นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
128
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
128
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 21 ต.ค. 58 / 23:45 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
มีคนบอกว่า การแอบรักมีเพียง 10% เท่านั้นที่จะสมหวัง และเป็นดาบสองคม แล้วใครหล่ะจะสมหวังเป็น 10% นั้น
แอบรักคนมีเจ้าของ?
คนมีเจ้าของ?
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Sf chanbaek
หอพั EXO ...
“
ทุนฟั ปาร์ านยอลสุหล่อทานี้หน่อยฮ่ะ”
านยอลที่ยิ้มว้านแทบะเห็นฟันรบทุี่
“มีไร เร็วๆ
ุยะแฟนอยู่” เสียลีเอร์วีนออมาเบาๆ เพราะำลัุยะหวานใอย่าหว
ื่อเทาที่อนนี้ำลัโปรโมทอัลบัมอยู่ีน
“ือ
ั้นะแนะนำแฟน ให้พวนายรู้ัอ่ะ...”
“พี่ไม่รอ
พี่แบฮยอน ไอ้ไ
แล้ว้อพี่ยอู่อนหรอ?
แล้วใร่อนฮยู่หลัพี่อ่ะ”
เฮุนที่ำลัินาไ่มุอยู่ถามออมาเพราะวามสสัย (เี้ยวไ่มุให้เสร็่อนีป่ะเนี่ยลัวมันระเ็นมาโนหน้าหล่อๆอ่ะ)
“มีใรถามหาเ้าป่าว...”แบฮยอนยิ้มหล้าเปิประูเ้ามาฝั่ร้ามับานยอล
พร้อมับไที่เินเ้าสมทบอีราย
“ออ
พอีานยอละเปิัวแฟนให้พวเรารู้ัอ่ะ
ว่ามาิานยอล แ่เหลือยอู ไปไหนอเา นายะรอหรือว่าเปิัวเลย”
ูโฮที่อบแบฮยอนในอนแร โยไม่ไ้สัเสีหน้าอแบฮยอนาที่ยิ้มหล้าอนนี้้อฝืนยิ้มแห้ๆออไป ภายนออาะูว่ายิ้มอยู่แ่้าในอนนี้ไม่่าาที่เอามีมาีหัวใอแบฮยอนเล่นเลย เ็บ...
แม้ะรู้อยู่ว่า แฟนอร่าสูเป็นใร
ทุเรื่อที่เป็นเรื่ออานยอล
แบฮยอนให้วามสนใทุอย่า
“ไม่้อรอยอูหรอ เพราะนที่เป็นแฟนั้น็ยอูเอแหละ เราลบันเมื่อืนนี้เอ” านยอลและยอูยิ้มแ้มแทบแ
“ว้าว...
เพิ่มมาอีู่หนึ่
อย่าหวานออนอหน้าผมนะฮยอ
เี้ยวู่ผมับพี่ลู่หานะับเอา”
เฮุนที่แวู่รัหมาๆผิับอีนที่ยืนหน้าีๆ
ไม่่าาไที่เียบมาสัพัแล้ว
“มีเรื่อแ่นี้่ายป่ะ อแสวามยินี้วยนะ านยอล ยอู รัันนานนะ ั้นไป้อมร้อเพล่อนนะ”
แบฮยอนยิ้มให้เพื่อนในห้อแล้วหันหลัออไป ไม่อยาให้เพื่อนร่วมวเห็นน้ำาที่พยายามลั้นไว้ั้แ่ไ้ยินที่ร่าสูเล่ามา แบฮยอนับัรยานไปเรื่อยๆ ริมแม่น้ำฮันที่ๆ ไม่มีุหมายปลายทา น้ำาที่พยายามลั้นไว้ในอนแรไ้ไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้ เ็บปว
แทบไม่อยาหายใอี่อไป
ในหัวอแบฮยอนอนนี้มีแ่เรื่อหมายำถามเ็มไปหม เยอะนไม่รู้ะอบยัไี เมื่อถึที่ปลอนแล้วแบฮยอนึนั่เล่นเียบๆนเียว ที่ม้านั่ริมแม่น้ำ
“พี่โอเรไหม
พี่แบฮยอน” ไที่ามออมาั้แ่แร
วามือบนไหล่อร่าบา ที่อนนี้อารม์ไม่่าาัวเอมานั
“...ฮึ...แล้วนายหล่ะ
ฮึ... โอเรไหม” แบฮยอนถามอย่ายาลำบา
พยายามะลั้นเสียสะอื้นแล้วแ่ทำไม่ไ้
ไเินมานั่้าๆแบฮยอน
แล้วึร่าบาเ้ามาอ
แบฮยอนแอบใเล็น้อยที่อีนเ้ามาอ
่อนะออบแล้วปล่อยโฮ
ออมาอย่าไม่เรว่าเสื้อแบร์นเนมออีนะเปื้อนราบน้ำา
“ ร้อไห้ ให้พอ เลยนะพี่ แล้วสัาับผมว่าะไม่ร้ออี”
แบฮยอนพยัหน้าับหน้าออไที่อัวเออยู่
แบฮยอนปล่อยให้น้ำาไหลออมาเรื่อยๆ
“นายไม่เ็บเหรอไ ที่ีโอไปบับานยอลอ่ะ?”
แบฮยอนที่หยุร้อไห้ไ้สัให่ๆ ถามไที่ยันั่อยู่้าๆัวเออยู่
“...เ็บสิ”
“ทำไมนายไม่ร้อไห้เลยหล่ะ หรือว่านายลัวเสียฟอร์ม”
“เปล่า... ผมไม่รู้ะเอาน้ำาที่ไหนมาร้อแล้วพี่ มันุ
อธิยาบไม่ถู”
ไที่หันมามอแบฮยอนที่อบาบวมแเพราะเพิ่หยุร้อไห้ไม่นาน
“พี่แบรัพี่านยอลมาป่ะ”
อยู่ๆ ไ็ถามแบฮยอน แบฮยอนทำเพียแ่พยัหน้าเบาๆ
ไม่อยาพูออไปเพราะลัวว่าะร้อไห้อีรั้ ยัไม่พร้อมที่ะพู
“สู้ๆนะพี่ ผมเื่อว่าพี่ะผ่านไปไ้ ูอย่าผมสิ
ผมยัผ่านมันมาไ้เลย
มีอะไร็ปรึษาผมไ้นะ
เรามันนหัวอเียวัน”
แบฮยอนที่มอหน้าไนิ่ๆ
พยัหน้ารับเป็นารโ้อบ
ทั้สอปล่อยให้วามเียบเ้ารอบรอ
่าฝ่าย่าปล่อยให้ไ้อยู่ับัวเอสัพั และเป็นแบฮยอนที่ทำลายวามเียบนั้น
“นายเยิะแย่ีโอาานยอลไหม
ไ?”
ไไ้ยินำถามาร่าบาแล้ว็้อแสยะยิ้มทั้ที่ไม่ไ้มอมาที่แบฮยอนเลย สายาอไมอออไปยัแม่น้ำฮันอันว้าให่แห่นี้
่อนะส่ายหัวเบาๆ เป็นำอบให้แบฮยอนที่ มอหน้าัวเออยู่
“ทำไม?”
“ฮึ...
าริที่ะแย่เามา
มันเป็นวามิอพวเห็นแ่ัวนะพี่... และารที่เราไปแย่เามาแล้ว
พี่ิว่าเาะมีวามสุที่ะอยู่ับเราเหรอ... สู้เรายืนมอนที่เรารัมีวามสุับนที่เารัไม่ีว่าหรอ แล้วพี่หล่ะเยิไหม?”
ไหันมามอหน้าแบฮยอนอีรั้ และ้อยิ้มออมาเมื่อพบำอบอร่าบาที่ส่ายหัวให้ัวเอเบาๆ
“ทำไมหล่ะ?”
“ะให้ั้นเอาอะไรไปสู้ยอูหล่ะ ั้นไม่มีอะไรที่เทียบเาไ้เลย สู้ยืมมอเามีวามสุอยู่ห่าๆ ีว่า
เพื่อนรัันเรา็วระมีวามสุสิ
ริไหม...”
“ผมว่าเราลับหอพัันเถอะ พรุ่นี้เรามีาราาน้วยเี้ยวะไม่ื่นเอา”
ไที่ลุึ้นยืนเ็มวามสู่อนะยื่นมือมาให้อีนับลุึ้น
“พวนายไปไหนมา ไม่ลัวแฟนลับรุมถ่ายรูปรึไ” ร่าสูอปาร์
านยอลถามเสียัเหมือนนำลัหุหิเ็มที่
“ะ...ือ...” ไอบอย่าอ้ำๆอึ้
“ั้นแ่อย่าไปี่ัรยานรับลมอ่ะ
เรียับเนื้อเพลเลยอยาไปหาอาาศที่บริสุทธิ์สัหน่อย อีอย่ามันึมาแล้วไม่มีแฟนลับมาามหรอ พวเาไปนอนแล้วหล่ะ เนอะอิน? ั้น่วแล้วอ่ะ ไปนอน่อนนะ
ฝันี ฝันี” ผมโหำโเียว
หล่ะ ใระไปล้าบอว่าัวเอไปร้อไห้มา ่อนะหลบหน้า้วยารบอว่า่วนอน
ปล่อยให้ไอ้านยอลมันยืนบ่นให้อินฟันเียวีว่า
แร็...
สสัยเป็นเสียอ
านยอลเ้ามานอนแล้วหล่ะ
แล้หลับีว่าี้เลียุยับมัน
ลัวะร้อไห้ให้มันเห็น
เี้ยวะไม่ไ้าร
มันยิ่ับโหเ่อยู่
“ั้นรู้ว่านายยัไม่หลับ ะลุมาุยันีๆไหม แบฮยอน”
านยอลทำเสียเย็นาใส่แบฮยอน
เรื่อไระลุไปหล่ะ ็แล้หลับอยู่นี้
“...”
“นับหนึ่ถึสามถ้ายัไม่ลุ เอีแน่”
อย่าู่ะให้ยาเลย
ใ่ไม่ไ้ับบยอน แบฮยอนหรอ ไอ้โย่
“หนึ่...”
เริ่มนับแล้ว นับนถึร้อยเลยนะานยอล
“สอ...”ลุ็โ่แล้วานยอล
“สาม...”
ไม่เห็นะทำอย่าทีู่่ไว้เลย
ว่าแ่มันู่อะไรหว้า
พรึ่บ...
อยู่ๆ
ไฟในห้อ็ับล
สสัยานยอลมันี้เลียุยับผมแล้วหล่ะ ถึเวลานอนสัที เพลีย
ไม่อยาิเรื่อานยอลอีแล้ว
ทำไมเียผมเหมือนมีนมาเบียอ่ะ
อึอัะมั ใรว่ะ
“าน...ยอล...”
ผมพู พยายามพลันที่อผมอยู่ให้ออไปห่าๆ แ่ทำไมานยอลถึไ้มือเหนียวนานี้เนี่ย เป็นาิับุ๊แรึไว่ะ
“เมื่อี้ยัหลับอยู่นิ” เสียวนประสาทนิๆ
ถึมันะมืแ่้วยสายาที่ปรับแสไ้็เห็นหน้าอร่าสูไ้ัเน
“็มันอึอันนิ นาย็ไปนอนเียนายสิ มานอนทำไมเียั้น ออ...ไป” ผมพยายามพลัมันแล้วแ่็ไม่เป็นผล
“อนเย็น นายไปร้อไห้มาหรอ” แรที่พยายามพลัอีนหมลทันที
ที่อีนถามออมา
“....”
“นายร้อไห้ทำไม... เรื่ออั้นับยอู ่ายป่ะ ?” อนนี้ผมปล่อยให้มันอามสบายเลย ไม่มีแระัืนหล่ะ แล้วน้ำาไม่รัี็ไหลออมาอีรั้
“นายรู้ไ้ไว่าั้นร้อไห้?”
ผมยั หรือว่า...
“อินบอ”
นั้นไว่าหล่ะ ไอ้อิน
แล้วนอย่าแบฮยอนะเื่อใไอ้อินไ้ป่ะเนี่ย
สุท้ายมัน็มาบอานยอลอยู่ี
“ลมมันแร เลยปวานะ
ไม่เี่ยวะนายสัหน่อย” เอาอีแล้ว
ผมโหอีแล้ว
“หึ ะโหให้มันเนียนๆหน่อยัวเล็ เรื่อั้นับยอู เรา...”
“ะบอทำไม
็รู้ๆอยู่ว่าพวนานยบัน
ะย้ำอะไรหนัหนาว่ะ” ผมสถบออไปทนไม่ไ้แล้ว ย้ำอยู่นั้นหล่ะ รู้ไหมว่านฟัมันเ็บปวนะ
“ฟั่อนสิ...”
านยอลระับอให้แน่นมาว่าเิม
“ั้นับยอูเราไม่ไ้บันริๆหรอ แ่ยอูอยาพิสูน์อินเท่านั้นเอ เลยอให้ั้น่วย้วยารแล้บอทุนว่า บัน
ั้นเลยลทำามเพราะอยาพิสูน์นายเหมือนัน ผลมันออมาเป็นที่น่าพอใมาเลยหล่ะ”
ผมรู้ว่าอนนี้านยอลำลัยิ้มผิับผมที่
ำลัะร้อไห้อีรั้และ็เป็นแบบนั้นริๆ
ผมอานยอลอบและปล่อยให้น้ำาไหลออมาเรื่อยๆ ยิ่ผมร้อไห้มาเท่าไร
านยอล็อผมแน่นว่าเิมอี
“ั้นรันายนะ
แบฮยอน”
านยอลลายอ้อมอออแล้วมอหน้าผมผ่านวามมื ีนะที่านยอลมันปิไฟ ไม่ั้นไ้ระเบิัวเอแน่ๆ
“เป็นแฟนับั้นนะ ลไหม?”
“ไม่...”
านยอลปล่อยผมเป็นอิสระหลัาที่ผมอบเสร็ แล้วเินไปนอนที่เียัวเอ เอาแล้วไ
ไม่ิะฟัผมให้บ่อนรึไนะ
และเป็นผมเอแหละที่้อลานลาเียัวเอไปยัเียอานยอลึ่อยู่ใล้ันแ่นี้เอ
“ไม่ลเป็นแฟนับนาย็บ้าแล้ว
านยอล ั้น็รันายเหมือนัน”
พอผมพูเสร็็รีบวิ่ลาเียอานยอลลับมาที่เียัวเอทันที แ่็ไม่วายมีนัวโมานอนเบียอีามเย
และูบแรที่แสนหวานนั้น ่อนที่ทั้ผมับานยอละเ้าสู่ห้วนิทราไป้วยัน
The End.
:comment หน่อยน้าอำลัใ เ้าไม่ไ้ละนานเลย อเรื่อนี้ไว้นานเลย sf รั้แร ่วยแนะนำ้วยนะ รัลีเอร์ทุน่ะ อยาให้เ้าแ่แบบไหนลอเสนอไ้นะะรับไว้ทุวามเห็นเลย ^^
ผลงานอื่นๆ ของ winny_kw ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ winny_kw
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น