ช่วงก่อนประวัติศาสตร์จีน

เนื้อเรื่อง

จากการขุดค้นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ก็ได้มีการค้นพบว่า ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ในบริเวณอาณาเขตประเทศจีนก็ได้เริ่มมีหลักฐานที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ โดยแบ่งได้ตามกาลเวลาดังนี้
              ปีค.ศ. 1965 ได้ขุดค้นพบฟัน 2 ซี่ของมนุษย์หยวนโหม่ว(ตั้งชื่อตามเมืองที่ค้นพบ) ที่เมืองหยวนโหม่ว มณฑลหยุนหนาน มนุษย์หยวนโหม่วมีชีวิตอยู่ เมื่อประมาณ 1,700,000 ปีที่แล้ว
              ปี ค.ศ. 1963 ได้พบมนุษย์หลานเถียน ที่มณฑลส่านซี ห่างจากเมืองหลวงซีอันไปทางตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 60 กิโลเมตร มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 600,000 ปีมาแล้ว โดยมนุษย์หลานเถียนมีหัวกะโหลกหนาและขากรรไกรยื่นออกมามากกว่ามนุษย์ปักกิ่ง หัวกะโหลกของมนุษย์หลานเถียนสามารถบรรจุสมองได้ประมาณ 780 ซีซี
              ปีค.ศ. 1929 ได้พบซากมนุษย์ปักกิ่ง ในถ้ำเขาหลงกุซาน หมู่บ้านโข่วเตี้ยน ห่างจากกรุงปักกิ่งทางตะวันตกเฉียงใต้ไปประมาณ 45 กิโลเมตร มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 500,000ปีก่อน การค้นพบครั้งต่อๆมา ก็ได้ค้นพบซากมนุษย์ปักกิ่งอีกจำนวนมาก ทั้งชายและหญิง โดยเพศชายจะมีส่วนสูงประมาณ 1.558 เมตร เพศหญิงจะมีส่วนสูงประมาณ 1.435 เมตร ใบหน้าสั้น ปากยื่นและคางหุบเข้า หน้าผากลาดต่ำ หัวกะโหลกหนา หัวกะโหลกของมนุษย์ปักกิ่งสามารถบรรจุสมองได้ประมาณ 1,057 ซีซี มนุษย์ปักกิ่งสามารถเดินและวิ่งตรงได้แล้วแต่หลังค่อม อาศัยอยู่กันเป็นหมู่เหล่าในถ้ำ เครื่องมือเครื่องใช้ก็ทำจากก้อนหินอย่างหยาบๆ มีการล่าสัตว์ เก็บพืชผักผลไม้มากิน และรู้จักการใช้ไฟแล้ว
              มนุษย์ในยุคต่อมา คือ 1. มนุษย์หม่าป้า - ขุดพบในมณฑลกว่างตงทางตะวันออกเฉียงใต้ โดยกะโหลกศีรษะของมนุษย์หม่าป้าบางกว่าของมนุษย์ปักกิ่ง และหน้าผากก็สูงกว่าด้วย 2. มนุษย์ฉางหยาง - ขุดพบในมณฑลหูเป่ยบริเวณภาคกลาง ซึ่งลักษณะของขากรรไกรของมนุษย์ฉางหยางไม่ยื่นออกมามากเท่ามนุษย์ปักกิ่ง  3. มนุษย์ติงชุน – ขุดพบในมณฑลซานซี มนุษย์ติงชุนมีลักษณะของฟันคล้ายคลึงกับมนุษย์ปักกิ่ง ซึ่งมนุษย์เหล่านี้เคยมีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 100,000ปีมาแล้ว  
              มนุษย์ในช่วงยุคต่อมาอีก ก็เป็นมนุษย์ที่เคยดำรงชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 40,000 ปีมาแล้ว ได้แก่ มนุษย์หลิ่วเจียงที่พบในเมืองหลิ่วเจียง กะโหลกศีรษะบรรจุสมองได้ประมาณ 1300-1500ซีซี กับมนุษย์ฉีหลินซานที่พบในไหลบินเสี้ยน มณฑลกว่างซีทางใต้ มนุษย์เหอเถาที่ได้พบตามบริเวณสองฝั่งของแม่น้ำจารา-ออสโซกอลในเมืองอูเซียนฉี มองโกเลียในทางตอนเหนือสุดของจีน
              ท้ายสุดคือมนุษย์ถ้ำตอนบน ซึ่งเคยดำรงชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 18,000 ปีก่อน กะโหลกศีรษะบรรจุสมองได้ประมาณ 1,300-1,500 (ใกล้เคียงกับมนุษย์หลิ่วเจียง)หน้าผากสูงขึ้น กะโหลกศีรษะระบางลง กระดูกสันคิ้วบางและลาดกว่ามนุษย์ปักกิ่ง ฟันซี่เล็กลง ปากไม่ยื่นออกมามากเท่ามนุษย์ปักกิ่ง ขากรรไกรล่างกับกระดูกตรงสันจมูกสูงเหมือนมนุษย์ในปัจจุบัน  เครื่องมือเครื่องใช้ก็ประณีต เช่น เข็มหิน ที่สันนิฐานกันว่าสามารถใช้เย็บหนังสัตว์ได้ นอกจากนี้ยังมีเครื่องประดับต่างๆที่ทำมาจากหินที่มีลักษณะคล้ายลูกปัด มนุษย์ถ้ำตอนบนหาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์และหาปลามาเป็นอาหาร บริเวณถ้ำที่พบมนุษย์ถ้ำตอนบนนั้น ถ้ำมีลักษณะที่แบ่งได้เป็น 2 ชั้น คือชั้นบนกับชั้นล่าง โดยชั้นบนใช้เป็นที่อาศัย ชั้นล่างใช้เป็นที่ฝังศพ รอบๆศพได้พบเครื่องมือเครื่องใช้โดยรอบ แสดงว่ามนุษย์ถ้ำตอนบน มีความเชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย จึงต้องนำของใช้ให้ผู้ตายติดตัวไปด้วย