รักครั้งใหม่ของนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #1 : 1

                   ฉันชื่อ แป้งร่ำ ว่าที่ประธานนักเรียนคนใหม่ของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศไทย ^_^ บอกให้ก็ได้ว่าชื่อ โรงเรียน \"วชิรวิทย์\" ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโรงเรียนนานาชาติไปซะแล้ว ฉันละไม่เห็นด้วยกับความคิดของท่านผ.อ.เลยจริงๆ -_-; ท่านคงจะเมาชากุหลาบที่ดื่มเป็นประจำทุกเช้า จนเกิดความคิดเพี้ยนๆขึ้นมา ส่งผลให้ฉันและเพื่อนร่วมรุ่นม.6 ต้องโละแบบฟอร์มเก่า(ที่ท่านผ.อ.บอกว่าเชยทิ้งให้หมด)แล้วเปลี่ยนมาใส่เสื้อเชิ้ตเข้ารูป ผูกเนคไท นุ่งกระโปรงสั้น สวมถุงเท้ายาวตั้งครึ่งน่อง T_T ฉันละอยากจะบ้าตาย มันดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

                   วันนี้ซึ่งเป็นวันเสาร์ ฉันรีบมาโรงเรียนแต่เช้า เพื่อซื้อแบบฟอร์มนักเรียนใหม่(ทั้งๆที่บ้านกึ่งร้านอาหารของฉัน อยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนเนี่ยนะ -_-^)แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนปีท่ผ่านๆมาเลย กลับรู้สึกหดหู่ซะด้วยซ้ำ นี่ฉันต้องสลัดมาดเด็กเรียนในแบบฟอร์มสุดคลาสสิคแล้วหรือนี่? คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของฉันมาหลายสัปดาห์ ตั้งแต่ฉันรู้ข่าวจากอาจารย์ฝ่ายปกครองท่านหนึ่งในโรงเรียน(ท่านเป็นลูกค้าประจำของร้านฉันน่ะ) T^T ชักจะปวดหัวแล้วสิ(ใส่ไปเหอะเดี๋ยวก็ชิน...ลูกพี่ลูกน้องของฉันที่เป็นผู้ชายแต่หน้าตาจิ้มลิ้มยังกะตุ๊กตาของญี่ปุ่นพยายามปลอบฉัน TxT เขาพูดได้สิ เพราะเขาจบจากที่นี่ไปตั้ง 5 ปีกว่าแล้วหนิ



                    \"หนูแป้ง! มาแต่เช้าเลยนะจ๊ะ ^^\"

                    พูดไม่ทันขาดคำอาจารย์ฝ่ายปกครองท่านที่ว่า ก็เดินเข้ามาทักทายฉัน ทำเอาฉันตั้งตัวแทบไม่ทัน

                    \"สะ...สวัสดีค่ะ \'จารย์\" ฉันยกมือไหว้อย่างเก้ๆกังๆ

                    \"เป็นอะไรไปจ๊ะ ไม่สบายหรือเปล่า o_O?\"

                    \"ปะ...เปล่าค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไร แค่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ (นิดหน่อยอะไรกัน ปวดจนลามไปถึงกระเพาะแล้ว ยัยแป้งร่ำบ๊องเอ๊ย T^T)\"

                    \"ครูคิดว่าหนูคงยังคงทำใจไม่ได้เรื่องแบบฟอร์มใหม่มากกว่า\"

                    \"(- -) ( _ _) (- -) ( _ _ )\" ฉันพยักหน้ารับอย่างเซ็งๆ -_-^ ทำไมอาจารย์ต้องทายถูกทุกทีเลยนะ

                    \"นั่นแน่ว่าแล้วเชียว ช่างมันเถอะจ๊ะ ครูว่าเก็บใจไว้เรียนดีกว่านะ ครูว่าเรื่องเสื้อผ้ามันไม่สำคัญเท่าจิตใจหรอก ครูไปล่ะ\"

                    

                    ฉันนึกอยากให้อ.อรอุมา(อาจารย์ขาประจำ)มาลองเป็นพวกเราดูบ้างจัง เผื่อท่านจะได้เข้าใจความรู้สึกของฉันและใครอีกหลายๆคน

                    อ๊ะ! นั่นใครกันน่ะ >_< อ๊ายยย ที่แท้ก็พี่วรุตม์กับพี่วราศิลป์นี่เอง ทำไมเขาเป็นแมนอย่างนี้นะ ^o^ จบออกไปแล้วยังอุตส่าห์มีน้ำใจมาช่วยขายอุปกรณ์การเรียนอีก อยากมีแฟนอย่างนี้บ้างจัง เธอสติแตกไปแล้วหรือไงยัยแป้งร่ำ เธอไม่เห็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักสองคนที่เดินตามหลังพี่เขามาหรือไง O o O โอ้ ไม่นะ สองคนนั่นเป็นแฟนพี่เขาหรือนี่ ฉันต้องแห้วอีกแล้วล่ะสิ แต่ไม่เป็นไรหรอกโลกนี้มีผู้ชายอีกเยอะ =.= หุๆ

                    มาสนใจเรื่องที่ต้องซื้อของกันดีกว่า ดูซิว่าฉันต้องซื้ออะไรบ้าง -_-\" ฉันรีบเดินไปหยิบใบรายการจากตะกร้าสีฟ้าที่วางอยู่หน้าห้องบริการแล้วก็รีบเดินไปให้พ้นบริเวณนั้นอย่างสุดกำลังขา o_o? ตายละ! ฉันเตรียมเงินมาพอหรือเปล่าเนี่ย ก็รายการมันยาวเหยียดซะขนาดนั้นน่ะ





                                                            \"ใบรายการสินค้าของนักเรียนชั้นม.6\"

                  

                   1. ชุดนักเรียน (ฟอร์มใหม่ : เสื้อเชิ้ต,เนคไท,กระโปรง,ถุงเท้าขนาดครึ่งน่อง)                           3 ชุด

                   2. ชุดพละ (ฟอร์มใหม่ : เสื้อพละมีแถบสีกรมท่าเข้ม,กางเกงวอร์มขายาว)                              2  ชุด

                   3. ชุดพละสี (ฟอร์มใหม่ : เส้อพละมีแถบสีที่ตนอยู่ ได้แก่ ม่วง,ฟ้า,เขียว,เหลือง,ชมพู,แสด)        1 ชุด

                   4. หนังสือเรียน หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2544 ช่วงชั้นที่ 4 (ม.6)                             1 ชุด

                   5. สมุดจดงาน (ประกอบด้วย สมุดปกแข็ง 10 เล่ม สมุดปกอ่อน 10 เล่ม)                                1 ชุด

                                                                                                                                                ____________



                                                                                                                              รวม              2,060 บาท

                  

                   -หมายเหตุ : อุปกรณ์การเรียนอื่นๆนอกเหนือจากใบรายการรักเรียนต้องเตรียมมาเอง







                   นี่ล่ะ! ใบรายการยาวเหยียดของฉัน ยาวมากเลยใช่ไหมล่ะ! ^^; อ้อ! ลืมบอกไปว่าฉันอยู่สีฟ้าล่ะ สีนี้ไม่เคยเสียถ้วยรางวัลชนะเลิศด้านต่างๆให้ใครมาก่อนเลย ยกเว้นด้านกีฬาที่ต้องยอมให้สีเขียว T_T ก็เขาเก่งจริงๆนี่นา ปีท่แล้วฉันเป็นสตาฟฟ์เชียร์ด้วยนะ ได้รางวัลสตาฟฟ์เชียร์ยอดเยี่ยมด้วยล่ะ ^o^ คุ้มค่ากับการแหกปากให้เจ็บคอจริงๆ ปีนี้ก็หวังว่าจะได้แชมป์อีก

                   ว่าแต่ตอนนี้ใครมีเงินให้ฉันยืมสัก 560 บาท เพื่อจ่ายเงินค่าของบ้าง ฉันเตรียมมาไม่พอง่ะ TT_TT