ศิษย์ของข้ามิใช่ 'มาร'

ศิษย์ของข้ามิใช่ ‘มาร’ 

หรือชื่อเต็มคือ หาญท้าเทียมสวรรค์ ภาค ศิษย์ของข้าไม่ใช่มาร 

ทักทายผู้อ่าน…

นี่อาจเป็นการทักทายผู้อ่านที่ยาวไปหน่อย แต่ฉันอยากใช้พื้นที่น้อย ๆ นี้อธิบายความตั้งใจจริงของตัวเองออกมาให้ผู้อ่านทุกคนรับรู้ และช่วยเปิดใจกับแนวนิยายใหม่ๆ ของฉู่ต้าลี่ ความจริงแนวที่ฉันถนัดที่สุดคือ แนววาย ฉันไม่อยากใช้คำนี้สักเท่าไร เพราะอาจไม่ถูกใจสำหรับใครหลายคน แต่ไม่รู้ว่าจะหาคำจำกัดความที่ดีกว่านี้ได้อย่างไร? หรือจะใช้คำว่า แนวสหะประชาเพศ ดีไหมคะ? ฉันเป็นพวกเปิดกว้างเรื่องพวกนี้ หากใครติดตามอ่านนิยายของฉันคงสังเกตุเห็นบ้าง มันทำให้ความคิดและจินตนาการของฉันกว้างขึ้น ไร้ขอบเขตมาจำกัดตัวตนและเนื้อหา อีกอย่าง ฉันเป็นคนไม่เก่งภาษาอังกฤษ นี่ยิ่งหาคำที่เหมาะสมยากเข้าไปอีก

จากประสบการณ์การท่องโลกนิยายมาแล้วทุกประเภท ตั้งแต่แนวรักโลก รักป่า รักหวานแวว หรือรักขมขื่น แต่แนวที่ฉันชอบที่สุดคือแนววาย อาจเป็นเพราะ การไม่มีตัวอิจฉาที่กรีดร้องกรี๊ดๆ ร้ายโดยไร้เหตุผล หรือนางเอกที่ดีเกินมนุษย์โลกจะเป็นกัน อืม...มันก็คือดีนะ...แต่...ใช่คะ...ทั้งหมดต้องมี “แต่” แต่ฉันไม่ชอบวายแนว “รุก”โหดไร้มารยาทไม่มีที่มาของอารมณ์ หรือ “รับ”แบบอีโนเซ็นนุ่มนิ่มเกินไป มันดูฝืนธรรมชาติ ผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทกันหรือคบกันมาระยะหนึ่งแล้ว เขายังพูด “ครับ” กันอยู่เหรอ? หรือ ถ้าเขารู้สึกชอบใครขึ้นมาสายตาการกระทำมันจะดูขัดเขินแบบผู้หญิงเหรอ? ฮาฮาฮา อย่าเพิ่งด่านะคะ มันเป็นความชอบของแต่ละคน ฉันพูดตามที่คิดเห็นคะ

ถ้าจะเท้าความว่าชอบแนวนี้ได้ยังไง มันต้องย้อนไปถึงสมัยพระเจ้าเหาเลยทีเดียว เริ่มจาก ฉันอ่านกาตูนเล่มแรกตอนป.4 มันเปิดโลกที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อนในชีวิต จากเด็กที่อ่านหนังสือไม่แตกฉาน กลับกลายมาอ่านคล่องขึ้น กาตูนเล่มแรกที่อ่านชื่อว่า “คำสาปฟาโรห์” พระเอกหล่อมาก เป็นกาตูนตาหวานที่ฮิตมากในสมัยนั้น อืม...ถ้าเก่ากว่านั้นคือ “กุหลาบแวร์ซาย” นางเอกสวยแกร่ง ประกอบกับเรื่องราวการผจญภัยที่น่าติดตาม ฉันจึงหลงใหลการอ่านกาตูนเอามากๆ

และเมื่อเวลาผ่านไปจนวันหนึ่งที่ฉันได้ค่าขนมพอที่จะซื้อกาตูนสักเล่ม ฉันก็ไม่รีรอที่จะซื้อกาตูนตาหวานของสำนักพิมพ์ “หมึกจีน” มาอ่าน ถึงตรงนี้หลายคนคงคิดว่าไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ ยังคะ...ยังไม่ถึงจุด Climax ของเรื่อง

ตอนฉันเรียนระดับมหาวิทยาลัย ฉันเห็นมุมหนังสือนิยายมุมเล็กๆ มันมีนิยายไม่มากเหมือนนิยายประเภททั่วไป มันเขียนมุมขวาบนว่า BoyLove ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร?แนวไหน? ฉันตัดสินใจเลือกซื้อมาเล่มหนึ่งด้วยความไม่คาดหวังว่ามันจะสนุก ทว่า...พอได้อ่านไปครึ่งเล่ม โอ้พระเจ้า... “โลกใบใหม่” ได้อุบัติขึ้นในหัวใจฉันแล้ว มันเป็นความรักระหว่าง เจ้าชายแวมไพร์ผู้เย็นชา กับ มนุษย์หนุ่ม ทำให้ฉันไม่สามารถวางนิยายเล่นนี้ลงได้เลย ทั้งบทรัก ทั้งคำพูด และการกระทำมันละเมียดละไมอ่อนโยนและจับใจฉัน มันคือนิยายที่ทำให้ฉันไม่สามารถกลับมาอ่านนิยายแบบเดิมๆได้อีกเลย บอยเลิฟคือจุดหมายเดียวที่ฉันจะตรงดิ่งไปซื้อทุกครั้งที่ได้เงินค่าขนม

ความวายของฉันยังลามปามไปถึง อนิเมชั่นฝั่งญี่ปุ่น มันเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกับการเสพนิยายและกาตูนเล่ม ฉันไฝ่หาอนิเมชั่น หรือ อนิเมะสายวาย และได้รู้ว่ามันมีมายจนละลานตา Black Butler ชื่อไทย พ่อบ้านปีศาจ เป็นอนิเมะวายที่ฉันชอบ ความหลงใหลของฉันเพิ่มความเข้มข้นขึ้นไปอีกระดับด้วย ภาพยนตร์แนวชายรักชาย สมัยนั้นมันมีที่มาจาก เวียดนาม และไต้หวัน และขายกันใต้ดิน จุ๊ๆ...ความลับนะ!... ว้าว!...มันดีต่อใจ ต้องใช้สำนวนนี้เลยคะ ฉันเสพมันเป็นศิลปะไม่มีเรื่อง “อย่างว่า” เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่บางเรื่องก็ทำเอาฉันเสียอาการไปเหมือนกัน ดูได้ยี่สิบนาทีก็ต้องปิด! ฮาฮาฮา

ในความคิดของฉันเรื่องเพศที่สามและเพศทางเลือก ไม่ว่าจะเป็นนิยาย ภาพยนตร์ ละคร เพลง ควรเปิดกว้างได้แล้ว โลกของเราไม่ได้แค่ หญิง กับ ชาย โลกของศิลปะก็เช่นเดียวกัน ฉันเสพงานศิลป์มาตั้งแต่เด็ก มันอยู่ในโครโมโซมเลยก็ว่าได้ การมองทุกอย่างเป็นงานศิลป์ไม่มีผิดหรือถูก ไร้ขอบเขต ไร้ข้อจำกัด มันช่วยยกระดับจิตใจของเรานะคะ ฉันชอบพูดว่า “ทำตัวเองให้เป็นจักรวาล แล้วจะเห็นสิ่งสวยงามที่เกิดขึ้นทุกวัน แม้มันจะเป็นอุกาบาตรที่วิ่งชนเราให้เจ็บปวดก็ตาม”

......................................................

“แรงบันดาลใจของเรื่องนี้”

อย่างที่ทราบ ฉู่ต้าลี่ยึดมั่นในแนวเทพเซียนมาโดยตลอด ที่ผ่านมาฉันนำเสนอเรื่องราวของเทพเซียนบนสรรค์เสียเป็นส่วนใหญ่ ครั้งนี้ ฉันจะขอนำเสนอ เซียนบนพื้นพิภพกันบ้าง ใครว่าเซียนต้องอยู่บนฟ้าเสมอ บนโลกมนุษย์ก็มีเซียนเช่นกัน พวกเขากำเนิดมาเยี่ยงมนุษย์เช่นเรา หากแต่ได้รับการฝึกฝนจิตใจ ร่างกาย ให้เกินขีดจำกัดของความเป็นมนุษย์ พวกเขามีเกิด แก่ เจ็บ และตาย วนเวียนอยู่ในวัฏสงสารเช่นเดียวกับเรา หากถามว่าเราสามารถเป็นอย่างพวกเขาได้ไหม? คำตอบคือ ได้ แต่...ทุกสิ่งต้องมี “แต่” มันขึ้นอยู่กับบุญวาสนา หากเราประกอบกรรมดี ผลแห่งกรรมดีนั้นจะนำพาให้เราได้พบเจอแต่สิ่งดี ตรงข้าม หากเราประกอบกรรมชั่ว ผลแห่งกรรมนั้นจะนำพาเราลงนรก “นรก” ในที่นี่มิได้หมายถึงขุมนรกใต้ดินลึกลงไปเป็นดินแดนแห่งการทรมานที่เราไม่เคยเห็น แต่เป็น นรกในใจ เช่นเราทำความผิด จิตใจของเราเกิดทุกข์ร้อน ไม่สงบ ว้าวุ่น หวาดกลัวกับสิ่งที่จะตามมา นั้นแหละคือนรกในใจไม่ต้องรอถึงวันตายก็ตกนรกได้

พูดแบบนี้อย่างเพิ่งตีความว่า เรื่องนี้จะเป็นนิยายธรรมะสอนบาปบุญนะคะ ไม่คะ...มันไม่หนักขนาดนั้น ฉันเองก็ไม่ธรรมะธัมโมระดับผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ฉันเป็น “มนุษย์” อยู่คะ ยังต้องการความรักและอาหารสามมื้อ รวมถึงกระเป๋าแบรน์เนมและรองเท้าไนท์กี้

ในเรื่องนี้บอกเลยว่า พระนาย จะรับบทหนักที่สุด แต่จะบทบาทแบบไหนนั้นขอปิดไว้ก่อน ต้องติดตามนะคะ ฉันเป็นพวกถนัดการทรมานตัวละครในนิยายอยู่แล้ว คงไม่มีเรื่องไหนที่พระนายจะรักหวานชื่นในทุ่งลาเวนเดอร์แน่นอนคะ

แล้วนายเอกละ?...แน่นอนว่า นายเอกเรื่องนี้ช่างฉอดมาก ฝีปากระดับยายเมี้ยนปากปลาร้าเลยทีเดียว ฉันใช้คาแรคเตอร์ หวังอี้ป๋อ มาเป็นต้นแบบ เพราะจากสายตาบวกความมะโนแล้ว ผู้ชายชื่อหวังอี้ป๋อคนนี้ ฝีปากไม่ธรรมดา เขามีความเป็นเด็กในส่วนลึกและซนตามประสาเด็กวัยรุ่น เพียงแต่เราติดภาพคาแรคเตอร์ในซีรี่ย์กันมากกว่า ฉันอยากเห็นเขารับบท “แม่” มาดูกันว่าจะเป็นยังไง

ส่วนพระเอก ฉันขอใช้ เซียนจ้าน หลายคนมองเขาเป็นนายเอก แต่ฉันมองเขาต่างออกไป เขาแมนมากจนฉันรู้สึกอย่างได้เป็นสามี อุ๊บ!!...ขอโทษคะพูดความในใจดังไปหน่อย... เขามีร่างชายหนุ่มสมาท์วัยสามสิบอยู่เต็มล้น แม้รอยยิ้มจะล้มแคว้นได้เลยก็ตาม ฉันอยากเห็นเขาในบทพระเอกที่มีความสุขุม สุภาพ และร้ายลึก

สุดท้ายนี้ ฉันหวังว่า นิยายเรื่อง ศิษย์ของข้ามิใช่มาร จะสร้างความสนุกสนานให้กับผู้อ่านผู้ติดตามงาน เขียนของฉู่ต้าลี่ไม่มากก็น้อยนะคะ ฉันจะพยายามพัฒนาฝีมือและคิดหาพล็อตเรื่องใหม่ๆมานำเสนอคะ

คำเตือน…

ชื่อบุคคล สถานที่ และเนื้อหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงจิตนาการของผู้เขียนเองไม่เกี่ยวข้องกับความจริงแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน

ผู้แต่งไม่มีเจตนาสร้างความเสื่อมเสียให้แก่บุคคลที่นำมาเป็นต้นแบบคาแรคเตอร์ของนิยายเรื่องนี้แต่อย่างใด

นิยายเรื่องนี้อาจมีฉากที่ใช้ความรุนแรงและคำพูดที่ไม่เหมาะสม เด็ก คนชรา อาจไม่ถูกใจสิ่งนี้ เช่นนั้นของกำหนดเรท 15+ นะคะ 

กำหนดวันการอัพเดท : จันทร์ พุธ ศุกร์ เวลา 14 : 00 น. (หากล้าช้าเป็นเพราะผู้เขียนออกไปกินชาบูคะ)

เริ่ม 6 กุมภาพันธ์ เป็นต้นไป