"เด็กอ้วนมันดูไม่ดี มาเป็นเด็กพี่ดีไหม"
ใครๆ ก็เรียกซุปว่าอ้วน เถียงคอเป็นเอ็นว่าตัวเองไม่ได้อ้วน แต่แก้มพองที่เหมือนอมซาลาเปาไว้มันไม่ยอมยุบ
ซุปก็ไม่รู้จะทำยังไง จะไปฉีดโบท็อกก็เปลืองตังค์ เก็บไว้กินบิงซูดีกว่า
สุดท้ายทำอะไรไม่ได้เลยจำใจต้องเป็นเด็กอ้วนต่อไป
"อ้วนแล้วรักปะล่ะ"
พฤกษ์ : อาจารย์หน้านิ่ง
คนมีอดีตที่ไม่อยากให้ใครรู้ ปิดกั้นหัวใจเพราะไม่อยากเจ็บช้ำอีก สำหรับเขาแล้วความรักก็เหมือนดอกไม้เคลือบยาพิษ เย้ายวนหอมหวลแต่ถ้าหากเผลอลิ้มลองมันเข้าไปก็จะถูกพิษของมันทำลายเสียจนตาย
น้องซุป : เด็กอ้วน
ใครๆ ก็เรียกเขาว่าอ้วน ทั้งที่เขาไม่ได้อ้วนขนาดนั้นสักหน่อย น้ำหนักก็ไม่ได้เยอะ พุงก็ไม่มี แค่แก้มมันใหญ่กว่าคนอื่นนิดเดียวเอง ความรักอะไรไม่รู้จักหรอก รู้จักแต่ชาบู บิงซู หมูกะทะ
*นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาของชายรักชาย และเหมาะกับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ชื่อและสถานที่ต่างๆ ถูกสมมุตืขึ้น
และไม่ได้เกิดขึ้นจริง โปรดอมแฟ้บและใช้วิจารณญาณในการอ่านนะจ๊ะ*
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น