คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ✿even though {III} 20%
“กลับบ้านดีๆนะไอดำ ไอฮุน”
“เออ”
“นี่มึงจะไม่พูดไรหน่อยหรอ”
เสียงจะโกนข้างหูผมทำให้ผมสะดุ้งด้วยความตกใจ เดี๋ยวนี้ให้คยองซูมันพูดกูมึงกับผมแล้วหรอเนี่ย “กลับบ้านดีๆนะครับคุณคยองซูวววววววววว” ผมตอบกลับมันด้วนน้ำเสียงติดจะล้อเลียน “ก็แค่นั้น” ไอคยองซูพูดจบก็เดินเข้าซอยบ้านมันไป ทิ้งให้ผมกับไอฮุนที่เดินมาส่งมันยืนงงกันอยู่ ไอห่านี่คิดจะไปก็ไอ เออเนอะ
ตอนนี้ก็ดึกมาก ผมกับไอฮุนเลือกมาเดินเล่นกันที่ห้างแห่งหนึ่ง วันนี้คงจะกลับดึกหน่อย อีกอย่างพรุ่งนี้ก็มีเรียนตอนบ่ายกว่าๆนู่นไม่ต้องรีบตื่นแล้วไอฮุนชวนผมกินนู่นกินนี่ไม่หยุดเลย ไอนี้ตัวแม่งเล็กแต่แดกเยอะชิบหายเลย
‘ติ้ด’
“ฮัลโหลครับ พี่คริส ..”
เสียงโทรศัพท์ให้ฮุนดังขึ้นมันเลยออกไปคุยโทรศัพท์ไกลกับผมพอสมควรดูจากท่าทางมันแล้วก็น่าจะคุยกันนานอยู่ผมเลยเลือกที่จะนั่งรอมันแทน ขณะที่ผมกำลังนั่งแขะขี้เล็บตัวเองอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นร่างบางของอีกคนเดินตรงมาทางผม พี่แบคฮยอน
“อ้าวจงอิน มาทำไรอะ” ผมเหลือบมองอีกคน ที่ตอนนี้สีหน้าดูเหนื่อยเล็กน้อย แล้วจากทาท่างพี่แกกำลังถือของพะรุงพะรังอยู่นั้น น่าจะหนักอยู่
“อ่อ มาเดินเล่นหนะครับ แล้วพี่ยังไม่กลับอีกหรอ”
“ข้างนอกฝนตกอะดิ นี่พี่รอฝนซาก็จะกลับแล้ว ง่วงๆ”
พี่แบคฮยอนมุ่ยหน้าเหมือนเด็กน้อยอยู่นั้น ทำเอาผมขำคนอะไรจะน่ารักน่าถนุถนอมขนาดนี้ ผมเอื้อมมือไปดึงให้พี่แบคฮยอนลงมานั่งข้างๆ “หนักแย่เลยซิเนี่ย” ผมถามอีกคนพรางดึงถุงมากมายนั่นออกจากมือเล็กๆมาถือไว้เอง เย็นขนาดนี้แล้วยังจะออกมาซื้ออะไรอีก ผมแอบมองของในถุงนั้นด้วย เห็นตุ๊กตาหมีอยู่หลายตัว นี่กะจะซื้อไปถมส้วมหรือเปล่า “หนักดิ นี่ต้องซื้อของเข้าหออะ พี่เพิ่งย้ายหอใหม่เมื่อวานเอง” พี่แบคมุ่ยหน้าอีกครั้งพลางก้มลงมองไปที่พื้น จะหาว่าผมเข้าข้างตัวเองไหมนะแต่ผมแอบเห็นว่าพี่เขาหน้าแดงแฮะ
“ซิ้อของเข้าหอ มีแต่ตุ๊กตานี่นะ” ผมถามพลางทำหน้าทะเล้นใส่อีกคน พี่แบคหันมาตีแขนของผมเบาๆ “ไม่ต้องทำหน้างี้เลยนะจงอิน ก็พี่ชอบของพี่นี่ มันผิดตรงไหนเล่า” ปากเล็กๆของอีกคนเบะออกเล็กน้อย น่าจับมาจูบให้ปากช้ำซักสิบที ..
“จงอิ .. อ่าวพี่แบคสวัสดีครับ” เสียงไอฮุนดังขึ้นเรียกให้ผมกับพี่แบคต้องหันไปมอง ไอฮุนโบกมือให้ผมสองสามที ก่อนที่จะเดินออกไป ถ้าให้ผมเดานะ มันคงจะบอกประมาณว่ากลับแล้วนะไรนี้ปะ เออแล้วทำไมไม่พูด ผมละไม่เข้าใจมันเลย
“เออนี่.. ฝนคงหยุดแล้วมั้ง” เสียงเล็กๆดั้งขึ้นหลังจากที่เรานั่งเงียบกันมานาน ผมเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้ก็ทุ่มกว่าแล้ว จะกลับแล้วหรอครับ ผมหันไปถามอีกคนขณะที่ใบหน้าหวานของอีกคนก็หันมาพอดีนั้น ทำให้ตอนนี้หน้าของเราอยู่ห่างกันแค่ไม่ถึงเซน
ตึกตัก ตักตัก ..
พี่แบคฮยอนทาท่าตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าหนีออกไป ผมขำน้อยๆให้กับอีกคน ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ทำเป็นตีหน้านิ่งกำลังไล่มองไปทั่ว ไม่เนียนเลยหละครับเพราะแก้มขาวๆนั่นกำลังขึ้นสีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ให้ผมไปส่งไหมครับ” ผมเอ่ยถามอีกคนออกไป ถ้าจะให้กลับเองตอนนี้ก็ดึกแล้ว คงจะอันตรายอยู่ไม่น้อย
“ไม่เป็นไรหรอกจงอิน หอพี่อยู่ใกล้ๆนี่เอง”
“ก็ผมอยากไปส่ง”
20%
ความคิดเห็น