Valentine.......ที่สุดในใจ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

che ery http://www.bzro.net/getcode/pj.php?3460

เนื้อเรื่อง

 

ในเมืองที่เต็มไปด้วยสีสันสาวน้อยผู้หนึ่งที่กำลังเฝ้ามองชายหนุ่มผู้เป็นที่รักของเธอที่กำลังทำอาหารให้เธอที่กำลังป่วยเป็นโรคเครียดลงกระเพาะ แต่เธอกลับไม่กลัวความตายกลับอยู่อย่างมีความสุข "ไดจิ พอเถอะ เดี๋ยวฮานะทำเองนะ จะไหม้หมดแล้ว นะ"ฮานะพูดน้ำเสียงติดตลก "ไม่ได้หรอก ฮานะป่วยอยู่ เราจะทำให้" ไดจิตอบด้วยความไม่ยอมแพ้และเป็นห่วงหญิงสาวเมื่อพูดเสร็จ ไดจิก็ทำอาหารต่อได้วยความไม่ถนัด ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมสองคนนี้ถึงอยู่ด้วยกันงั้นเราจะให้ไดจิเล่าให้ฟังนะ

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ2 ปีก่อนตอนที่ผมกำลังกลับจากที่ทำงาน ผมเดินไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งก็คือฮานะกำลังสลบอยู่ตรงต้นไม้แถวนั้น ผมก็เลยพาเธอไปโรงพยาบาล หมอบอกว่าเธอเป็นเครียดลงโรคเครียดลงกระเพาะ โรค ผมก็เลยรับอุปการะเธอเพราะเธอบอกว่าไม่มีครอบครัว ไปไปมามา ผมกับเธอก็รักกันซะงั้น เธอน่ารักมาก ใจดี อ่อนโยน ผมรักเธอมากและพร้อมที่จะยอมรับความจริงว่าเธอจะเป็นอะไรก็ตาม

"ไดจิ ไหม้แล้วเอาขึ้นเร็ว!"เสียงเธอตะโกนมา แต่เมื่อกี้เธอบอกไหม้แล้วงั้นหรอ เมื่อผมก้มลงไปดูในกระทะ ก็เห็นอาหารไหม้ๆอยู่ ผมรีบเอาขึ้นจากกระทะอย่างรวดเร็ว "ขอโทดนะ ฮานะ ผมทำไหม้อีกแล้ว"ผมพูดเสียงอ่อยตั้งแต่ผมทำอาหารผมทำไหม้ไป5 ครั้งแล้ว "ไม่เป็นไรหรอก เราทานได้อร่อยดีออก ง่ำๆ"เธอพูดแล้วตักอาหารที่ผมทำเข้าปากแล้วจู่ๆเธอก็ทำท่าจะอ้วก "ฮานะเป็นอะไร อาหารผมคงไม่อร่อยจริงๆสินะ"ผมว่าคราวหลังผมคงต้องไปเรียนทำอาหารจริงจังซะที "ไม่เป็นไรหรอก"เธอพูด เมื่อกินอาหารเสร็จผมกลับเธอก็ต่างแยกกันเข้านอน ผมคิดว่าผมจะขอเธอแต่งงานอนวันวาเลนไทน์ โรแมนติกดี อีกแค่2 วันเอง.........................

วันต่อมา

ผมเดินไปปลุกฮานะห้อง

"ฮานะตื่นเร็ว ไปเรียนได้แล้วนะ จาสายแล้ว" ผมพูด เอ้อ ผมลืมบอกว่าเธอยังเรียนอยู่ แต่ไฮสคูลปี3แล้วแหละ

"ตื่นแล้วค่า แปปนะ ผูกผมก่อน เสร็จแล้ว"เธอพูดต่อกันจนผมเกือบฟังไม่ทัน "ป่ะ ไปได้แล้ว" เธอพูด

 

เมื่อผมส่งเธอที่โรงเรียนแล้ว ผมก็ไปทำงาน ผมกะว่าขากลับผมจะไปซื้อแหวน คุณว่าดีมั๊ย? ใกล้ถึงแล้วพรุ่งนี้เอง ใกล้ถึงวันที่เราจะได้เป็นหนึ่งเดียว ได้สัญญารักกัน

ตอนเย็น

เมื่อเลิกงานปุปผมก็รีบลุกออกจากที่ทำงาน แล้วตรงไปที่ร้านเครื่องประดับ "เอ่อ ผมมาซื้อแหวนครับ"ผมพูด พนักงานเดินมาแล้วถามผมว่า "จะให้ใครค่ะ ภรรยาหรอค่ะ" "เอ้อครับ แต่ผมไม่เคยเลือกแหวน อยากใหคุณช่วย"เมื่อผมพูดจบ พนักงานก็เอาแบบมาให้ดู ผมจึงเลือกแหวนที่เหมาะกับเธอที่สุด ซึ่งเป็นแหวนที่มีพลอยสีชมพูประดับรูปหัวใจ ทรงแหวนดูเรียบง่าย ไม่ยุ่งยาก แล้วส่งยืนให้พนักงาน "เอาวงนี้ครับ"พนักงานนำแหวนไปใส่กล่องแล้วยื่นให้ผม พรุ่งนี้แล้วสินะ ผมอยากให้ถึงเร็วๆจัง

เมื่อถึงบ้าน ก็เห็นฮานะกำลังทำอาหารอยู่ "ฮานะกลับมาแล้ว ทำไรอยู่นะ"ผมถาม "ทำอาหารอยู่ ทำสตูว์เนื้อ"สตูว์เนื้อหรอ ของโปรดผมเลย "เสร็จยังอ่ะ หิวแล้ว" "เสร็จแล้วไปนั่งรอเลย"เธอพูด เมื่อกินข้าวเสร้จผมก็แยกกันเข้านอนแต่ว่า "ไดจิ ฮานะอยานอนด้วยอ่ะ" หา เธอเนี่ยนะอยากนอนกับผม เอ่อ..ผมไม่ได้คิดลึกนะหน้าผมร้อนผ่าว "ไม่ใช่นะไดจิ อย่าคิดลึกเซ่แค่อยากอนด้วยธรรมดา" "ได้สิ" ผมพาเธอเข้าห้องนอน พูดคุยกันเรื่อยๆแล้วก็หลับไป

วันวาเลนไทน์..........................

ตอนนี้เธอไปเรียนแล้ว ผมก็ไปทำงานตามปกติ

พอตอนเย็นฮานะกำลังจะกลับผมก็รีบวิ่งไปซื้อดอกกุหลาบสีชมพูที่เธอชอบช่อใหญ่ พร้อมับแหวนพลอยน่ารัก ผมไปรอเธอที่ฝั่งตรงข้ามเมื่อเธอเลิก เธอเดินออกมากำลังจะข้ามถนนเธอวิ่งด้วยท่าทางตลก จู่ๆก็มีรถรรทุกวิ่งมากระทบกับร่างเด็กสาวผมยาว ที่กำลังวิ่งมาหาชายผู้เป็นที่รัก โครมมมม! "ฮานะ!!!!!"ผมวิ่งเข้าไปหาหญิงสาวที่ผมรักมากที่สุดกอดร่างหญิงสาวที่เปื้อนเลือดแดงและไม่ได้สติ

"ฮานะ ตื่นสิ ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลทีสิ ฮานะตื่นสิ ผมยังไม่ได้ขอคุณแต่งงานเลย ตื่น!"น้ำตาชายหนุ่มไหลรินลงสู่พื้นดินทั้งที่มือยังกอดร่างหญิงสาวอยู่ ฮานะลืมตาขึ้นแล้วพูดกับไดจิว่า "ยะ....อย่าร้องไห้ เรา....มะ...ไม่เป็นอะไรหรอก ....ห้าม...เฮือก!..ร้องไห้นะ เรา...รัก....นาย..." เมื่อเธอพูดบร่างกายของเธอก็หยุดการทำงาน เธอไม่หายใจแล้ว เธอไปจากโลกนี้แล้ววววว "ฉันก็รักเธอนะฮานะ "

.............................................

 

"ท่านจ้าว ทำไมถึงกำหนดชีวิตเค้าสองคนอย่างนี้หล่ะ"เสียงหญิงสาวผู้เป็นเทพแห่งความรักเอ่ยขึ้น "เพราะโชคชะตาที่ไม่มีใครเปลี่ยนได้"ท้านจ้าวพูดตอบเสียงเรียบ "แต่พวกเค้าจะเป็นอย่างนี้ไปอีกกี่ชาติ พวกเค้าต้องทนทุกข์ทรมานไปถึงเมื่อไร!"เธอเสียงดังขึ้นกว่าเดิม "ไม่ต้องห่วงวีนัส ชาติหน้าพวกเค้าจะได้พบกับความสุขที่ยิ่งใหญ่และไม่มีการสูญเสีย" "พวกเค้าจะได้รักกันตลอดไป"

che ery