[รามเกียรติ์] มนตราบันดาลดล
ความรู้สึกที่ถูกทะนุถนอมไว้กลางฝ่ามือ...นั่นคือสิ่งที่นิลพัทมอบให้ปิ่นมาลา
ผู้เข้าชมรวม
3,099
ผู้เข้าชมเดือนนี้
171
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สาธุสะข้าน้อมบูชา ขอพระไตรรัตนาศักดิ์สิทธิ์
อีกเทพเทวามีฤทธิ์ ช่วยลิขิตให้งานเด่นดี
ครานี้มีเรื่องบังอร งามงอนทรวดทรงส่งศรี
นามปิ่นมาลานารี นางนี้คู่นิลพัทยศยง
เขียนต่อจากสามเรื่องราว ของสาวมเหสีนวลหง
เป็นเรื่องสุดท้ายที่บรรจง เขียนลงเพื่อปิดกระบวนฯ
มาจะกล่าวบทไป ถึงปิ่นมาลาทรามสงวน
มีชีวิตดั่งถูกตีตรวน โฉมนวลกล้ำกลืนฝืนใจ
อยู่กับทุรชนสิบปี ทำทีเป็นคนซื่อใส
ไม่รู้สายสนกลใน หามีใครรู้ทันเนื้อเย็น
จวบจนล่วงผ่านเวลา โชคชะตาพาพ้นทุกข์เข็ญ
ทรามวัยมีทีหลบเร้น ลี้เผ่นหนีเข้านคร
นามคือชมพูนครินทร์ เป็นถิ่นนิลพัทชาญสมร
คู่ภิรมย์สมรักบังอร จึงได้จรคืนมาพบกันฯ
ฯ ๘ คำ ฯ
.
.
.
.
.
บุรุษล้วนจับจ้อง สิเน่หา
วงพักตร์ปิ่นมาลา ผ่องแผ้ว
ชมโฉมจรดกายา ยอกลิ่น
งามเพริศเลิศพริ้งแพร้ว มิ่งแก้วขวัญตาฯ
งามผาดพรักพร้อมทั้งกายา ชวนรักเสน่หายวนเย้า
กลิ่นกายชวนหลงมัวเมา แสนเร้ารึงในอารมณ์ฯ
.
.
.
.
“หากว่าคู่กันแล้ว ย่อมมิแคล้วกัน”
“วางใจเสียเถิด สักวันคงหวนคืนมาให้ได้พบ”
***นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นเพื่อความบันเทิง มิได้มีเจตนาหลบหลู่ดูหมิ่น หรือทำให้ผู้ใดเสื่อมเสีย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ผลงานอื่นๆ ของ เงาลดา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เงาลดา
ความคิดเห็น