มาจะกล่าวบทไป ถึงแพงพวยพักตร์เทียมอัปสร เป็นลูกของนางบังอร นามกรชบาโฉมตรู
เคยเป็นคุณหนูสุขสบาย รอบกายมีบ่าวคอยอยู่
รับใช้เจ้ายอดพธู ไม่รู้ลำบากกายา
วันหนึ่งชนกวางวาย โฉมฉายตกทุกข์หนักหนา
เสียใจแทบสิ้นชีวา มารดาก็พลอยทุกข์ตรม
ได้มีบุรุษคอยเฝ้า หมายเจ้าไปครองสุขสม
เพราะฐานะของชายหน้าคม แม่จึงข่มใจให้ไป
แต่นางมิได้ยินยอม อกตรอมแทบสิ้นตักษัย
บุญของเจ้ายอดดวงใจ เทพไทยังมีเมตตา
ส่งคู่บุญญาให้เจ้า นงเยาว์ยอดสิเน่หา
พาหนีลงสู่คงคา ด้วยรักกัลยาวิลาวัลย์ฯ
ฯ ๑๒ คำ ฯ
.
.
.
.
.
.
.
เพราะสายน้ำเกือบพรากชีวาของแพงพวย นางจึงได้พบกับ 'เขา' ผู้ที่มาฉุดให้หนีจากความตาย ชายผู้มีรูปโฉมงดงามหล่อเหลาราวกับเทพจุติ สมบูรณ์แบบเกินกว่าจะเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา แต่แม้จะเป็นอย่างนั้น แพงพวยก็ยังระแวงเมื่อเขามาตามเทียวไล้เทียวขื่อ เพราะนางไม่เคยเห็นเขามาก่อน ไม่น่าจะใช่คนในหมู่บ้านแน่ๆ ข้ออ้างที่บอกว่าเป็นลูกพ่อค้าเดินทางเข้ามาพักแรมที่เมืองก็ดูแปลกๆ ทว่าท้ายที่สุดนางก็ดันเผลอใจให้เขาจนได้
เชื่อนางเถอะ ใครถูกชายรููปงามเพียงนี้มาตามเกี้ยวก็ต้องมีเคลิ้มกันทั้งนั้น นางก็คนนะ!
แต่แม้จะมีชายในดวงใจแล้ว เด็กสาวก็ไม่สามารถขัดคำสั่งแม่ที่บอกให้แต่งงานกับลูกเศรษฐีผู้มีอำนาจคับถิ่นได้อยู่ดี แต่เขาอันธพาลเหลือทน ทั้งยังเจ้าชู้เหลือแสน นางไร้ความสนใจในตัวชายผู้นี้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นเมื่อโดนกดดันมากๆ เข้า นางจึงเลือกที่จะ 'หนี' โดยมีเขา คนรักของนางเป็นคนช่วยเหลือ
กลางดึกในคืนเดือนดับ ความมืดคืบคลานปกคลุมทุกหนแห่ง เป็นการดีที่จะใช้มันพลางตัวเวลาหลบหนี สถานที่นัดหมายคือท่าน้ำบ้านของนาง แต่ทุกคนดันไหวตัวทัน ในขณะที่กำลังฉุกละหุกจะถูกจับตัวได้นั้น เขาก็พานางกระโดดลงน้ำและ....จระเข้!!!
มีจระเข้สองตัวโผล่ขึ้นมาโจมตีนางและเขา!
ตายแน่!!
.
.
.
.
.
.
เพียงเผลอใจรักมั่น ชีวันก็เปลี่ยนตลอดกาล
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน บุคคลและสถานที่ล้วนไม่มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณธีมสวยๆ จาก
By เงาลดา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น