[Fiction] AF7 ก็แค่ใครคนหนึ่งซึ่งรักเธอ 5*7 เหมียวน้อย*หมวยซึน

ข้อมูลเบื้องต้น

 
ปั๋ม หมวยโรงเจ หมวยซึน(เดเระ)



เหมียวน้อยขี้อ้อน นัตตี้






มายเบสเฟรนด์

เนื้อเรื่อง

= ก็แค่ใครคนหนึ่ง..ซึ่งรักเธอ   =

.

.
.
.

~ รู้มั๊ย..ว่าฉันคิดถึง

รู้มั๊ย..วันฉันห่วงใย

รู้มั๊ย..รักมาก..แค่ไหน

หัวใจฉันมีแต่เธอ..คนเดียว  ~

.
.
.
.

.

ตาดวงใสคลอเคล้าด้วยหยาดน้ำตา เมื่อดูรีรันในเพลงของตัวเอง ในวันที่เพื่อน..ที่รักเธอที่สุดไม่ได้อยู่ในบ้านแล้ว

.

.
.
.

"ปั๋ม แกเป็นอะไรรึเปล่า"

"ปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ"

"กินยานะ อ่ะ เดี๋ยวชั้นไปเอาน้ำให้"

"ปั๋ม แกช่วยฟังชั้นร้องหน่อยสิ"

"ไม่รู้สิ ชั้นรู้สึกดี ที่ได้เป็นเพื่อนสนิทแก ปั๋ม"

.

.
.
.
.
.
.

ขณะที่เจ้าเปี๊ยกกำลังจมอยู่ในความคิดถึง

.
.
.
.
.

"วีเจ็ด ไอโรงเจ!!" เสียงของคนที่คิดถึงปลุกให้ตื่นจากความคิด ปั๋มจ้องมองคนในโทรทัศน์อย่างตั้งใจ

.
.

ตั้งใจฟัง ว่าเขาคนนั้นจะพูดอะไรกับตน

.
.

"ตั้งแต่เข้าบ้านมา ก็คือ รักแกยังไง ก็ยังรักแกอย่างนั้น ก็ไม่เคยลดลง ถึงเราจะแบบว่า อาจจะไม่ได้ดูโอ้กันเหมือนแต่ก่อน ก็คือ ยังรัก..เหมือนเดิม"

.
.

คนฟังรู้สึกชา หูอื้อไปหมด  ฟังแล้วยิ่งอยากจะตบหน้าตัวเองซักพันครั้ง  แต่ก็ต้องเก็บอาการเหล่านั้นไว้ ให้เป็นปกติที่สุด จนครูรักเปิดโอกาสให้เธอได้พูด..บ้าง

.
.
.
.
.

"ก็จะบอกว่า ตั้งแต่ร้อยคน ก็สนิทกับนัตตี้ แต่คือเข้ามาในบ้าน มันอาจจะดูแบบว่า..เข้ากันไม่ได้"

.
.
.
.

"คือไม่รู้ดิครู มันเป็นความรู้สึกลึก ๆ อ่ะ"

.
.
.
.

"บางครั้งหนูก็น้อยใจ ที่มัน..สนิทกับคนอื่นมากกว่า"

.
.

"หนูอาจจะไม่แสดงออกว่าหนู..เออแบบ อะไรอย่างเนี้ย  แต่หนูก็อยากให้มันอยู่กับหนู.."

"หนูก็รักมันเหมือนกัน..และก็ขอโทษที่ทำให้มันรู้สึกไม่ดี"

.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

คำพูดมากมายพรั่งพรูออกมาจากความรู้สึกของคนๆนี้

คนที่เหมือนจะไม่รู้สึกอะไร อย่างที่ทุกคนว่ากัน

แต่ทุกคนจะรู้มั๊ยว่าคนๆนี้ .. ก็เจ็บเป็น!!

.

.

.
.
.
.
.
.

เหตุการณ์ในบ้านหลังจากที่นัตตี้ออกไปทำให้ปั๋มสนิทกับเกรปมากขึ้น ทั้งสองคนดูเข้ากันได้ดี  อยู่ด้วยกันตลอดจนเหมือนกับตัวติดกัน

ในทุกๆวันจะเห็นรอยยิ้มของเจ้าหมวยโรงเจ  

.
.
.

..แค่นี้ชั้นก็มีความสุขแล้วล่ะ แกคือเพื่อนที่ชั้นรักที่สุดเลยนะ..

.
.

.

นัตตี้นั่งยิ้มกับตัวเองหน้าจอโทรทัศน์  

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.

~ อยากโดนเป็นเจ้าของ  อยากมีคนจับจอง

แม้เธอได้ครอบครอง เจ้าของใจดวงนี้

จะคอยให้ความรัก  จะดูแลอย่างดี

ที่เธอ ทำให้ฉันเป็นคนนี้

คนไม่มีแฟน  ~

.
.
.

"แกว่าเป็นไงมั่งปั๋ม"

.
.

"อะ เออะ ก็ดีนะ แต่ชั้นว่าแกน่าจะปรับตรงนี้นิดนึงนะ มันจะได้ฟังดูเพราะขึ้น"

.
.

นัตตี้ยิ้มให้เพื่อนรัก แล้วหันไปถามคนที่ซ้อมละครเวทีคู่กัน 

.

"ใช้ได้มั๊ย พี่น้ำแข็ง"

.

"เออะ เพราะมากครับ พี่ชอบอะครับ  พี่ว่าพี่รักเลยนะครับ" หนุ่มน้ำแข็งส่งยิ้มละลายใจให้สาวน้อย ทำเอานัตตี้เขินจนหน้าแดง

.

"เสร็จแล้วใช่ป่ะ  ไปกินข้าวละนะ" ปั๋มพูดเสียงนิ่ง เดินนำออกไปยังโต๊ะกินข้าว

.

"ฮ้าา ซ้อมเสร็จซักทีนะ ฉากเรา พี่ว่า คนดูต้องกรี๊ดแน่ๆเลย" หนุ่มมาดเซอร์ยืดอกพูดอย่างภาคภูมิใจ (ในความหล่อของตัวเอง)

.

"พี่นี่หลงตัวเองชะมัด" น้องสาวหมันไส้พี่ชาย

.

น้ำแข็งขยี้ผมนัตตี้อย่างเอ็นดู "ก็พี่หล่อนี่นา ช่วยไม่ได้ ไปๆ กินข้าวกันดีกว่า เจ้าปั๋มมันหิวแย่แล้ว"

.

.

.

.
.
.
.
.
.
.

ปั๋มพยายามอย่างหนักยิ่งใกล้ถึงวันตัดสิน  ซึ่งเป็นความฝันที่นักล่าฝันทุกคนอยากอยู่ให้ถึงวันนั้น ซึ่งปั๋มก็โชว์ออกมาได้ดีในทุกๆสัปดาห์

จนได้รับคำชมจากคอมเม้นเตเตอร์ทุกครั้ง  จนถึงวินาทีสำคัญ

.
.
.

"และผู้ที่คะแนนโหวตน้อยที่สุดในสัปดาห์นี้คือ.."

.

.

.

.

.

.

.
"วี...เจ็ดครับ" ไม่เพียงแต่คนดูในฮอลล์และคนดูทางบ้านเท่านั้นที่ช๊อค เจ้าของชื่อเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ถึงจะรู้สึกเสียดาย แต่ก็ไม่เสียใจที่มาถึงจุดนี้

.
.
.

ปั๋มยิ้มให้กับเพื่อนๆที่เหลืออยู่ในบ้าน ส่งกำลังใจให้ทุกคนสู้ต่อ

.

.

.

.

.
.
.

หลังจากให้สัมภาษณ์เสร็จปั๋มก็เตรียมตัวเดินทางกลับบ้าน  สัมผัสอุ่นๆที่มือทำให้เจ้าตัวต้องหันไป "ไม่เป็นไรนะแก" เสียงเล็กๆของเพื่อนรักบอกเบา ๆ พร้อมฉีกยิ้มให้สื่อมวลชนที่กำลังถ่ายภาพ

หมวยโรงเจรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ดีใจที่ได้เจอกับเพื่อนคนนี้อีกครั้ง หลังจากสองอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ต้องอยู่ในบ้าน ที่ไม่มีเสียงเจื้อยแจ้วของคนๆนี้ ข้างๆเธอตอนนี้

.

.

.

.

.
"เจอกันที่ห้องซ้อมนะ" นัตตี้บอกปั๋มก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน  แม้จะอยากจับไอเพื่อนบ้าคนนี้มากอดสักเท่าไร แต่ปั๋มก็ทำเพียงยิ้มตอบเพื่อนตัวน้อย

.

.

.

.

.

.
.
.
.

นักล่าฝันที่ออกไป มารวมตัวกันซ้อมร้องเพลง เพื่อคอนเสิร์ตวันประกาศผลของเอเอฟเจ็ด กรีน มีน ผ้าแพร เม้าท์กันอย่างสนุกปาก เบนก็คอยแกล้งเจ๊ ๆ ในห้องซ้อมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

เจ้าเหมียวกับเจ้าหมวยก็จดๆจ้องๆกัน ยังไม่ค่อยคุยกัน จนคุณครูมาและให้ทุกคนซ้อมร้องเพลงรวม 

.
.

อยู่ด้วยกันขนาดนี้มันก็อดไม่ไหว แล้วยังมานั่งตรงข้ามเราอีก ยัยนัตตี้ เธอนี่มัน..น่ารักชะมัด 

.

นั่น ยังมามองตาชั้นอีก ชั้นจะละลายอยู่แล้วนะแก 

.

.

.

.

.
ไอหมวยมันเป็นอะไรวะ มองเราอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เฮ้อ.. ชั้นคงทำอะไรให้แกไม่พอใจอีกแล้วสินะ

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.

นอกจากเพลงรวมแล้วทุกคนก็ยังต้องซ้อมเพลงของตัวเองที่ต้องมอบให้กับนักล่าฝันที่อยู่ในบ้าน ซึ่งแต่ละคนก็จะมีคู่ของตัวเอง 

คู่ที่ต้องขึ้นไปร้องเพลงให้เค้าก่อนที่เค้าจะแสดงโชว์ของตัวเอง

.

.
.
.
.

นัตตึ้มองปั๋มซ้อมร้องเพลง A moment like this

.
.

ถึงจะไม่ได้ร้องมันในรอบชิง แต่ชั้นก็นั่งฟังแกร้องอยู่ตรงนี้นะ เพราะจริง ๆ ปั๋ม

.
.

เมื่อถึงคิวของนัตตี้ เธอเกิดอาการประหม่าไม่มั่นใจ ปั๋มเดินกลับมาถึงนัตตี้ อยากคุยกับแกจัง เอาไงดีว้า.. เฮ้อ ไม่เอาๆ ไม่กล้าทักแกก่อนอ่ะ

.

ปั๋มทำท่าเฉยจะเดินผ่านนัตตี้ 

.
.
.
.

"กะ แก..ช่วยฟังชั้นร้องเพลงหน่อยดิ" เสียงเล็กเอ่ย

รอยยิ้มเล็กๆระบายที่มุมปากเล็กของเจ้าหมวย แล้วก็กลับเข้าโหมดเดิม ปั๋มพยักหน้าเฉย "อืม"

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

~ จากวันที่พบกัน จากวันที่พบเธอ 

ฉันยังจำยังตื้นตัน 

เธอรับฉันไว้ในใจ เธอให้ความผูกพัน 

ที่ฉันไม่เคยได้จากใคร 

.

ไม่เคยจะนึกเลย ไม่เคยจะหวังไกล 

ว่ามีใครที่รักจริง 

เมื่อเธอเป็นคนที่แสนดี และเธอก็เป็นเหมือนทุกสิ่ง 

อยากขอพูดความจริงจากใจ 

.

ฉันจะอยู่เป็นคนของเธอ 

จะรักจะดีกับเธอ ขอให้เธอได้รู้ไว้ 

ฉันจะอยู่เป็นคนของเธอ 

จะรักเธอตลอดไป ทั้งหัวใจฉันให้..เธอ ~

.
.
.
.
.
.
.
.

.

ปั๋มนั่งฟังเพื่อนตัวน้อยร้องเพลงจิตใจล่องลอยไปหาคนร้อง

ดวงหน้าใสเลื่อนมาตรงหน้าเพื่อนรัก "ปั๋ม ปั๋ม ปั๋ม!!"

"ฮะ อะไรแก" หมวยโรงเจตื่นจากภวังค์ เบิกตากว้างเพราะหน้าของนัตตี้ห่างกับตนแค่นิดเดียวจนจมูกสัมผัสกัน เพราะเจ้าปั๋มดันขยับตอนที่ตกใจเสียงเรียกของนัตตี้

.
.
.
.

"ชั้นร้องเป็นยังไงบ้าง"

"อ่าาา เออออ ก็เพราะดีนะ" ตอบพร้อมยิ้มจนตาปิด

"ดีใจจัง ทุกครั้งที่ชั้นร้องเพลง แกก็จะมานั่งฟังชั้นตลอด จนวันนี้เลยเนอะ"

.

ปั๋มนิ่งไป

.

"อืม ถ้านิวได้ฟัง นิวคงมีความสุขน่าดูเลย..เนอะ แกว่ามั๊ย"

.

"แล้วแกล่ะ มีความสุขมั๊ย?"

.

"ชั้นเหรอ"

.

"อื้ม"

.

เจ้าหมวยเงียบอยู่ในความคิด

.
.

"ถ้าชั้นจะบอกแกว่า..เพลงนี้ชั้นตั้งใจให้แกนะ ถ้าคนที่อยู่ในบ้านหนึ่งในนั้นยังมีแก ชั้นจะเป็นคนที่ขึ้นไปร้องเพลงนี้ให้แกเอง มายเบสเฟรนด์"

.
.

หัวใจของเจ้าหมวยพองโต .. นี่ไง ที่เขาเรียกว่าความสุข

.
.

"เอ๊..แกขึ้นไปร้องเพลงให้พี่น้ำแข็งนี่นา ฝากบอกพี่น้ำแข็งด้วยนะว่าชั้นคิดถึง"

.
.
.

"แหม ชั้นก็คิดถึงพี่น้ำแข็งเหมือนกันแหละ เขาเป็นพี่ชายที่ดีมากๆเลยล่ะ"

.

ทั้งสองคนเริ่มคุยกับมากขึ้น ความขวยเขินดูเหมือนจะหมดลง หมวยปั๋มมั่นใจขึ้น เมื่อเพื่อนตัวน้อยคุยกับเธอสนุกสนานเฮฮาเหมือนเดิม

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.

หลังจากคอนเสิร์ตประกาศผล นักล่าฝันทั้ง 12 คนก็เริ่มเดินสายขอบคุณสื่อมวลชนและผู้สนับสนุนรายต่างๆ ระหว่างนี้ทุกคนก็ซุ่มทำเพลงของตัวเองอีกด้วย

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"ก็ชั้นรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้ใกล้เธอ  และฉันรู้สึกอบอุ่นเมื่อเผลอส่งยิ้มให้เธอ และแอบเขิน เมื่อเธอนั้นยิ้มคืนมา โว้โฮ" นัตตี้ฮัมเพลงของตัวเองขณะเดินจูงมือกับปั๋มแกว่งไปมาตามหลังน้ำแข็ง ปอ ผ้าแพร

ระหว่างเดินทางไปขอบคุณสื่อมวลชน

.
.

มันคือชั้นเองนัตตี้ที่รู้สึกแปลก ไม่ใช่แก ชั้นไม่ชอบที่แกไปเล่นกับคนอื่นๆมากกว่าชั้น ถึงชั้นจะโกรธแกมากแค่ไหน พอแกมาอ้อน ชั้นก็ต้องใจอ่อนกับแกทุกทีสิน่า เฮ้ออ ..

ไอ้เหมียวเอ้ย ~ ปั๋มอมยิ้มพลางกระชับมือเพื่อนตัวน้อยให้แน่นขึ้น และ ฮัมเพลง..ในใจ

.
.
.

~ เพราะทุกนาทีที่มีเธออยู่ข้างกาย 

ดูเหมือนทุกอย่างช่างมีคุณค่าและมีความหมาย 

ให้ชีวิตฉัน เป็นดังความฝันที่สดใส 

.

หัวใจล่องลอยทุกครั้งที่ฟังเสียงเธอ 

และเสียงของเธอก็ช่างอบอุ่น 

จนใจฉันอ่อนไหว 

ช่วยบีบมือของฉัน 

แล้วบอกว่าวันนี้ไม่ได้ฝันไป  ~

.

.
.
.
.
.
.
.
.

บรรยากาศการต้อนรับจากสื่อมวลชน แฟนคลับ และรายการต่างๆสนับสนุนนักล่าฝันอย่างเต็มที่ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน และปลายเดือนนี้ จะมีคอนเสิร์ตใหญ่ที่นักล่าฝันทุกคนจะได้

ขึ้นโชว์เพลงให้แฟนคลับทุกคนได้ฟังกันอย่างเต็มอิ่ม ซึ่งทั้ง 12 คนก็ตั้งใจซ้อมกันอย่างเต็มที่ในทุกโชว์การแสดงที่จะเกิดขึ้นในคอนเสิร์ต

.

.

.

.
.
.
.
.
.
.

.

"ฮ้าาา ถึงซะที คอนเสิร์ตของพวกเรา วันนี้เต็มที่ไปเลยนะทุกคน" กรีนบอกน้อง ๆ

ทุกคนต่างดีใจ และตื่นเต้น กับคอนเสิร์ตใหญ่ที่จะได้ร้องเพลงของตัวเองครั้งแรกในชีวิต

ในขณะที่คนอื่นๆกำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมตัว 

.

.
.
.
.

"นี่ ปั๋ม ๆ ชั้นมีอะไรจะบอกแกอ่ะ" นัตตี้แอบไปสะกิดเรียกเข้าของชื่อเบาๆ มองซ้าย มองขวา ไม่อยากให้ใครเห็น

ปั๋มหันไปยิ้มให้เพื่อนรัก ทั้งสองคนเดินไปหลบมุมที่ข้างเวที

"แกมีอะไรจะบอกชั้น?"

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"เอ่ออ คือว่า คือออ เอ่ออ" นัตตี้ม้วนอาย ไม่กล้าพูด

เจ้าหมวยแอบยิ้มเล็ก ๆ กับอาการของคนตรงหน้า

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ชั้นคบกับพี่น้ำแข็งแล้วนะ"

คนฟังหน้าชา เหมือนถูกตบหน้าแรง ๆ

นัตตี้เขย่าตัวเพื่อนรัก "ปั๋ม ปั๋มๆ"

"เฮอะ เออะ แกคบกับพี่น้ำแข็ง" เหมียวน้อยพยักหน้าทำตาใส

หมวยโรงเจหน้าเจื่อนลง "อะ อือ ดีใจด้วยนะแก" ฝืนยิ้มให้เพื่อนตัวน้อยอย่างจำใจ

"หลังจากนี้ชั้นอาจจะไม่ได้ไปเที่ยวบ้านแก ไม่ได้ไปกินไอติมกับแกแล้วนะ แต่ถ้าแกมีอะไรก็บอกชั้นได้เลยนะ ชั้นรักแกจัง มายเบสเฟรนด์" นัตตี้กอดเพื่อนรักให้กำลังใจก่อนขึ้นเล่นคอนเสิร์ต

.

.

.

.
.
.
.
.
.
.

ชั้นยังจะบอกอะไรแกได้อีกเหรอนัตตี้..

.

.

.

.
.
.
.

.
.
.
.

~ อย่ามาห้ามฉันให้คิดถึงเธอ อย่าเลยเพราะฉันไม่เคยห้ามใคร

ที่เธอไปรักเขาทั้งใจ ไม่เคยคิดไปห้ามสักคำ

ต่างคนต่างรักไปก็แล้วกัน ใจเธอให้เขาใจฉันให้เธอ 

ให้เราเสมอ เท่าเทียมกัน ปล่อยให้ใจได้รักไปตามต้องการ ~

.

.

.

.

.

.

.

.

"ชั้นดีใจ ที่ได้เป็น เพื่อนสนิท แก ปั๋ม"