ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Elgent Devil (ปราสาทมายา)

    ลำดับตอนที่ #1 : นี่หรือคือชีวิต

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 82
      0
      31 ม.ค. 53

             หอคอยสูงใหญ่ เด่นตระหง่านอยู่กลางสวนดอกทิวลิปสไตล์โกธิค(Gothic) ซึ่งทุกวันจะมีชายชุดดำลึกลับ นำห่อสิ่งของขึ้นไปให้
             ชาวบ้านแถวๆนั้นหวาดกลัวกันมาก เพราะทุกคืนจะได้ยินเสียงผุ้หญิงร้องเพลง เบาๆ คลอตามสายลม.....


                   
    สายลมเบาๆ ทำให้กลิ่นหอมของดอกไม้ยามราตรีฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ คลอกับเสียงเปียโนเพลง Serenade ของโมสาร์ท แต่แทนที่จะเล่นด้วยอารมณ์สนุกสนานรื่นเริง เพลงถูกเปลี่ยนเป็นทำนองช้าๆ โหยหวน น่ากลัว

                        หญิงสาวผมยาวสีทอง นั่งอยู่ที่หน้าเปียโนตัวนั้น เธอมีเพียงแค่เทียนไขจุดให้แสงสว่างเพื่อดูโน๊ตเพลง ซึ่งถุกเขียนลงบนกระดาษปาปิรุส มี่พร้อมจะละลายได้ทุกเมื่อเมื่อเปียกชื้น

                       "เมื่อไหร่นะ ฉันจะได้ออกไป " หญิงสาวพูด ขณะที่นิ้วมือ กดลิ่มนิ่วด้วยเสียง โด "ฉันจะอยู่อย่างนี้ต่อไปไม่ได้.....ฉันเป็นใคร?" คำถามนั้นเข้ามาในหัวเธอทุกวัน และทุกครั้งเธอจะร้องไห้ วันนี้ก็เช่นกัน  เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร เธอรู้แต่เพียงว่า เธอคือ แคลลีน

                       

                        "ฉันจะไม่ปล่อยเธอเป็นอิสระ" ชายชุดดำพูดขึ้น แคลลีนสังเกตุได้ว่าเขาเป็นชายผิวขาว รูปร่างสูงโปร่ง แม้จะมองผ่านแว่นดำ แต่เธอก็รู้สึกว่า เขามีส่วนคล้ายเธอ
                         "คุณเป็นอะไรกับฉัน แล้วทำไมคุณต้องบังคับฉันด้วย" แคลลีนถามด้วยแววตาหยาบกระด้าง
                        "ฉันไม่น่าใจอ่อนปล่อยแกรอดมาเลย มารหัวขน ตั้งแต่แม่แกเข้ามาในชีวิตฉัน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ฉันต้องกลายเป็นคนชั่วเพราะแม่แก" ชายคนนั้นกัดฟันกรอด "17 ปีแล้วสินะ"
                        "คุณยุ่งอะไรกับฉัน" เธอถาม "คุณพูดแบบนี้ หรือว่า คุณเป็นพ่อฉัน"
                        " แกจะรู้มากไปแล้ว"
                         หญิงสาวจ้องเขาราวจะกินเลือดกินเนื้อ "แม่ฉันอยู่ไหน? คุณเอาเธอไปไว้ไหน?"
                         ชายชุดดำหันหลังกลับ "เธอไม่ต้องรู้หรอก ถึงแม้แกจะเป็นลูกฉันจริงๆ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะรับรู้เรื่องของฉันทุกสิ่ง" ชายชุดดำหันหลังกลับ
                        "เดี๋ยว คุณยังไม่ได้ตอบ แม่ฉันไปไหน?"
                        ชายชุดดำหันมาตบหน้าเธอจนเธอกระเด็นไปที่มุมห้อง "ฉันฆ่าแม่ของแก มันน่ะ มีชู้"

                          แคลลีนนั่งทรุดตัวลงตรงหน้าเปียโน ขณะที่ชายชุดดำคนนั้น เดินออกไป

                        "ฉันมาทำบ้าอะไรตรงนี้..... ฉันจะอยู่ไปทำไม เมื่อ คนที่ได้ชื่อว่าพ่อ เขาไม่รักฉัน"เธอพูดกับตัวเอง ก่อนที่จะเปิดหน้าต่าง แล้วทิ้งตัวเองไปยังถนนด้านนอก


                          "อะไรตรงนั้นน่ะ" อากิระพูดเสียงดัง
                          "คน สงสัยตกจากที่สูง ดูกองเลือดนั่นสิ" เรอัลตอบด้วยหน้าตาตื่น
                         "ไปดูหน่อยเถอะ" อากิระ หรือ แมนเดลล่า ลากชุดยาวของตัวเองกลงจากรถ "คุณ เป็นอะไรมากไหม?"
                           หญิงสาวลืมตาขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะสลบลง ขณะที่เลือดไหลไม่หยุด.......

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×