1รัตติกาล...สงคราม2เผ่าพันธุ์ ฝากอ่านครับ

   สวัสดีครับเพื่อนชาวDEK-Dทุกคน วันนี้เอานิยายมาให้อ่านครับ ถ้าชอบก็คอมเม้นท์ให้ด้วยนะครับ ปล.ผมเอามาลงให่เพราะโพสผิดหมวด ขอวอนWebmasterอย่าลบกระทู้เลยครับ(ลบของเก่าเเล้ว)
                
ขอบคุณมากครับ

เปิดรัตติกาล!!!THE KiTTA

นับตั้งแต่โลกถือกำเนิดขึ้น

ทุกสรรพสิ่งก็กำเนิดขึ้นตามโลก ทั้งสิ่งที่สมควรเกิดและไม่สมควรเกิด แต่ว่าบางสิ่งก็ไม่แน่ใจว่าควรเกิดหรือไม่ มันเหมือนมนุษย์ แต่นิสัยเหมือนสัตว์ป่า สิ่งเดียวที่พวกมันทำได้คือ " ฆ่า! ฆ่า! และฆ่า! " นิสัยมันมีแต่ความโหดร้าย ป่าเถื่อน แต่แล้วบางสิ่งบางอย่างที่จะเปลี่ยนชีวิตของมันได้กำเนิดขึ้นโดบบังเอิญ สิ่งที่มองไม่เห็น แต่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่จะเปลี่ยนพวกมันไปตลอดกาล!

      บทที่ 1    ยินดีที่ได้พบ   

      เมื่อดวงสุริยันต์ ลับขอบฟ้า ดวงเดือนก็ขึ้นไปแทนที่    เป็นเวลานอนของใครหลายคน แต่บางอย่างกับเป็นเวลาแห่งความสนุกในการล่า บางสิ่งที่เรียกว่า " มนุษย์ "  กลิ่นเลือดอันหอมโชย รสชาติของเนื้ออันกลมกล่อม ช่างยั่วยวนยิ่งนัก
และที่สำคัญ คือกระโหลก ที่จะบอกถึงความสามารถของ สิ่งที่เรียกว่าแวมไพร์ ว่ามีพลังมากแค่ไหน " ริซ " แวมไพร์สาวสวยที่เมื่อชายใดได้เห็นก็จะหลงไปในห้วงแห่งความฝัน รู้สึกเหมือนมีความสุขอย่างที่ชีวิตไม่เคยมีมาก่อน ราวกับว่า
มีนางฟ้ามายั่วยวนพิศวาศให้เดินเข้าไปหา ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งมีความสุข ซึ่งคนหล่าวนั้นหารู้ไหมว่านี้คือความสุขครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขาก่อนจบลงด้วยความตาย แต่พลังกายของริซนั้นยังอ่อนแอยิ่งนักเมื่อเทียบกับแวมไพร์ตนอื่น  คืนหนึ่ง ขณะที่ริซกำลังหาเหยื่อ ก็พบบางอย่าง  กำลังเคลื่อนไหว ริซจึงเดินเข้าไปหาหวังจะหว่านเสน่ห์ เหมือนครั้งก่อนๆ แต่สิ่งนั้นกับไม่หลงกล แต่กลับวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วแสง เข้ามาชน ริซจนกระเด็น ไปหลายเมตร ภายในเสี้ยววินาที ที่ริซล้มก็
โดนเสยไปอีกหมัดและโดนบีบคออย่างหนัก " แก...แกเป็นใคร " " สิ่งที่พวกแวมไพร์อย่างแกจะจำไปตลอดกาล " ว่าแล้ว ริซก็โดนทุ่มลงกับพื้นอย่างแรงถึงกับ กระอักเลือด ซึ่งปกติแวมไพร์จะเป็นอมตะ แต่ถ้าโดนแบบนี้ก็อาจโดนฆ่าได้
ริซพยายามมองผู้เข้ามาทำร้าย ลักษณะการเดินเหมือนมนูษย์ แต่ตัวใหญ่กว่ามนุษย์ถึง 2 เท่า ตามร่างกายเต็มไปด้วยขนจนดูรกรุงรัง ตาโตแดงกำ เขี้ยวนั้นใหญ่จนสามารถ ฉีกหนังช้างได้อย่างง่ายดาย นำลายไหลไปตามเขี้ยวจนน่าขยะแขยง กลิ่นมันไม่ต่างไปจาก ซากเน่าๆบางสิ่งที่ตายไปเป็นปีแล้ว ซึ่งมันก็คือ มนุษย์หมาป่าดีๆนั้นเอง " จักรวรรดิแวมไพร์ ต้องไม่ปล่อยแกไว้แน่ "  " ถึงตอนนั้นก็สายไปแล้วละนะ สาวน้อย " ก่อนที่วายตาอัน ริบหรี่ของริซจะดับลง ก็พบมนุษย์หมาป่าอีกตัว
แอบเข้ามาข้างหลัง และหักคอมนุษย์หมาป่า อย่างไร้ปราณี และสายตาอันริบหรี่ของริซ ก็ดับลง " นี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น   นี้ฉันจะตายหรือ   เนี้ย " เสียงยังดังก้องกังวาล อยู่ในหัวของริซไม่หยุด เมื่อตื่นขึ้น ก็พบว่าตนเองอยู่ ในถำแห่งหนึ่ง
" นี้มันทีไหนกัน " ภายในเสี้ยววินาทีที่ริซคิด ก็พบ มนุษย์หมาป่าอีกตัว แต่ตัวนี้ ดูเรียบร้อยกว่าตัวก่อน ไม่มีน้ำลายไหลยืด ไม่มีกลิ่นเหม็นเน่า ขนเรียบเป็นสง่า ดวงตาสีฟ้าที่แฝงไปด้วยความเมตตา " เป็นอะไรไหม " เป็นเสียงอันนุ่มนวลที่ 
 ไม่เหมือน เสียงอันหยาบกระด้างของตัวก่อน " ไม่เป็นอะไรค่ะ " ริซตอบ " ฉันชื่อริซ " "ผมชื่อไบรอัน " .
                                                            BY UNDERGROUND
...
...
...
...
To Be Continue
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วยนะครับ^^