โปรแกรมเมอร์สาว - โปรแกรมเมอร์สาว นิยาย โปรแกรมเมอร์สาว : Dek-D.com - Writer

    โปรแกรมเมอร์สาว

    ลองอ่านดูนะ

    ผู้เข้าชมรวม

    317

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    317

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  31 มี.ค. 49 / 13:46 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      18.30 น. หลังจากลีนาเดินออกจากประตูใหญ่บานนั้น ตึกทั้งตึกก็เป็นของฉัน ฉันฉลองมื้อเย็นกับตึกของฉันด้วยอาหารจีนบรรจุกล่องพร้อมตะเกียบไม้ที่ถูกบรรจุอยู่ในซองอย่างเรียบร้อย มีแขกร่วมโต๊ะคือจอคอมพิวเตอร์และคีย์บอร์ด พร้อมทั้งสารพัดเอกสารที่วางเกลื่อนโต๊ะ หลังจากล้างปากด้วยกาแฟร้อนในถ้วยกระดาษ วิญญาณโปรแกรมเมอร์สาวของฉันก็ถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง

      21.00 น. เอกสารบนโต๊ะถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ถึงเวลาที่ฉันจะกลับห้องเสียที 10 ชั่วโมงแห่งการทำงานทำฉันเหนื่อยและล้าเหลือเกิน ฉันคิดถึงการแช่อ่างน้ำอุ่นและหลับไปสักครึ่งชั่วโมงโดยมีเพลงเพราะๆ จากเครื่องเสียงดีๆ เปิดคลอไป อีก 20 นาทีฉันจะได้ทำอย่างที่คิด พอสักทีสำหรับงานชิ้นเอกของบริษัท รอให้ถึงวันจันทร์ฉันค่อยกลับมาลุยอีกที

      ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป ฉันกลับไปเป็นเด็กสาวอีกครั้งหนึ่ง เด็กสาวที่ต้องอยู่ไกลบ้านเพียงลำพังภายใต้เงื่อนไขของคำว่า “ความเจริญก้าวหน้าในชีวิต” การต้องมาอยู่ในเมืองที่ผู้คนพูดภาษาต่างจากฉันก่อให้เกิดความเหงาอันทรมานเสียจริง ฉันเหงานะ เหงามากด้วย แต่เพียง 2 ก้าวที่ฉันย่างบนพรมหนานุ่ม ฉันก็ยิ้มออกมาได้ เพราะเท้าของฉันสัมผัสกับซองจดหมายที่เจ้าของตึกทิ้งเข้ามาผ่านช่องบนประตู ฉันก้มลงหยิบจดหมาย 2 ฉบับนั้นพร้อมกับเดินตรงไปยังเครื่องเสียงชั้นดีซึ่งเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ฉันซื้อให้ตัวเอง แผ่นที่ 2 แทร็คที่ 9 แจ็คสัน บราวน์ก็ครวญเพลง Sky Blue and Black ให้ฉันฟังอย่างสบายอารมณ์ ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาสีฟ้าหม่น โคมไฟเล็กๆ ถูกเปิด แสงของมันสาดส่องในตำแหน่งที่ทำให้ฉันสามารถอ่านได้อย่างสบายตาในท่าเอกเขนกนี้

      ฉันหยิบซองจดหมายขึ้นมา มันเป็นซองสีฟ้า แสตมป์ที่ติดมาทำให้รู้ว่ามันเดินทางมาจากประเทศไทย มันเดินทางมาครึ่งโลกโดยเจาะจงส่งมาที่ฉัน คิดแล้วยิ้มกว้างของฉันก็ปรากฏอีกครั้ง และแค่ลายมือที่คุ้นตา ฉันก็รู้ว่าใครที่ส่งจดหมายฉบับนี้มาถึงฉัน

      วันศุกร์ที่ 24 มีนาคม
      ในป่าชายเลน อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี

      สวัสดีพิมพ์
      อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมลงใต้มาทำสารคดีเรื่องป่าชายเลนในประเทศไทย ป่าชายเลนที่ผมลงมาเก็บข้อมูลอยู่ที่ระนองซึ่งถือว่าเป็นป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด และที่นี่ซึ่งเป็นป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์รองลงมา

      พิมพ์รู้ไหมว่าทันทีที่ผมมาถึงที่นี่ ผมคิดถึงคุณ ผมอยากให้คุณมาเห็น มาเดินกับผมบนสะพานไม้ที่ทอดยาวเข้าไปในป่าแห่งนี้ บรรยากาศในนี้ร่มรื่นมาก เพียงแค่คุณยืนนิ่งๆ คุณจะได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านใบโกงกางให้บรรเลงเป็นเสียงเพลงธรรมชาติที่เพราะมาก พิมพ์...คุณได้ยินเสียงเพลงนี้ไหม ผมเก็บมันมาฝากคุณในจดหมายฉบับนี้ด้วย ถ้าคุณได้ยินไม่ชัด ลองเอานิ้วสัมผัสบนใบโกงกางที่ผมเอามาฝากคุณด้วยสิ ผมมั่นใจว่าตอนนี้คุณได้ยินมันชัดแล้ว...เพราะไหม

      พิมพ์รู้ไหมว่า 2 ปีที่คุณต้องไปทำงานที่นิวยอร์คเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกทรมานมาก แม้ว่าผมจะเขียนหาคุณทุกอาทิตย์ แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ผมหายคิดถึงคุณ ผมเฝ้าคอยวันที่เราทั้งสองคนจูงมือกันเดินไปตามชายหาดที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ผมจะกุมมือคุณจนแน่นเพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะไม่ทิ้งผมไปอีก ในช่วงเวลานั้นจะมีแค่เราสองคนบนโลกกลมๆ ใบนี้ ผมคิดแบบนี้ทุกวัน และรอคอยวันนั้นด้วยความอดทน แล้วพิมพ์หละ คิดและหวังอย่างผมหรือเปล่า

      พิมพ์ ผมคงต้องจบจดหมายฉบับนี้แล้วล่ะ เหลืออีก 3 ชั่วโมงที่ผมต้องเก็บภาพที่นี่ แล้วอาทิตย์หน้าผมจะเขียนไปหาอีกนะเจ้าหญิงผู้หลงเสน่ห์จดหมายของผม และอย่าลืมดูแลตัวเองมากๆ ด้วยล่ะ อย่าหักโหมกับงานมากเกินไป เพราะถ้าคุณไม่สบาย ผมก็คงไม่สบายใจไปด้วย

      รัก

      รินทร์

      ฉันบรรจงพับจดหมายใส่ซองแล้วนำไปเก็บในกล่องไม้ กล่องไม้ใบนั้นมีแต่จดหมายจากรินทร์ซึ่งเขียนหาฉันตลอด 2 ปี รินทร์ที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น รินทร์ที่ทำลายกำแพงแห่งความเหงาที่เกาะกุมหัวใจของฉันอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ

      จบจดหมายจากรินทร์แล้ว ฉันจึงลงมืออ่านจดหมายอีกฉบับหนึ่ง จดหมายฉบับนี้พิมพ์ชื่อและที่อยู่ของฉันแทนการเขียน ฉันจึงไม่รู้ว่าใครที่ส่งจดหมายฉบับนี้มา แต่ความข้องใจของฉันก็หมดไปเมื่อได้อ่านข้อความในจดหมาย

      บริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน
      23 มีนาคม 2543

      เรียนคุณพิมพ์อักษรที่เคารพ

      ทางบริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน ขอแสดงความขอบคุณในการใช้บริการของเรามาตลอด 2 ปี ทางเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าการบริการส่งจดหมายที่ผ่านมาจะนำความพึงพอใจมาให้คุณพิมพ์อักษร เพราะเป้าหมายของบริษัทเราคือ “การทำลายความเหงาให้แก่ทุกคน” แต่เนื่องจากสัญญาที่คุณพิมพ์อักษรได้ทำกับเราจะหมดลงในวันที่ 31 มีนาคมนี้ ทางเราจึงขอแจ้งให้ทราบ และถ้าคุณพิมพ์อักษรยังต้องการใช้บริการจากเราอีก กรุณาติดต่อกลับมาภายใน 1 อาทิตย์หลังจากรับจดหมายฉบับนี้ โดยติดต่อผ่านทางอี-เมล์ของบริษัทซึ่งแจ้งไว้แล้ว และในโอกาสเดียวกันนี้ ถ้าคุณพิมพ์อักษรมีข้อเสนอแนะอะไรเกี่ยวกับ “รินทร์” กรุณาแจ้งมาด้วยจะเป็นการขอบคุณยิ่ง ทั้งนี้เพื่อทางเราจะสามารถปรับปรุงการให้บริการจนเป็นที่น่าพึงพอใจมากยิ่งขึ้น

      ด้วยความขอบคุณ
      บริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน

                 

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×