เจ้าพ่อลวงเสน่หา ชุดเจ้าพ่อนักรัก [วางแผงแล้วค่ะ]

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 5 ปฏิบัติการเจ้าพ่อขุดหลุมรัก [2]

“น่าแปลกจัง แค่เราสบสายตากันอย่างลึกซึ้ง ก็ทำให้เธอแพ้ท้องได้แล้วเหรอ...แบบนี้ฉันจะมีอาวุธลับไปเพื่ออะไรกัน” ดูเหมือนยิ่งพูดก็เหมือนจะคุยกันไปคนละเรื่อง เฌอเมวีร์กลอกตาให้กับคนหน้ามึนและชอบคิดเองเออเองไปคนเดียวอยู่เรื่อย แล้วที่บอกว่าสบตากันอย่างลึกซึ้งน่ะ...เธอไปลึกซึ้งด้วยตอนไหนไม่ทราบ

“หยุดเพ้อเจ้อสักนาทีจะได้ไหม ฉันชักจะรำคาญนายมากขึ้นทุกทีๆแล้วนะ” คนใต้ร่างโวยเสียงดัง

“ที่เขาบอกว่าคนท้องมักอารมณ์แปรปรวนนี่เห็นจะเป็นเรื่องจริงนะ” อัลนัลโด้ทำหน้าคล้อยตามกับคำพูดที่บอกเล่ากันมา ถ้าเป็นไปได้เฌอเมวีร์อยากวิ่งเอาหัวโขกกับผนังห้องให้ตายๆไปเลย ไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับคนหื่นกามแล้วยังชอบแต่งเรื่องขึ้นมาเป็นตุเป็นตะอีก

            อยู่อย่างนี้นานๆชักจะทนไม่ไหน ถ้าไม่ได้ตบตีฆ่าฟันกันสักวันคงนอนไม่หลับสินะ เฌอเมวีร์ตัดสินใจโน้มใบหน้าขึ้นมาใกล้ และเอียงศีรษะทำมุมเล็กน้อยก่อนจะใช้เขี้ยวคมวาวกัดเข้าไปที่ใบหูของเจ้าพ่อเกาะอย่างไม่ออมแรง คงไม่ต้องบอกเป็นครั้งที่สองและสามอีกต่อไป อัลนัลโด้ร้องลั่นพร้อมกับกระโดดลงจากเตียง จับใบหูของตัวเองด้วยความเจ็บที่แล่นปราดเข้าไปถึงขั้วหัวใจ

            “เฌอเมวีร์ กัดมาได้ หูจะขาดไหมเนี่ย” เขาจับและมองดูปลายนิ้วมือของตัวเองว่ามีเลือดติดออกมาหรือเปล่า ดีที่เลือดไม่ไหล ค่อยโล่งใจอยู่บ้างที่หูของเขายังอยู่ดี  

            “สมน้ำหน้า โดนแค่นี้ยังน้อยไป” ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มด้วยความสะใจ มองดูคนตัวโตกุมหูของตัวเอง ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด บอกแล้วไม่ยอมฟังเอง มัวพล่ามอยู่ได้น่ารำคาญ ร่างบางลุกขึ้นมานั่งมือเล็กจับคอเสื้อคลุมทั้งสองข้างเข้าหากันอย่างหวงตัว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหวงทันหรือเปล่า โดนลอกคราบออกหมดทั้งตัวขนาดนี้แล้ว

แต่ก็เริ่มมั่นใจแล้วว่าเธอยังไม่ถูกเขาเจาะไข่แดงอย่างแน่นอน เพราะจุดบอบบางไม่มีความรู้สึกเจ็บหรือบอบช้ำจากการถูกล่วงล้ำแต่อย่างใด อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เลวถึงขั้นรังแกเธอตอนไม่มีสติ แต่เรื่องที่เขาถือวิสาสะถอดเสื้อผ้าของเธอออกแบบนี้ก็ไม่ใช่นิสัยของสุภาพบุรุษเช่นกัน  

“บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ นายทำอะไรกับร่างกายของฉันบ้าง” เธอชี้นิ้วถามด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ เมื่อความเจ็บปวดที่ใบหูเริ่มทุเลาลงบ้างแล้วอัลนัลโด้จึงหันกลับมาจ้องใบหน้าคนถามนิ่ง มือยังลูบที่ใบหูของตัวเองป้อยๆ

“เธอเป็นลม ฉันแค่หวังดีเช็ดตัวให้ ก็เท่านั้น” เรื่องจริงที่ยังบอกไม่หมดก็คือ เขาจูบมัดจำเอาไว้ทั่วทั้งตัวแล้ว ไม่เสียตัวก็เหมือนเสียตัว เธอเป็นของเขาไปแล้ว

“ทำดีขนาดนี้แล้ว ยังทำร้ายกันได้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มีความเคืองขุ่นอยู่ไม่น้อย เฌอเมวีร์เบ้ปากอย่างนึกหมั่นไส้ พลางคิดค่อนทำน้อยอกน้อยใจไม่ได้เข้ากับรูปร่างหน้าตาเลยสักนิด 

“เช็ดตัวบ้าอะไรของนาย ถึงต้องแก้ผ้าฉันออกหมดตัวขนาดนี้” ไม่เหลือแม้กระทั่งยกทรง ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับเธอไปแล้วบ้าง คนอย่างเขาต้องไม่ได้แค่มองเฉยๆแน่ แค่คิดตัวก็ร้อนวูบวาบทั้งอับอายและเจ็บใจในคราวเดียวกัน

“ก็เช็ดตัวไง ถ้าไม่ถอดเสื้อผ้า เขาจะเรียกว่าเช็ดตัวหรือ” อัลนัลโด้ตีมึนย่นคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม

“ไม่จำเป็นต้องถอดก็ได้ นายมันคนฉวยโอกาส น่าเกลียดที่สุดเลย” แขนเรียวกอดตัวเองแน่น ผู้ชายคนนี้ได้อะไรจากเธอไปมากมายเหลือเกิน ทั้งกอด ทั้งจูบ แล้ววันนี้ยังมาถอดผ้าเธออีก...เหลืออยู่สิ่งเดียวที่ยังไม่ได้เสียให้เขาไป นั้นก็คือความสาวของเธอ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะรักษามันไว้กับตัวเองได้นานสักแค่ไหน!

“ฉันไม่ได้ฉวยโอกาส ตอนที่ฉันถอดเสื้อผ้าของเธอออก ฉันหลับตาตลอดเวลา เพราะฉะนั้นฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” เจ้าพ่อเกาะแก้ตัวอย่างหน้าตาเฉย ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเขามองทุกสัดส่วนอย่างเต็มตาและเก็บภาพนั้นไว้ในความทรงจำเรียบร้อยแล้ว  

“โกหก ถ้านายหลับตาตลอดแล้วนายจะเช็ดตัวให้ฉันได้อย่างไร”

“ฉันก็ลูบๆคลำๆเอาไง ง่ายจะตาย” คำตอบของเขาไม่ได้ทำให้คนฟังใจชื้นขึ้นเลยสักนิด มีแต่ความโมโหที่มันเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว จากนั้นเสียงกรีดร้องแหลมเล็กก็ดังขึ้น

“มันยิ่งกว่าที่นายพูดมาทั้งหมดอีกนะ”

“เอาละๆ ถ้ามันทำให้เธอเสียหาย ฉันยินดีจะรับผิดชอบ...จะยอมตกเป็นสามีของเธอด้วยความเต็มใจ เราแต่งงานกันวันนี้พรุ่งนี้เลยก็ได้นะ ฉันจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง” วิญญาณสุภาพบุรุษเข้าสิงเจ้าพ่อเกาะขึ้นมาทันทีทันใด ลืมความเจ็บปวดที่ใบหูไปเสียสนิท แววตาสีฟ้าเข้มเป็นประกายแพรวพราวอย่างปิดไม่มิด พลางสาวเท้าเข้ามาตรงหน้าของหญิงสาวและคุกเข่าลงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย 

เฌอเมวีร์ถึงกับทำตัวไม่ถูก ดวงตาคู่สวยมองการกระทำของคนตัวโตอย่างไม่เข้าใจ จู่ๆก็มานั่งคุกเข่าต่อหน้าเธอ

“ทำบ้าอะไรของนาย”

“คุกเข่าขอเธอแต่งงานไง ไหนๆเธอก็เป็นของฉันไปแล้วทั้งตัว ฉันจูบ ฉันจับ ฉันกอดหอมเธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คนไทยเขาถือกันไม่ใช่เหรอ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เธอจะมาเป็นนายหญิงของคลีเมนต์” เจ้าพ่อเกาะจอมมึนส่งยิ้มพิมพ์ใจให้กับหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มน่าฟัง “แต่งงานกับฉันนะ”

“ไม่ นายมันบ้า นายบ้าไปแล้ว” เฌอเมวีร์ร้องขึ้นเสียงดังพลางส่ายหน้าไปมาแรงๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเหมือนแข้งขามันจะอ่อนแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ เธอก้าวขาวิ่งลงจากเตียงเพื่อหนีออกไปจากห้องบ้าๆนี้ อัลนัลโด้ไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวหนีเขาไปไหนได้ เขาสาวเท้ายาวๆไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว ก่อนจะใช้ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวบางจากทางด้านหลัง เกยคางไว้บนไหล่มน

“ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันบ้า แต่เพราะใครล่ะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”

“ตอนที่ฉันสลบไป นายแอบไปดมกาวมาหรือไง ถึงได้พูดจาแปลกๆกับฉันแบบนี้” เฌอเมวีร์สับสนไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกันแน่ คนตัวโตถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะเอ่ย  

“เราจะพูดกันดีๆสักครั้งไม่ได้เลยหรือเรน จริงอยู่ที่ฉันอาจจะพูดตรงไปสักหน่อย คิดอย่างไรก็พูดออกไปอย่างนั้น แต่ฉันไม่เคยคิดร้ายกับเธอเลยจริงๆนะ” เสียงทุ้มต่ำฟังดูเว้าวอนและขอความเห็นใจ

“นายแค่จะหลอกฟันฉัน แล้วก็เฉดหัวฉันทิ้งก็เท่านั้น” เฌอเมวีร์พยายามดึงแขนเขาออกแต่อัลนัลโด้กลับยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น

“ยายเด็กโง่ ถ้าฉันคิดจะฟันเธอจริงๆ ตอนที่เธอสลบไป ฉันลงมือเสียตั้งแต่ตอนนั้นไม่ดีกว่าเหรอ”

“จะไปรู้กับนายเหรอ เผื่อนายมีรสนิยมทางเพศที่แปลกประหลาด ชอบให้เหยื่อต่อสู้ขัดขืน นอนเป็นท่อนไม้แบบนั้นอารมณ์นายอาจจะไม่เกิดก็ได้”

“หึๆ สำหรับเธอน่ะ อย่าว่าแต่นอนแข็งเป็นท่อนไม้เลย แค่มองตากันเฉยๆอารมณ์ฉันก็มาแล้ว...เธอไม่รู้หรอกว่าฉันทรมานมากแค่ไหน ที่เห็นเธอเปลือยกายอยู่ตรงหน้าแล้วไม่สามารถรักเธอได้...เพราะฉันไม่อยากให้เธอเกลียดฉัน ฉันคงทนไม่ได้ ได้ยินหรือเปล่าเรน” ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของเขาดูเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากหนาจูบไปที่ซอกคอของเฌอเมวีร์เบาๆอย่างรักใคร่

“นายบ้าไปแล้วจริงๆ” หญิงสาวเอียงคอหลบริมฝีปากและจมูกโด่งของเขาด้วยความสยิวเสียวซ่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ความรู้สึกตอนนี้มันอธิบายไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่ ความจริงแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่เลวร้าย เขาช่วยชีวิตแด๊ดดี้ของเธอเอาไว้แล้วยังอาสาที่จะดูแลเธออีกด้วย ทั้งที่เขาไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องของแด๊ดดี้เลยสักนิด เสียอยู่อย่างเดียว...เขาบ้ากาม และหน้ามึนเกินไปก็เท่านั้น

ขณะที่กำลังครุ่นคิดร่างบางก็ทิ้งน้ำหนักตัวลงไปที่อกกว้างแสนอบอุ่น ซึ่งเขาก็โอบรัดเธอด้วยความเต็มใจเช่นกัน ความแนบชิดเช่นนี้ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พลันเสี้ยวหนึ่งของความคิดบอกกับเธอว่า อยู่แบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกัน

อาการโอนอ่อนของคนในอ้อมแขนทำให้เจ้าพ่อเกาะแอบดีใจอยู่ลึกๆ บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณที่ดีบอกให้เขารู้ว่าควรเอาชนะใจเธออย่างไรดี

 “ฉันรู้ ครั้งแรกที่เราเจอกันมันอาจจะไม่น่าประทับใจนัก...ฉันอยากขอโทษ และขอโอกาสจากเธอ ให้ฉันพิสูจน์ตัวเองได้ไหม” เขาถามชิดใบหูเล็กนุ่ม พลางก็สูดดมกลิ่นหอมจากตัวเธออย่างไม่รู้เบื่อ

“มันเร็วไปไหมที่นายจะรักฉัน มันไม่มีทางเป็นไปได้ นายยังไม่รู้จักฉันดีพอด้วยซ้ำ” เธอถามเสียงเบาคล้ายละเมอ สายตามองไปข้างหน้านิ่ง

“ฉันคิดว่าฉันรู้จักเธอดีพอ...เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยอลัน เพิ่งเรียนจบระดับปริญญาตรีมาหมาดๆ เธอเป็นคนรักสุขภาพต้องออกกำลังกายเป็นประจำ เธอไม่ชอบทานเผ็ด ชอบทานพักและเนื้อปลามากกว่าทานเนื้อหมู ชอบใส่เสื้อผ้าสีสันสดใส แต่ชอบที่สุดคือสีแดง จะถูกจะแพงก็ขอแดงไว้ก่อน...งานอดิเรกชอบหนีบอดี้การ์ดที่คอยตามดูแลอยู่ไม่ห่าง เพราะคิดว่าตัวเองไม่ได้รับอิสรภาพ...และเพราะอย่างนี้ คืนนั้นจึงทำให้เราได้พบกัน” เขาร่ายยาวเสียงเร็วระรัวราวกับท่องจำทุกอย่างจนขึ้นใจแล้ว คนที่นิ่งฟังอยู่เงียบๆแต่หัวใจของเธอกำลังเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ ขณะที่เขายังพูดต่ออย่างกระตือรือร้น   

“ที่สำคัญเธอยังไม่มีแฟน แล้วฉันยังรู้ด้วยว่าหน้าอกของเธอคัพ...” อัลนัลโด้คงจะพูดจบหากหญิงสาวไม่ขัดขึ้นเสียก่อน

“หยุด พอได้แล้ว” ที่เขาพูดมาทั้งหมดถูกต้อง เธอไม่รู้ว่าเขาไปสืบค้นข้อมูลพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่และตอนไหน แต่ถึงอย่างไรก็ไม่เคยทิ้งความหื่นของตัวเองได้ ขืนให้พูดเยอะกว่านี้มีหวังร่ายยาวไปถึงกางเกงในสีโปรดของเธอแน่ๆ