คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 3 โลกกลมหรือพรหมลิขิต [3]
“เฮ้อ คุณลุงครับ
ผมคิดว่าที่น้องเรนอาละวาดใส่ผมแบบนี้ คงเป็นเพราะเธอไม่อยากไปอยู่ที่เกาะมากกว่านะครับ...หรือว่าเราจะบังคับขืนใจน้องมากเกินไปหรือเปล่าครับ”
เจ้าพ่อเกาะถอนหายใจใหญ่พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงปลงตก สีหน้าดูผิดหวังอย่างเปิดเผยซึ่งเสี่ยอลันก็ดูเหมือนจะเห็นด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย...เฌอเมวีร์ดื้อและเจ้าเล่ห์แค่ไหนเขารู้ดี
บางทีนี่อาจจะเป็นแผนการที่ไม่อยากไปอยู่เกาะอย่างที่ชายหนุ่มบอกก็เป็นได้
“หยุดก้าวร้าวได้แล้วเรน
อย่างไรเรนก็ต้องไปอยู่ที่เกาะกับพี่เขา นี่เป็นคำสั่ง” น้ำเสียงเด็ดขาดเอ่ยขึ้นขัดจังหวะอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่าน
ทำให้เฌอเมวีร์ชะงักอ้าปากค้างกลางอากาศ ไม่เคยคิดฝันว่าพ่อของเธอจะเข้าข้างคนอื่นมากกว่าลูกของตัวเอง
“แด๊ดดี้เชื่อผู้ชายคนนี้มากกว่าเรนอย่างนั้นเหรอคะ”
เฌอเมวีร์ทำหน้าผิดหวังอย่างที่สุด พลันน้ำตาก็เอ่อคลอเต็มสองเบ้า
ทำให้เสี่ยอลันถึงกับใจเสีย
“ไม่ใช่อย่างนั้น
แด๊ดแค่คิดว่าเรนกำลังเข้าใจพี่เขาผิด” คนเป็นพ่อเอ่ยเสียงอ่อน
สีหน้าดูลำบากใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“เข้าใจถูกมากต่างหากล่ะ คนนี้แหละที่ล่วงเกินเรนถึงสองครั้งสองครา
เขาเป็นคนไม่ดีนะคะ” เธอยังคงยืนยันเสียงแข็ง
“ถ้าน้องเรนปักใจเชื่ออย่างนั้น
พี่ก็หมดปัญญาจะแก้ตัวครับ” อัลนัลโด้หลุบตาต่ำอย่างยอมแพ้
พลางก็เดินถอยห่างออกไปอีกสองก้าว พลันมุมปากก็เหยียดยิ้มออกมาเจ้าเล่ห์และเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะเอ่ยถามอีก “พอจะบอกพี่ได้ไหม
ว่าผู้ชายคนนั้นเขาล่วงเกินอะไรน้องเรนบ้าง ถึงได้ทำให้น้องเรนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้ขนาดนี้”
เพียงเท่านี้ก็ทำให้คนตัวเล็กโกรธจนแทบควันออกหู
เฌอเมวีร์กำมือเข้าหากันแน่น ริมฝีปากอิ่มเม้มเหยียดเป็นเส้นตรงอย่างเกินจะทานทนแล้ว
จะให้เธอบอกว่าถูกจับจูบลูบคลำต่อหน้าพ่อของเธออย่างนั้นเหรอ
มีหวังได้ถูกจับแต่งงานกันยิ่งไม่เลวร้ายเข้าไปใหญ่หรือ
“ก็ลองถามตัวเองดูสิว่าทำอะไรกับฉันไว้บาง
ไอ้คนหน้าด้าน หน้าไม่อาย ปลิ้นปล้อนที่สุดเลย” ร่างบางไม่ได้ด่าเปล่ายังเดินเข้าไปใกล้หมายจะทำร้ายคนที่ตัวโตกว่าเธอหลายเท่านัก
และก็เป็นเช่นเดิมอัลนัลโด้เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยและขยับขาเพียงนิดเดียวก็สามารถกักตัวของเฌอเมวีร์เข้ามาในวงแขนเป็นผลสำเร็จ
“ไอ้คนทุเรศปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จะตามรังควานฉันไปถึงไหน”
ยิ่งเธอพยายามสะบัดตัวหนี แขนแกร่งก็ยิ่งรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ทั้งสองยืนปลุกปล้ำกันต่อหน้าต่อตาของเสี่ยอลันที่มองอย่างลุ้นระทึก
เฌอเมวีร์เจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อกันแล้ว...
“ผมขออนุญาตคุณลุง
จัดการตามวิธีของผมเลยก็แล้วกันนะครับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” เจ้าพ่อเกาะเอ่ยขอว่าที่พ่อตาในอนาคต เขามีอาการหอบเหนื่อยเล็กน้อยเพราะต้องคอยปล้ำไม่ให้คนตัวเล็กหลุดออกไปได้
เห็นตัวเล็กร่างบางแบบนี้แรงเยอะใช่เล่นทีเดียว
เสี่ยอลันมองบุตรสาวด้วยความรู้สึกสงสารระคนเห็นใจ
ยิ่งเธอส่งสายตาอ้อนวอนให้ช่วยเหลือลำคอของพ่อก็ยิ่งตีบตัน
แต่เพื่อความปลอดภัยของเฌอเมวีร์เขาจำเป็นต้องทำ
แล้วความหวังของเฌอเมวีร์ก็พังทลายลงเมื่อเสี่ยอลันพยักหน้าขึ้นลงเบาๆเป็นเชิงอนุญาต
“ไม่นะ แด๊ดดี้อย่าทำกับเรนแบบนี้
ช่วยเรนด้วยใครก็ได้จัดการผู้ชายคนนี้ให้ที...ถ้าทำให้เรนหลุดออกไปได้นะ เรนจะเพิ่มเงินเดือนให้อีกสิบเปอร์เซ็นต์เลย...ช่วยเรนเดี๋ยวนี้นะ”
เฌอเมวีร์ร้องขอให้บอดี้การ์ดช่วยอย่างน่าสงสารพร้อมทั้งเสนอจะเพิ่มเงินเดือนให้อีกด้วย
แต่ก็ไม่มีใครที่กล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือแม้แต่คนเดียว และคำเรียกแทนตัวเองของหญิงสาวในอ้อมแขนทำให้ใบหน้าของเจ้าพ่อเกาะตึงเครียดขึ้นมาในบัดดล
ทีกับเขาเรียก ‘ฉัน’ ทุกคำ
นี่มันสองมาตรฐานชัดๆ!
“แด๊ดหวังดีนะลูก
เสร็จงานแล้วจะรีบไปรับกลับบ้านของเรานะ” เสี่ยอลันเอ่ยปลอบราวกับหลอกล่อเด็กหญิงที่งอแงไม่ยอมไปโรงเรียน
“ไม่เอา
เรนไม่ไป” เฌอเมวีร์น้ำตาร่วงเผาะอย่างเจ็บใจ
สะบัดตัวอย่างไรก็ไม่ยอมหลุดง่ายๆ
“เกาะมุกตาภาจะเป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับลูกนะ”
“คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ
ผมจะดูแลเรนเป็นอย่างดี ผมขอเอาหัวตัวเองเป็นประกัน...จะดูแลให้ดีที่สุดเทียบเท่าชีวิตของตัวเอง”
อัลนัลโด้สบตากับเสี่ยอลันนิ่ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่น
ประโยคหลังที่เน้นย้ำเป็นพิเศษทำให้คนฟังถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจ
กล่าวคำมั่นสัญญาราวกับมาสู่ขอลูกสาวของเขาก็ไม่ปาน...เพิ่งจะพบกันเพียงไม่นาน
ทำไมเขาถึงได้ไว้ใจผู้ชายคนนี้นัก จะยกให้ดีหรือไม่หนอ...
เสี่ยอลันหลับตาลงและผ่อนลมหายใจออกยาวๆ
สุดท้ายก็ตัดสินใจเอ่ยออกไป
“ลุงฝากด้วยนะพอล ถ้าลูกสาวของลุงดื้อมากๆ
ลุงอนุญาตให้จัดการได้เท่าที่เห็นสมควรเลย” เมื่อเอ่ยจบประโยคก็ต้องเบือนหน้าหนีจากสายตาตัดพ้อของบุตรสาว
เพราะเกรงว่าเขาจะใจอ่อนอีก
“ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อกันบ้าง
แด๊ดดี้กำลังไว้ใจคนผิดอยู่นะ เขาเป็นคนไม่ดี ได้ยินไหม” เฌอเมวีร์ทั้งร้องไห้และร้องขอความช่วยเหลือจนเสียงแหบแห้ง
แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือสายตาที่มองอย่างห่วงใยเท่านั้น
จนกระทั่งกึ่งฉุดกึ่งลากกันออกไปจากห้องของคนเจ็บได้สำเร็จ ฟันแหลมคมก็กัดเข้าไปที่แขนของอัลนัลโด้เสียจมเขี้ยวเพื่อให้เขาปล่อยเธอ
แต่ถึงแม้จะเจ็บเข้าไปถึงขั้วหัวใจเจ้าพ่อเกาะก็ต้องกัดฟันข่มไว้...เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้อย่างเด็ดขาด
มาร์คัสล่วงหน้าไปกดลิฟต์รอผู้เป็นนายเป้าหมายที่จะไปคือชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาล
ซึ่งมีเฮลิคอปเตอร์ของเกาะมุกตาภาจอดรออยู่ ทันทีที่เข้ามาในลิฟต์อัลนัลโด้ก็ดันร่างบางเข้าไปติดผนังและกักตัวเธอไว้ด้วยตัวของเขา
ก่อนจะออกคำสั่งกับคนสนิท
“มาร์คัส
ปิดรับประสาทสัมผัสสักครู่” เมื่อได้ยินเช่นนี้มาร์คัสก็รับทราบในทันที
เขายกหูฟังขึ้นมาปิดหูไม่ให้ได้ยินพร้อมกับหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมปิดบังสายตา
พลางหันหน้าเขาหาผนังอีกฝั่งราวกับเคยทำเช่นนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แล้วเขาก็กลายเป็นเพียงก้อนหินก้อนหนึ่งที่ไม่มีชีวิตอีกต่อไป
“ไอ้คนหน้าด้าน
พูดออกมาได้ยังไงว่าเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก ทุเรศที่สุด...ไปเอาความหน้าด้านหน้าทนแบบนี้มาจากไหน”
มือเล็กยกขึ้นมาทุบอกกว้าง ดันให้ออกห่างก็หนักราวกับกำแพงเมืองจีน
“เอามาจากไหนไม่สำคัญหรอก
สำคัญที่ว่าฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมาเป็นของฉันให้ได้” ใบหน้าคมโน้มลงมาต่ำ
จมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว
“ฉันจะให้แด๊ดดี้จัดการกับนาย
ฉันจะหาหลักฐานมาพิสูจน์ให้ได้ว่านายมันเป็นคนเลว รับรองนายไม่ตายดีแน่” เธอเอ่ยขู่พลางก็เบี่ยงหน้าหลบจมูกซุกซนของเจ้าพ่อเกาะไปด้วย
“ถ้าได้ตายคาอกอวบอิ่มของเธอ
ฉันก็ยอมนะ” เขาหัวเราะร้ายในลำคอ ตายแบบนี้มันยิ่งกว่าตายดีเสียอีกเพราะได้ขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกันด้วย...
“อ๊าย หุบปากหื่นๆของนายเดี๋ยวนี้นะ
อย่าว่าแต่หน้าอกเลยแม้แต่ขาอ่อนของฉันนายก็จะไม่มีวันได้เห็น” ปากพูดออกไปแบบนั้น แต่สายตาของเธอบ่งบอกถึงความไม่แน่ใจ
เพราะถ้าคนตัวโตคิดจะทำแบบนั้นจริงเธอก็ไม่มีแรงไปสู้รบได้อยู่ดี...แรงเยอะอย่างกับวัวถึก!
“หึๆ
คุณลุงยกเธอให้ฉันแล้วไม่ได้ยินเหรอ ตอนนี้ก็เท่ากับว่าเธอกับฉันเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว เหลือก็แต่จดทะเบียนสมรส
แล้วก็...พิธีเข้าหอ” เขาเอ่ยเสียงพร่าชิดใบหน้าหวาน
ก่อนจะกดจมูกลงไปที่แก้มนวลอย่างอดใจไม่ไหว และยังคงคลอเคลียอยู่อย่างนั้นไม่ห่าง
“นอกจากนายจะบ้ากาม
หน้าด้านหน้าทน แล้วยังชอบคิดเองเออเองอีกด้วย ใครจะยอมเป็นเมียนายง่ายๆยะ
ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า ไอ้คนทุเรศหน้าไม่อาย” ถ้าไม่ติดว่าเข่าพิฆาตของเธอถูกขาแกร่งกดไว้อยู่ละก็
งานนี้ต้องมีการสูญพันธุ์เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
“ตายไปก็เสียของเปล่าๆ ถ้าไม่ยินยอม
ก็จะจับปล้ำเสียให้เข็ด...รับรองได้เลยว่า
เธอจะต้องติดใจจนแทบไม่อยากจะก้าวขาลงจากเตียงแม้แต่นาทีเดียว” ขณะที่พูดสายตาของเจ้าพ่อเกาะก็จับจ้องมาที่หน้าอกของหญิงสาวอย่างจาบจ้วง
และตอนนี้มันก็กระเพื่อมขึ้นลงสู้กับสายตาหื่นกระหายของเขาอยู่
“ไอ้บ้า
พ่อกับแม่ของนายไม่เคยสั่งสอนหรือไง
ว่าไม่ให้ใช้กำลังข่มเหงผู้หญิงที่เป็นเพศเดียวกับแม่ของนายน่ะ
เพราะมันเป็นการกระทำของ...อื้อ” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะด่าจบประโยค
ปากอิ่มก็ถูกปิดกั้นคำพูดทั้งหมดทั้งมวลด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของเจ้าพ่อเกาะเสียแล้ว
“พูดอะไรไม่น่ารักเอาเสียเลย ท่านทั้งสองสั่งสอนฉันมาเป็นอย่างดี
แต่เธอเคยได้ยินคำนี้ไหม ความรักทำให้คนลุ่มหลงมัวเมา
รู้ว่าสิ่งที่ทำมันไม่ถูกต้อง แต่ก็ดื้อดึงจะทำลงไปให้ได้...เพราะรักคำเดียว
แค่คำสั้นๆคำเดียว” น้ำเสียงอ่อนหวานบวกกับสายตาที่หวานเชื่อมส่งไปให้กับหญิงสาวในอ้อมแขน
ที่เขาสั่งให้มาร์คัสปิดหูปิดตาก็เพื่อป้องกันไม่ให้ได้ยินคำพูดพวกนี้แหละ
เขาอยากให้คนพิเศษได้ยินเพียงคนเดียวเท่านั้น
ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความอายระคนเคืองแค้น
เจอหน้ากันทีไรเธอจะต้องเสียจูบให้กับเขาตลอดเลยสินะ! ทำไมต้องเป็นเธอที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเสมอ
“ฉันไม่เชื่อ กล้าพูดว่ารักออกมาได้ไม่อายปาก
ความจริงแล้วมันเป็นความหื่นและความบ้ากามของนายล้วนๆ
ไม่มีอย่างอื่นมาผสมเลยต่างหาก” เฌอเมวีร์เค้นเสียงเชิดหน้า
เจอหน้ากันนับครั้งได้และแต่ละครั้งก็ไม่เคยมีภาพประทับใจเลยสักนิด จะก่อเกิดเป็นความรักได้อย่างไรกัน
ไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะ
คำพูดเมื่อครู่อัลนัลโด้กลั่นกรองมันออกมาจากหัวใจของเขาโดยแท้
นับตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพูดจาอ่อนหวานแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่น่าเสียดายที่เฌอเมวีร์ไม่ยอมเปิดใจ
เขาสบสายตากับเธอพยายามสื่อความหมายให้รับรู้ว่าเขานั้นจริงใจกับเธอแค่ไหน...แต่ก็มีแต่กำลังแพงหัวใจที่เธอก่อขึ้นมาซะสูงลิบลิ่ว
ยากนักที่จะแทรกซึมผ่านเข้าไปได้
แต่อย่าได้คิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้เจ้าพ่อเกาะอย่างเขายอมแพ้
อย่างไรเขาก็ต้องเอาชนะใจแม่นางฟ้าแสนซนคนสวยให้ได้
ความคิดเห็น