชนที่พร้อมใจมองมาที่เธอแต่เธอก็ไม่สนใจ แล้วเดินเที่ยวต่อไป
ปึก!!!.....
"โอ้ย..!!คนกำลังกินอยู่ดีๆ ใครบ้าที่ไหนเดินมาชนฟะเนี่ยดูสิ ขนมตกหมดเลยน่าเสียดาย" ร่างบางสบถออกมาอย่าสงหัวเสียพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปที่คู่กรณีร่างใหญ่ที่บังอาจขัดจังหวะในการกินอันแสนสุขของเธอ
".................."ชายหนุ่มตีสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่สนใจกับเสียงประท้วงของร่างบางเลยแม้แต่น้อย
"นี่นาย....มาชนฉันแล้วยังทำขนมฉันตกอีกชดใช้มาเลยนะ!!"ถึงเธอจะทำอย่างไรก็ไม่สามารทำให้เขาปริปากออกได้เลย ราวกับเป็นการทวีความโกรธให้แก่ร่างบาง
เพียะ!! เสียงฝ่ามือตัดอากาศอัดเข้าที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรง
"ไอ้คนใบ้ ชิชะ คนอย่างนายมันไร้มารยาทที่สุด! ไม่รู้จักขอโทษแม้สุภาพสตรียังมีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่มั้ย เฮอะ!!! ....."เซรินตวาดอย่างโมโหพลางงจิกตาใส่ผู้ที่ถูกทำร้ายนั้นอย่างเคียดแค้น
"................."แต่เขาก็ยังไม่แสดงท่าทีหรือคิดจะปริปากออกเลย
"โว้ยยยย!!.....น่ารำคาญจริงๆอุส่าห์ได้ออกมาเที่ยวนอนวังแม้ๆ นึกว่าสนุกที่ไหนได้ กลับมาเจอคนใบ้เดินชน แถมยังไม่ขอโทษอีก!!"
"อ้าวเดลอส...กว่าจะหาตัวเจอ อ้าวแล้วเกิดอะไรกันขึ้นหรอ เห็นคุณคนสวยคนนั้นมองนายด้วยสายตาอำมหิตซะนี่"เสียงของชายหนุ่มอีกคนถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น
"..............."เมื่อเห็นทีทาของเพื่อนตนไม่มีทีท่าจะตอย เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายหมองไปทางร่างบางด้วยสายตาเหมือนจะถามว่ามีอะไรหรอ
"จะถามว่ามีอะไรใช่มั้ยล่ะ!" เซรินตอยอบ่างเยือกเย็นทำให้ผู้เป็นเจ้าของคำถามคนแรกถึงกลับกลืนน้ำลายเล็กน้อยพลางพยักหัวเป็นคำตอบแทน
"ก็ไอ้เพื่อนของนายน่ะสิ คนกำลังเดินอยู่ดีๆดันมาชนฉันซะได แถมยังทำขนมปังที่ฉันอุส่าห์ซื้อมาตกหมดเลยด้วย" เซรินพูดอย่างเคืองๆที่ต้องย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่เธอกำลังเเดนกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่ก็ดันมามีมารมาขัดขวางความสุขของเธอซะนี่
"เอ่อ...งั้นเดี๋ยวผมชดใช้แทนหมอนี่ก็ได้นะ" เขาพูดพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตนเอง แต่ก่อนที่เขาจะได้นำเงินออกมานั้นร่างบางก็ตะโกนขัดไว้ว่า
"เก็บเงินของนายไว้เถอะฉันไม่ต้องการ!..." เธอพูดพร้อมกับเดินออกมาจากเหตุการณ์นั้นทันที ทิ้งให้คู่กรณีและแพะรับบาบอีกคนยืนอยู่ตรงนั้นต่อไป
"นี่...เดลอสทำไมนายไปทำให้เขาโกรธแบบนั้นล่ะ"
"ช่วยไม่ได้นี่เลออน หล่อนเองก็ผิดเหมือนกัน เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเห็นแก่กินจริงๆ"เดลอสว่าว่าอย่างรำคาญเล็กน้อย ทำเอาเลออนแอบหัวเราะหึๆในใจ
"เออๆเอาเหอะๆ....ว่าแต่การทดสอบมีวันไหนนะ"เลออนเอ่ยถามพลางมองเพื่อนของตน
" น่าจะมะรืนนี้ล่ะ "เขาตอบปัดๆเนื่องจากเพื่อนตัวดีของเขาไม่จำเอาซะเลย ตอนเดินทางมาก็ถามเป็นร้อยๆรอบ แล้วยังลืมอีก
"อืม...งั้นไปกันเหอะๆ" เลออนรีบออกตัวเหมือนรู้ตัวว่าถ้าถามต่อไปเขาอาจจะถูกใครบางคนจัดการเอาซะได้
.......................................................................
ความคิดเห็น