Moon light พลังแสงจันทรา

คุณยังเชื่่อเรื่่องภูติผีปีศาจหรือไม่ตอนผมอายุ10ขวบผมก็ไม่เคยเชื่อหรอกนะ แต่ผมก็ไดพบความจริงของตระกูลผมตระกูลผมมีเชื้อสายญี่ปุ่นที่ทำหน้าที่ปราบ ปีศาจและวิญาณร้ายไอ้นั่นเข้าเรียกว่าอะไรนะอ้อ ออนเมียวจิผมซึ่งเปนผู้ชายคนเดียวของบ้านจึงต้องทำหน้าที่สืบทอดการเป็นออ นเมียวจิรุ่นที่10 จนกระทั่งจบการฝึกอันแสนทรมารกับเจ้าพ่อบ้านั่นผมก็ออกจากบ้านมาพร้อมกับอุป กรปราบปีศาจ ซึ่งมี แหวนที่มีชื่อว่า อีคารอส แหวนพูดได้น่าลำคาญนี่สามารถดึงประจุวิญาณมาเก็บไว้ในรูปแบบของการด์ และนำการ์ดมาใช้เป็นอาวุธปราบปีศาจ ส่วนอันอือนไว้ค่อยอธิบายวั้นหลังและกัน ตอนนี่ผมกำลังหาห้องเช่าพอดีผมสอบติดโรงเรียนถำมองวิทยาที่อยู่แถวๆนี่นะที่ โรงเรียนนั่นผมได้ข่าวลือมาว่ามีคนพบเห็นสิ่งผิดปกติในตอนกลางคืนผมจึงสอบ เข้าโรงเรียนนี่เพื่อลองสืบดู แต่โดยส่วนตัวแล้วผมก็ไม่ชอบนักหรอกนะไอ้งานออนเมียวจิเนียแค่ทำเพื่อหาคนมา สืบทอดต่อไปน่ะนะแต่ก็เอาเถอะ สุดถ้ายแล้วผมก็มาหยุดอยู่ที่ป้ายป้ายหนึ่งเขียนว่า ห้องเช่าราคาถูกเพียงเดือนละ2500บาทเท่านั่น โอ้นี่สิที่กำลังตามหาอยูเลยว่าแล้วผมก็รีบลุดไปที่นั่นทันทีเลย ผมกดกริงหน้าบ้าน มีคนคนหนึ่งเดินออกมา เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีทรวดทรงกำลังดีแต่ทำไมดูเธอมีกล้ามเป็บมัดมัดที่ บริเวณขากับแขนนะช่างเถอะ "มีอะไร" เธอถามขึนมานำ้เสียงและแววตาไม่รับแขกเท่าไร "เออขอเวลาซักเดียวได้วไหมครับผมมา.........."ผมยังไม่ทันจะพูดจบเธอก็ กระโดดถีบผมจนกระเด็นติดเส้าไฟฟ้าซะแล้ว "ที่นี่ไม่รับเซลแมนเฟ ย อารมเสียนี่ก็รายที่3แล้วนะ" "ผะผะผะผมมะมะมะไม่ใช่เซลแมนอักอักผะผมมะมาเ้ช่าบ้าน ครับ" ผมค่อยๆคลานกลับไปที่ประตูบ้านอย่างช้าช้า "เอาก็ไม่บอกตั่งแต่แรกมาเร็วรีบเข้ามา"ผมเข้าไปในบ้านที่ในบ้านหลังนั่นมี ห้องที่เขียนชื่อติดไว้13ห้อง "นายชื่ออะไร" "ผมชื่อซันครับ" ฉันชื่อกุภายิดที่ได้รูจักนัเฮยพวกเธอ2คนนะ่จะหลบไปถึงเมือไหลออกมาได้แล้ว" "ค่ะ" มีเสียงคน2คนขานรับ "นี่คือมีนา และ เมษา น้องสาวฉันเอง"
"ยินดี ที่ได้รู้จักค่ะ" ทั้งสองพูด นายนะ่อายุเท่าไร่ ทำงานอะไร รายได้เท่าไร อ่อที่สึคัญอย๋าลือมเงินมัดจำด้วย2เดือนนะ
"ห๊า2เดือนทั้งหมดก็5000น่ะิ" "ถูกแล้ว"ผมรีบเปิดกระเป๋าดูเงินที่พ่อกับแม่ใหมา5500บาท "อัก" ผมเพลออุทานออกไป "มีอะไรไม่มีจ่ายหรือไง" "ครับผมรีบยื่นเงิน5000ให้เจ๊กุมภาทันที" "โถพี่ค่ะเลิกล้อเล่นกับแขกสักที" มีนาพูดออกมา "จ้าจ้า" กุมภาถอนหายใจ "แันล้อเล่นที่น่ีไม่เก็บค่ามัดจำหรอกจ๊ะพอกรอกรายละเอียดแ้ล้วก็เข้าอยู่ ได้เลยนะส่วนห้องของเธอห้อง013นะ" "แล้วที่นี่มีคนพักอยู่กี่คนครับ" ไม่มีหรอกจ๊ะผู้เช่าทุกรายขอย้ายออกไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกันนะ" "หรอครับ" นั่นตามสบายนะไม่รบกวนแล้ว แล้วจะมาเก็บค่าเช่าพร้อมรายละเอียดผู้เช่าที่หลังนะ " ว่าแล้วเธอก็เดินไป ทิ้งผมอยูในห้อง013 คนเดียว ห้องนี่ดีนี่อากาสปลอดโปรงแต่ได้กลินไอของความไม่ชอบมาพากล
เฮอะแต่ก็ ช่างเถอะจัดของกับกรอกรายละเอียดดีกว่า ผมจัดของและกรอกรายละเอียดผู้เชข่าจนถึง5ทุ่มก็มีเสียงดังขึ้นมา "แค้นใจจังเลย อยากฆ่ามันจังเลย " "เสียงใครน้ะออกมาน่ะ" ผมพูดออกไปด้วยความไม่กลัวพรอมหยิบแหวนสวมนิ้ว
ไม่มีเสียงตอบมีแต่ สักพักหนึ่งมีร่างกายผู้หญิงตาโป๋ปรากฎขึ้น "ออกไป ออกไป จากห้องของข้า ฮาฮาฮา" "ฮึนึกว่าฉันจะกลัวแกหรอไม่มีทาง "อีคารอส" "ค่ะMASTER" "ส่งการด์ยันปราบผีมาสิ" ได้ค่มาสเตอร์" ทันไดนั่นมีการด์ลอยอยู่ลอบตัวผมผมหยิบการด์ยันต์ปราบผีมาอีันหนึ่ง "ด้วยพลังแห่งแสงจันทราจงทำให้การด์นี่กลายเป็นพลังแก่ข้า"
ทันไดนั่น การ์กลายเป็นยัน ยันนี่ใช่ปราบทูตผีหรือสมพเวสีเท่านั่นปราบปีศาจไม่ได้ "เริ่มล่ะ่นะ" ว่าแล้วผมก็ปายันออกไป "ฮึบ" ยันไปโดนหิญิงสาวคนนั่นแบบเต็มๆแต่เธอกลับไม่สะทบสะเทือน "อิอิอิ" "เจ้านึกว่าของปราบผีจะทำอะไรข้าได้รึ555" "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมยันปราบผีถึงใช้กับมันไม่ไดผลหรือว่ามันจะไม่ใช่ผีธรรมดาๆ" ผมคิดอยู่ในใจ "อีคารอส" "ค่ะมาสเตอร์" "ส่งเครื่องเช็คระดับวิญาณมาสิ" "ค่ะมาสเตอร์" ว่าแล้วอีคารอสก็ส่งการด์มมาให้ผมใบหนึ่ง "ด้วยพลังแห่งแสงจันทราจงทำให้การ์กลายเป็นเคื่รองมือแห่งข้า" ทันใดนั่นการด์มีรูปร่างเปลียนไปกลายเป็นเคื่องมือสี่เหลียมคล้ายเครื่องวัดไฟ "ว่าแล้วเชียว" นี่แกไม่ใช่ทั้ผีและสัมเวสีแต่แกคือสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นปีศาจ" "555รู้แล้วสินะว่าข้าเป็นอะไรแล้วแกยังจะอยู่ในที่ของข้าอีกหรอ555" "แล้วมันจะทำไมกันเล่าแกยังไม่ใช่ปีศาจาสักหน่อยแค่กำลังจะเป็น อีกอย่างที่เช่าราคาถูกแบบนี่คงไม่มีที่ไหนอีกแล้ว" "คือว่ามาสเตอร์คะ่นี่จะเที่ยงคืนแล้วนะ่ค่ะ่ถ้าไม่รีบนอนพรุ่งนี่จะตืนสายเอานะค่ะ" "อีคารอสนี่มันใช่เวลาที่จะพูดเรื่องนี่ที่ไหนกันเล่า" "ตอนนี่ที่สำคัญคือปราบเจ้านาี่ให้ได้ตางหากนั่นอีคารอส" "ค่ะมาสเตอร์" "การดาบไม้มาซามูเนะ" "ค่ะมาสเตอร์" ผมหยิบการ์ดขึ้นมาและการด์นั่นได้กลายเป็นดาบไม้ "อีคารอส" "ค่ะมาสเตอร์" "การด์ยันปราบปีศาจ" "ค่ะมาสเตอร์" ผมนำยันแปะลงบนดาบไม้ทันไดนั่นดาบไม้กลายเป็นดาบเหล็กสีดำผมจับมันฟันแขนของผู้หิญิงคนนั่น "อ๊าก"เสียงร้องอยากโหยหวนดังขึ้น แขนของเธอคนนั่นขาดกระเด็น "ฮึได้ผลสินะ"   "แกแกนะ่แกบังอาจ"  ยังไม่ทันหรอนพูดจบดาบของผมก็ไปจ่ออยู่ที่คอของหล่อนแล้ว "จะเอาอยางไงจะไปเกิดใหมเหลือจะดับสูญอยู่ตรงนี่เลือกเอา"
"ข้าไม่ยอมหรอก" ผมเงือมมือจะฟันหลอนแต่ "ทำอะไรของนายนะเอะอะเสียงดังเงียบไปสะอย่าให้ฉันต้องลงไปนะ"  "ครับ" ผมหันไปตอบเจ๊กุมพา พอผมหันมาอีทีเธอหายไปแล้ว


โปรดติดตามตอน2 โรงเรียนถำมองวิทยา