คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : อาการรัก [2]
อาการรัก 2
Chanyeol’s part
“คือกูก็ยังไม่แน่ใจ....”
“....”
“คนนั้นอ่ะ.....คือ..!”
“เฮ้ยไอ้ยอลลลลลลลลลลลลล วันนี้กูขอมากินข้าวเย็นบ้านมึงหน่อยดิ” ไอ้คุณไคครับ!!! มาได้จังหวะมากเลยยยยยยย ฟีลขาดโว้ยยยยย ผมกับคริสมองหน้ากันแล้วคริสก็เบือนหน้าหนีเป็นเชิงว่าให้ผมออกไปคุยกับไคให้รู้เรื่อง
“มึงเข้ามาในบ้านกูก่อนมา แล้วไอ้โด้ของมึงไปไหน”
“จัดกระเป๋าอยู่ เดี๋ยวก็ตามมา อ้าว หวัดดีไอ้คริส”
“เออหวัดดี มึงมาได้จังหวะมาก” คริสกำลังเก็บกระดานหมากรุกที่เพิ่งเล่นกับผมเมื่อตะกี้-*-
“ไรวะมึง”
“หลังไมค์นะ” คริสเดินเข้ามากระซิบหูไอ้ไก่เหี่ยว แต่ผมก็พอจะได้ยินนะ
“ไอ้ไค กินไรป่าว เดี๋ยวกูหาให้” ผมหันไปถามไอ้แขกที่ไม่ได้รับเชิญ- -
“เออ เอาเค้กช็อกโกแลตอ่ะ มึงมีป่ะ”
“อืมๆ”
Kris’s part
ก่อนที่ผมจะตัดสินใจบอกชานยอลไปไอ้จงอินมันก็ตะโกนมาขัดจังหวะซะก่อน ไอ้บ้าเอ๊ยยย คนเขากำลังจะหวานๆกัน(?) คือผมไม่รู้อะไรมันทำให้ผมอยากจะบอกชานยอลว่าผม...แอบรักเขาอะนะ แต่อีกไม่ถึงปีเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว ต่างคนก็ต้องไปเข้ามหาลัย แล้วยิ่งวันพรุ่งนี้จะไปเที่ยวกันด้วย ผมไม่อยากให้ชานยอลรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับผมน่ะครับ เห็นหน้ามันก็รู้ว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแค่ไหน แต่ปัญหาต่อไปก็คือ..ถ้าผมบอกไปแล้วชานยอลจะคิดเหมือนผมรึเปล่า? รู้สึกขอบคุณไคมากที่มาขัดจังหวะนะเนี่ย
หลังจากที่ชานยอลเดินหายเข้าไปในห้องครัวแล้วไคก็นั่งลงข้างๆผมก่อนจะมอมผมด้วยสายตาแปลกๆ
“ไอ้คริส วันนี้มึงเป็นไร” วันนี้มีแต่คนถามคำถามนี้กับผมนะเนี่ย - -*
“กูก็กำลังจะบอกมึง”
“หึ บอกมาเลย”
“ก่อนที่ไอ้ยอลมันจะออกมา”
“ทำไมวะ”
“ก็ไอ้ยอลมันทำให้กูเป็นแบบนี้อยู่นี่ไง” เอ่อ..ทำไมเวลาผมอยู่กับไคผมถึงพูดตรงไปตรงมาได้แบบนี้ล่ะ อาจจะเป็นเพราะเราเมะด้วยกันล่ะมั้ง(?)
“นั่นไง จนได้เลยเพื่อนกู”
“อะไรของมึง”
“มึงแอบชอบยอล?”
“มึงอย่าพูดเสียงดังดิวะ” ไอ้ยย ไอ้ไก่บ้านี่มันจริงๆเลยยย นี่มันระยะเผาขนแท้ๆนะครับ T^T
“แล้วไม่ใช่?”
“ก็...” ทำไมรู้สึกอะไรมันมาจุกที่คอล่ะ มันพูดไม่ค่อยออกเลย
“ก็?”
“กูยังไม่แน่ใจ”
“อะไรล่ะที่ทำให้มึงไม่แน่ใจ”
“เป็นเพื่อนกันนะเว่ย จะไป...รักได้ไง”
“รัก*0*?” โอ้พระเจ้า ดูหน้าไอ้ไคมันสิ ยิ่งกว่าไก่เจอทองอีกกกก - -
“...อืม...”
“มึงพูดออกมาได้แล้วมันไม่แน่ใจตรงไหนวะ”
“มึงเข้าใจกูหน่อยดิ”
“กูจะไปเข้าใจมึงได้ไง”
“มึงช่วยทำให้กูกระจ่างหน่อยได้ปะ ว่าสรุปแล้วกูรู้สึกยังไงกันแน่”
“ได้”
“แหม ตอบทันทีเลยนะมึง”
“วันนี้มึงลองไปจูบไอ้ยอลดู”
“หาาาาา?”
“เอาเหอะน่า เดี๋ยวมึงก็กระจ่างเอง ของแบบนี้มันไม่ลองไม่รู้เว่ย” นี่ไอ้ไคมันให้ผมทำอะไรครับพี่น้องงงง! แล้ว...ชานยอลจะรู้สึกยังไงเนี่ย นี่ผมเหมือนคนบ้ารึเปล่าครับ อยู่ๆจะไปจูบกับเพื่อนตัวเองเนี่ยนะ บ้าไปแล้วว! ผมว่าผมบ้าตั้งแต่คิดไม่ซื่อกับชานยอลแล้วแหละ
“ไอ้ไค เค้กมาแล้ววววว”
“เออขอบใจๆ มาๆกินกันๆ” ชานยอลถือเค้กออกมาสามจานครับ น่ารักอะไรเยี่ยงนี้ T_T
“ไอ้คริส มึงจะค้างอีกนานมั้ยวะ” หลังจากที่ผมตกอยู่ในภวังค์ของความบ้าอยู่สักพักเสียงไก่มันก็เรียกสติผมขึ้นมาได้ ให้ตายสิ เมื่อกี้หลุดฟอร์มรึเปล่าเนี่ย
“กูค้างอะไร ป๊าวววว” แหะๆ คนหล่อขอแก้ตัวหน่อยครับ
“เออๆ แล้วพวกมึงสองคนจัดกระเป๋ายังเนี่ย” ไคนั่งกินเค้กอยู่ไม่นานก็เอ่ยปากถามขึ้น
“ยังเลยอ่ะ อ่าวคริส แล้วถ้าคืนนี้นายนอนบ้านฉันนายจะจัดกระเป๋ายังไงอ่ะ”
“ก็เสื้อผ้านายไง ^^” ผมก็ใส่เสื้อผ้าชานยอลได้ไม่ใช่หรอ
“ไอ้บ้า ฉันไม่มีเสื้อเยอะขนาดนั้นนะโว้ยย กลับบ้านไปจัดแล้วค่อยมานอนเลย เดี๋ยวทำข้าวเย็นไว้ให้” ง่ะ โดนไล่ด้วยอ่ะ T_T เอาเถอะครับ คืนนี้มันได้เวลาพิสูจน์แล้วล่ะ
“เออ กูกลับไปจัดกระเป๋าก่อนนะเว่ย มึงสองคนอย่าเพิ่งกินกันเองล่ะ :p” ไอ้ไคมันทิ้งระเบิดเอาไว้แล้วก็เดินออกจากบ้านไป -0-...
“คริสส มาจัดกระเป๋าได้แล้ววววว”
“หมายถึงให้กูช่วยมึงจัดหรอชานยอล?”
“ช่ายยยยย”
“หา -0- เสื้อผ้ากูกูยังไม่ได้จัดเลย”
“อ่าว โอเคๆๆ กลับบ้านไปจัดไป๊ๆๆ เดี๋ยวทำข้าวเย็นไว้ให้” ชานยอลว่าพลางดันหลังผมให้ออกไปจากบ้านมัน นี่จะไล่กันแบบนี้เลยหรอ -*-
ตกเย็น
Chanyeol’s part
ความจริงผมก็อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าไอ้คริสมันคุยอะไรกับไอ้ไค บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่มันกำลังจะบอกผมเหมือนกันก็ได้นะ อะไรเนี่ยชานยอล ฟุ้งซ่านแล้ว ตอนนี้มันไม่อยากรู้ขึ้นมาดื้อๆแล้วล่ะ ปล่อยให้แอบรักไปแบบนี้ชีวิตคงจะง่ายกว่านี้เยอะ เฮ้ออออ ผมทำรามยอนไว้ให้ไอ้คริสมันแล้ว อุตส่าห์รอกินข้าวพร้อมกันนี่มันยังจัดกระเป๋าไม่เสร็จอีกเร้ออออ คงจะหมกมุ่นกับครีมทาหน้าสินะ - -*
ติ๊งหน่อง~
ไอ้คริสชัวรรร์
“ไอ้ยอลเปิดหน่อยยย ของหนักโว้ย”
“เออๆ” ผมละสายตาจากการ์ตูนสุดโปรดมาเปิดประตูให้ไอ้บ้าคริส
“ขอโทษที่ช้า ไปอาบน้ำมาด้วย”
“อะไร มาอาบบ้านกูก็ได้” ปกติคริสอาบน้ำบ้านผมจนแชมพูมันจะทิ้งไว้ที่บ้านผมอยู่แล้วนี่ วันนี้มันเป็นอะไรของมันตั้งแต่เช้าแล้ววะ
“ไม่รู้ดิ” อ่าวเวร -0-
“มากินข้าวได้แล้วววววววววววว”
“นี่มึงดูโดเรมอนอยู่เลยหรอเนี่ย ดูวนไปกี่รอบแล้วล่ะ ไอ้ตอนนี้กูเห็นมึงเปิดตั้งแต่ปีที่แล้ว” ใช่แล้วววววว โดเรมอนสุดน่ารักของผม ผมชอบสุดๆครับบบ
“เอาเถอะ กูก็ชอบของกูแบบนี้เอาไรมากวะ มาๆ กินๆ” ผมเดินถือชามรามยอนออกมายื่นให้คริสแล้วนั่งลงที่โต๊ะญี่ปุ่น (เป็นโรคไม่ชอบกินข้าวบนโต๊ะอาหารหรอยอล- -*)
“ชานยอล”
“หืม? เรียกกูซะเพราะเชียว”
“มึงเคยมีอาการแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองป่ะวะ”
“คิดไม่ซื่อหรอมึง”...เออ ฉันก็แอบชอบนายอยู่นี่ไง
“อย่าพูดดิ มันแทงใจดำ”
“อ่าว แสดงว่าจริงอ่ะดิ แล้วใครอ่ะ เมื่อบ่ายยังไม่บอกเลยมึงอ่ะ”
“คนนั้นอ่ะหรอ อืม....ก็น่ารักดีนะ เอาแต่ใจนิดๆ”
“....” แบคล่ะสิ น่ารักเอาแต่ใจขนาดนั้น เป๊ะชัวร์
“แล้วก็ชอบเกาะแขนคนอื่น”
“...” แบคแน่ๆ
“ตัวสูงๆ ติ๊งต๊อง กูอยู่ด้วยแล้วมีความสุข”
“..” เอ่อ...งั้นน่าจะเป็นลูฮานแล้วล่ะ
“เฮ้ยไอ้ยอล เวลาอยู่กับคนที่เรารักแล้วจะมีความสุขใช่มะ”
“เออ ทำไมวะ สรุปมึงจะบอกกูป่ะเนี่ย” บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมเลื่อนลอยมาก T^T
“...”
“เฮ้ยคริส”
“...” ไม่เสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก เฮ้ย ตอนนี้คริสมันก้มหน้าลงต่ำแล้วก็กำลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่าง
“มึง ฮาโหลๆ” ผมเอามือไปโบกๆข้างหน้าของคริสผู้ครุ่นคิด -*-
“ไอ้ยอล” คริสเลยหน้าขึ้นมาแล้วจับมือผมไว้ ง่า-///- นายอย่าทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองซี่ T^T
“...”
“มึงฟังเสียงหัวใจกู”
“........ไอ้คริส...ของกูเต้นแรงกว่ามึงเยอะ”
To Be Continue
เป็นตอนสั้นๆแต่ไรเตอร์ก็อยากอัพ5555555
ส่งท้ายวันสุดท้ายแห่งการปิดเทอมของไรเตอร์ ฮืออออออออออ คงจะอัพให้รีดเดอร์ได้ช้าลง แต่ก็ยังอัพอยู่นะ รีดเดอร์ก็อย่าเพิ่งทิ้งไรเตอร์ไปไหนนะ รอไรเตอร์หน่อยน้าาาา :D
รักรีดเดอร์นะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น