คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter7 ☆ =END=
CHAPTER 7
ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“น้ำครับ^-^”
“เซฮุน” ลู่หานมองหน้าเซฮุนก่อนจะดันขวดน้ำกลับไป
“เซฮุนควรจะให้ทีมตัวเองนะ.... ดูข้างหลังสิ” ลู่หานลูบแก้มเซฮุนเบาๆก่อนจะหันไปกินน้ำในกระติก
และ
-*- สายตาหลายสิบคู่ *จ้องเขม็ง*
“เดี๋ยวก็โดนพี่อนยูเขมือบหัวเอาหรอกมึง-*-” ผมเดินกลับมา โยนขวดน้ำให้ไอ้จงอินมัน แบคฮยอนก็เตือนทันที
ลืมบอกไป จงอินมันลงบาสแทนผม กะจะเรียกคะแนนสาวๆรึรุ่นพี่คยองซูอันนี้ก็ไม่แน่ใจ -____-
“ทนมาได้ตั้งสามปี พอได้ทีนี่ไม่กั๊กเลยว่ะ เหอๆ” ไอ้ยอลทำไมมึงแซะตามหมาแบคตลอดเลยวะ-3-
---------------และผลก็คือ สีชมพูชนะเลิศกีฬาบาสเก็ตบอลครั้งนี้ไป--------------
ถึงผมจะแอบเชียร์พี่ลู่หาน แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดผมล่ะวะ-o-
“เฮ้อออออ เหนื่อยจังงงง” ลู่หานเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ดูสบายมากขึ้น มองเห็นร่างหนึ่งกำลังฟุบหลับอย่างไม่สนใจเสียงอึกกะทึกในสนามโรงยิม ในมือกำขวดวิตามินไว้อยู่
เซฮุนเป็นเด็กที่น่ารัก .////.
ลู่หานเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เซฮุนช่างหาที่นอนได้ดีจริงๆ โต๊ะเล็กๆตรงหน้าห้องน้ำ ฮ่าๆๆ
เซฮุนชอบขมวดคิ้ว ลู่หานใช้นิ้วชี้นวดวนที่คิ้วของเซฮุนจนคลายออก แล้วยังกดที่มุมปากเซฮุนเบาๆยกขึ้นไปให้เหมือนกำลังยิ้ม
“กำลังฝันอะไรนะ?”
ลู่หานตะแคงมองหน้าเซฮุนอยู่ซักพัก พัดลมพัดมาเย็นกำลังดีทำให้เขาผล็อยหลับไปข้างๆกัน.........
น่ารัก สวยที่สุด นี่พูดเลย
หึหึ
ทำเอาหน้าร้อนผล่าวๆจนเขารีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ กลัวจะเผลอส่งเสียงหัวเราะหึหึในลำคอดังจนคนตรงหน้าตื่น
(เธอน่ากลัวจังฮุนT-T)
มาฟุบอยู่ตรงนี้ด้วยกันตั้งเมื่อไหร่เนี่ย น้ำวิตามินที่เขาถือรออยู่เมื่อกี้ก็กินซะหมดเลย เหนื่อยน่าดูเลยสินะพี่ลู่หาน
ช่วงนี้ผมดูเหมือนพวกข้าวใหม่ปลามันรึเปล่านะ 555 อย่าอิจฉาล่ะ คืนก่อนนี่ลุ้นแทบตายยย
--- ย้อนไปค่ะ สองวันที่แล้ว=o= ---------------------
ผมกลับมาถึงบ้านประมาณสี่ทุ่ม เหมือนว่าแม่จะรออยู่ ผมเลยบอกให้แม่ไปนอน แล้วผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็เดินเช็ดหัวลงมานั่งดูทีวีคนเดียวข้างล่าง
นอนไม่หลับเลยแฮะ
‘ขอโทษนะ’
นี่ผมโดนปฎิเสธมาแล้วใช่มั้ยเนี่ย ไอ้ฮุนเอ๊ยยย สามปีจบแล้วสินะ
เวลาอีกเกือบเทอมจะมองหน้าพี่เขาติดมั้ยเนี่ย TT
“เซฮุนนน = =” เสียงพี่ซูโฮยืนงัวเงียเรียกผมอยู่ตรงบันได
“ลงมาทำไมอ่ะ”
“แกอ่ะ! ทำไมไม่ขึ้นไปรับโทรศัพท์ นี่ข้อความก็เด้งหลายรอบละนะ =*=”
“หือออ ใครอ่ะ? แบคฮยอน? ชานยอล? จงอิน?”
“ไม่รู้เว่ย งง มาดูเองงง นอนแล่ว!!” ซูโฮวางโทรศัพท์ไว้ตรงเก้าอี้ก่อนจะสะบัดก้นขึ้นห้องไป
……
‘2 สายไม่ได้รับ’
‘3ข้อความ Lฮยอง’
Lฮยอง ชื่อที่ผมเมมเอาไว้!!!!
----------------------------------------------------------------------
[ข้อความ] Lฮยอง
----------------------------------------------------------------------
22.25 : คือว่า… เซฮุน....
22.28 : เซฮุน นี่พี่ลู่หานเองนะ ที่เซฮุนพูดหมายความว่าไงเหรอ
22.32 : พี่มีเรื่องจะถามให้แน่ใจ โกรธอะไรพี่อยู่รึเปล่า?
----------------------------------------------------------------------
จะบอกอะไรผมอีกละนี่!!! จะว่าไปก็กำกวมที่สุดเลยล่ะ!!!
เซฮุนมองนาฬิกาบนผนัง นี่มันก็จะห้าทุ่มแล้วนะ ถ้าจะโทรหาก็พรุ่งนี้ดีกว่ามั้ยยย
ตึ้ดดดดดดด ตึ้ดดดดดดด ตึ้ดดดดดดดด ตึ้ดดดดดดด
กริ๊ก!
[…….]
“…………….. อะ เอ่อ”
[……..]
“...นะ นั่นพี่ลู่หานใช่มั้ยครับ”
[ใช่]
เอ่อ ตอบสั้นแบบผิดปกติไปนะ ไงต่อดีวะ
“คือ ผมขอโทษที่เห็นช้า ผมไม่ได้อยู่ใกล้มือถือครับ”
[อ่อออ.....]
“คือ.....ที่พี่ขอโทษผมตอนนั้นคืออะไรเหรอ พี่เข้าใจที่ผมพูดรึเปล่าครับ?”
มันจะเริ่มต้นด้วยคือๆ ไปแบบนี้เนี่ยนะ
[ก็ ที่พี่ขอโทษ เพราะพี่คิดว่า........... เซฮุนชอบพี่แบบไหนเหรอ?]
“ผม ชอบพี่แบบ...”
เอาละเซฮุนเอ๊ยยยยย พ่ายก็พ่ายให้ถึงที่สุดวะ!!!
“แบบที่มีความรู้สึกดีๆให้ครับ ขอโทษที่คิดกับพี่แบบนี้”
[……………..]
“………………..”
เงียบๆไปราวๆ30วินาที เซฮุนยกหน้าจอมือถือออกมาดู ก็ยังไม่ได้วางหูไปนี่หว่า ทำไมเงียบงี้ =[]=
[เซฮุน พี่เข้าใจแล้วล่ะ]
“……………………………..”
[ขอบคุณนะที่คิดเหมือนกัน]
------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ประโยคที่เราคุยกันหลังจากนั้นผมไม่พูดดีกว่า แค่นี้ก็อายเกินละ ตอนขอคบนี่มือสั่นปากสั่นมากรู้มั้ยย -///-
ถ้าความอายน้องจะมีมากขนาดน้านนนน
แต่ตอนนี้..............
“ไปนั่งที่นั่งสิ พี่ต้องไปเตรียมตัวแล้ว”
ลู่หานยืนขวางเซฮุนที่เหมือนจะตามเข้าหลังเวทีไปด้วย พลางดันตัวรุ่นน้องเบาๆ จนเซฮุนทำหน้าพองลมเล็กน้อย
“อีกตั้งนานนะ”
ถ้าคุณมีแฟนน่ารักแบบผมใครจะอยากห่างล่ะ!
“มีหลายอย่างยังเตรียมไม่ดีพอนะ พี่ตั้งใจกับโชว์นี้มากนะ!! เซฮุนรอดูพี่ก็พอ”
คำพูดของลู่หานทำให้หนุ่มรุ่นน้องตะงิดใจนิดๆแต่ไม่ได้แสดงสีหน้าออกไป ลู่หานเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดไม่ดีออกไปก็ก้มหน้างุดลง
“สู้ๆนะครับ^^”
มีเพียงรอยยิ้มอ่อนโยน กับความอบอุ่นจากมือของคนตรงหน้า และเขาก็ยอมเดินกลับไปนั่งที่โดยดี
--------------------------------------------------------------------------------
“เอาล่ะครับ และโชว์สุดท้ายจาก วงออเคสตร้ามัธยมควางฮีและเป็นโชว์สุดท้ายของค่ำคืนนี้ พร้อมกันแล้วใช่มั้ยครับ!!”
เสียงประกาศจากรุ่นพี่จงแด ประธานนักเรียนและพิธีกรประจำงานสปอร์ตเดย์ไนท์ปาร์ตี้ในปีนี้ ที่ขึ้นมากล่าวเปิดโชว์สุดท้าย
“ใช่!!!!!!!!” เสียงนักเรียนในฮอลล์พร้อมใจกันตะโกน โชว์สุดท้ายที่สุดคนรอคอย
“กับดาวเด่นประจำโรงเรียนมัธยมควางฮี เชิญชมได้เลยครับ!!”
ไฟบนเวทีมืดลง ม่านสีแดงค่อยๆเปิดออก ไฟสลัวๆทำให้เห็นว่านักดนตรีเยาวชนเกือบห้าสิบคนที่แสดงโชว์ก่อนหน้ายังนั่งอยู่ที่เดิม และแล้วดวงไฟก็จับไปที่สาวน้อยน่ารัก ดาวประจำโรงเรียน อิมยุนอา ที่ก้าวออกมากับโชว์บัลเล่ต์เล็กๆด้วยเสียงดนตรีคลอเบาๆ เสียงเชียร์จึงดังขึ้น
สาวน้อยหายเข้าไปหลังเวทีพร้อมกลับไฟที่ค่อยๆมึดลง แล้วสว่างพรึบจับไปที่ใครคนหนึ่งที่ยืนเด่นเป็นสง่า สว่างจ้าและดึงดูดสายตาทุกคนไว้ คริสมาในชุดสูททักซิโด้สีดำตัดกับสีผิวที่เหมือนมีออร่าวิ้งๆออกมาจากตัวเขา เขายืนโค้งให้อย่างสุภาพก่อนจะยกไวโอลินไม้โอ๊คขัดเงาอย่างดีขึ้นประคองในท่าเตรียม
เสียงไวโอลินเริ่มขึ้นด้วยท่วงทำนองที่หวานเคลิบเคลิ้ม พร้อมกับเสียงเปียโนปริศนาที่ดึงขึ้น
เพลงนี้คุ้นหูเซฮุนมาก คงจะเป็นเพลงที่ไวโอลินเด่นสุดแน่ๆรุ่นพี่คริสจึงได้โชว์เดี่ยวๆแบบนั้นน่ะ โคตรหล่อเลยว่ะ!
พรึบ!!!!!
หืมมมมมOoO!!!
ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักมาในชุดสูทสีขาวทั้งตัว ใบหน้าที่ดูมุ่งมั่นกับการบรรเลงเพลง นิ้วมือที่กดลงไปบนเปียโนสีขาวตัวใหญ่อย่างละเลียด ริมฝีปากที่เม้มด้วยความตั้งใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายร่างสูงที่ยืนสีไวโอลินหันกลับมาสบตาลึกซึ้งให้กัน โชว์ตรงหน้ามันดูไร้ที่ติทั้งเสียงเพลงและสีหน้าของคนทั้งสอง
จะผิดมั้ยถ้าผมจะหวงสายตาแบบนั้น!
“เหมาะกันมากๆเลยนะ น่าอิจฉาจัง><”
“เนอะเธอๆ ดูเป็นแฟนกันจริงๆด้วยแหละ><”
เหมือนผมจะได้ยินเสียงใครซุบซิบกันอยู่ข้างๆผมเนี่ยแหละ-_-
“ตกลงเขาเป็นแฟนกันจริงๆใช่มั้ย? เห็นว่าเซฮุนก็ตามจีบรุ่นพี่เขาอยู่นะ”
เซฮุนที่คุณๆนินทาอยู่เนี่ย นั่งอยู่นี่แหละครับ เห็นผมมั้ย ผมเนี่ยแหละแฟนรุ่นพี่เขา เดี๋ยวพูดไปจะหาว่าเสือกปะ -__-“ (พอดีมันมือมากไงน้องเซฮุน ใจเย็นน - -)
“เซฮุนจะไปแย่งจากรุ่นพี่คริสเร๊อะ? หูยยยมันสิเธอ!”
เข้าใจอนุภาพของข่าวลือแล้วล่ะ -____-
ว่าแต่ดูโชว์กันดิวะ นั่งคุยกันทำไมวะ!!
ผมว่าผมจำเพลงนี้ได้แล้วนะ เพลงโปรดของพี่ลู่หาน ดูมีความสุขมากนะบนเวทีนะTT
ลู่หานบรรเลงเพลง Violin sonataกับคริสด้วยอารมณ์ที่คนทั้งฮอลล์ต่างพากันเคลิ้มตาม และแล้ววินาทีที่เพลงใกล้จบเขาก็หันมากวาดตามองไปรอบๆที่นั่งคนดู และมองยิ้มไปที่ที่เซฮุนนั่งอยู่
(O-O) ß-- หน้าโอเซฮุน
“รัก นะ ครับ”
เซฮุนสะกดคำพูดเบาๆ ทำให้ลู่หานยิ้มแก้มปริก่อนไฟจะมืดลง ตามด้วยเสียงปรบมือกระหึ่มทั้งฮอลล์
-------------------------------------------------------------
“ไอ้เซฮุน อยู่ดูวงพี่จองโมต่อปะวะ?” เดินออกมาหน้าฮอลล์ก็เจอแบคฮยอนที่ยืนดักรออยู่กับชานยอล
“คือ แปปนึงนะ เดี๋ยว.......”
“มันรอพี่ลู่หานอยู่ปะแบค?” ชานยอลโผล่งขึ้นมา
“อ้ออออออออออออออออออ งั้นพวกกูไปก่อนนะ เจอกันวันจันทร์นะเว่ยถ้าไม่ตามมา 555555” แบคแม่งทำเสียงกวนตีนละ เขินนะเว่ยยย -///- (ห๊ะ!)
ผมยืนรอซักพักพี่ลู่หาน พี่เขาก็เดินออกมากับรุ่นพี่คยองซู และจงอิน............ เฮ้ยยย! ไอ้จงอินมันเขาไปในฮอลล์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!! หน้ามันปริ่มมากไง เมื่อตอนปีหนึ่งมันเคยบอกผมว่าชอบพี่ลู่หานด้วยไง ก่อนผมจะเจอพี่เขาอีก -*-
“อ้าว อยู่นี่เอง” ลู่หานที่หันกลับมาจากการเดินคุยกันสนุกสนานสามคนอุทานขึ้น
“รุ่นพี่อยู่ดูวงร๊อคต่อมั้ยครับ?!” จงอินเอ่ยเสียงดัง
นี่มึงชวนสองเร๊อะจงอิน!!
“น่าสนุกดีนะ เดี๋ยวเราอยู่เก็บงานพอดี ลู่หานไปดูมั้ย?”
“คือเราอยากกลับบ้านแล้วล่ะ.....อ๊ะ เซฮุนอยากดูมั้ยอ่ะ?” ลู่หานตอบไปก่อนจะนึกขึ้นเลยหันมาถามเซฮุนด้วย
“ไม่ครับ กลับกันเถอะ เดี๋ยวผมช่วยถือนะ” พี่ทำถูกแล้วครับบบบ พี่น่ารักที่สุดเลยยยยย
“อะแฮ่ม!! อะ แค่กๆๆๆ -o-!” ไอ้จงอินมันจงใจกะแอมขัดสิ นั่น สำลักจริง สมน้ำหน้าแม่ง 5555
“จงอินเป็นอะไร?!! น้ำมั้ย? O-O” พี่คยองซูลนลานใหญ่เลย 55
“มันไม่เป็นไรหรอกครับรุ่นพี่ งั้นผมลานะครับ สวัสดีครับ^^”
เราลากันตรงนั้น จงอินมันตบบ่าผมก่อนจะยิ้มแปลกๆ ไรวะ -*-
“ไปไหนน่ะ พี่คริสกลับไปแล้วนะ เราไปขึ้นรถเมล์กลับเถอะ”
เซฮุนยิ้มให้ ก่อนจะดึงมือให้ลู่หานเดินตามไปอย่างเดิม ไม่ฟังคำทักท้วง เขาคงไม่เห็นว่าหน้ารุ่นพี่นั้นแดงแค่ไหน
ติ๊ด!
“นี่รถเซฮุนเหรอ o-o?”
รถยนต์แฮชแบคสีน้ำเงินเข้มที่เซฮุนเพิ่งกดปลดล๊อคเมื่อครู่ ก่อนจะเปิดด้านหลังเพื่อวางสัมภาระทั้งหลายของคนตัวบางลง
“ของที่บ้านครับ^^” (แอบเอาออกมาไง วันนี้พ่อกับแม่ไปต่างจังหวัด พี่ซูโฮนี่ก็นั่งเล่นเกมส์ทั้งวัน)
“แต่.... เซฮุนยังไม่มีใบขับขี่นี่....”
“55555 รับประกันว่าปลอดภัยชัวร์ รึพี่จะมาขับแทนผมอ่ะ”
“พี่ก็ยังไม่มีใบขับขี่น่ะ ทำไงดีTT” ทำหน้าเครียดเกินไปละนะพี่ 5555
“โธ่ พี่ลู่หาน ผมขับได้จริงๆ ผมฝึกขับมานานแล้ว ขึ้นรถเถอะครับแปปเดียวถึงบ้านชัวร์^____^”
เซฮุนเปิดประตูด้านที่นั่งข้างๆคนขับ ลูบหัวคนตรงหน้าอย่างขำๆก่อนจะดันร่างบางให้ย่อตัวเข้าไปในรถ
เซฮุนยิ้มเก่งขึ้นเยอะนะ .__.
“วันนี้เยี่ยมมากเลยนะครับ พี่ลู่หานนี้เก่งจริงๆ^^”
ทันทีที่รถเคลื่อนตัวออกเซฮุนก็พูดขึ้นมาทันทีเพื่อให้ลู่หานได้สบายใจ
“อื้มมม ขอบคุณนะ^^ พี่เล่นเปียโนได้ดีใช่มั้ย?^^”
“ดีมากกกกล่ะ พี่แสดงสีหน้าได้ดีมากด้วย” อันนี้ประชดรึเปล่านะฮุน - -
“ดีจัง เพราะเพลงนี้เซฮุนชอบไง พี่เลยพยายามทำให้ดีที่สุด^_^”
“ห๊ะ! อะไรนะครับ”
กึก!!! เอี๊ยด!!
“เซฮุนนนนนนนนนนน”
รถเบรกกะทันหันทำให้ตัวรถกระชาก ดีที่คุมพวงมาลัยไว้ทันแล้วเลี้ยวหยุดเข้าข้างทางได้อยากปลอดภัย
“ผมขอโทษ.................... ตะกี้พี่ว่าไงนะครับ”
ลู่หานยังทำหน้าตกใจช๊อคอยู่เลยยยยย
“ปะ เปล่า หรอก”
“พี่ลู่หาน ตอนพี่อยู่บนเวที มองผมอยู่มั้ย?”
บางทีเซฮุนก็อยากเป็นฝ่ายอ้อนบ้างนะ
“หะ หืออออออ” ลู่หานสติยังไม่กลับมา
“พี่ลู่หานนน” เซฮุนใช้มือสองข้างโอบข้างแก้มลู่หาน
“อ้อ มองอยู่.............แต่พี่ไม่เห็นเซฮุนอ่ะ”
อะ อ้าววววววววววววววววว
“ก็มันมืด แต่พี่รู้ว่าเซฮุนนั่งอยู่แถวๆนั้น._.”
โธ่เอ้ยยยยยย งั้นก็ไม่เห็นเขาบอกรักน่ะสิ
“น่าเสียดาย”
“หืมมม มีอะไรเหรอเซฮุนนน*o*” ลู่หานดึงมือเซฮุนมาเขย่าแล้วจ้องด้วยแววตาอยากรู้สุดๆจนเซฮุนถึงกับนิ่งไปต่อไม่ถูกเลยย อย่าเพิ่งป๊อดตอนนี้ดิ
…………
เซฮุนใช้มือข้างที่พอจะปลดจากการเกาะกุมได้ง่ายยื่นไปจับไหล่เล็กๆไว้ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้ และ ริมฝีปากเล็กได้สัมผัสกันเบาๆ ลู่หานตาโตมากขึ้น หน้าของเซฮุนใกล้มากแต่เหมือนมองไม่เห็นอะไรเลย เหมือนล่องลอยอยู่บนเมฆสีขาว เซฮุนหลับตาลงแล้วกดน้ำหนักลงไปอีก ก่อนจะลืมตาขึ้นมาจ้องดวงตากลมใสแป๋วนั่นที่เจ้าของร่างแข็งเป็นหินไปซะแล้ว
ยิ้มชั่วร้ายของเซฮุนเกิดขึ้นตอนนั้น
“แค่จะบอกว่า ผมรักพี่นะครับ”
ลู่หานที่แสนบริสุทธ์ก็ยังน่าทะนุถนอมต่อไปใช่มั้ยล่ะ ผมไม่ทำอะไรเค้าหรอกนะ หึหึหึ (เซฮุนมันคิดไรเนี่ย *-*)
คุณคิดว่าความรักจะลงเอยกันได้ยังไงนะ
=====================================END===================================
จบแล้วล่ะ อิอิ เดี๋ยวไปทอล์กหน้าหลักน้าาาาาาาาาา^_____________^
ความคิดเห็น