คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Youve done that ; สุดท้ายก็ต้องยอม [1]
You’ve done that ; สุดท้ายก็ต้องยอม [1]
“จะให้ตอบเธอว่าไง ไม่ได้จะได้หรือเปล่า
ไม่ได้อยู่ที่ฉันเลย ยังไงเธอก็ต้องไป
ไม่ต้องบอกว่ารักกัน ถ้ารักทำไมต้องลา
ไม่ต้องพูดจะง่ายกว่า เพราะว่าเขาจะรอไม่ไหว”
สุดท้ายก็ต้องยอม-ฟีฟี่ เบลค
............................................
บรรยากาศของวันสุดท้ายแห่งการเป็นนักเรียนได้ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว
‘เฮ้ยไอ้ยอล อย่าลืมกูนะเว่ย ไม่อยู่มหาลัยเดียวกันก็นัดเจอกันบ้างนะ’
‘ยอลลี่ผู้น่ารักกกก ยังไงนายก็ยังน่ารักในสายตาเราเสมอนะ’
‘ไอ้หยอย’
‘เสียงไม่เข้ากับหน้า’
‘แร็ปเปอร์หน้าหวาน’
‘เธอน่ารัก’
ฯลฯ
คำพวกนี้เป็นอักษรที่เขียนอยู่บนเสื้อนักเรียนของปาร์ค ชานยอล ทั้งคำด่าและคำชมที่จะแสดงถึงมิตรภาพที่จะไม่มีวันลืมของเหล่าเพื่อนฝูง
“ไอ้ยอล เขียนให้กูหน่อย”
“เออได้ๆ”
‘ไอ้ไก่เหี่ยว โชคดีนะโว้ย!’ ชานยอลบรรจงเขียนเสื้อให้จงอินเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของเขา พร้อมกับวาดรูปไก่ลงไปด้วย
“เสร็จละ ฮี่ๆ ฝีมือวาดรูปกูเจ๋งป่ะล่ะ” จงอินพยายามหันหลังมองเสื้อของตัวเอง
“โอ้โห ไอ้ตูด เขียนซะใหญ่ขนาดนั้น คนอื่นก็ไม่มีที่เขียนดิ”
“ที่ว่างบนเสื้อมึงมีตั้งเยอะแยะ แต่ลายมือกูต้องเด่นที่สุด ฮ่าๆๆ”
“เออๆ เอาวะเพื่อนกู” จงอินพูดจบก็เดินไปให้คนอื่นเขียนเสื้อให้ต่อ
“ยอลลี่ เขียนเสื้อให้แบคหน่อย”
“อื้ม จะให้ชมหรือด่า”
“ชมหรือด่าของนายมันก็เหมือนกัน มันทำให้ใครเจ็บไม่ได้หรอกนะ ฮ่าๆ”
“นี่แบคชมหรือด่าฉันเนี่ย”
“ไม่รู้ดิ” เพื่อนที่น่ารักหัวเราะเฮฮา
“หันหลังๆ จะให้เขียนมั้ย”
“โอเคๆ >_<” จากนั้นชานยอลก็จัดการกับเสื้อของแบคฮยอน
“ทำไมนายเขียนนานจัง” แบคฮยอนหันไปถามชานยอลเมื่อรู้สึกเหมือนเพื่อนสนิทตัวเองกำลังจะเขียนเรียงความบนเสื้อเขา-0-
“จริงๆฉันอยากเขียนให้เต็มหลังนายด้วยซ้ำ ฮ่าๆ”
“ไอ้เพื่อนบ้า มาเลยฉันเขียนบ้าง”
“จัดไป”
บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเฮฮาและน้ำตาแห่งความสุขไหลเข้ามาเรื่อยๆ ความทรงจำเก่าๆก็หลุดเข้ามาในความทรงจำของเพื่อนๆเช่นกัน ชานยอลเขียนเสื้อจนรู้สึกมึนนิดๆเลยออกมานั่งห่างๆจากกลุ่มนักเรียนที่แน่นหนา
“ชานยอล ฉันขอเขียนเสื้อนายได้มั้ย” เจ้าของเสียงเข้มเดินมาหยุดตรงหน้าคนตัวเล็กที่กำลังนั่งเก็บของอยู่
ร่างบางเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะตอบออกไป
“อืม”
ร่างสูงเขียนที่หน้าอกข้างซ้ายของชานยอล ตบท้ายด้วยเขียนรูปหัวใจล้อมรอบประโยคที่ตนเขียน
ชานยอลก้มมองประโยคนั้น
‘คริสเป็นห่วงชานยอลนะ’
ความทรงจำเก่าๆย้อนกลับมาในหัวสมอง ร่างบางชะงักไปสักพัก ประโยคที่จำไปจนวันตายผุดขึ้นมาในหัว
“ชานยอล เราเลิกกันเถอะ”
To Be Continue
PS1.ไรเตอร์กลับมาอีกครั้งกับเรื่องแนวที่ไรเตอร์ไม่ถนัดเอาซะเลย แหะๆ เม้นๆให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะ คิคิ
PS2. เพลงที่ฟังแล้วไรเตอร์จะต้องอินทุกครั้งก็คือเพลงสุดท้ายก็ต้องยอมนี่แหล่ะค่ะ ฮี่ๆ เลยระบายออกมาเป็นฟิคแทน =[]=
ความคิดเห็น