คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter6 ◇
CHAPTER 6
เซฮุนหันซ้ายขวามองลู่หาน และลู่หานก็มองเห็นเช่นกัน หันตามเซฮุนรอบๆ
“เดตอยู่เหรอครับ?”
“เปล่า........... นั่งมั้ย?”
เซฮุนกำลังงงๆกับท่าทางหงอยๆของรุ่นพี่ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆตามคำชวน
“นายมาเดตเหรอ แฟนไปไหน?”
“แฟนใครครับ? ทำไมพี่นั่งอยู่คนเดียว?”
“แฟนนายไง… พี่โดนทิ้งมาน่ะ”
ทำไมเรามานั่งถามกันไปมาแบบนี้เนี่ยยย
“หือออออ โดนทิ้ง”
“ใช่ๆ หนีกันไปเดตเป็นคู่ๆเลย พี่ไม่น่าขอมาด้วยเลย-3-”
“อืมมม งงนะครับ 555 เออ แล้วก็ ผมยังไม่มีแฟนหรอกนะ(นี่พูดเลย)^^”
“หือออ ก็......” แล้วพี่ลู่หานก็เงียบไป
เราสองคนยังนั่งกันอยู่อย่างนั้น นั่งดูดชานมกันเงียบๆ -_-
“อร่อยดีนะร้านนี้”
“ครับ พี่ชอบชานมใช่มั้ย” ลู่หานพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปมองวิวรอบๆ
ดวงตาใสวิบวับเป็นประกายเหมือนไข่มุกไม่มีผิด อาาา นี่ผมเผลอจ้องอีกแล้วล่ะ
“พี่ลู่หานครับ ผมมีบางอย่าง....”
“หืมมม”
“คือว่า ผม...ชอบ....”
“หืมมมม”
ทำไมต้องหันมาจ้องทำตาวิบวับใส่ขนาดนั้นด้วยยย -////-
“ลู่หาน!!!!”
เสียงเรียกดังมาจากอีกฝากของถนน พี่ซิ่วหมิน พี่เฉินพี่คริสกะเพื่อนอีกคน อาาา กลุ่มเพื่อนของพี่ลู่หานนั่นเอง
“โทรมาก็ไม่รับนะ ไหนว่าไปเดินดูของ ทำไมเดินมาไกลถึงนี่หะ?” เพื่อนคนนึงของรุ่นพี่บ่นให้ พี่ลู่หานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแบบงงๆ
“เบื่ออ่ะ ไปขึ้นชิงช้ากันเป็นคู่ๆ รู้งี้ผมน่าชวนพี่คยองซูมาด้วย-3-”
“ฮ่าๆๆๆ”
ทุกคนพากันขำท่าทางงอนๆติดน่ารักของลู่หาน
แล้วพี่คนที่พูดตะกี้ก็หันมามองหน้าผม กับแขนที่ใส่เฝือก
“นี่ใครเหรอ?”
…..
“ผม..”
“อ่อ น้องเค้าชื่อเซฮุน คนที่ช่วยผมไว้เมื่อวันก่อนอ่ะพี่” ลู่หานตอบ
“อ้อ เซฮุนๆๆ คนนี้เหรอ ขอบคุณมากนะที่ช่วยลูลู่น่ะ^^”
ลูลู่เหรอ ไม่เคยได้ยินใครเรียกชื่อพี่ลู่หานแบบนี้มาก่อน พี่ลู่หานเห็นไปทำหน้าพองลมใส่ น่ารักดีนะ
“พี่ชื่ออิงชี้นะ เป็นพี่ของลู่หานเอง^__^”
พี่ลู่หานมีพี่ด้วยเหรอ ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ยิ้มเก่ง ดูใจดีด้วยอ่ะ
“ครับ สวัสดีครับพี่อี้ชิง”
“จะกลับกันยังงง” เสียงพี่คริสแทรกขึ้นมา
“อ่อ กลับเลยเหรอ?” อี้ชิงถาม
“หิวน่ะ วันนี้ฉันจะไปฝากท้องบ้านนายอีกนะ”
“ที่บ้านก็เชฟเก่าแต่ดันไม่เคยอยู่กินสินะ หุหุหุ” พี่ซิ่วหมินหันไปกระซิบกระซาบกะพี่เฉิน
“อี้ชิงทำอร่อยสุดแล้ว” พี่คริสเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาหัว มองไปทางอื่น
-//////////////////////- อี้ชิง.....
“โอ้ยยยย อะไรเนี่ยพี่ กลับไปเลยย ผมเลี่ยนนน=3=” พี่ลู่หานโวยวายขึ้น
“ไล่แล้วเหรอ ลู่หานไม่กลับรึไง?” คริสหายเขิน(?)แล้วหันกลับมาถาม
“อ่อ นี่เหมือนฝนจะตกเลยนะ กลับเถอะลู่หาน แล้ว....เซฮุน? ”
“อ่อ เดี๋ยวผมเดินกลับครับ”
เฮ้ออออออออ นี่จะไม่ได้บอกอีกแล้วเหรอเนี่ยยย
“นี่เซฮุนจะเดินไปเหรอ?! O-O”
“อ่ะ อื้อครับบบ”
“เอางี้ๆ คริสเอารถมา เดี๋ยวให้ไปส่งเซฮุนด้วยเลย เดี๋ยวฝนจะตกแล้วจะลำบากนะ” พี่อี้ชิงเสนอความเห็น รุ่นพี่คริสหน้าเหวอไปแปป แต่ก็ยอมทำตาม
กลุ่มลู่หานแยกย้ายกัน เฉินกลับไปกับซิ่วหมิน ตอนนี้มีสี่คนที่อยู่บนรถคริสโดยที่เซฮุนกับลู่หานนั่งเบาะหลัง
ผมกำลังคิด ระหว่างพี่อี้ชิง กับ พี่คริส
อาาาาาาา เข้าใจผิดไปสินะ
......................
ลัลลัลลัลลัลลัลลัลลัลลัลลา~~~~
*OP Theme song Pororo http://www.youtube.com/watch?v=KRoyLN8iDuo&feature=fvst *
=0= นี่เสียงริงโทนพี่ลู่หาน............นะ น่ารักจังง
(ลู่หานไม่เปลี่ยนริงโทนมาห้าปีแล้วค่ะ -_-)
“ฮัลโหล ครับ”
“อ่อ ถึงแล้วเหรอครับ? ก็ตอนนี้.....พี่คริส พี่อี้ชิง แล้วก็... เซฮุนครับ”
“พอดีเจอกันครับ กำลังจะไปส่งน้องเขาครับ”
“อะไรนะครับ?!............แปปนะครับ”
ลู่หานเอามือป้องโทรศัพท์ไว้ เขาค่อยๆเลื่อนออกจากหู
“แม่โทรมาเหรอ? มีอะไรลู่หาน?” อี้ชิงเอี้ยวตัวหันมาถาม
“แม่ถึงบ้านแล้วฮะ กำลังจะเตรียมอาหาร บอกให้พี่คริสกับเซฮุนอยู่ทานด้วย”
หือออออออออออออ
“จะ จะดีเหรอครับ?”
“เซฮุนมีธุระที่ไหนรึเปล่า?”
“ก็ ไม่มีหรอกครับ” แล้วทำไมรุ่นพี่คริสต้องมองผ่านกระจกมาข้างหลังทำตาแบบนั่น -_-
“คือคุณแม่ขอให้มาน่ะ คงไม่นาน เดี๋ยวออกมาส่งอีกทีนะ”
------------------------------------------------------------------------
บ้านที่ใหญ่โตโอ่อ่าแบบนี้คืออะไร นี่มันวังหรืออะไร ผมไม่เคยเข้ามาที่แบบนี้มาก่อน แบบมีคนใช้ออกมาต้อนรับหลายคนเลย บ้านนี้เขารวยขนาดไหนกันนะ =0=!!!!!
“สวัสดีนะจ๊ะ คริส เซฮุน^^” คุณแม่ของพี่ลู่หานออกมาต้อนรับตอนพวกเราเดินเขามา ผมกับพี่คริสรีบคำนับให้ทันที
“เดี๋ยวผมเข้าไปช่วยในครัวนะครับ” พี่อี้ชิงเดินเลี่ยงเข้าไปอีกทางโดนที่รุ่นพี่คริสก็ตามไปด้วย
“งั้นลู่หาน พาน้องไปรอที่ห้องรับแขกก่อนแล้วกันนะ^^”
คุณแม่ของพี่ลู่หานดูเป็นคนไม่ถือตัวและใจดีมากๆเลย เป็นอะไรที่ดูผิดคาดจากตอนแรกที่เห็นมาก
“ตามสบายนะเซฮุน พี่ขอโทษนะถ้ารบกวนนาย แต่ว่าตอบแทนที่นายช่วยพี่ไว้ละกัน^^”
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ ที่จริงผมก็เกรงใจอยู่นะครับ แขนผมเดี๋ยวไม่นานก็หายแหละ รุ่นพี่อย่าคิดมากเลย”
“แขนเป็นไงบ้างจ๊ะเซฮุน?” คุณแม่พี่ลู่เดินเข้ามานั่งคุยด้วย
“ก็ ไม่ค่อยปวดแล้วครับ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าคงถอดเฝือกได้”
“คงลำบากแย่เลย วันนี้น้าลองทำเมนูใหม่ๆ อยากให้เด็กๆลองชิมดู พี่อี้ชิงเค้าก็ทำอาหารอร่อยมากนะ^^”
“อ่าครับ ขอบคุณครับ” บ้านนี้เค้าชอบทำอาหารกันทั้งบ้านเลยนะ
“โซราไปไหนเนี่ยย ลู่หาน ลูกไปหยิบของว่างมาหน่อยสิ”
“อ่อ ครับๆ” แล้วพี่ลู่หานก็วิ่งหายไป
ผมล่ะเกร็งๆจริง บ้านก็ใหญ่โตเว่อร์ แล้วต้องมานั่งอยู่กับผู้ใหญ่อีก แต่คุณแม่พี่ลู่หานพูดเก่งแล้วยังใจดี ผมเลยไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่
“เซฮุนนี่อยู่ปีไหนแล้วจ๊ะ?”
“ม.ต้น ปีสามครับผม”
“อืม ยังม.ต้นอยู่เลย ยังดูท่าทางโตกว่าลูกน้าเลย ขอโทษนะน้าไม่ได้ว่าแก่นะ^^ ลู่หานน่ะ น้ายังคิดว่าเค้ายังเด็กอยู่เลยที่ต้องเผชิญกับโลกภายนอก”
“เมื่อตอนเก้าขวบ เด็กคนนั้นน่ะ เคยโดนลักพาตัว......เราเกือบจะสูญเสียเค้าไป”
“อะไรนะครับ?!! รุ่นพี่น่ะเหรอครับ?”
“จ่ะ เขารอดมาได้ แต่กลัวที่จะต้องไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่พักใหญ่เลย แต่ตอนนี้ก็ดูร่าเริงขึ้นมาก... เค้าน่ะ รับมือกับอะไรเครียดๆไม่ได้หรอกจริงๆแล้ว......แล้วยังมองโลกแง่ดีเกินไป ไว้ใจคนง่ายไป”
“พี่เขาเข้ากับคนอื่นได้ง่ายน่ะครับ เขาดีกับทุกคนเลย”
“อื้ม ดูเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู แต่พยายามจะเป็นผู้ใหญ่โดยที่ตัวเองไม่เคยที่ระมัดระวังตัวเลย ที่เซฮุนต้องแบบนี้ก็ด้วย”
“คุณน้าอย่ากังวลเลยครับ^^”
------------------------------------------------------------
“อาหารอร่อยมากๆครับ บ้านรุ่นพี่ทำอาหารเก่งมากๆเลย”
“เพราะคุณแม่ชอบทำน่ะ แล้วสอนพวกเรา^^”
“อ่อ ดีจังนะครับ ลาก่อนนะครับรุ่นพี่”
“ดะ เดี๋ยวเซฮุน....”
“เซฮุน มะ ไม่ได้เกลียดพี่ใช่มั้ย?”
“เกลียด?”
“........”
ประโยคของพี่ลู่หานคืออะไรกัน พี่ลู่หาน สิ่งที่ผมคิดมาตลอด………..
“ผมไม่เคยเกลียดพี่ลู่หานหรอกครับ”
“เพราะผมชอบพี่”
“........”
“พี่ลู่หาน..” ทำไมพี่เค้าหน้านิ่งแบบนั้นล่ะ
“ขอโทษนะเซฮุน....”
--------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ไม่ยาวมากเท่าไหร่ค่ะ
เพราะเขียนตอนพิเศษไว้ ><
จะเรียกตอนนี้ว่าเป็นตอน "ความกล้า" ก็ได้ อิอิ
ผลลัพธ์ก็ติดตามต่อไป 555555
เราแต่งฟิคนี้เพื่อสนองนี้ตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง
แต่มีคนเข้ามาอ่านขอบคุณมาค่ะ เราก็อยากได้คอมเม้นต์บ้าง
แต่ก็ยังแต่งต่อไปนั่นแหละ^__^
จะจบรึเปล่านะ อิอิ
ความคิดเห็น