[Reborn] Il Dea ตราบนิจนิรันดร์ #ย้าย

รักคืออะไร? หลายคนบอกว่ารักคือการให้ หลายคนมีความสุขที่ได้รัก และหลายคนก็คิดว่ารักคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุข ถึงแม้ความสุขที่ว่านั่นจะไม่มีเราอยู่ก็ตาม

      แล้วไม่ใช่ว่าเราจะรู้สึกทุกข์ที่ได้รักหรือ? ถ้าทุกข์แล้วทำไมถึงยังรัก? ทำไมถึงต้องโหยหา?

       มีคนบอกว่าความรักเหมือนช็อกโกแลตขม แต่ก็ยังมีความหวานเจือปนทำให้เป็นที่ต้องการ บ้างก็ว่าเหมือนไฟที่แผดเผา แต่คนก็พร้อมจะกระโดดเข้าใส่ แม้จะเป็นทุกข์อย่างแสนสาหัสแต่ก็ยังอยากที่จะรัก

  

        ประหลาดจริงๆ

       คีตาไม่เคยเข้าใจความรักของพวกหนุ่มสาว แล้วเธอก็ไม่คิดจะทำความเข้าใจด้วย

       ตัวเธอเป็นเด็กอายุสิบหกที่ไร้จินตนาการ ไม่ใช่คนช่างฝัน ไม่ใช่คนชอบโหยหาในสิ่งที่จับต้องไม่ได้ วันๆ เอาแต่เที่ยวเล่นกับแก๊งเพื่อนลิงทโมน ประสบการณ์ป๊อบปี้เลิฟเป็นศูนย์แม้หน้าตาจะสวยน่ารักจนคนใจสั่น

       แต่จะมีสักกี่คนที่กล้าจีบ? เด็กสาวคือคนที่มีรายชื่ออยู่ในอันดับต้นๆ ของคนที่ห้องปกครองหมายหัว 

       มีเรื่องชกต่อยไม่เว้นวัน ทะเลาะกับครูบ้างพอให้ชีวิตมีสีสัน เป็นนักเลงใหญ่อาเจ๊ของพวกลิงทโมนทั้งหลาย

        ความรักมันช่างไกลตัวเหลือเกิน

       จนกระทั่งวันหนึ่ง เรื่องเหลือเชื่อก็ได้เกิดขึ้นกับคีตา เธอมีเรื่องกับคู่อริตามปกติ ทว่าที่ต่างคือพวกมันพกมีดและเธอถูกแทง ร่างโชกเลือดถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ทว่าก็สายไป ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตนั้นได้รู้สึกผิดที่ประมาท ไม่ยอมฟังคำเตือนของคนที่หวังดีทั้งหลาย

        พ่อจะเป็นยังไง พี่ชายก็ด้วย ปู่ย่าจะเสียใจแค่ไหน แล้วแม่ล่ะ คีตาคิดเรื่องนี้จนถึงวินาทีสุดท้ายที่ลมหายใจหยุดลง

        ทว่าเมื่อตาย แทนที่วิญญาณจะไปนรกเหมือนความเชื่อทางศาสนา กลับได้เจอใครคนหนึ่งที่อ้างตัวเป็นพระเจ้า แล้วก็ยังมีวิญญาณผู้หญิงอีกสองคนที่มีบุคลิกโดดเด่นแตกต่างกัน คุยไปสักพักก็เข้าใจได้ว่ามิติที่เหมือนการ์ตูนเรื่องรีบอร์นกำลังปั่นป่วน เพราะมีความผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้น พวกเธอจะถูกส่งตัวไปเพื่อซ่อมแซมให้มิติสมบูรณ์ ไม่อย่างนั้นมิติอื่นๆ รวมทั้งมิติที่ครอบครัวคีตาอยู่ก็จะพังทลาย

       มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ และคีตาคงไม่มีวันเชื่อหากไม่ใช่ว่าตอนนี้กำลังยืนคุยกับพระเจ้า และมองภาพมิติคล้ายกับรีบอร์นที่เขาฉายให้ดู

       เธอและผู้ร่วมชะตาอีกสองคนถูกส่งไปคนละที่ และยุคของพรีโม่คือเวลาที่เธอต้องอยู่

       โบราณสุดติ่ง ข้อมูลก็น้อย จะรอดไหม?

       แต่พระเจ้าใจดีกว่าที่คิด บางทีอาจเพราะต้องใช้งานอีกนาน เลยอำนวยความสะดวกให้เต็มที่

        คีตาในร่างเด็กทารกถูกส่งไปให้ผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคุณลุงท่าทางชิวๆ เหมือนตาแก่ธรรมดา แต่พอคีตาโตขึ้นมาหน่อยถึงรู้ว่าที่จริงแล้วเขาเป็นนักฆ่า แถมยังสังกัดวองโกเล่

        นั่นจึงทำให้เธอได้พบกับเขา...วองโกเล่พรีโม่

        พรีโม่หรือจีอ๊อตโต้เป็นคนที่หล่อมาก เรื่องนั้นคีตารู้อยู่แล้ว แต่หล่อก็ส่วนหล่อ เธอที่ความรู้สึกในเรื่องนี้ตายด้านไม่มีความหวั่นไหว แต่อะไรบางอย่างก็ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อฝ่ายบุรุษแห่งนภานั้นได้นำตัวเองเข้ามาพัวพันกับเด็กสาว

จีอ๊อตโต้

ท้องนภาที่ยิ่งใหญ่และสง่างาม ราชสีห์หนุ่มผู้มีรัศมีอ่อนโยนมากล้นจนเธอเกร็งไปหมด

ดูเป็นคนดีเกินไปจนไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะรู้สึกว่าจะทำให้เขาแปดเปื้อนยังไงชอบกล

"หึๆ เด็กน้อย"

"มาที่นี่บ่อยๆ นะ"

"เพลง..."

เพลง : คีตา พยัตโสภณ

รุ่งอรุณที่เจิดจ้าและอบอุ่น เด็กสาวผู้ไม่เหมือนใครที่พรีโม่เคยรู้จัก น่ารัก ซื่อตรงและเป็นตัวของตัวเองอย่างถึงที่สุด

แม่ตัวนุ่มนิ่มผู้ชอบกระต่ายเป็นชีวิตจิตใจ แต่นางไม่รู้หรอกว่าตัวเองเหมือนกระต่ายมากแค่ไหน

"ว่าใครเด็กห๊ะ!"

"ทำไมต้องมาด้วยล่ะ?"

"อะ...."

.

.
.

.

"ชอบกระต่ายเหรอ? มาที่นี่บ่อยๆ สิ ข้าเลี้ยงไว้เป็นครอกเลย"

“เด็กน้อย ไปเที่ยวไหม”

“กินเค้กนี่สิ”

“ชอบกวีเหรอ ในห้องข้ามีหลายเล่มนะ ไปดูไหม”

“อย่าซนนักสิ เจ้าจะเจ็บตัวบ่อยไปถึงเมื่อไหร่”

.
.
.
.
.

ราชสีห์หนุ่มจะต้อนกระต่ายน้อยมาอยู่ใต้อาณัติได้หรือไม่

โปรดติดตามใน

...ตราบนิจนิรันดร์...

[ขออนุญาตเจ้าของภาพและข้อมูลที่นำมาใช้ในนิยายเรื่องนี้ค่ะ]

ขอบคุณธีมสวยๆ จาก

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1155379

ทวิตเตอร์

@Dacyn

By เงาลดา

?THEORA