ณ หมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง มีผู้คนอาศัยไม่มากนัก แต่ก็มีบ้านหลังเล็ก ๆ หลังหนึ่ง ที่มีเด็กหญิงอาศัยเพียงลำพัง โดนปราศจากผู้คนมาดูแลเธอเลย เธอต้องต่อสู้กับชีวิตอันโดดเดี่ยว ไร้ผู้คนมาดูแล เพราะเธอดูเหมือนตัวประหลาดสำหรับพวกเขา เธออ่อนแอ อ่อนแอมาก จนไม่มีกะจิตกะใจจะอยู่บนโลกใบนี้ แต่เธอต้องอยู่ให้ได้ เพื่อความฝันที่เธอต้องทำ และจะอยู่ต่อเพื่อดูความสำเร็จของเธอ จนกว่าเธอจะสิ้นชีวิต ... เธอคนนี้ ฝันว่าอยากมีสวนใหญ่ ๆ มีบ้านหลังใหญ่ ๆ และมีผู้คนมาให้ความสนใจกับเธอบ้าง ในชีวิตของเธอมีแต่เจ้า “นานา” สุนัขพันธุ์ชิวาวาของเธอ แต่เธอไม่มีปัญญาจะเลี้ยงมัน ทุก ๆ วัน เธอจะบอกมันเสมอว่า...
“ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะหาอะไรให้เธอกินหรอก ฉันขอโทษนะ...”
เธอพูดทั้งน้ำตาให้มันฟังทุกวัน เธอคงเข้าใจว่า มันคงรับรู้คำที่เธอพูดให้มันฟังทุกวันอย่างแน่นอน!!
วันนี้...เธอได้ลุกออกจากเตียงนอนเก่า ๆ เพื่อจะเจอโลกใบใหม่ที่ต้องเผชิญมัน และจะต้องผ่านมันไปให้ได้
(รออ่านกันตอนต่อไปนะคะ)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น