เกร็ดประวัติศาสตร์จีนน่ารู้

ลำดับตอนที่ #2 : ขุนนางผู้ทรงธรรม อีอิ่น

                               ขุนนางผู้ทรงธรรม อีอิ่น  
 
           อีอิ่น เป็นขุนนางผู้สร้างคุณูปการในการช่วยกษัตริย์ซังทังสถาปนาราชวงศ์ซัง     อีอิ่นเกิดในตระกูลที่มีฐานะต่ำต้อย  เขาเคยเป็นข้าทาสรับใช้ของภรรยาซังทัง ต่อมาได้เลื่อนฐานะเป็นพ่อครัว มีอยู่วันหนึ่งเขาจงใจทำอาหารให้เค็มมาก แต่ในครั้งต่อไปก็ไม่ใส่เกลือในอาหารเป็นเหตุให้ซังทังเกิดความสนใจในตัวเขาแล้วเรียกมาสอบถามความเป็นไป 

           "ทำไมหมู่นี้เจ้าทำกับเข้าไม่เค็มไปก็จืดไป เกิดอะไรขึ้นหรือ" 

        อีอิ่นตอบอย่างมั่นใจว่า

          "ขอท่านจงอย่าโกรธ ข้าน้อยกำลังทดสอบว่าท่านยังรู้สึกถึงรสชาติหรือไม่ และนับแต่นี้ไปข้าน้อยจะทำกับข้าวที่แสนอร่อยให้ท่านชิมเหมือนเดิม"

         หลังจากนั้นอีอิ่นก็ทำกับข้าวได้รสชาตที่พอเหมาะทั้งสดทั้งอร่อยซังทังจึงเรียกอีอิ่นมาถามว่า 

         "ทำไมเจ้าจึงปรุงอาหารได้อร่อยเช่นนี้" 

อีอิ่นตอบ

          "การปรุงอาหาร รสชาติจะต้องไม่เค็มเวลากินหรือไม่จืดไปหากรสชาติให้มีความพอเหมาะ เวลากินเข้าไปก็จะรู้สึกอร่อยเปรียบกับการบริหารบ้านเมืองต้องควบคุมให้มีความพอเหมาะจึงจะสามารถบริหาราชการแผ่นดินเป็นไปด้วยความเรียบร้อย"

         ซังทังได้ฟังก็รู้สึกว่าอีอิ่นเป็นผู้มีความรู้ความสามารถที่หาได้ยากจึงแต่ตั้งให้เขาเป็นขุนนาง  หลังจากกษัตริย์ซังทังสิ้นพระชนม์อีอิ่นยังคงเป็นกำลังสำคัญที่คอยช่วยเหลือกษัตริย์อีก3พระองค์ที่ครองราชย์ต่อจากกษัตริย์ซังทัง อันได้แก่ กษัตริย์ไว่ปิ่ง กษัตริย์จงเหยิน และกษัตริย์ไท่เจี่ย 
 
       ประมาณ 1541 ปีก่อนคริสตกาล กษัตริย์ไท่เจี่ยพระนัดดาของกษัตริย์ซังทังขึ้นครองราชย์  แต่ไท่เจี่ยไม่สนใจกิจการบ้านเมืองมัวแต่เที่ยวหาความสุขไปวันๆ อีอิ่นได้เตือนกษัตริย์ไท่เจี่ยด้วยความหวังดีว่า 

         "พระองค์ต้องเอากษัตริย์ซังทังเป็นแบบอย่าง มีความมุ่งมั่นในการบริหารบ้านเมืองและรักราษฎร จะได้สร้างเกียรติประวัติอันยิ่งใหญ่ แต่ถ้ายังมัวเมาหมกมุ่นในการเที่ยวเล่น ท้ายที่สุดก็จะเหมือนกษัตริย์เซี่ยเจี๋ยผู้นำพาประเทศชาติไปสู่ความล่มจม"
            
       กษัตริย์ไท่เจี่ยรู้สึกเบื่อหน่ายและรำคาญมาก

         "ผู้เฒ่าที่ถือว่าตนเองเป็นผู้มีคุณูปการในการก่อตั้งราชวงศ์ซัง อาศัยความอาวุโสมาเที่ยวดูถูกผู้อื่นเช่นท่านช่างน่าเบื่อจริง"

          อีอิ่นนั้นเมื่อเห็นกษัตริย์ไม่ฟังคำเตือนของตน จึงได้เนรเทศไท่เจี่ยออกนอกเมืองไปกักขังอยู่ในวังใกล้ๆกับสุสานของกษัตริย์ซังทัง โดยตนเองบริหารปกครองแทนชั่วคราว กษัตริย์ไท่เจี่ยโกรธมากและด่าทออีอิ่นอย่างไม่ไว้หน้า

           "เจ้าเฒ่าคิดจะก่อกบฏหรือ ถึงกล้าขังข้า" 

อีอิ่นไม่แยแสในคำด่าทอ เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งหลังจากกษัตริย์ไท่เจี่ยได้อาศัยอยู่ใกล้กับสุสานของกษัตริย์ซังทัง ทำให้เข้าได้ใคร่ครวญถึงความลำบากที่กษัตริย์ซังทังได้สร้างไว้ครั้งเมื่อสถาปนาราชวงศ์ซัง กอปรกับสำนึกถึงคำอบรมสั่งสอนของอีอิ่น จึงสำนึกผิดและพูดอย่างเสียใจต่อหน้าสุสานของกษัตริย์ซังทังว่า     

            "ที่ผ่านมาข้าไม่รู้เรื่องและทำผิดเอง ข้าน้อยขอประทานโทษพระอัยกาซังทังด้วย"  

          สามปีหลังจากถูกกักขัง อีอิ่นรู้ว่ากษัตริย์ไท่เจี่ยสำนึกผิดและปรับปรุงตนเอง จึงได้อัญเชิญพระองค์กลับมาและคืนอำนาจการปกครองบ้านเมืองให้ หลังจากนั้นมา กษัตริย์ไท่เจี่ยก็ได้ปฏิบัติตนเป็นผู้ทรงคุณธรรมและไม่ทำให้อีอิ่นผิดหวัง