คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 9
Chapter 9
“ขอบคุณมาก แล้วฉันจะติดต่อกลับไป”ซอฮยอนวางสายจากโทรศัพท์ก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกของป้าแม่บ้าน
“ป้าตามหาซะทั่วเลย ออกมาทำอะไรตรงนี้ค่ะ”
“ซอ ออกมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนค่ะ ป้ามีอะไรค่ะ”
“คือว่า ช่างตัดเสื้อเขาเอาชุดที่จะใส่งานแต่งของคุณชานยอล เอามาให้คุณหนูลองนะค่ะ สวยมากๆเลย”ป้าแชวอนกล่าวทำหน้าทำตาอธิบายให้คุณหนูของเขาฟัง แต่ดูเหมือนว่าคุณหนูของเขาไม่ได้ดีใจด้วยเลยสักนิด
“ต่อให้สวยแค่ไหน ซอก็ไม่อยากจะใส่ไปงานนั้น”
“ไม่เอาค่ะคุณหนู อย่าเป็นแบบนี้เลยน่ะ เขาไปลองชุดดีกว่า ป่ะเดี๋ยวป้าเข็นรถให้”แชวอนเมื่อเห็นว่าคุณหนูของเธอดูไม่ค่อยจะเต็มใจนัก เลยคะยั้นคะยอแล้วช่วยเข็นรถเข็นของเธอเข้าไปในบ้านแทน
“ฟานี่ ดอกไม้ที่ส่งไปให้เมื่อเช้าคุณชอบไหม”ชานยอลเอ่ยถาม เมื่อเขาทั้งสองมาดินเนอร์กัน
“ชอบสิค่ะ ยอลเลือกมาได้ถูกใจมากๆเลย”ทิฟฟานี่กล่าว
“ผมดีใจที่เรากับมาเข้าใจกันเหมือนเดิม ฟานี่คุณอย่าทำเหมือนวันนั้นอีกน่ะ”ชานยอลกล่าวคว้ามือของหญิงสาวมากุมไว้ แล้วสวมแหวนวงเก่ากลับไปที่เดิมของมัน
“ยอลก็อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกสิค่ะ บอกแล้วไงว่าฟานี่ไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น”
“ฟานี่ฟังผมน่ะ ระหว่างผมกับคุณคริสตัลเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น คุณรู้ไหมเป็นเพราะเค้านะที่ช่วยพูดให้ผมเข้าใจคุณมากขึ้น”ชานยอลพยายามโน้มน้าวใจของทิฟฟานี่ให้เปิดใจรับคนอื่นมากยิ่งขึ้น
“งั้นหรอค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วหรอค่ะ”ทิฟฟานี่ตอบกลับอย่างไร้อารมณ์เธอพยามยามที่จะควบคุมอารมณ์โกรธของเธอไว้ ถ้าเธอทำแบบเดิมอีกคงทะเลาะกันอีกแน่ๆ
“ทานข้าวเถอะนะ ผมชอบเวลาคุณยิ้มมากกกว่าน่ะฟานี่”
…………………………………………………………………………………………………………………………….
“นี่ นายมันชักจะมากไปแล้วนะ ใช้ฉันมาทำกับข้าวให้ แค่กระสุนถากๆไม่ใช่หรอ”ยุนอาบ่นอุบอิบ แต่มือก็คอยทำโน่นทำนี่สารพัดในบ้านของตำรวจหนุ่มหัวทองที่เธอคุ้นเป็นอย่างดี
“พูดมากน่า ให้ทำก็ทำไปเถอะ ไม่เห็นหรือไงว่าแขนฉันเจ็บเนี่ย”คริสยืนพิงอยู่ที่ประตูครัวยืนมองหญิงสาวที่กำลังวุ่นวายในครัวของเขา “มียัยนี่อยู่ ก็เป็นสีสันให้ชีวิตเขาได้เหมือนกัน”เขาคิดในใจ
“เอ้า ลองกินดูไม่รู้จะกินได้หรือเปล่า ไม่ค่อยทำให้ใครกินเท่าไหร่”ยุนอากล่าวแล้วยื่นชามราเม็งชามใหญ่ให้กับชายหนุ่มที่ตั้งหน้าตั้งตารออย่างจดจ่อ
“ก็โอเคดีน่ะ พอกินได้”ชายหนุ่มกล่าวหลังจากชิมไปคำแรก
“นี่ ถ้าจะชมก็พูดมาตรงๆไม่ต้องอ้อมค้อม”ยุนอาแบะปากแล้วเดินหนีไปนั่งโซฟาในห้องนั่งเล่น เอาหนังสือมาเปิดอ่านเล่นค่าเวลา เธอพลิกไปเรื่อยก็มีรูปใบหนึ่งตกลงมา
“ใครกันน่ะ สวยจัง”เธอมองดูอย่างพิจารณา ก่อนจะถูกแย่งรูปไปโดยไม่บอกไม่กล่าวจากคนด้านหลัง
“นี่ เสียมารยาทมาค้นข้าวของคนอื่นได้ยังไง”คริสกล่าว แล้วเอารูปใบนั้นเข้าไปเก็บในห้องของเขา
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ เธอดูสวยมากเลยนะ”
“เขาจะเป็นใครก็ไม่เกี่ยวกับเธอ”คริสกล่าว
“โอเคไม่เกี่ยวกับฉัน งั้นฉันก็กลับบ้านก่อนล่ะกัน ฉันมันหมดประโยชน์แล้วนี่”ยุนอากล่าวอย่างขัดใจ แล้วลุกขึ้นเพื่อจะกลับบ้าน
“ออกไปก็ล็อกประตูให้ด้วยล่ะกัน ฉันจะแขนจะพักล่ะ”คริสกล่าวกับหญิงสาว
“อื้ม”ยุนอาตอบรับสั้นๆแล้วเดินออกไปเลย เธอรู้สึกหงุดหงิดเป็นบ้าที่หมอนั่นไม่แคร์เธอสักนิด
“ไอ้บ้า.....ไอ้คนไร้ความรู้สึก”
………………………………………………………………………………………………………………
“อ้าวคุณชานยอลมาดูความคืบหน้าหรอค่ะ”คริสตัลกล่าวอย่างคุ้นเคยราวกับจำอะไรไม่ได้ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ชานยอลเมื่อเห็นหน้าคริสตัลอีกครั้งเขาก็นึกถึงเรื่องวันนั้นในทันที ทำให้เขารู้สึกขัดๆเขินๆนิดหน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าหญิงสาว
“ครับ…..ผมแวะมาดู ไม่คิดว่าคุณตัลยังอยู่ที่นี่”
“ตัลกำลังจะกลับบ้านแล้วล่ะค่ะ…..คุณชานยอลจะอยู่นานไหมค่ะตัลจะได้อยู่เป็นเพื่อน”
“อ่อไม่นานหรอกครับ…..ให้ผมไปส่งไหม ผมเห็นคุณไม่ได้เอารถมาด้วย”
“งั้นตัลไม่เกรงใจนะค่ะ เดี๋ยวตัลไปรอข้างนอกล่ะกัน”คริสตัลกล่าวแล้วเก็บข้าวของไปรอข้างหน้าบ้าน ขณะนั้นเองมีรถเก๋งติดฟิล์มดำสนิทขับมาอย่างแรงพุ่งตรงมาทางคริสตัลโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
“คริสตัล!ระวัง”ชานยอลที่เดินออกมาเห็นรถคันนั้นพอดี ก็วิ่งตรงมาที่หญิงสาวก่อนจะคว้าตัวเธอไว้และกระโดดหลบมาที่ข้างทาง รถเก๋งคันนั้นก็ขับเลยไปทันที
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ชานยอลถามหญิงสาวด้วยความหว่งใย เขาก่อนเธอไว้แน่น ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
“ไม่เป็นไรค่ะ….คุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าค่ะ”คริสตัลผละออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วสำรวจร่างกายของเขา
“ผมก็ไม่เป็นไรครับ….รถคันนั้นมันมองไม่เห็นหรือไง คนทั้งคน”ชานยอลกล่าวอย่างหัวเสีย
“ช่างเถอะค่ะ บางทีเขาอาจจะเมาก็ได้ ตัลก็ไม่ได้เป็นอะไร ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้เพื่อตัล”
“ช่างมันเถอะครับ คุณปลอดภัยก็ดีแล้ว ถ้าคุณเป็นอะไรไปผมคงเสียใจมากมากแน่ๆ”ชานยอลกล่าวออกมาอย่างลืมตัวมันเป็นความรู้สึกของเขา คริสตัลที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวที่มีใครเป็นห่วงเธอและเสี่ยงเพื่อเธอแบบนี้
.............................................................................................................................
กลับมาอัพแล้วจร้า อัพช้ามากยังไงก็ติดตามกันต่อไปน่ะ เม้นกันเรื่อย
ไรเตอร์คงว่างอัพอาทิตย์ล่ะครั้งเท่านั้น ยังก็อย่าหนีกันไปล่ะ รักทุกคนจุ๊บๆ
ความคิดเห็น