คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : CHAPTER 10
Chapter 10
ไดอารี่ จอง ยงฮวา...........
“ผมว่านี่คือความรัก ผมไม่อาจจะรักใครได้อีก ผมหลงรักคุณตั้งแต่วินาทีแรกที่เราได้พบกัน ผมอยากให้คุณได้รับรู้ความรู้สึกของผมทั้งหมดนี้ ผมอยากเป็นคนที่ได้ดูแลคุณอยากเป็นเจ้าของๆคุณ คุณพอจะมีที่ว่างให้ผมบ้างไหม?
ฮวัง มิยอง.....”
“พี่ค่ะ ถ้าพี่ไม่ไปรักผู้หญิงคนนั้น ....เราคงจะได้อยู่กันพร้อมหน้าตามประสาพี่น้องแล้ว”คริสตัลกล่าวกับไดอารี่ที่เธอเปิดอ่านไปเมื่อครู่ ยิ่งอ่านเธอก็ยิ่งคับแค้นใจ ไหนจะเรื่องที่เธอเกือบโดนรถชนอีก เธอรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
“ยัยตัลมาอยู่ที่นี่เอง….ฉันเดินหาแกซะทั่วบ้าน”
“อื้ม....แกมีไรอ่ะ พอดีฉันไม่สบายนิดหน่อยเลยไม่ได้เข้าบริษัท”คริสตัลหันไปกล่าวกับยุนอา
“ฉันได้ข่าวมาจากคุณชานยอลอ่ะว่าแกเกือบจะโดนรถชน....รู้ไหมพอบอสทราบข่าวน่ะก็จะรีบมาให้ได้ แต่ว่าติดประชุมพอดีเลยไม่ได้มาด้วย”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก....บอกบอสด้วยน่ะว่าไม่ต้องห่วง ฉันจัดการได้เรื่องแค่นี้ ก็แค่พวกหมาลอบกัด”
“แกหมายความว่า........”
“ใช่ตามที่แกคิด....ยัยนั่นแหละร้ายจริงๆ”
“แล้วแกจะทำไง....มันเริ่มไม่สนุกแล้วน่ะ ถ้าแกเป็นไรขึ้นมา ตัลหยุดเถอะก่อนที่อะไรๆจะสายไปกว่านี้น่ะ”ยุนอากล่าวด้วยความหว่งใยเพื่อนรัก
“ยุนขอบใจน่ะ.....แต่ฉันหยุดไม่ได้แล้ว เรื่องนี้จะมีแต่ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน”
ติ๊ดดด....
“นึกว่าใคร ว่าไงล่ะสบายดีหรือเปล่า คุณคริสตัลจอง”
“ก็สบายดีนี่ค่ะ ไม่ได้เจ็บป่วยอะไร ขอโทษด้วยน่ะที่ทำให้ผิดหวัง”
“แกหมายความว่ายังไง....”
“แหม๋ ลูกน้องกระจอกของคุณคงยังไม่ได้รายงานสิค่ะ ว่าทำงานพลาด”
“อย่ามาทำปากดีน่ะ....นั่นมันแค่ขู่ ถ้าแกยังไม่หยุดได้เจ็บตัวจริงๆแน่”ทิฟฟานี่ตอกกลับอยากหมดความอดทน
“ถึงจะเจ็บก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่มีคุณชานยอลอยู่ใกล้ๆแค่นี้ก็พอใจแล้ว”คริสตัลหวัเราะออกมาอย่างซะใจที่ได้กวนโทษะของทิฟฟานี่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“นังบ้า....แกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาแย่งของๆฉัน”
“ฟานี่! เกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกฮ่ะ แล้วอีกเรื่อง แกสั่งให้คนของฉันไปทำอะไรฮ่ะ!”ผู้เป็นพ่อเมื่อได้ยินเสียงอาละวาดของลูกสาวตัวเองจึงรีบขึ้นมาดูทันทีทันใด
“ถ้าพ่อ...จะมาเอ๊ะอ่ะที่ห้องของหนู พ่อก็ออกไปก่อน หนูอยากอยู่คนเดียว”
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
“ผู้กองหายดีแล้วหรอครับ....”เฉินลูกน้องคนสนิทกล่าวทักทายหัวหน้าของตนที่เข้ามาทำงานในวันนี้
“เฮ้ย...แผลนิดหน่อยไกลหัวใจเยอะ”คริสกล่าวแล้วเกิดดูงานในคอมที่ยังค้างๆ ทำให้เขานึกถึงวีดีโอที่เขาดูค้างไว้เมื่อครั้งก่อน
“ลองดูอีกสักรอบล่ะกัน เพื่อจะเจออะไรบ้าง”คริสนั่งดูเทปวงจรปิดที่ได้มาจากบ้านทิฟฟานี่อีกครั้งนึงอย่างละเอียด ทำให้เขาได้เจออะไรบางอย่างในวิดีโอนั้น
“หน้าคุ้นๆน่ะ เหมือนเคยเจอที่ไหนหรือเปล่า”คริสกดสต๊อปวิดีโอแล้วซูมดูคนในรูปนั้นอย่างละเอียดแม้จะมีหมวกปิดบังอำพลางหน้าแต่เขาก็รู้สึกคุ้นหน้าอยู่ดี
“นายหายดีแล้วหรอ”ยุนอาที่พรวดพลาดเข้ามาในห้องทำงานของคริส
“นี่...มารยาทหายไปไหนหมดเคาะประตูไม่เป็นหรือไง ถ้าฉันแก้ผ้าอยู่จะทำยังไง”
“นายก็ไม่ได้แก้ผ้านี่...ทำงานอยู่หรอ งั้นฉันไม่กวนล่ะแค่แวะมาดูเฉยๆ”ยุนอากล่าวอย่างโล่งใจที่เห็ว่าคริสสบายดี พลางจะเดินกลับ
“เย็นนี้...ว่างหรือเปล่าไปทานข้าวกัน ผมเลี้ยงเอง”คริสกล่าวออกมาลอยๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะกลับไป
“ตกลง...นายห้ามกลับคำน่ะ”ยุนอาหันมายิ้มอย่างอารมณ์ดี แล้วรีบกลับไปบริษัทของเธอ
“ผม..นึกออกแล้วว่าคุณเป็นใคร”คริสมองในภาพในคอมอีกครั้ง
“เฮ้ยคริส....นายมาทำอะไรที่นี่หว่ะ”ชานยอลเอ่ยถามคริสที่ยืนอยู่หน้าบริษัทของไค
“คือ...ฉันมารอเพื่อน แกอ่ะไอ้ยอลมาทำอะไรที่นี่”
“ฉันแวะมาหาคุณคริสตัล...สถาปนิกที่ดูแลเรือนหอให้ฉันอ่ะ นั่นไงมาพอดี”ชานยอลกล่าวแล้วชี้ไปที่คริสตัล
“รอนานหรือเปล่าค่ะ…อ้าวสวัสดีค่ะ คุณคริส”คริสตัลที่เดินออกมาพร้อมยุนอากล่าวกับชานยอลและก็ทักทายคริส เพราะว่าเคยเจอกันมาครั้งนึง
“นี่คริส...จะไปได้หรือยังฉันหิวมากแล้วน่ะ”ยุนอากล่าวกับคริสที่ดูเหมือนเขากำลังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่
“จะไปทานข้าวกันหรอคริส ....ไปด้วยกันเลยสิ”ชานยอลกล่าวชวน
“นั่นสิ...นั่นสิคุณคริส ยัยยุนไปด้วยกันเลยหลายๆคนจะได้เจริญอาหารมากขึ้น”คริสตัลกล่าวเสริม
“ได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”คริสกล่าวแล้วหันไปบอกยุนอา เขาสังเกตชานยอลและคริสตัลที่ดูสนิทสนมกันเกินกว่าคนร่วมงานหรือคนที่เพิ่งรู้จักกัน มันเป็นเพราะสัญชาตญาณความเป็นตำรวจของเขาหรือเปล่าที่ทำให้เขาสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างคริสตัลกับชานยอล
..............................................................................................................................................................
ความคิดเห็น