Fic Reborn | Masquerade (BelphegorXOC)

Masquerade

สถานรื่นเริงยามค่ำคืนที่รวบรวมเหล่าบุคคลที่หาตัวจับได้ยากเอาไว้ภายใต้เงื่อนไขเพียงข้อเดียว

‘ห้ามเปิดเผยใบหน้าและตัวตนของตัวเองอย่างเด็ดขาด’

ฟังดูเป็นสถานที่ที่น่าสนใจ อย่างน้อยก็สำหรับเจ้าชายรักสนุกอย่างเบลเฟกอล

เขาได้พบเธอครั้งแรกที่นั่น ก่อนจะได้พบกับความจริงที่ว่า

เธอคือคนที่กำลังจะกลายมาเป็นเชลยของบอสตัวเอง

อเล็กซิโน่ ดี อ็อคโตวิโอ

‘ใบหน้าสวยจัดจ้านเหมือนรูปปั้นแกะสลักของพระเจ้า ดวงตาคมเรียวหรี่ รอยยิ้มที่เย็นชาราวกับถูกเคลือบเอาไว้ด้วยน้ำแข็ง บุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลอ็อคโตวิโอ’ - คำบรรยายตัวอเล็กซิโน่จากนิตยสารรายสัปดาห์

“การเกิดมาในครอบครัวที่มีอำนาจก็ไม่ได้ดีเสมอไปหรอก รู้มั้ย”

เธอเอ่ยกับเขา ท่ามกลางความสงบของระเบียงรอบนอกบาร์อันแสนลึกลับที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอิตาลี่ ทอดสายตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ไม่มีแม้แต่ดวงดาวสักดวงเพราะมลพิษของเมืองใหญ่ เบลเฟกอลเลื่อนสายตาไปมองเธอด้วยความสงสัย แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่อาจมองเห็นดวงตาที่ซุกซ่อนอยู่ใต้หน้ากากสีดำอันนั้นได้

“เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้วล่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันสนุก ตลอดเวลาที่ผ่านมา”

รอยยิ้มบางๆปรากฎบนริมฝีปากของเธอในยามที่เธอหันมามองเขา ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนั้นโดยไม่มีแม้แต่คำลา

และเขาปล่อยให้เธอเดินจากไป โดยไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอเลยด้วยซ้ำ

“ว่าแล้วเชียวว่าต้องอยู่ที่นี่” เสียงของเจ้ารุ่นน้องจอมกวนประสาทดังขึ้นแทบจะในทันทีที่เจ้าเด็กสวมหมวกกบนั่นกระโดดขึ้นมาบนระเบียง ถึงตอนนี้เขาจะยืนอยู่บนชั้นห้าก็เถอะ “ไม่เข้าใจจริงๆเล้ยว่ามาติดใจอะไรไอ้บาร์ลับนี่นักหนาน่ะ แต่ตอนนี้มีภารกิจนะครับ ท่านหัวหน้าบอกว่าต้องเป็นเราสองคนเท่านั้นด้วย”

“รู้แล้วล่ะน่า” เบลเฟกอลตอบกลับไปเสียงเรียบ เก็บซ่อนความรู้สึกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นในใจเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มที่ดูเหมือนกับไม่คิดอะไร

และเขาไม่รู้เลยว่าภารกิจที่ว่านั่นจะทำให้เขาได้พบเธออีกครั้งเร็วกว่าที่คิด

เบลเฟกอล

‘ก็ว่ากันว่าเป็นเจ้าชายอัจฉริยะนะคร้าบ แต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือโม้ไปเอง เหมือนจะเป็นคนลึกลับที่อ่านได้ยากว่าคิดอะไรงี่เง่าอยู่รึเปล่า แต่บางทีก็เหมือนจะพึ่งพาได้’ - ฟราน

“นั่นมันคำขอแบบไหนของแก! หา! ไอ้สวะ!”

เบลเฟกอลกลั้วหัวเราะเบาๆในลำคอขณะทอดสายตามองไปยังแม่ทัพของวาเรียที่จ้องเขม็งมาที่พวกเขาด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น เบลยังคงท่าทีที่ดูสบายๆเอาไว้ ถึงฟรานจะเหลือบมองคู่หูกับหัวหน้าของตัวเองสลับกันไปมาด้วยความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็เถอะ

“ชิชิชิ ก็คำขอตามตรงไง มันคือการยื่นคำขาดนะ สควอโล่”

ดาบบนท่อนแขนเทียมของแม่ทัพแห่งวาเรียถูกสะบัดออกมา ก่อนที่ปลายดาบเล่มยาวนั้นจะจอมาที่ลำคอของไอ้เจ้าชายนั่นที่ยังคงยืนนิ่งมองมาที่เขาอย่างไม่หวั่นเกรงเลยแม้แต่นิดเดียว

“ฉันจะถามแกอีกแค่ครั้งเดียว”

สควอโล่เอ่ยด้วยแววตาที่เย็นเยียบ

“คำขอนั้นมีค่ามากกว่าชีวิตของแกรึเปล่า!”

Talk :; หน้าหลักแอบดูตึงๆไปนิดนึง แต่เนื้อเรื่องจริงๆไม่ได้ตึงอะไรมากมายนะคะ ไม่เน้นดราม่าเท่าไหร่

เปิดเรื่องมารอภาพปกจากเพื่อนนักวาดแสนนาน ในที่สุดก็เสร็จแล้วค่ะ สามารถติดตามนักวาดหรือจ้างวาดภาพได้ที่ https://twitter.com/holdnhug นะคะ จิ้มลิ้งได้เลย