วิวาห์ร้าย ใต้เงารัก

ลำดับตอนที่ #21 : >>Chapter15 part1

วิวาห์ร้าย ใต้เงารัก

Chapter 15

            “ป้ามิเชลคะพาออกัสไปอาบน้ำที่เถอะค่ะ...มอมเป็นลูกหมูเลย”พิมลดาที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารเอ่ย พร้อมส่งเรื่องเด็กชายที่พอกินอิ่มตาก็เริ่มปรือให้แก่พี่เลี้ยง

            เด็กสาวรับใช้ทยอยเก็บภาชนะที่ใช้แล้วกลับเข้าครัว เหลือไว้เพียงถาดผลไม้ให้แขกและนายสาวได้รับประทานกันต่อ

             “ครูดาวอยากได้งานแต่งแบบไหนคะ พิมขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าไม่ถนัดงานแต่งตามประเพณีไทย” พิมลดากล่าวขณะที่ส่งสัปรสชิ้นใหญ่พอดีคำเข้าปากเป็นชิ้นที่สาม

            “แล้วคุณพิมพ์ถนัดแบบไหนคะ” ปรางดาวถามกลับทันที

            “พิมถนัดจัดงานกลางแจ้งค่ะ ใช้พื้นที่การจัดงานกว้างรับแขกเยอะ เพราะที่ผ่านมาลูกค้าส่วนใหญ่ที่พิมเคยทำงานให้ มักจะจัดงานที่เชิญแขกไม่ต่ำกว่าพันคนน่ะค่ะ”

            ปรางดาวหน้าเสียไปนิดเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แย่จังเลยค่ะ คือพี่...วะ”หญิงสาวกำลังจะเรียกชื่อพี่วินตัวความเคยชินอยู่แล้วเชียว “เจ้าบ่าวน่ะค่ะ เขาอยากจัดงานแบบครอบครัวมากกว่า เราเชิญเฉพาะครอบครัว เพื่อนสนิทและคนใกล้ชิดเท่านั้นเองค่ะ”

            “อ๋อ... พิมเข้าใจค่ะ”

            “แต่คุณพิมไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องพื้นที่ทางว่าที่เจ้าบ่าวมีเยอะค่ะ เราจะจัดงานในสวนสวยมากๆ ถ้าคุณพิมคิดว่าจะรับทำงานนี้ให้แน่ๆ ดาวจะพาไปดูสถานที่ค่ะ”ปรางดาวรีบบอก

            พิมลดาหัวเราะ “พิมไม่ห่วงเรื่องนั้นหรอกค่ะ ไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่ เชิญคนแค่สิบ ยี่สิบหรือเป็นร้อยเป็นพันแต่หากมันเป็นงานแต่งงานที่เกิดขึ้นมาจากความรักของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว พิมก็ยินดีจะจัดงานแต่งในฝันให้พวกเขาค่ะ”

            “งานนี้เจ้าบ่าวคงเชิญแขกไม่ถึงร้อยหรอกค่ะ” ปรางดาวไม่รู้ว่าพอถึงเวลาจริงหากแผนนี้สำเร็จพิมลดาจะเชิญแขกกี่คน เธอจึงสรุปแบบรวบรัดขึ้นมาหน่อย “เอาเป็นว่า แขกคงไม่เกินสามร้อยคนค่ะ ส่วนเรื่องการจัดสถานที่ต่างๆ ดาวคงไม่ออกความเห็นเอาให้เป็นอย่างที่คุณพิมชอบได้เลยค่ะ”

            “มันจะดีเหรอคะ ครูดาว”หางเสียงนั้นมีแววไม่แน่ใจ

            “ดีที่สุดเลยค่ะ ดาวไม่มีหัวด้านนี้ เจ้าบ่าวก็เช่นกันค่ะ...คุณพิมคิดว่าพอไหวไหมคะ”ปรางดาวถาม หัวใจนั้นเต้นแรงแทบหลุดออกมานอกทรวงเมื่อรอฟังคำตอบ

            “ไหวสิคะ วันไหนคุณดาวสะดวกบอกพิมได้เลย เราจะไปดูสถานที่กัน”

            ปรางดาวอยากจะร้องเย้ให้ดังลั่น แต่เพราะอยู่ต่อหน้าพิมลดาสิ่งที่เธอทำได้ก็เพียงแค่ยิ้มอย่างดีใจเท่านั้น “เรื่องวันเวลา เดี๋ยวดาวคงต้องถามเจ้าบ่าวก่อนน่ะค่ะ แต่คุณพิมไม่ต้องห่วงนะคะ ดาวจะโทรมาบอกก่อนล่วงหน้าสักวันสองวัน คุณพิมจะได้มีเวลาเตรียมตัว”

            “ตกลงตามนี้ค่ะ”พิมลดารับคำ

            ปรางดาวนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระอยู่อีกเกือบสิบนาทีก่อนขอตัวกลับ “ดาวคงต้องขอตัวกลับแล้วล่ะค่ะ ดึกมากแล้ว” ความจริงก็ไม่ดึกเท่าไร หากเธอต้องรีบโทรไปรายงานว่าที่เจ้าบ่าวน่ะสิ ไม่อย่างนั้นเธอก็อยากจะอยู่พูดคุยเล่นกับพิมลดาและเด็กชายต่ออีกสักพัก

            หากแต่สำนึกที่ว่าถ้าเธออยู่นานไปกว่านี้ และเผอิญพี่วินโพล่เข้ามา เธอคงตีหน้าตายทำเป็นไม่รู้จักได้ไม่สนิทใจและแผนการนี้อาจจะแตกคามือเป็นตัวฉุดรั้งเธอเอาไว้ได้เป็นอย่างดี

            พิมลดาขยับตัวลุกจากเก้าอี้ “ให้พิมไปส่งหน้าบ้านนะคะ”

            “ไม่เป็นไรค่ะ คุณพิมไปดูออกัสเถอะค่ะ ดาวลาล่ะนะคะ”หญิงสาวกล่าวพร้อมลุกจากเก้าอี้ มือคว้าหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้างตัว เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

            ปรางดาวส่งยิ้มแหย่ไปให้พิมลดาทันที เพราะมั่นใจดีว่าคนที่โทรมานั้นเป็นใคร “ดาวขอตัวนะคะ สงสัยที่บ้านโทรมาตามแล้วล่ะค่ะ”
    "ไปเถอะค่ะคุณดาว ขับรถดีๆนะคะ"

            ปรางดาวกดรับโทรศัพท์ที่ยังคงดังไม่หยุดจนกระทั่งเธอเข้ามานั่งในรถแล้วจึงกดรับ “สวัสดีค่ะพี่วิน ขอโทษที่ดาวรับสายช้านะคะ เมื่อสักครู่นี้คุณพิมเธออยู่ใกล้ๆ ดาวเลยไม่กล้ารับ”

            ‘นี่ดาวยังไม่ออกจากบ้านพิมอีกเหรอ พี่กำลังจะเข้าไปหาลูกอยู่พอดี’เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยมาตามสาย

            หญิงสาวถอนใจอย่างโล่งอก ดีใจที่ตัวเองกำลังจะกลับออกไปก่อนที่อัศวินจะเข้ามาบ้านนี้ได้ทันเวลา

            “ค่ะ... ตกลงคุณพิมเธอยอมออกแบบงานแต่งแล้วนะคะ พี่วินสะดวกเมื่อไร ดาวจะพาคุณพิมไปดูสถานที่ทันทีเลย”

            ‘อีกสักวันสองวันเถอะดาว’

            “ตกลงค่ะ ดาวจะกลับบ้านแล้ว พี่วินโชคดีนะคะ” ปรางดาวหมายถึงให้เขาโชคดีในการพบปะกับพิมลดาครั้งนี้ หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองควรกล่าวอะไรอีกสักหน่อยเธอจึงบอกเขาว่า “ดาวเอาใจช่วยค่ะ... วันนี้เธอทำงานมาเหนื่อยๆ พูดจากับเธอดีๆนะคะ”

            ‘ขอบคุณนะดาว ถึงดาวไม่บอกวันนี้พี่ก็ว่าจะคุยกับพิมดีๆอยู่แล้วล่ะ’

            ปรางดาวคุยต่ออีกสองสามคำจึงวางสาย ขณะขับรถออกจากบ้านหลังงาม เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าพี่วินจะพูดอะไรกับคุณพิมลดาผู้อ่อนโยนและแสนดีกันนะ... เขาบอกว่า ‘จะคุยดีๆ’ แต่เท่าที่เธอรู้จักพี่ชายคนนี้มา ไอ้ ‘จะคุยดีๆ’ ของพี่วินนั่นแหละที่มักจะสร้างปัญหาให้ตัวเขาได้เสมอ!! 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

       โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
 ขอคอมเมนท์ + โหวตนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ  

ปล.มุมคุยกับผู้อ่าน
อันนาไปดูสูตรเสน่หาลงเจอเบรกแรกไม่ทันแล้วแน่ๆ ฮิอๆ เศร้า มาคุยต่อค่ะ แหมเมื่อวานนี้ อันรีบจริงค่ะ เดี๋ยววันนี้ จะเอา ตอนต่อมาลงนะค่ะ 555+ นายวินจะคุยดีๆยังไงนะ เฮ้อ อันนาล่ะกลุ้มใจกับหมอนี่ไม่แพ้คนอ่านเลยล่ะค่ะ แต่ก็เกลียดเขาไม่ลงเลยล่ะค่ะ