เรื่องลึกลับ

เสียงลึกลับ

             อืม.... แต่จะว่าไป จะว่าตัวเราเพียงแค่สัมผัสได้ แต่ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยเห็น... ก็พูดได้ไม่เต็มปากเหมือนกัน เพียงแต่ว่า เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราได้ยิน และสิ่งที่เราเห็น มันคืออะไรมากกว่า (หรือถ้าให้พูดตรงๆ ก็คือ ไม่แน่ใจว่าจะเป็น "เค้า" หรือเปล่านั้นแหละ) เหมือนเรื่อง "เสียงลึกลับ" ที่เราจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้

            เรื่องนี้เจอตอนเราอยู่ปี 4 สมัยนั้นหอหญิงมีถึงแค่หอ D5 ซึ่งทั้งหอชายและหอหญิงที่สร้างมาแต่ดั้งเดิมทุกหอ ก็จะมีประวัติเป็นที่ร่ำลือต่างๆ กันไป (ขนาดหอใหม่ๆ ที่เพิ่งสร้างยังไม่วายมีเลยอ่ะ นับประสาอะไรกับหอเก่าที่สร้างมานานแล้ว)

            ตอนนั้น เราอยู่หอที่สร้างมานานแล้ว (ซึ่งเราก็อยู่หอนี้มาตลอดตั้งแต่ปี 1 แหละนะ ที่เค้าเจออะไรๆ กันบ่อยๆ อย่างเช่น เ ป ร ต ก็ที่หอเรากะอีกหอที่เก่าพอกัน สร้างอยู่ติดเป็นแถวเดียวกันนั่นแหละค่ะ)

ทีนี้ หอหญิงทุกหอจะมีเวลาปิด-เปิด สมัยเราเรียนจะเปิดเวลา 6.00 น. และปิด 22.30 สำหรับวันธรรมดา และ 23.30 สำหรับเสาร์อาทิตย์ ถ้าใครเข้าหอไม่ทันก็ต้องหาที่หลับที่นอนข้างนอกกันเอาเอง โดยมีแม่บ้านประจำหอ (หรืออีกนัยหนึ่งก็ประมาณผู้คุมหอแหละนะ) เป็นผู้ถือกุญแจหอและควบคุมการปิดเปิดประตูหอ และก็จะเป็นคนถือกุญแจสำรองของแต่ละห้องไว้ด้วย ถ้าหากใครลืมกุญแจห้องก็จะมาขอยืมกุญแจสำรองที่แม่บ้านเอาไปเปิดห้องกัน ซึ่งคุณแม่บ้านเนี่ย ก็จะมีห้องพักส่วนตัวอยู่ที่ชั้นสองของหอ ซึ่งห้องติดกันนั้นเป็นห้องของเพื่อนในกลุ่มเราเอง ซึ่งใช้ระเบียงร่วมกันกับห้องคุณแม่บ้าน สามารถเปิดประตูหลังห้องถึงกันได้

ทีนี้ เวลาปกติคุณแม่บ้านเค้าจะนั่งประจำเค้าท์เตอร์ข้างล่าง (และต้องทำหน้าดุด้วย อารมณ์เหมือนครูสมศรีหรือซิสเตอร์ในคอนแวนต์) แต่บางทีถ้าเค้าไม่อยู่ที่เค้าท์เตอร์ เค้าก็จะอยู่ในห้อง ไม่ก็ออกไปหาซื้ออะไรรับทาน ไม่ก็อาจจะออกไปเม้าท์กะคุณแม่บ้านหออื่นบ้าง แต่ส่วนใหญ่แล้วเค้าจะอยู่ในหอนั่นแหละ

อ้อ.... แล้วคุณแม่บ้านประจำหอเราเนี่ย มีเสียงเล่าลือกันมานานว่าแกเลี้ยงกุมารหรืออะไรซักอย่าง เราเองก็ไม่รู้้แน่ชัดว่าคืออะไรกันแน่ แต่เท่าที่พวกเราชาวหอรู้และเห็นกันเป็นประจำก็คือว่า(สมมุติคุณแม่บ้านแกชื่อพี่บี) พี่บีแกจะจุดธูปไหว้อะไรซักอย่างในห้องของแกทุกวัน กลิ่นธูปจะฟุ้งไปหมดจนทุกคนเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว




อ่ะ... ทีนี้ก็มาเข้าเรื่องดีกว่า พอดีวันนั้นเราออกไปไหนก็จำไม่ได้ แต่ดันลืมเอากุญแจห้องตัวเองออกมาด้วย เพื่อนรูมเมทก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน ทีนี้จะเข้าห้องก็เข้าไม่ได้ ไม่รู้จะทำไง เลยว่าจะไปขอยืมกุญแจสำรองจากพี่บี

เราก็เดินลงมาหาพี่บีที่ห้องที่ชั้นสอง เห็นจากช่องหน้าต่างสี่เหลี่ยมผืนผ้าด้านบนว่าไฟเปิดอยู่่ เราใจชื้น พี่บีคงอยู่ในห้อง เราเคาะประตูเรียกพี่บี

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่บีคะ หนูขอยืมกุญแจสำรองหน่อยค่ะ"

เงียบ... ลองเคาะใหม่ อาจไม่ได้ยิน


"ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่บีคะ หนูขอยืมกุญแจสำรองหน่อยค่ะ"


........


แล้วก็มีเสียงตอบเบาๆ มาจากในห้องพี่บีว่า "ไม่อยู่..."

......

ตอนนั้นเราไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าพี่บีไม่อยู่จริงๆ ก็เลยเดินลงมาดูที่เค้าท์เตอร์ชั้นล่าง.... พี่บีไม่อยู่

เข้าไปดูในห้องดูทีวี....ก็ไม่อยู่

ห้องรวมอีกห้อง ก็ไม่อยู่ เราก็งงดิ หรือว่าเมื่อกี้เราจะหูฝาด ก็เลยเดินกลับไปที่ห้องพี่บีอีกครั้ง เคาะเรียกอีก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่บีคะ พี่บี


...เงียบ คราวนี้ไม่มีเสียงตอบมาจากในห้อง...


เราก็เลยถือวิสาสะลองบิดลูกบิดประตูห้อง ว่าจะเปิดเข้าไป (ยังไงตูก็ต้องเอากุญแจให้ได้ เพราะตูง่วงว้อยย ตูจานอนนน )

ปรากฎว่า.....ลูกบิดล็อค แต่ด้วยความที่เราได้ยินเสียงคนตอบออกมาจากในห้องพี่บีตั้งแต่ตอนแรกว่า "ไม่อยู่" เราก็เลยไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าคนในห้องอาจจะรู้ว่าพี่บีไปไหน เราก็เลยคิดจะเข้าไปถามดู แต่เนื่องจากเราเข้าห้องทางประตุไม่ได้เนื่องจากประตูล็อค เราก็เลยใช้วิธีเดินผ่านทางด้านหลังห้องเพื่อนเราแทน (อย่างที่บอกว่าห้องเพื่อนเราติดกะห้องพี่บี ใช้ระเบียงร่วมกัน ประตูห้องด้านหลังเปิดถึงกันได้)


และเมื่อเราเดินทะลุไปถึงระเบียงห้องด้่านหลัง และมองจากประตูหลังห้องเข้าไปในห้องพี่บี...... ในห้องนั้น ไม่มีใครอยู่เลยซักคนเดียว มีเพียงหิ้งบูชาที่วางอะไรต่ออะไรเต็มไปหมด (ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าคืออะไร รู้แต่ไม่ใช่พระ) บนหิ้งมีธูปปัก กลิ่นธูปฟุ้งไปทั่วบริเวณ....



พี่บีไปไหน... ทำไมไม่มีใครในห้อง.... แล้วเสียงที่ตอบชั้นกลับมาเมื่อกี้มันคือเสียงอะไรฟะ.... จะว่าเสียงคนห้องข้างๆ ก้ไม่ใช่ เพราะว่าห้องข้างๆ ล้วนแต่ปิดไฟเงียบหมด ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยซักคนเดียว




ตอนนั้นยังมึนค่ะ ยังไม่ทันนึกอะไรเท่าไหร่ แค่แปลกใจเฉยๆ เพราะว่าหนึ่ง ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน แล้วก็สอง ใจมันจดจ่ออยู่แต่เรื่องกุญแจก็เลยไม่ทันได้สนใจอะไรมากมาย สรุปว่าพอเ็ห็นว่าไม่มีใครในห้องจริงๆ ก้เดินกลับลงมาที่ชั้นหนึ่งใหม่ (ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้เดินลงมาอีกรอบ) ก็เจอค่ะ....เจอพี่บีนั่งที่เค้าท์เตอร์นั่นแหละ ถามไถ่ได้ความว่า พี่บีนั่งอยู่ที่เค้าท์เตอร์ตลอด ไม่ได้ไปไหนเลย (แล้วทำไมเมื่อกี้่ชั้นเ็ห็้นแต่เค้าท์เตอร์โล่งๆ ฟะ) พอเล่าให้พี่บีฟังว่า เมื่อกี้หนูไปเคาะเรียกพี่ที่ห้อง แล้วมีเสียงตอบกลับมาว่าไม่อยู่ ห้องก็ล็อค แต่พอเข้าดูไปทางห้องไอ้แก้ว (เพื่อนเรา) ไม่เห็นมีใครเลยอ่ะพี่.... พี่บีก็บอกว่า... ห้องนั่นไม่มีใครอยู่หรอก พี่อยู่คนเดียว แล้วพี่ก็นั่งอยุ่ที่นี่ตลอดด้วย......








อึ่ม......... โอเคค่ะพี่ ไม่มีใครอยู่ก็ไม่มี

แต่ว่า... หนูได้ยินเสียงตอบออกมาจากห้องพี่จริงๆ นะคะ