[EXO FIC] Marry me? รักผมก็บอก [KrisYeol]

ลำดับตอนที่ #1 : Marry me? : INTRO

Marry me?

INTRO

“ปาร์ค ชานยอล..จะรับ อู๋อี้ฟานเป็นสามีหรือไม่”

“มะ..รับก็ได้!”

“อู๋อี้ฟาน สัญญาว่าจะดูแลปาร์คชานยอลตลอดไปหรือไม่”

“.....สัญญาครับ -_-”

Chanyeol’s part

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!! ฉันไม่ไหวแล้วนะ!!!!!!!!” เสียงทุ้มตะโกนลั่นร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล

“โอ้ยยยยยยย บ่นแบบนี้มากี่วันแล้วห๊ะชานยอล แล้วฉันจะช่วยอะไรนายได้ แล้วนายก็แต่งไปแล้วด้วย จะหย่าเลยรึไง เอาวะเพื่อนคนนี้ แต่งเองแล้วยังจะมาบ่นอีก” 

“แล้วที่ฉันมาบ่นอย่างนี้คิดว่าฉันอยากแต่งมั้ยจงอิน - -” ไอ้ไก่ดำเพื่อนผมมันเคยเข้าใจอะไรผมบ้างมั้ยเนี่ย

“เออหว่ะ แล้วทำไมนายต้องแต่งวะ แต่งงานนะเว้ยยย ต้องอยู่กินกับคนคนนี้ไปจนชีวิตจะหาไม่ แล้วนายคิดว่านายจะทนไหวหรอ แล้วนี่เพิ่งแต่งมากี่วันนายบ่นจนเอาไปเขียนเป็นคัมภีร์ศาสนาได้แล้วเนี่ย แล้วตอนนายตายมันไม่ได้เป็นห้องสมุดเลยหรอวะ” จงอินมนุษย์ผิวสีพูดมาเป็นไฟก่อนจะหยิบกาแฟของมันขึ้นมาจิบ 

“ถ้าแต่งกับคนอื่นจะไม่บ่นสักคำเลยนะ ฮืออออออออออออออ ฉันต้องทำยังไงงงงงงงงงงง” 

“ไปปั๊มลูกซะ”

“หาาาาาาาาาาา!!!!”
 

“ใช่ ไปทำหลานมาให้ฉันอุ้มได้แล้ว คุณนายอู๋ ^^”
 

“ถ้านายพูดอีกทีเค้กในจานนี่ได้ไปอยู่บนหน้านายแน่ ไอ้บ้าจงอินนนนนนนนนนนนนนนน แย๊กกกกกกก” 

ผมก็ยังไม่หยุดแหกปาก ให้ตายสิ ผมรับสถานภาพของผมตอนนี้ไม่ได้จริงๆ พูดก็พูดเถอะครับ ผมไม่ได้อยากจะแต่งงานสักนิด อยากใช้ชีวิตแบบชายโสดที่เพิ่งเรียนจบกำลังจะได้งานทำแบบคนอื่นเขาบ้าง ไม่ใช่พอเรียนจบพ่อกับแม่ก็จับแต่งงานกับผู้ชายอะไรไม่รู้ที่ไม่มีคุณสมบัติการเป็นสามีเลยสักนิด  T^T

“นี่พวกนายแหกปากอะไรกันน่ะ นี่มันร้านของฉันนะ ให้พวกนายเข้ามานั่งก็ดีแล้ว เสียงดังกันจริง ลูกค้าหายหมด” ดีโอโดโด้จังเพื่อนที่รักของผมก็เดินออกมาอีกคน อ้อ...เขาเป็นเจ้าของร้านคาเฟ่ร้านนี่น่ะครับ รวยเป็นบ้าเป็นหลังเลยนะ แถม....ยังโสดสนิทอีกด้วย.....ฮือ.......
 

“ฉันเปล่าเสียงดังนะ ก็จงอินแกล้งฉันอ่ะ”
 

“จะอะไรก็ช่าง แต่ห้ามเสียงดังในร้านฉันอีก ถ้าจะคุยอะไรกันก็ขึ้นไปคุยข้างบนเถอะ - -” นี่ดีโอห่วงลูกค้ามากกว่าห่วงเพื่อนหรอครับ T^T ทำไมทำกันแบบนี้ นี่เพื่อนนายเพิ่งจะประสบกับปัญหาด้านจิตใจนะดีโอ! ฮือออออออออออ 
 

“โธ่ดีโด้จังงงง อย่าไล่ฉันเซ่ นายไม่คิดจะโอ๋เพื่อนคนนี้หน่อยรึไง T^T” สาบานได้ว่าผมพยายามอ้อนหมอนั่นอยู่นะ - - 
 

“แหม นายแต่งงานแล้วอ้อนเก่งขึ้นนะ ไปอ้อนหมอนั่นไว้เยอะล่ะสิ” ดูสายตาที่มันมองผมสิครับ  = = เหล่จนเหลือกเลยดีมั้ยยยยย
 

“ฉันเปล่า ฉัน เปล่า!” 

“เคะขึ้นด้วยนะโด้” นั่น ไคจะเสริมทำม้ายยยยยยยยยย

“ฮ่าๆ ฉันก็ว่างั้นนะ ดูหน้าดิ แดงเป็นตูดบาบูนละชานยอลลี่~~~~~~~”

“พวกนายจำไว้เลยนะ สักวันฉันจะเอาคืนนนนนนน”

“นายฝากอะไรฉันไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หื้ม?” 

“นายจงอินครับ อยากโดนรองเท้าบินใส่หน้ามั้ยครับ”

“เอาเวลาปารองเท้าไปกวาดบ้านดีกว่ามั้งคุณนาย~ หึหึ” 

“=[]=”

ฮึกกกก T^T ทำไมเพื่อนผมมันไม่เข้าใจผมสักคนเลยนะ T^T ผมรู้แล้วว่าความโสดของผมมันล้ำค่าขนาดไหนนนนน T/\T แล้วก็มาจบลงกับคนที่ผมไม่ชอบหน้าเนี่ยนะ พระเจ้าต้องการอะไรจากชานยอลผู้นี้ครับ T^T ชาติก่อนผมเคยไปทำอะไรไว้หรอ ผมถึงต้องมาเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้ผู้ชายที่ชื่อ อู๋ อี้ ฟาน น่ะ หยึยยย พูดแล้วก็ขนลุกครับ ไม่นะ ผมยอมรับความจริงไม่ได้ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  

TBC.

PS. ไรเตอร์มาแล้ววว แท่นแท๊นนนนนน พร้อมอินโทร งุงิ คอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้าาา >_<

THE★ FARRY