ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Application form

    ลำดับตอนที่ #7 : Dangerous womem

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ค. 60


    Application



    "ฉันไม่เข้าใจนายเลยนะโกคุ ยัยนั่นมีอะไรสู้ฉันได้ด้วยหรอ?"



    ➳ ชื่อ :: แองเจเลีย คริสเทียน่า | Angelia Cristiana

    ➳ ชื่อเล่น :: แองจี้ | Angie

    ➳ อายุ :: 22

    ➳ สัญชาติ :: อิตาลี

    ➳ ลักษณะภายนอก :: แองเจเลียเป็นหญิงสาวที่น่าดึงดูดและน่าค้นหา ด้วย
    รูปร่างระหงที่เห็นส่วนโค้งเว้าชัดเจนทรวงอกอวบอิ่ม และช่วงเอวที่ไม่หนา
    หรือบางจนเกินไป เธอมีผิวสีน้ำผึ้งรับกับเรือนผมสีน้ำเงินเข้ม โครงหน้าสวยคม ดวงตาโตสองชั้น จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากอวบอิ่มเป็นกระจับ

    ส่วนสูง : 165 cm.

    น้ำหนัก : 50 kg.

    ➳ นิสัย :: 

         แองเจเลียเป็นผู้หญิงที่ถ้ามองจากภายนอกจะดูหยิ่งและเข้าถึงยาก เพราะ
    เธอเป็นคนหน้าดุและมีดวงตาที่ค่อนข้างคม ทำให้หลายคนที่จะสบตาต้องรีบหันหน้าหนีอยู่เป็นประจำ บวกกับนิสัยตรงไปตรงมา แรงมาแรงกลับ ทำให้เผลอตอบคำถามนักข่าวด้วยประโยคที่รุนแรงอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนในวงการกล้าเข้ามาตีสนิทด้วยเท่าไรนัก

         แต่ในความจริงแล้ว แองเจเลียเป็นผู้หญิงที่น่าคบหามากทีเดียว เพราะถึง
    แม้เธอจะพูดจาตรงและแรงไปบ้างในบางครั้ง แต่นั่นก็มาจากความจริงใจของเธอล้วนๆ และถ้าหากเป็นเพื่อนกับเธอแล้วก็จะเห็นได้ว่า แองเจเลียมีมุมน่ารักแบบเด็กๆซ่อนอยู่ไม่น้อย เนื่องจากเธอเป็นคนที่ขาดช่วงชีวิตที่อบอุ่นในวัยเด็กไป ทำให้เธอมักจะเผลอแสดงพฤติกรรมแบบเด็กๆออกมาเมื่ออยู่กับ
    คนที่ไว้ใจ

         แองเจเลียเป็นผู้หญิงฉลาดและอ่านคนออก เพียงแค่จ้องตาเล็กน้อยก็รู้
    ความคิดของฝ่ายตรงข้ามจนหมดสิ้นทั้งยังเป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่งและมีระ
    เบียบวินัยในการทำงานสูงมาก ทำให้ได้รับคำชมจากผู้จัดหรือผู้กำกับอยู่บ่อยครั้ง

         แองเจเลียเป็นคนพูดน้อย บ่อยครั้งที่รู้อะไรหลายๆอย่างแต่ก็เลือกที่จะไม่
    พูดให้ใครได้ฟัง หากแต่เลือกที่จะเก็บไว้กับตัวเองเสียมากกว่า

         นอกจากนี้ แองเจเลียยังเป็นคนที่มีเสน่ห์และแรงดึงดูดทางเพศสูง เพราะ
    รูปร่างที่เห็นสัดส่วนชัดเจนของเธอ ประกอบกับน้ำเสียงที่ค่อนข้างทุ้มต่ำน่า
    ค้นหา นอกจากนี้ เธอยังเป็นผู้หญิงที่มีมารยาสูง และรู้จักบริหารเสน่ห์กับคน
    ที่ตัวเองสนใจอยู่เป็นประจำ

    ➳ ประวัติ

    ครอบครัว ::

         แองเจเลียเกิดในครอบครัวที่คนภายนอกล้วนแต่มองว่าสมบูรณ์แบบ เพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอต่างก็เป็นเจ้าของบริษัทขนาดใหญ่ในประเทศทั้งคู่ แต่ความจริงกลับไม่ได้สวยงามอย่างนั้น เพราะพ่อและแม่ของเธอแต่งงานกันเพียงเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจ และด้วยนิสัยอีโก้สูงและไม่ยอมคนของทั้งคู่ทำให้พวกเขาทะเลาะกันแทบจะทุกวัน ในตอนที่แองเจเลียอายุสิบปี เธอมักจะตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมกับภาพพ่อและแม่ด่ากันอย่างสาดเสียเทเสีย เธอได้แต่มองภาพนั้นทั้งน้ำตา ก่อนที่พี่เลี้ยงจะเดินมาหา เช็ดน้ำตาให้เบาๆแล้วอุ้มเธอไปนอนเหมือนทุกๆวัน

         หลังจากนั้นไม่ถึงปี พ่อกับแม่ของแองเจเลียก็หย่ากัน ต่างฝ่ายต่างก็แยก
    ย้ายกันไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่ ทำให้เธอที่ต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของพ่อที
    แม่ทีกลายเป็นส่วนเกินมากขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงตัดสินใจขอพ่อและแม่ไปอยู่
    โรงเรียนประจำเพื่อตัดปัญหาทั้งหมดพวกเขาอนุญาตอย่างง่ายดาย ซึ่งก็คง
    เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ต้องการเธออยู่แล้วนั่นเอง

         แองเจเลียเข้าเรียนที่โรงเรียนประจำเป็นครั้งแรกตอนอายุสิบสองปี เธอ
    เป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นที่รักของคุณครูและเพื่อนๆ เพราะนิสัยส่วนตัวที่เป็นคนสบายๆ ยังไงก็ได้ บวกกับความเป็นเด็กฉลาดเรียนรู้เร็ว ทำให้คุณครูทุกคนต่างก็พากันเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ ในขณะนั้น แองเจเลียได้แต่พยายามทำงานพิเศษตั้งแต่เช้ายันค่ำในวันเสาร์และอาทิตย์ ตั้งแต่การเป็นพนักงานเสิร์ฟไปจนถึงการแคสงานโฆษณาต่างๆ นั่นก็ว่าเพราะเธอไม่ต้องการจะใช้เงินของพ่อและแม่แล้วนั่นเอง

         หลังจากถ่ายงานโฆษณาไปได้สองสามงาน ความสวยคมและพูดจาฉะฉานของแองเจเลียก็ตกเป็นที่ชื่นชมของทุกคน ทำให้เธอเริ่มมีผลงานมากขึ้นและเข้ามาในวงการบันเทิงอย่างเต็มรูปแบบ นั่นทำให้เธอสามารถอยู่คนเดียวได้โดยไม่ต้องพึ่งเงินของพ่อและแม่อีกต่อไป

         ด้วยประสบการ์ณชีวิตที่ผ่านมา มันสั่งสอนให้แองเจเลียเป็นคนที่สู้คนและ
    ไม่ยอมแพ้ เธอมีระเบียบวินัยในการทำงานจนได้รับคำชื่นชมปากต่อปากจาก
    บรรดาผู้กำกับ และใช้ชีวิตอยู่ในวงการบันเทิงมาจนถึงทุกวันนี้

    ความรัก ::

         แองเจเลียเจอกับโกคุครั้งแรกในคลาสเรียนการแสดงตอนที่เธอมีอายุ
    ได้สิบห้าปี เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ดูร่าเริงและมีประกายอยู่ตลอดเวลา นั่นทำให้
    เธอสนใจในตัวเขาอยู่ไม่น้อย และแน่นอนว่าถ้าคนอย่างแองเจเลียสนใจใคร
    แล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปง่ายๆ และเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อจีบ
    เขาอย่างแน่นอน

         "ฉันชอบนายนะโกคุ.. ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากบอกไว้เฉยๆน่ะ" แอง
    เจเลียพูดกับโกคุเดระในขณะที่กำลังเก็บของหลังจบคลาสเรียนด้วยกัน อีก
    ฝ่ายหันมามองเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่ปรากฏสีแดงระเรื่อ บอกให้เห็นว่าเขาก็
    คงจะสนใจเธออยู่ไม่มากก็น้อยเช่นกัน แต่หลังจากนั้นโกคุเดระก็สะบัดหัวเบาๆก่อนจะเดินออกไป คงเป็นเพราะเขาไม่เชื่อว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง เธอจึงได้แต่ตะโกนตามแผ่นหลังของชายหนุ่ม

         "ฉันพูดจริงๆนะ! ถ้านายไม่เชื่อ จะให้ฉันจีบนายก็ได้นะ.."

         "ฉันเชื่อแล้วน่า" โกคุเดระหันมายิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป

         หลังจากวันนั้น แองเจเลียก็เดินหน้าจีบโกคุเดระเต็มที่อย่างที่เคยพูดไว้จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการชวนไปทานข้าว ดูหนัง หรือทำทุกอย่างที่คนเป็นแฟนทำกัน ถึงแม้ว่าเขาและเธอจะยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆก็ตาม

         "ฉันได้ตั๋วหนังมาฟรีน่ะ ไปดูด้วยกันมั้ยโกคุ?" แองเจเลียพูดพลางยกตั๋ว
    ภาพยนตร์ในมือขึ้นมาโชว์ ก่อนจะเดินไปกอดแขนอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน

         "อ่า.." โกคุเดระมองหญิงสาวข้างตัวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
    พร้อมรอยยิ้ม "ก็ได้.. ไปกันเถอะ"

         "เออนี่.. แองจี้"

         "หืม?" หญิงสาวหันหน้าไปตามคำเรียกของชายหนุ่ม

         "พรุ่งนี้ไปทานข้าวกันไหม.. ฉันจองร้านอาหารไว้แล้วน่ะ"

         "อ่า.." แองเจเลียนิ่งไปเล็กน้อยเธอช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยแววตา
    ประหลาดใจ เพราะโกคุเดระไม่เคยชวนเธอไปไหนก่อน จะมีก็แต่เธอที่มักจะ
    เป็นฝ่ายออดอ้อนเขาให้ไปนู่นไปนี่เป็นเพื่อนเสียมากกว่า คำพูดของเขาจึงทำ
    ให้เธอดีใจมากทีเดียว แต่เธอก็ได้แต่เก็บอาการดีใจไว้เงียบๆ ก่อนจะตอบตก
    ลงกับชายหนุ่มพร้อมพยักหน้ารับรัวๆ

         "ตกลงจ้ะ!"

         วันต่อมา โกคุเดระก็มารับแองเจเลียไปทานข้าวอย่างที่นัดเอาไว้ แน่นอนว่าเธอแต่งตัวด้วยชุดที่สวยที่สุดในตู้ ฉีดน้ำหอมที่คิดว่ายั่วยวนที่สุด เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับเดทแรกของเขาและเธอ

         แองเจเลียนับการไปทานอาหารครั้งนี้เป็นเดทแรก เพราะเป็นครั้งแรกที่อีก
    ฝ่ายเอ่ยปากชวนเธอก่อน และนั่นทำให้เธอมั่นใจว่า การไปทานอาหารค่ำด้วยกันครั้งนี้จะไม่ใช่เรื่องธรรมดา

         "รอนานไหมแองจี้?" โกคุเดระพูดระหว่างที่กำลังลุกออกจากรถไปเปิด
    ประตูรถอีกฝั่งให้แองเจเลียนั่ง

         "ไม่นานหรอก ฉันเองก็พึ่งมารอนี่แหละ" หญิงสาวตอบเสียงหวานก่อน
    จะหันไปมองโกคุเดระแล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนที่เธอชอบ
    ทำเป็นประจำ

         "ทำไมอยู่ๆถึงนัดฉันมาทานข้าวล่ะโกคุ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

         "เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ" อีกฝ่ายหันมายิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะขับรถต่อไป

         หลังจากที่รถสปอร์ตคันหรูของโกคุเดระจอดลง แองเจเลียก็ได้แต่เบิกตา
    กว้างด้วยความตื่นเต้น เพราะร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นร้านอาหารริมน้ำที่มีวิวทิวทัศน์สวยงาม อีกทั้งยังมีเพลงบรรเลงคลอเบาๆจนเธออดยิ้มออกมาไม่ได้

         "สวยจังเลย.. ขอบคุณนะโกคุ" แองเจเลียยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปในร้าน บรรยากาศภายในถูกตกแต่งอย่างสวยงาม โกคุเดระพาเธอเดินเข้าไปในโซนไพรเวทของร้าน ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะด้านในถูกตกแต่งด้วยเทียนนับร้อยเล่มที่เรียงต่อกันเป็นรูปหัวใจ โกคุเดระยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะส่งช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ไปให้

         "ฉันขอจีบเธอได้ไหม?" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่เธอก็สัมผัส
    ได้ถึงความจริงใจในน้ำเสียงนั้น

         "นึกว่าจะขอเป็นแฟน.. แค่ขอจีบเนี่ยนะ" แองเจเลียพูดพลางหัวเราะเบาๆ
    จนโกคุเดระได้แต่ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยของตัวเองเบาๆ ก่อนจะตอบเธอด้วยประโยคที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของเขา

         "ก็เธอจีบฉันมานานแล้ว.. ให้โอกาสฉันจีบเธอบ้างสิ.."

         "ไม่ต้องจีบก็ได้น่า.. ฉันยอมคบกับนายตอนนี้เลย" แองเจเลียยิ้มกว้างก่อน
    จะเดินเข้าไปกอดอีกฝ่ายเบาๆ "ฉันชอบนายมากนะโกคุ ชอบมานานแล้วด้วย.. ขอบคุณที่ยอมเป็นแฟนกับฉันนะ"

         "ยัยบ้า.." โกคุเดระหัวเราะเบาๆ "ฉันต้องเป็นคนพูดประโยคนั้นไม่ใช่หรอ?"

         "ใครพูดก็เหมือนกันนั่นแหละ" แองเจเลียผละตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มก่อนจะพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก "อย่าคิดนอกใจฉันนะ ไม่งั้นนายตายแน่!"

         ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาห้าปีแล้ว เธอยังรักเขาเหมือนเดิม แต่แอง
    เจเลียไม่ใช่ผู้หญิงโง่ที่จะดูไม่ออกว่าโกคุเดระเปลี่ยนไปขนาดไหน.. แต่นั่นไม่
    ใช่เรื่องที่ผู้หญิงอย่างเธอจะต้องมานั่งคิดมาก คนที่ควรจะคิดมากคือโกคุเดระกับผู้หญิงที่มาแย่งแฟนของเธอต่างหาก

         แต่คิดจะมาแย่งแฟนของแองเจเลียนี่.. บอกไว้เลยนะว่าเธอคนนั้นคิดผิด..
    เพราะคนอย่างเธอ ร้ายทั้งในจอและนอกจอ ตบมาตบกลับไม่โกง!

         "โกคุ.. ช่วงนี้นายมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่าน่ะ?" แองเจเลียตัดสินใจถาม
    แฟนหนุ่มของเธอตรงๆ เพราะเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เธอดันไปเห็นแชทไลน์ของ
    เขากับรุ่นน้องนักแสดงในวงการเข้า แต่เธอก็ได้แต่หสังว่าทั้งหมดนั้นมันจะไม่
    ใช่อย่างที่เธอคิด

         "หืม? ไม่มีนี่" อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อน "เธอคิดมากไป
    หรือเปล่าแองจี้.. แค่นี้ก่อนนะ ฉันมีถ่ายละครต่อ"

         "อืม.." แองเจเลียตอบรับในลำคอพลางมองไปที่ปกเสื้อเชิ้ตของโกคุเดระ
    ที่อยู่ในมือของเธอ

         รอยลิปสติก..

         ตอนนี้ยังจับไม่ได้ก็ไม่เป็นไร..

         แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันมีหลักฐานว่านายนอกใจฉันจริงๆแล้วล่ะก็.. 

         นายศพไม่สวยแน่!

    ➳ สิ่งที่ชอบ :: 

         อาชีพนักแสดง เพราะเป็นงานที่ทำให้เธอไม่ต้องใช้เงินจากพ่อและแม่ของ
    เธออีกต่อไป และมันก็เป็นอาชีพที่เธอรักและมีความสุขที่จะทำอีกด้วย

         ดอกกุหลาบ เพราะเป็นสัญลักษณ์แห่งความโรแมนติก และเป็นดอกไม้ที่
    โกคุเดระจัดเอาไว้ในวันที่ตั้งใจจะขอเธอเป็นแฟน

         เครื่องประดับแบรนด์เนม เพราะมันเป็นสิ่งที่ช่วยเสริมความมั่นใจให้กับบุค
    คลในวงการบันเทิงอย่างแองเจเลีย

         สปาเก็ตตี้ เพราะเป็นอาหารที่โกคุเดระชอบ และทำให้เธอชอบตามเขาไป
    ด้วย

    ➳ สิ่งที่ไม่ชอบ ::

         คนเห็นแก่ตัว เพราะแองเจเลียมองว่าพ่อและแม่ของเธอนั้นเห็นแก่ตัวมาก
    ที่ไปใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่ได้อย่างมีความสุขโดยที่ไม่แคร์ลูกสาวอย่างเธอแม้แต่น้อย

         การนอกใจ เพราะแองเจเลียมองว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ควรจะมีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้อง หากอีกฝ่ายมีข้อเสียอะไร เธอคิดว่าควรจะพูดกันตรงๆมากกว่าไปนอกใจลับหลัง

         แมลงและสัตว์เลื้อยคลาน เพราะเธอมองว่ามันน่ากลัว แถมยังอาจจะเป็น
    อันตรายได้

    ➳ งานอดิเรก :: ซ้อมบทละคร,ดูหนัง,ไปเที่ยวกับโกคุเดระ

    ➳ ลักษณะการพูด :: แองเจเลียจะใช้คำพูดที่ค่อนข้างแรงและตรง ทำให้เผลอทำร้ายจิตใจของผู้ฟังอยู่บ่อยครั้ง แต่นั่นก็เพราะเธอเชื่อว่า คำพูดที่ตรงไปตรงมาจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ฟังมากกว่าคำพูดที่ดูสวยหรูแต่เต็มไปด้วยความหลอกลวงและไม่จริงใจ เธอมักจะแทนตัวเองว่าฉัน แทนคนที่สนิทด้วยว่านายหรือเธอแต่ถ้าเป็นคนที่ไม่สนิทก็จะแทนว่าคุณ

         "คาราโอเกะหรอ? น่าสนใจนะ เธอไปรอก่อนได้เลย ถ้าฉันถ่ายละครเสร็จ
    เมื่อไหร่จะรีบตามไปแล้วกัน"

         "ฉันกับโกคุหรอคะ?" แองเจเลียทวนคำถามของนักข่าวพลางปรายตา
    มองพวกเขาเล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมา "ใช่ค่ะ.. เรากำลังคบกัน
    อยู่"

         "มาแย่งแฟนคนอื่นนี่ไม่มีปัญญาหาเองหรือไง?" แองเจเลียถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบนิ่งจนยากที่จะคาดเดาอารมณ์ว่าประโยคเมื่อครู่นี้เธอตั้งใจจะประชดประชันหรือต้องการจะถามจริงๆกันแน่

         "ชุดนี้มันสวยเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอนะ" แองเจเลียพูดพลางมอง
    หญิงสาวด้วยสายตาเหยียดหยาม

         "รักฉันคนเดียวไม่ได้หรอโกคุ ฉันยังดีไม่พออีกหรือไง?"

    เพิ่มเติม ::

         1.แองเจเลียเป็นภาษาอิตาลี แปลว่าความดีงาม ส่วนคริสเทียน่าเป็นภาษา
    อิตาลี แปลว่าสาวกของพระเยซูค่ะ

         2.แองเจเลียไม่ใช่คนไม่ยอมคนมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยความที่ต้องโตมาคน
    เดียว แถมยังเข้ามาอยู่ในวงการที่มีแต่ผู้คนที่แก่งแย่งแข่งขันกัน ส่งผลให้เธอ
    ต้องแข็งแกร่งและร้ายขึ้นโดยอัตโนมัติ



    Talk To Cho

    ฮาโลวววววว สวัสดีจ้าาา เราไรท์โชเองงง ไม่ทราบว่าท่านผปค.ชื่ออะไรหรอคะ?
    :: สวัสดีค่าา ชื่อของขวัญน้า เรียกขวัญเฉยๆก็ได้ค่ะ^^

    ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้หรอคะ?
    :: พล็อตน่าสนใจค่ะ ส่วนตัวชอบมากเลย อยากรู้ว่าสาวๆจะจัดการบรรดาแฟนกันยังไง55555

    แล้วถ้าลูกสาวไม่ติดจะเผาบ้านไรท์ไหมค่ะ?----
    :: ไม่เผาค่า แต่ก็เสียดายแหละะ 

    ขอนิยามให้ลูกสาวของท่านหน่อยค่ะ ยาวๆก็ได้
    :: ก็.. แองเจเลียนางเป็นผู้หญิงสายมั่นค่ะ โกคุมานอกใจนี่ก็ไม่รู้ว่าจะรอดตาย
    มั้ย55555

    ขอบพระคุณมากค่ะที่มาสมัครนิยายนักเขียนกากๆอย่างโช//กราบ----
    :: ขอบคุณเหมือนกันค่ะ//ฝากลูกสาวด้วยนะคะ :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×