พ่ายรักภรรยา

เพราะรู้ว่าตนเองอยู่ในสถานะภรรยาไม่ปรารถนา

เกี้ยวเกล้าจึงยอมเซ็นใบหย่าให้สามี

ทว่าในค่ำคืนนั้นสามีผู้เคราะห์ร้ายกลับประสบอุบัติเหตุ

แล้วเธอควรทำเช่นไรเมื่อ 'ศรณ์ สรเศรษฐ์' ฟื้นขึ้นมาพร้อมความทรงจำที่ชวนหวั่นไหว

“ถ้าเราจะหย่ากันหลังจากที่พี่ศรณ์หายดีแล้วเกี้ยวก็เห็นด้วยนะคะ แต่ว่าในระหว่างนี้...เกี้ยว...ไม่ค่อยเห็นด้วยที่เราจะทำความรู้จักกันแบบถึงเนื้อถึงตัว”

“พอได้พี่แล้วก็ทิ้งกันเลยเหรอครับ” ศรณ์ถามด้วยรอยยิ้มเยาะหยันขณะเอื้อมมือมาแตะผิวแก้มนุ่มนิ่มก่อนจะไล้ปลายนิ้วไปตามโครงหน้าเล็กอย่างอ้อยอิ่ง “ถ้าคิดว่าจะฟันแล้วทิ้งเมื่อคืนนี้น้องเกี้ยวก็ไม่น่ายั่วพี่แบบนั้นเลย รู้บ้างไหมว่ามันทำให้พี่ติดใจมากขนาดไหน”

!!!

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่เป็นความจริงแต่เป็นจินตนาการที่ไม่สมเหตุสมผล โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงเพราะผู้เขียนไม่มีเจตนาให้คติธรรมหรือเขียนเพื่อจรรโลงสังคมแต่ประการใด พระเอกของเรามาในแนวขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมา โฮ่งๆ

ปล. มีการติดเหรียญสำหรับการอ่านล่วงหน้า แต่ถ้าใครไม่สะดวกรออ่านฟรีทีหลังก็ได้ค่ะ ทั้งนี้จำเป็นต้องปลดเหรียญเพื่ออ่านฉากฉ. 20+ เต้าอั้น