[SF]อยู่ต่อเลยได้ไหม

เนื้อเรื่อง

สายฝนที่กำลังโปรยปรายทำให้ชายหนุ่ม2คนที่อยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกันรีบวิ่งข้ามถนนเพื่อมุ่งหน้าไปยังคอนโดฝั่งตรงข้าม มือใหญ่กุมมือเล็กไว้แน่นหวังให้ร่างข้างกายอบอุ่นเพราะร่างเล็กตอนนี้ดูก็รู้ว่าหนาวจะแย่แล้ว ริมฝีปากที่เคยเป็นสีชมพูสวยตอนนี้กลับกลายเป็นสีซีดแถมยังสั่นน้อยๆเพราะความหนาว

“หนาวแล้วล่ะสิ พี่บอกให้กางร่มแต่แรกแล้วก็ไม่เชื่อ”

ร่างบางมองค้อนน้อยๆก่อนพยายามควบคุมมือไม่ให้สั่นแล้วรูดคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าห้องแถมทำท่าจะปิดประตูไม่ให้อีกคนเข้ามา แต่ร่างสูงไว้กว่ารีบคว้าประตูไว้แล้วทำหน้าอ้อนๆ


“จะใจร้ายไม่ให้พี่เข้าไปหน่อยรึไง พี่มาส่งเราทั้งทีนะเนี่ย”

ร่างบางไม่ตอบอะไรแต่หันหลังไปคว้าผ้าขนหนูมาโยนให้อีกคนแทน ยงกุกยิ้มน้อยๆก่อนรับผ้าขนหนูมาไว้ในมือแล้วเข้าห้องมาเพราะรู้ดีว่ายังไงๆร่างบางก็ต้องให้เค้าเข้ามาอยู่แล้ว ก็แฟนตัวเองทั้งทีจะไม่ให้เข้ามาได้ยังไงล่ะ















แดฮยอนแกล้งทำหูทวนลมมือก็ชงโกโก้อุ่นๆแล้วเอามาวางบนโต๊ะให้อีกคน

“กินซะ บ่นเป็นคนแก่อยู่ได้ตาบ้า”

ร่างบางแลบลิ้นใส่อีกคนพอน่ารักแล้วเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูที่กำลังเช็ดผมตัวเอง ดูท่าทางแล้วคงเช็ดไม่ถนัดเท่าไหร่ ท่าทางเช็ดผมเก้ๆกังๆทำให้อีกคนอดขำไม่ได้

“มานี่มาพี่เช็ดให้”


ยงกุกดึงให้แดฮยอนลงมานั่งข้างๆแล้วจัดการเช็ดผมให้อย่างเบามือ กลิ่มแชมพูหอมๆทำให้ยงกุกต้องก้มลงไปหอมผมร่างบางอย่างอดใจไม่ไหว แดฮยอนหันมามองนิดๆแล้วส่งสายตาดุๆให้

“ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้วฮะ ดึกแล้วด้วยพี่ควรจะ....อื้มม!”


ยงกุกรีบเอามือปิดปากร่างบางที่กำลังจะเอ่ยไล่เค้าทันที ก็คนมันคิดถึงนี่นานานๆทีจะได้เจอกัน ดันมาบอกให้เค้ารีบกลับซะได้ จัดการหอมแก้มนิ่มหลายๆทีเป็นการกลบเกลื่อนให้ร่างบางลืมเรื่องที่กำลังจะพูด

“พี่อ่ะมาหอมผมได้ไงฮะ พี่ยังตัวเลอะฝนอยู่เลยนะ เนี่ยๆเสื้อผ้ายังชื้นๆอยู่เลยนะ”

แดฮยอนจัดแจงปลดกระดุมเสื้ออีกคนออกให้เพราะเปียกแบบนี้ยงกุกจะไม่สบายเอาได้ ยังไงก็คงต้องให้ยงกุกไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยให้กลับก็แล้วกัน

“ไปอาบน้ำก่อนสิฮะเดี๋ยวเสื้อผ้านี่ผมเอาไปซักแห้งให้ ผมกลัวพี่จะไม่สบาย”

“แล้วจะให้พี่ใส่อะไรอ่ะ ให้พี่แก้ผ้าอยู่ในห้องเราตอนอาบน้ำเสร็จรึไง”

ยงกุกยิ้มกวนๆจนแดฮยอนนึกหมั่นไส้ เขวี้ยงชุดคลุมอาบน้ำใส่อีกคนแต่ยงกุกก็ดันรับไว้ทันอีก

“ก็ใส่ไอ้นั่นแหละ ใส่ไปก่อนเดี๋ยวเสื้อผ้าแห้งพี่ก็ใส่เสื้อผ้าพี่แล้วกลับๆไปซะ ชิ!”

ร่างบางหยิบเสื้อผ้าที่ยงกุกถอดกองไว้หน้าห้องน้ำออกไปซักให้ ระหว่างซักผ้าก็นั่งสำรวจเสื้อผ้ามิดชิดดีมั้ย เห็นแบบนี้ถึงเค้าจะพายงกุกขึ้นมาบนห้องแต่เค้าก็ยังซิงนะ ยงกุกน่ะทำได้มากที่สุดก็แค่จูบนั่นแหละ แล้วที่อยากให้ยงกุกกลับเร็วๆก็ไม่ใช่เพราะไม่คิดถึงหรอกแต่แค่กลัวอะไรๆมันจะเลยเถิดไปกันใหญ่ เค้ายังพร้อมจะมีอะไรกับยงกุกตอนนี้นี่นา













ยงกุกที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ออกมามองหาร่างบาง หันซ้ายหันขวาก็ไม่เจอเลยเดินไปนั่งดูทีวีรอร่างบางฆ่าเวลา ทีวีเวลาหัวค่ำก็ช่างน่าเบื่อไม่มีอะไรน่าดูเลยสักนิดนอกจากละครหลอกเด็ก ร่างสูงคว้ามือถือขึ้นมาเปิดรูปดู รูปที่เค้ากับแดฮยอนไปเที่ยวกัน เค้าสองคนต่างคนต่างงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันเท่าไหร่ เวลาไปเที่ยวด้วยกันทีไรเลยถ่ายรูปด้วยกันเยอะแยะไปหมด และทุกๆรูปร่างบางก็มักจะมีรอยยิ้มสดใสให้เค้าเห็นเสมอ นี่สิน๊าแดฮยอนที่รักของเค้า










ไม่นานนักร่างบางก็เปิดประตูเข้า แดฮยอนหน้าแดงนิดๆเมื่อเห็นยงกุกในชุดคลุมอาบน้ำ เค้าไม่เคยเห็นยงกุกในชุดวาบหวิวแบบนี้มาก่อน พอเห็นแบบนี้แล้วคอนเฟิร์มได้เลยล่ะว่ายงกุกเป็นคนที่เซ็กซี่คนนึงเลย หุ่นดีชะมัด

“เอ้า จะยืนมองพี่อีกนานมั้ย มานั่งนี่ดิ”

แดฮยอนแลบลิ้นใส้อีกคนอย่างหมั่นไส้แล้วมานั่งข้างๆอีกคน ยงกุกปิดทีวีแล้วชวนแดฮยอนให้มาดูรูปที่ถ่ายไว้ด้วยกัน

“จำรูปนี้ได้มั้ยที่พี่พาเราไปสวนสนุกน่ะเราดีใจอย่างกับเด็กๆเลยนะ”

“เด็กที่ไหนกันฮะ ผมแค่ทำตัวให้เข้ากับสถานที่ต่างหาก พี่อ่ะมั่วแล้ว”

ยงกุกยีผมแดฮยอนเล่นก่อนแกล้งจ้องหน้าร่างบางแล้วเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แดยอนค่อยๆหรี่ตาลงแล้วหลับตาลงในที่สุด ยงกุกยิ้มนิดๆก่อนประกบจูบร่างบางเบาๆ มือประคองหลังร่างเล็กไว้ก่อนค่อยๆดันร่างบางลงนอนบนโซฟา ปากอิ่มยังไม่ละจูบออกยังคงบรรจงจูบร่างเล็กอย่างโหยหา แดฮยอนเผลอใช้มือโอบคออีกคนอย่างลืมตัว













ร่างเล็กเบียดจูบเข้าหาอีกคนด้วยความคิดถึง ไม่อยากให้คนๆนี้กลับบ้านเลย อยากให้อยู่ด้วยกันไปทั้งคืน ร่างบางจูบตอบร่างสูงอย่างอ่อนหวาน เป็นจูบที่หวานที่สุดที่พวกเค้าเคยได้รับมา







ยงกุกค่อยๆถอนจูบออกแล้วมองร่างบางที่กำลังหน้าแดง เกลี่ยผมร่างบางเบาๆให้ร่างบางแก้เขิน

“คิดถึงกันขนาดนั้นเลยรึไง”

แดฮยอนพยักหน้านิดๆแต่ยังคงปากแข็งไม่เลิก

“คิดถึงฮะ แต่ยังไงคืนนี้พี่ก็ต้องกลับบ้าน จะมาค้างที่นี่ไม่ได้หรอกนะฮะ

“งั้นหรอ”

ยงกุกลอยหน้าลอยตาถามก่อนจูบปิดปากร่างบางอีกครั้ง มือเริ่มซุกซนไปตามยอดอกสีหวาน สะกิดเล่นเบาๆพอให้ร่างบางครางออกจะได้ไม่มีแรงเถียง

“คืนนี้จะไม่ให้พี่นอนนี่จริงๆหรอ”

ยงกุกถามยิ้มๆแต่แดฮยอนก็ยังใจแข็งส่ายหน้ารัว ยังไงคืนนี้ก็จะให้ยงกุกอยู่ที่นี่ไม่ได้ว่างั้นเถอะ ร่างสูงเริ่มนึกสนุกเห็นหน้าหวานๆกำลังแดงแบบนี้มันยิ่งน่าแกล้งนัก แบบนี้เค้าขอกำไรอีกสักหน่อยก็แล้วกันนะ




“ให้พี่อยู่เถอะนะแดฮยอน”

ร่างสูงถกเสื้อร่างบางขึ้นสูงแล้วดูดเลียยอดอกหวานเล่น แกล้งดูดแรงๆเบาๆสลับกันไป แดฮยอนถึงกับครางเสียงหวานเลยทีเดียว เค้ารู้ดีว่าแดฮยอนยังไม่เคยกับเรื่องแบบนี้ถึงได้ชอบแกล้งนักไง ตอนนี้ร่างบางคงจะเสียวน่าดูถึงกับจิกไหล่เค้าไว้แน่นเชียว

“พี่..บะ..บ้า อ๊ะ!”

ยงกุกยิ้มพอใจ บรรจงฝากรอยรักไว้ตามหน้าท้องขาวแล้วทำรอยรักต่ำไปเรื่อยๆจนถึงท้องน้อย

“อ่ะ...ไอ้บ้า..ตรงนั้นไม่ได้นะ”

แดฮยอนรีบร้องห้าม ใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดพยายามดันยงกุกออก ร่างสูงแกล้งใช้มือปัดผ่านเป้ากางเกงร่างบางเบาๆ รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้แดฮยอนกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างมาก มันเริ่มแข็งแล้วสินะแต่คนอย่างแดฮยอนจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นหรอกเค้ามั่นใจ


“นี่พี่แก่ ใจดี สปอร์ต กทม. ยอมเลี้ยงดูเราทั้งชีวิตก็ยังได้นะ จะไม่ให้พี่อยู่หน่อยหรอ”

“แก่น่ะใช่ ไม่ต้องมาแกล้งอ้อนเลยนะ พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย”

ร่างบางแหวใส่อีกคนทันทีที่ดันยงกุกออกได้ ยงกุกยิ้มๆหวานแล้วแกล้งยื่นหน้าไปใกล้ๆอีกคน

“ให้พี่อยู่เถอะนะ พี่อยากนอนกอดเราจะแย่”

ร่างสูงแกล้งวางมือผิดตำแหน่งอย่างจงใจ มือมันเลยไปคว้าที่เป้ากางเกงร่างบางเต็มๆ

“ข้างนอกฝนตกหนักจะตาย ถึงกางร่มออกไปยังไงพี่ต้องเปียกอีกแน่ๆ ให้พี่อยู่ด้วยเถอะนะ เดี๋ยวฟ้าผ่าไฟ
ดับจะทำยังไง เราอยู่ได้รึไงมืดๆคนเดียวน่ะ”

ร่างบางที่กำลังตกใจกับตำแหน่งมือของร่างสูงถึงกับเถียงไม่ออก นั่นเป็นการเปิดโอกาสให้ยงกุกดันร่างบางลงนอนบนโซฟาอีกครั้ง ร่างสูงแกล้งจูบไปตามซอกขาร่างบางที่มีกางแกงปกปิดอยู่ แดฮยอนหอบหายใจอย่างหนักหน้าแดงจัด เห็นแบบนั้นร่างสูงเลยแกล้งจูบไปบนเป้ากางเกงร่างบางเบาๆ

“พี่..อ่ะ..อย่าโดนๆ...อ๊า”

ยงกุกเงยหน้ามองอีกคนก่อนหอมแก้มแรงๆ ไม่วายเลียใบหูร่างบางเล่นเบาๆอีก

“อย่าโดนอะไรหรอครับ”

“อย่าโดนตรงนั้นสิฮะ อย่าไปยุ่งกับมันนะ พี่ทำผมจะบ้าแล้วรู้มั้ยเนี่ย”

“ฮ่ะๆๆๆๆ โอเคๆพี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้”

ยงกุกทำท่าลุกจะออกไปเปิดประตูห้อง เค้าไม่ลืมหรอกว่าตัวเองใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำแต่แค่อยากแกล้งแฟนตัวเองก็เท่านั้น

“นั่นพี่จะไปไหนฮะ?”

“จะลงไปเอาชุดที่เราซักแห้งไว้ให้ไง”

“ไม่ต้องเลยฮะแต่งตัวแบบนั้นจะลงไปได้ยังไง เดี๋ยวผมลงไปเอาเอง”

ร่างบางรีบลุกไปดึงอีกคนให้กลับมานั่งที่โซฟา แต่ยงกุกก็ดันคว้าตัวเค้ามานั่งบนตักอีก

“ผมหวงพี่นะฮะ ไม่ให้พี่ออกไปด้วยเสื้อผ้าแบบนี้หรอก”

“หวงพี่จริงหรอ?”

“ใช่สิฮะ”

ยงกุกยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนทำหน้าอ้อน

“งั้นก็ให้พี่ค้างที่ห้องเราสิคืนนี้ ไม่งั้นพี่จะออกไปเอาเสื้อผ้าเองด้วยชุดนี้แหละ”

ร่างบางหันมาหยิกแก้มอีกคนแรงๆ


“ก็ได้ๆๆๆๆ เชอะคนบ้า แกล้งอยู่ได้ แต่ห้ามลวนลามผมอีกนะ ถ้าทำนะพี่ได้ร่วงจากเตียงด้วยเท้าผมแน่”