สตรีเช่นข้าใต้หล้านี้มีเพียงหนึ่ง [ปิดตอน30/9/24]

หากไม่สามารถทำตามปณิธานที่ตั้งไว้ เสิ่นเลี่ยงหรงไหนเลยจะสนใจเรื่องแต่งงาน

ยิ่งกับบุตรสาวของศัตรูอย่างจ้าวรั่วถิง เขายิ่งรังเกียจจนพยายามหลีกหนีให้ห่าง

แต่สวรรค์กลับเห็นว่าชีวิตของเขายังลำบากไม่พอกระมัง จึงส่งเสี้ยนจู่ผู้แสนวุ่นวายมาให้

แม้จะจนใจเพียงใด ทว่าแม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขากลับพลาดพลั้งเสียท่าให้นาง

นับเป็นบุพเพที่สวรรค์เสือกไสไล่ส่งอย่างแท้จริง

ไม่รู้เสี้ยนจู่บ้านอื่นเป็นอย่างไร แต่ท่านหญิงแห่งซีเป่ยนอกจากดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง

ความสามารถต่างๆ ล้วนไม่ได้ความ แม้ดูเหมือนทั่วร่างจะมีแต่ขาด ทว่าสิ่งที่นางมีไม่น้อยเลยคือเงินทอง

สตรีอื่นล้วนอยากแต่งให้เสิ่นเลี่ยงหรง พวกเจ้าอวดอ้างความสามารถต่างๆ แล้วมีประโยชน์อันใด

มีใครสามารถให้เงินจุนเจือกองทัพพิทักษ์อุดรได้เหมือนนางบ้าง

ก่อนจะเข้าหอ หนังท้องต้องตึงก่อนจึงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องตามครรลอง

“เพราะการแต่งงานของท่านจัดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไปน่ะสิ

ผู้คนจึงร่ำลือกันไปต่างๆ นานา” ไป๋เพ่ยเพ่ยเอ่ยตอบด้วยท่าทางเย้ยหยัน

จ้าวรั่วถิงเม้มริมฝีปากยิ้ม ดวงตาทอประกายสดใส ท่าทางปราศจากความขุ่นเคืองใจ

“เล่าลือกันแล้วอย่างไร ท้ายที่สุดแล้วก็ยังคงเป็นข้าที่ได้แต่งกับท่านโหว

ผู้อื่นจะเดือดเนื้อร้อนใจ หรืออิจฉาริษยา ก็ล้วนไปเกี่ยวกับข้า...”

-----------

 ที่จริงอยากเขียนคำโปรยสั้น ๆ ว่า

"อ่านเถอะ...ถ้าว่าง"

สนุกน้า