พลุ่งพล่าน Bottoms up (มี E-Book) - นิยาย พลุ่งพล่าน Bottoms up (มี E-Book) : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    พลุ่งพล่าน Bottoms up (มี E-Book)

    ผู้เข้าชมรวม

    108

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    108

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 ต.ค. 67 / 13:10 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

    Sapient เซเปียนท์ คือ อาณาจักรที่รุ่งเรืองผ่านอารยธรรมน้ำสีทองมานานนับหลายทศวรรษ เคยต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เคยถูกเหยียบย่ำ แต่ทุกการล่วงหล่นจากจุดสูงสุด ทำให้เดือนมาภาผู้กุมอำนาจของธุรกิจน้ำเมาได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ กลับมาทุกครั้ง และฉุดรั้งให้พวกเขานำพาเซเปียนท์สู่การเป็นแบรนด์ธุรกิจเบียร์ที่มั่งคั่งมากที่สุดในประเทศ โดยมีผู้บริหารคนปัจจุบันอย่าง 'ลักษณ์พิรุฬห์' เดือนมาภา หรือลัคกี้' หลานชายหมายเลข 12 มากุมฝาเบียร์

    ------------

    Keen คีน แบรนด์คราฟต์เบียร์ม้ามืด ผู้ตีป้อมปราการลวดหนามและกำแพงสูงของเซเปียนท์ได้อย่างเกินความคาดหมาย โดยมีผู้บริหารลึกลับที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นหน้าคร่าตาควบคุมและกุมบังเหียนอยู่เบื้องหลัง สิ่งเดียวที่ทุกคนรู้คือ เดือนมาภามีคู่แข่งเสียแล้ว

    ------------

    กระทั่งเหล่าชราม้าศึกของเซเปียนท์ ตัดสินใจที่จะจับคู่ชูชื่นให้หลานชายของตระกูล ทุกคนจึงช่วยการเฟ้นหาสาวแกร่ง ผู้จะมาเป็นที่เปิดฝาเบียร์ประจำตัวของลักษณ์พิรุฬห์

    แล้วอะไรที่ผู้เฒ่าทั้งสี่ต้องการล่วงรู้ ย่อมไม่มีทางเล็ดลอดผ่านหูและสายตาของพวกเขาไปได้ แม้แต่โปรไฟล์อันซับซ้อนของ 'วาริชา อสมาภร หรือวีด้า' ผู้บริหารสูงสุดของคีน

    -------------

    ด้วยประวัติที่โชกโชนของเธอทำให้เป็นที่ถูกตาต้องใจของย่าฉาย เหล่าผู้เฒ่าจึงประชุมใหญ่ จัดการให้มีงานการประมูลรูปกับสัตว์เลี้ยงเพื่อการกุศล และส่งหมายเลข 12 ของตระกูลไปพบกับผู้บริหารปริศนาของคีนในงาน

    นับตั้งแต่วินาทีนั้นลักษณ์พิรุฬห์ สัญลักษณ์แห่งความโชคดีของเดือนมาภาก็กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความซวยทุกครั้งที่ได้พบกับวาริชา

    --------------

    แต่เมื่อความซวยเกิดขึ้นซ้ำซาก ความพลุ่งพล่านที่ครอบงำเขาก็พลันสลายด้วยความสดใส ซาบซ่าเหมือนแลมบิค เบียร์ผลไม้ที่เขาโคตรเกลียด

    แต่กว่าจะรู้ตัวว่าเขาเคยเกลียดรสชาติเปรี้ยวขมของมัน

    เขาก็ดันยกแก้วซดจนหมด สักหยาดหยดก็ไม่มีเหลือไว้ให้ขวางหูขวางตาเสียแล้ว 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น