รักหมดใจยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : พี่ชายที่แสนเย็นชา

 

ตอนที่1
"คุณหนูค่ะตื่นได้แล้วค่ะ"

"ขออีกนิด"

"ถ้าคุณหนูไม่ตื่นพี่ลงไปบอกคุณชายใหญ่นะค่ะ"

"........."

คำพูดของพี่เลี้ยงไม่ทำให้คุณหนูตัวแสบประจำบ้านสะทกสะท้านอะไรเลย พี่เลี้ยงจึงตัดสินใจลงไปบอกคุณชายใหญ่ซึ่งเป็นพี่ชายคนโตของบ้านที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องอาหาร

"คุณชายใหญ่ค่ะคุณหนูไม่ยอมตื่นจะทำยังไงดีค่ะ"

"ไม่ยอมตื่นอีกแล้วหรอ"

"........"

พี่ชายคนโตที่ทุกคนในบ้านกลัวกันหมดวางหนังสือพิมพ์แล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของน้องสาวคนเดียวด้วยสีหน้าที่ราบเรียบ

"ก๊อกๆๆ"

"........."

"แป้งพี่เข้าไปนะ"

"........."

พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอน้องสาวคนเดียวของตัวเองนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงหลับสนิทชนิดที่ปลุกยังไงก็ไม่ตื่นขนาดมีนาฬิกาปลุกในห้องตั้งเจ็ดเรือนยังไม่ยอมตื่น

"แป้งตื่นได้แล้ว"

พี่ชายคนโตของบ้านพูดพลางเดินไปนั่งที่เตียง

"โห่......พี่พายวันนี้วันอาทิตย์นะ"

"วันอาทิตย์...ก็ใช่ว่าแป้งจะนอนกินบ้านกินเมืองอย่างนี้"

"ทำไมพี่พายไม่ไปปลุกพี่เค้กกับพี่เนยมาปลุกแป้งทำไม"

"สองหนุ่มเค้าตื่นกันตั้งนานแล้ว"

"ขออีกนิด"

"ไม่ได้....ลุกขึ้นมาเร็ว"

พี่ชายคนโตของบ้านพูดพลางเดินไปดึงแขนข้องสาวคนเดียวขึ้นมานั่งอย่างง่ายดาย

"ขออีกนิดไม่ได้หรอ"

"พี่ให้เวลาแป้ง20นาทีในการอาบน้ำแต่งตัว"

"แล้วถ้าเกิดแป้งไม่ทำตามหละ"

"ก็ลองดู"

พี่ชายคนโตในบ้านพูดพลางทำสายตาดุๆทำเอาน้องสาวตาสว่างรีบลุกจากเตียงวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำทันที

"พี่แหวนวันนี้พวกผมไม่กินข้าวเช้านะครับ"

"แล้วคุณหนูแป้งจะไม่หิวหรอค่ะ"

"งั้นพี่แหวนทำแซนด์วิชแล้วก็เอานมมาให้แป้งกินแล้วกัน"

"เสร็จแล้วเอาไปใส่ไว้บนรถเลยนะค่ะ"

"ครับ"

พอพูดเสร็จพี่ชายคนโตของบ้านที่มีชื่อว่าพายก็เดินไปที่ห้องดนตรีประจำบ้านเพื่อไปหาน้องชายอีกสองคนที่ชื่อว่าเค้กกับเนย

ห้องดนตรี

"เค้ก..เนย...เลิกเล่นกันได้แล้ว"

"โห่...กำลังหนุกเลยพี่พาย"

น้องชายคนที่สองที่ชื่อว่าเค้กบ่นขึ้นมาเสียงดังพลางควงไม้กลองอย่างคล่องแคล่ว

"แล้วคู่หูเนยหละตื่นรึยังพี่พาย"

"แป้งหนะหรอตื่นแล้วป่านนี้ลงไปรอที่รถแล้วมั้ง"

"ยังไม่เลิกเล่นอีกหรอเค้กเดี๋ยวพี่จะบอกให้แม่ยึดบัตรเครดิตนะ"

"คร๊าบ....เลิกเล่นแล้วครับ"

ทั้งสามคนเดินออกมาจากห้องดนตรีแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะขึ้นรถ BMWสีดำรุ่นใหม่ล่าสุดที่ในรถมีน้องสาวคนเดียวในบ้านนั่งหลับอยู่ที่เบาะหลัง

"แป้งตื่น  แล้วลุกขึ้นมานั่งข้างหน้ากับพี่ส่วนเค้กกับเนยนั่งข้างหลัง"

พี่ชายคนโตของบ้านสั่งน้องสาวของตัวเองเสร็จก็เดินขึ้นรถไปนั่งที่คนขับส่วนน้องสาวตัวดีก็เดินลงจากรถแล้วไปนั่งที่เบาะหน้าอย่างสะลึมสะลือแล้วรถก็แล่นออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่

"แป้งพี่ให้พี่แหวนทำแซนด์วิชกับนมมาให้กินซะ"

"แป้งไม่อยากกิน"

"ต้องกิน"

"ไม่กิน"

"ต้องกิน"

"เอ๊ะ.....กินก็ได้"

สวัสดีค่ะในขณะที่พายกำลังขับรถเพื่อไปยังร้ายเบอร์เกอร์รี่สุดหรูของแม่ฉันจะแนะนำตัวให้ฟังนะค่ะ ฉันเป็นน้องสาวคนเดียวในบ้านมีพี่ชายสามคน คนแรกชื่อพี่พาย(คุณชายใหญ่) หน้าตาหล่อเหลามากนิสัยชอบทำหน้าดุเป็นกิจวัตรเรียนอยู่มหาลัยเหมืองแร่ เฮ้ยไม่ใช่ค่ะเรียนอยู่มหาลัยปี3คณะบริหารธุรกิจ ส่วนพี่คนที่2ก็คือพี่เค้ก(คุณชายรอง)หน้าตาหล่อเหลานิสัยรักสนุกไม่ชอบกินผักที่สำคัญขึ้นทำเนียบรัฐบาล เฮ้ยไม่ใช่ขึ้นทำเนียบหนุ่มฮ๊อตประจำคณะเรียนอยู่มหาลัยปี2คณะวิศวกรรมส่วนคนที่3พี่เนย(คุณชายเล็ก)คู่หูดูโอ้ของฉันเองค่ะหน้าตาหล่อเหลาสาวๆรุมจีบตรึมเกิดมาไม่เคยจีบผู้หญิงมีแต่ผู้หญิงมาจีบนิสัยรักสนุก ชอบแกล้งคนอื่น ไม่ขอบกินผักเรียนอยู่ ม.6 คนสุดท้ายก็คือฉันชื่อว่าแป้ง(คุณหนูแป้ง)หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่รักของเพื่อนฝูง ไม่ชอบกินผัก ชอบนอนตื่นสาย ชอบกินขนมในห้องเรียน ทำเบอร์เกอร์รี่เก่งและอร่อยมากเรียนอยู่ ม.5 พวกเราทั้งสี่คนมีพ่อชื่อว่า นายวิทธวัฒน์ รุ่งอนันต์วิโรจน์ เป็นใหญ่ในวงการอันธพาลมีลูกน้องมากมายเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ส่วนแม่ชื่อนางรชนี รุ่งอนันต์วิโรจน์ เป็นเจ้าของธุรกิจภัตรคารสุดหรูชื่อดัง มีลูกน้องมากมายพ่อกับแม่ทำงานหนักมากไม่ค่อยมีเวลาให้พวกเราไม่ค่อยกลับบ้านนานๆจะกลับบ้านที พี่พายก็เลยต้องทำหน้าที่ดูแลพวกเราไปตามระเบียบ

"ในที่สุดก็ถึงร้านแม่สักที"

พอรถพวกเราจอดพวกนักงานต้อนรับก็รีบกุลีกุจอมาเปิดประตูรถให้

"เดี๋ยวเอารถไปเก็บด้วยนะ"

พี่พายพูดยื่นกุญแจรถให้พนักงาน

"ได้ครับคุณชายใหญ่"

พอพี่พายใช้ให้พนักงานเอารถไปเก็บพวกเราก็เดินเข้าไปในร้านพอเดินเข้าไปพนักงานทุกคนก็เดินเข้ามาสวัสดีพวกเรา พวกเราก็รีบยกมือไหว้ตอบเพราะกลัวอายุสั้นกันมากพอพวกเราหลุดพ้นออกมาจากวงโคจรพนักงานพวกเราก็รีบเดินเข้าไปในห้องทำงานของแม่

"มากันแล้วหรอ"

"แม่หวัดดีครับ/ค่ะ"

"กินอะไรกันมารึยังหละ"

"เรียบร้อยแล้วครับ"

พี่พายตอบแม่ก่อนอีกแล้วตัวเองกินคนเดียวหละสิคนอื่นเค้าไม่ได้กินด้วยระหว่างที่แม่กับพี่พายกำลังคุยงานกันอยู่ฉันไม่มีอะไรทำเลยเอามือถือขึ้นมาโทรหาแอ๋ม แอ๋มเป็นเพื่อนสนิทฉันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะพวกเราสนิทกันและก็รักกันมากด้วย ถือว่าฉันกับแอ๋มเป็นเพื่อนร่วมสาบานกันเลยก็ได้

"แอ๋มหรอทำอะไรอยู่วะ"

(เปล่าไม่ได้ทำอะไรว่างคุยได้เว้ย)

"แกอยู่ไหนวะเนี่ย"

(ก็พี่เอ็มกับผ.อ.อะดิลากเรามาโรงพยาล)พ่อไอแอ๋มเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล(ไอแอ๋มเรียกพ่อของตัวเองว่าผ.อ.ส่วนพี่ชายสุดหล่อของมันขอย้ำหล่อมากก็เป็นหมออยู่ในโรงพยาบาลแต่ตัวไอแอ๋มนี่สิดันไปเอาดีทางด้านดนตรี)

"ทำใจเหอะแอ๋ม"

(แล้วแกอยู่ไหนวะ)

"อยู่ร้านคุณแม่"

(ไอแป้งเราอยากกินเค้กช็อคโกแล็ตทำมาให้กินหน่อยดิ)

"เออๆเดี๋ยวทำให้กินไม่ต้องห่วงแกชวนพี่เอ็มมาเล่นร้านฉันดิ"

(เออๆไอเดียกิ๊กกิ้ว*มากไอแป้ง)

"ได้ข่าวยังไงโทรบอดเราด้วยนะเว้ย"

(เออๆแค่นี้นะผ.อ.มาแล้ว)

"บ๊าย บาย"

พอวางสายเสร็จฉันก็ชวนคู่หูดูโอ้ของฉันที่นั่งหลับอยู่ข้างไปทำเค้กให้แป้ง

"เฮ้ยไอพี่เนยไปหาอะไรหนุกๆเล่นกัน"

"ไปดิ ไปดิ"

"แม่เดี๋ยวแป้งกับพี่เนยมานะค่ะ"

"อย่าไปสร้างวีรกรรมที่ไหนหละ"

"ได้ครับผมเหมาะสมครับท่าน"

เราสองคนพูดพร้อมกันเราก็รีบเดินออกไปจากห้องแม่แล้วไปที่ห้องทำขนม

ห้องทำขนม

"สวัสดีค่ะพี่กบ" พี่กบเป็นเชฟประจำร้าน

"หวัดดีค่ะคุณหนูแป้ง คุณชายเล็กด้วย"

"หวัดดีครับพี่กบ"

"พี่กบค่ะแป้งจะทำเค้ก"

"เดี๋ยวคุณหนูแป้งกับคุณชายเล็กไปทำตรงนู้นนะค่ะพี่เตรียมอุปกรณ์ไห้หมดแล้ว"

"ขอบคุณค่ะ"

พอฉันพูดจบก็รีบลากพี่เนยมาที่โต๊ะที่พี่กบเตรียมอุปกรณ์เอาไว้

"แป้งจะทำเค้กหรอพี่ช่วยนะ"

"ตอกไข่ยังไม่แตกเล้ย......แล้วจะมาช่วยอะไรแป้ง"

"แป้งพูดอย่างงี้พี่เศร้าใจนะ"

"โห่...มีเศร้าใจด้วย"

"........"

"อย่าทำหน้าเหมือนหมามุ้ยอย่างนั้นสิ"

"ก็แป้งไม่ยอมสอนพี่อ่ะ"

"โอเคสอนแล้วสอนแล้วอย่างอนนะ"

"สอนจริงๆนะ"

"จริงสิ"

ขั้นตอนแรกต้องสอนให้พี่เนยตอกไข่ให้แตกก่อนกว่าจะตอกไข่แตกก็ปาไปครึ่งชั่วโมงแล้วก็สั่งให้พี่เนยทำนู่นทำนี่สั่งให้พี่เนยไปล้างจาน แล้วก็สอนให้พี่เนยอบเค้กแต่งหน้าเค้กกว่าเค้กช็อคโกแล็ตก้อนนี้จะเสร็จก็ปาไปสามชั่วโมง สภาพของพี่เนยก็ไม่ต่างจากลูกหมาตกถังแป้งผมก็เลอะแป้งกางเกงก็เลอะแป้งเต็มตัวไปหมด

"แป้งสนุกดีวันหลังทำอีกนะ"

"เอาดิเดี๋ยววันหลังสอนทำพายบูลเบอร์รี่"

ฉันพูดพลางเอามือไปปัดแป้งที่ติดอยู่ตามตัวพี่เนยออกจนหมด

"จริงดิ"

"ไม่จริงมั้ง"

ฉันพูดพลางเดินไปหยิบกล่องมาใส่เค้กแล้วก็ชวนพี่เนยออกไปนั่งเล่นที่ห้อง วีไอพีในห้องวีไอพีมีทั้งคาราโอเกะ ตู้เกม  ทีวี โฮมเทียร์เตอร์ ครบครันพวกเราก็เลยชอบห้องนี้มาก ห้องวีไอพี่ในร้านเราจะมีทั้งหมด 5 ห้อง ห้องวีไอพี่จะเอาไว้จัดงานต่างๆเช่น งานเลี้ยงรุ่น  งานวันเกิดและอื่นๆอีกมากมาย

"kanawanaikedo kimiwo motometeruyo….."

เสียงเรียกเข้ามือถือฉันค่ะเพลงSad tango ของเรนสุดหล่อ

"ว่าไงไอแอ๋ม"

(เฮ้ยแป้งพี่เอ็มจะคุยกับแกอ่ะ)

"มีเรื่องอะไรวะ"

(เห็นว่ารุ่นน้องของพี่เอ็มอ่ะเค้าเค้าจะจัดงานวันเกิพี่เอ็มก็เลยแนะนำให้มาจัดที่ร้านแม่แก)

"เออๆเรียกพี่เอ็มมาคุยเลย"

(น้องแป้งหรอ)

"รุ่นน้องพี่เอ็มจะมาจัดงานวันเกิดที่ร้านคุณแม่หรอค่ะ"

(ใช่ครับคือมันจะจัดงานวันเกิดให้ตัวเองแล้วรุ่นน้องพี่มันก็เป็นรุ่นพี่ของพี่พายด้วยคือมันอยู๋ปี 4)

"เป็นรุ่นพี่ของพี่พายด้วย"

(แล้วพี่ก็อยากจะให้น้องแป้งช่วยอำนวยความสะดวกให้หน่อย)

"ได้ค่ะไม่ปัญหาแล้วพี่เอ็มจะเข้ามาที่ร้านตอนไหนค่ะ"

(เดี๋ยวพี่ก็จะเข้าไปแล้วเนี่ยเก็บของอยู่)

"คือแป้งอยากจะขอให้พี่เอ็มพาแอ๋มมาด้วยอ่ะค่ะ"

(แหมห่างกันไม่ได้เลยนะแล้วพี่จะพาแอ๋มไปด้วยแล้วกัน)

"ขอบคุณค่ะรักพี่เอ็มที่สุดในโลกเลย"

(แหมทำมาปากหวานเดี๋ยวคุยกับแอ๋มต่อนะ)

"ว่าไงแอ๋ม"

(เราจะได้ไปหาแกรึเปล่า)

"ฉันขอพี่เอ็มให้แล้ว"

(ไอแป้งแกปาปีก้า*มากเลยหวะ)

"อยู่แล้ว...."

(แล้วเจอกัน)

"เออ..แล้วเจอกัน"

"อะไรหรอแป้ง"

"เพื่อนพี่เอ็มเค้าจะมาจัดงานวันเกิดที่นี่เดี๋ยวแป้งลงไปบอกแม่ก่อนนะ"

"เออๆ"

ฉันรีบวิ่งมาบอกคุณแม่ที่อยู่ในห้องทำงาน

"แม่ค่ะเดี๋ยวเพื่อนพี่เอ็มจะมาจัดงานวันเกิดที่นี่นะค่ะ"

"แล้วเอ็มจะมากี่โมง"

"เดี๋ยวก็มาแล้วค่ะแล้วเจ้าของวันเกิดก็เป็นรุ่นพี่ของพี่พายด้วย"

"ใช่ครับแม่...เค้าเป็นรุ่นพี่พายเองชื่อต้น"

"คนที่เป็นทายาทบริษัทผลิตรถยนต์ที่รวยเป็นอันดับ2ของประเทศใช่มั้ย"

"ใช่ครับแม่แต่พี่ต้นเค้าหล่อน้อยกว่าผมตั้งเยอะ"

"ที่พูดออกมาคิดดีแล้วหรอพี่พาย"

"ไอแป้ง"

"แป้งไปก่อนนะค่ะแม่"

ฉันรีบเดินออกจากห้องก่อนอะไรมันจะลอยมาเช่น สมุด หนังสือ แฟ้มอะไรประมาณนี้