The Paradox of Our Age - The Paradox of Our Age นิยาย The Paradox of Our Age : Dek-D.com - Writer

    The Paradox of Our Age

    บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน 2544 ซึ่งเกิดการก่อวินาศกรรมตึกเวิรด์เทรดถล่ม หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..

    ผู้เข้าชมรวม

    96

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    96

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  21 มี.ค. 58 / 03:54 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ''ความขัดแย้งในยุคสมัยของเรา''
    โดย 
    จอร์จ คอลลิน

    ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น แต่มีความอดกลั้นน้อยลง
    เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
    เรามียาใหม่ๆมากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
    เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
    เราไปถึงดวงจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า
    แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็นเหลือเกิน

    เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงดวงใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
    เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
    เรามีอาหารดีๆมากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
    ทุกวันนี้แต่ละบ้านมีคนหารายได้ถึง 2 คน 
    แต่การหย่าร้างกลับมีเพิ่มมากขึ้น.........

    ดังนั้น....จากนี้ไป...ขอให้พวกเรา
    อย่าเก็บของดีๆไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ
    เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ''โอกาสที่พิเศษที่สุดแล้ว''
    จงแสวงหาการหยั่งรู้ ลองนั่งตรงระเบียงบ้าน
    เพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก! 
    จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น.....
    กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวที่ที่อยากจะไป
    ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
    เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดีๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้


    เอาคำพูดที่ว่า ''สักวันหนึ่ง'' ออกไปเสียจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน อย่าพลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่มันจะสิ้นสุดลง....

    ขอฝากบทความดีๆของ จอร์จ คอลลิน ด้วยค่ะ 
    แอดมินชอบมากเลยเอามาฝากสาวกเว็บ Dex-D ทุกคนค่ะ 



    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      อ่านบท๨วาม​แบบ​แปล​ในภาษา​ไทย​แล้ว ลอ๫อ่าน๹้น๭บับ​ในภาษาอั๫๥ฤษ๥ัน๨่ะ​ ​แนะ​นำ​​เลยนะ​๨ะ​ อยา๥​ให้ลอ๫ฝึ๥อ่าน๸ู ​เพราะ​๥ารอ่านบท๨วามที่​เรา​เ๦้า​ใ๬​ในภาษา​แร๥๦อ๫​เรา​แล้ว ​เมื่อ​เรา​ไ๸้มาอ่านบท๨วาม​เ๸ียว๥ัน​ในภาษาอั๫๥ฤษ ๬ะ​ทำ​​ให้​เรา๬๸๬ำ​๨ำ​ศัพท์​ใหม่ๆ​​ไ๸้๫่ายมา๥๦ึ้น๨่ะ​ 


      The Paradox of Our Age
      By Dr. Bob Moorehead 
       
      The paradox of our time in history is that we have taller buildings but shorter tempers; wider freeways, but narrower viewpoints. 
      We spend more, but have less; we buy more, but enjoy less. 
      We have bigger houses and smaller families; more conveniences, but less time. 
      We have more degrees but less sense; more knowledge, but less judgment; more experts, yet more problems; more medicine, but less wellness. 

      We drink too much, smoke too much, spend too recklessly, laugh too little, drive too fast, get too angry, stay up too late, get up too tired, read too little, watch TV too much, and pray too seldom. We have multiplied our possessions, but reduced our values. We talk too much, love too seldom, and hate too often. 

      We've learned how to make a living, but not a life. We've added years to life not life to years. We've been all the way to the moon and back, but have trouble crossing the street to meet a new neighbor. We conquered outer space but not inner space. We've done larger things, but not better things. 

      We've cleaned up the air, but polluted the soul. We've conquered the atom, but not our prejudice. We write more, but learn less. We plan more, but accomplish less. We've learned to rush, but not to wait. We build more computers to hold more information, to produce more copies than ever, but we communicate less and less. 

      These are the times of fast foods and slow digestion; big men and small character; steep profits and shallow relationships. These are the days of two incomes but more divorce; fancier houses but broken homes. These are days of quick trips, disposable diapers, throwaway morality, one night stands, overweight bodies, and pills that do everything from cheer, to quiet, to kill. It is a time when there is much in the showroom window and nothing in the stockroom. A time when technology can bring this letter to you, and a time when you can choose either to share this insight, or to just hit delete. 

      Remember, spend some time with your loved ones, because they are not going to be around forever. 

      Remember to say a kind word to someone who looks up to you in awe, because that little person soon will grow up and leave your side. 

      Remember to give a warm hug to the one next to you, because that is the only treasure you can give with your heart and it doesn't cost a cent. 

      Remember to say "I love you" to your partner and your loved ones, but most of all mean it. A kiss and an embrace will mend hurt when it comes from deep inside of you. 

      Remember to hold hands and cherish the moment for someday that person will not be there again. 

      Give time to love, give time to speak, and give time to share the precious thoughts in your mind. 

      AND ALWAYS REMEMBER: 
      Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away. 

      Reference
      Thank you 
      Website: 
      http://www.civicesgroup.com/forum/topic20865

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×