ปกติแล้วจะไม่อ่านฟิคของคนอื่นก่อนที่ตัวเองจะแต่งเสร็จ แต่ไปเจอคลิปที่สยามโซนแล้วเฮ๊ยมันโดนใจแฮ๊ะ เลยนั่งอ่านเรื่อยๆ แล้วก็ทำให้เราต้องหยิบสมุดที่เขียนประโยคต่างๆมานั่งขีดทิ้ง บางประโยคบางช่วงบางตอนของเราใกล้เคีัยงกันมาก

ฟิคเรื่องนี้ทำให้อื้อในใจ จะหัวเราะก็หัวเราะไม่สุด จะร้องไห้ก็ร้องไห้ไม่ออก มันตื้อในใจ

ฟิคเรื่องนี้อ่านแล้วให้ความรู้สึก นี่ล่ะชีวิตมนุษย์จริงๆล่ะ ไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์แบบ คยูไม่ใช่คนดี และไม่ใช่คนเลว ทงเฮเองก็เหมือนกัน เชื่อว่าเด้กวัยหัวเลี้ยวหัวต่อเป้นแบบนี้ทุกคน

ตัวซีวอนก็กำลังได้รับผลจากความโลเลไม่มั่นคงของตัวเอง

คยูเองนำเสนอแง่มุมของมนุษย์ธรรมดา ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ลองรักใครมากๆ เมื่อต้องผิดหวังแล้ว มันต้องเกิดความระแวง บางคนอาจคิดวาคยูคิดมากไป แต่นี่ล่ะชีวิตมนุษย์จริงๆที่มีครอบครัว เมื่อคนของเราเคยทำผิดมาครั้งหนึงแล้ว ความผิดพลาดครั้งที่ 2..3..4..ก็จะตามมาเรื่อยๆเหมือนลูกโซ่

ถ้าอ่านอย่างมีสติ จะได้แนวคิด ได้แง่มุมในหลายๆช่วงหลายๆตอน

ความรักไม่จำเป้นต้องยื้อแย่ง ความรักไม่จำเป้นต้องเหนี่ยวรั้ง

ความรักไม่จำเเป็นต้องได้รับผลตอบแทนเสมอไป แต่ความรักมีสิ่งทดแทนเข้ามาได้เสมอ

ถ้ารู้จักรัก ไม่ใช่รู้จักหลง ใครๆก็สามารถมีความรักที่เป็นสุขได้

หวังว่าคงจะไม่ีมีอุปสรรคอะไรระหว่างทงเฮกับฮยอกแจนะคะ

แต่ทำไมเราอ่านแล้ว รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรอีกก็ไม่รู้ 555

สวัสดีค่ะไรท์เตอร์ ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ที่เราวิจารณ์เลย

แบบว่าเสียวสยองทุกสองนาทีจริงๆ นั่งหัวเราะจนเม็ดลิ้นจี่แทบจะลื่นเข้าคอตาย

มันฮาทุกครั้งที่อิ่สองผัวเมียนี่ทะเลาะกัน ภาษาไม่ต้องเลิศหรูเข้าใจง่ายได้ได้อารมณ์

บทจะน่ารักก็แทบกัดลิ้น บทจะหวานก็เลี่ยนจนน้ำตาลพุ่งปรี๊ด บทจะฮาก็ฮาเยี่ยวปริบ บทจะสะเทือนใจก็ล่อซะบ่อน่้ำตาแตกออกมาจากเขาหิมาลัยท่วมทุ่งข้าวสาลี

เอาจริงๆแอบชอบตอนจบที่ดราม่าอ่ะ มันสะเทือนใจแล้วก็ประทับใจไปตามๆกัน

ไม่ได้เรียนวิศวะ แต่เรียนภูมิทัศน์มา แอบขำที่เด็กวิศวะยังพกไม้ที 5555

แบบว่าภูมิทัศน์ใช้ทีสไลด์แล้วนะเออ

ชอบฟิคเรื่องนี้จนฝังเข้าม้ามลามปถึงตับขยับไปถึงปอดเลยจริงๆ

เพราะเป็นคนที่เวลาคอมเม้นท์แล้วไร้สาระมากเลยขอวิจารณ์ทีเดียวเลยนะคะ

เพราะเป้นคนเขียนฟิคเหมือนกันปกติจึงไม่ค่อยอ่านฟิคของใคร แต่...เชื่อในพรหมลิขิตมัี๊ยคะ ของบางอย่าง เรื่องบางเรื่อง เมื่อถึงเวลาที่ถูกที่ควรของมัน สิ่งๆนั้นจะดึงดูดเราเข้ามาหาเอง

ฟิคเรื่องนี้ก็เหมือนกัน ทั้งๆที่คิดว่าจะไม่อ่าน แต่สุดท้ายก็กดอ่านจนได้ แล้วก็ติด - -"

ตัวละครเคะไม่ได้เคะปวกเปียก คือทุกคนมีจุดอ่อนจุดแข็งของตัวเอง

ตัวละครแต่ละตัวมีข้อดีข้อด้อย เคะก็ไม่ได้เคะจนกลายเป็นกระเทย

แต่ละตัวละครมีปมของตัวเอง มีที่มาที่ไปว่าทำไมถึงได้มีนิสัยแบบนี้ หรือทำไมต้องทำแบบนี้

ตัวละครที่ชอบที่สุดคือคุณย่า 555555 ออกจะแหวกแนวกว่าคนอื่น แต่ชอบทุกครั้งที่คุณย่ามีบทบาท

ให้ทั้งอารมณ์คนแก่ขี้บ่น แต่จริงๆแล้วก็ห่วง ให้อารมณ์คนแก่ฟอร์มจัด แต่จริงๆแล้วรักหลานชายคนนี้มากกว่าใคร

มันทั้งซาบซึ้ง อบอุ่น และแอบหมั่นไส้เบาๆ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ถ้าจะจำได้นะ ถ้าจะจำได้ พี่เคยวิจารณ์เอนบอย 1 ไปแล้วใช่ป่ะ??

อย่างที่นุ๊กรู้พี่ค่อนข้างเป็นคนอ่านที่เลว คืออ่านอย่างเดียวไม่เม้นท์หรือที่เรียกง่ายๆว่าเงานั่นเอง

ไม่ใช่ฟิคไม่สนุก ไม่ใช่ว่าฟิคไม่ดี แต่พี่รู้ตัวว่าเป็นคนที่เม้นท์อะไรไร้สาระและแก่นสารมาก

ตอนที่เห็นนุ๊กบอกในทวิตว่าจะลบเอนบอยทิ้ง พี่เหมือนโดนผัวทิ้งกลางสี่แยกไฟแดงแถวสีลมอ่ะ

อะไรวะ เดินจูงมือกันอยู่ดีๆ อยู่ๆหันมา เราเลิกกันเถอะ ยอมรับเลยว่าเฟลมาก แบบนานๆฉันจะติดฟิคซักเรื่องแล้วดูสิ ลอยแพคนอ่านอย่างนี้มันเท้งเต้งนะเว๊ย

วันนี้เห็นนุ๊กเมนชั่นในทวิตว่ากลับมาอัพเอนบอยแล้วความรู้สึกของพี่คล้ายๆเทเลทับบี้ไล่บี้แมลงปอบนทุ่งข้าวสาลีแล้วระเบิดตัวเป็นกางเกงในของฮยอกแจอ่ะ มันปริ่มมาก

พี่เข้าใจความรู้สึกของนุ๊กนะเรื่องกำลังใจต่างๆ

คนเราใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองแต่มีแรงขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่คือกำลังใจจากคนรอบข้าง

ขอร้องเถอะค่ะ ใครที่ไม่ชอบฟิคแนวนี้ ไม่สร้างสรรค์ก็อย่าทำลาย

ไม่ว่าจะโดยการกดแบนฟิค หรือการด่าไรท์เตอร์

สำหรับคุณกำลังใจอาจเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ แต่สำหรับไรท์เตอร์ทุกคนมันมีค่ามากกว่ายอดจองฟิคอีก((แต่จองก็ดี))

สุดท้ายนี้ถึงเราจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่พี่ไม่เคยเจอใครต่อเอ็นซีสดกับพี่ในทวิตได้สะแด่วแห้วเท่านุ๊กกับดรีมมาก่อน

เลิฟๆ นะ จุ๊บๆ

เริ่มอ่านเพราะอยากรู้ว่าคุณทงเฮจะทำอะไรฮยอกแจ มีน้องส่งให้อ่านนานแล้วแต่ก็ไม่ได้อ่านซักที -..-

พอเริ่มอ่านอารมณ์แรกคือฮยอกแจสมควรโดนทงเฮหรือใครๆทำร้ายแล้วล่ะ

เพราะฮยอกแจไม่สู้เลย

ยอมให้คนอื่นทำร้ายตลอด ฮยอกแจไม่พยายามแม้แต่จะปกป้องตัวเองเลยซักนิด

ถึงจะมีเพื่อนดีแต่ถ้าำม่รุ้จักดูแลตัวเองใครก็ไำม่สามารถมาคอยดูแลห่วงใยเราได้ตลอด

ส่วนทงเฮก็นะ เอะอะตบเอะอะตีั

แต่มันอาจเป็นการแสดงออกของคนที่ขี้กลัวก็ได้ กลัวว่าวันหนึ่งต้องเสียของรักไป

การแสดงออกทางด้านความรู้สึกของทงเฮไม่เก่งเหมือนปลาดง่นั่นแหล่ะที่ว่ายมาเจอแหล่งน้ำที่อุดมส์สมบูรณ์แต่ดันคิดว่ามันก็ไม่เห็นจะมีอะไร

ส่วนพี่ซีวอนกับคยูฮยอนออกแนวหน่วงๆตึงๆ ให้อารมณ์รักไขว้กันไปไขว้กันมาเหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ชอบเหมือนจะใช่แต่ก็ไม่แน่ใจ

ชอบอีจุนที่สุดแล้วเรื่องนี้ทนมือทนตรีนดีมาก

จริงๆพี่แอบโรคจิตอยากเห็นฮยอกแจเจ็บตัวบ่อยๆคุณทงเฮจะได้ปลอบด้วยภาษากาย 5555555555555555555