ข้าเป็นไทเฮาแสนร้ายกาจผู้นั้นไม่ได้หรอก

เพราะอดีตที่ผิดพลาดทำให้เซียงรุ่ยเสียนมีจุดจบอันน่าอนาถ
        นางยอมปล่อยวางทุกสิ่งยอมรับ'ความพ่ายแพ้' ของตนเองในครั้งนี้แล้ว บางทีหากนางตายไปแล้วในภพชาติ           หน้านางอาจได้รับความเมตตาให้มีชีวิตที่สมหวังดังใจปรารถนาเช่นคนอื่นเขาบ้าง
        ทว่าสวรรค์กลับไม่ยอมให้ตนไปเกิดใหม่ ส่งนางกลับมายังอดีตเมื่อสิบห้าปีก่อน
        ในตอนที่นางยังไม่ถลำลึก ในตอนญาติสนิทมิตรสหายยังไม่ได้ตายจากไป
        ในตอนที่ 'ฉินกงซาน' ยังคงเป็นฮ่องเต้ผู้แสนใสซื่อบริสุทธิ์ เซียงรุ่ยเสียนควรทำอย่างไรดี
       หรือควรใช้โอกาสอันดีนี้สังหารเขาให้สิ้น อย่าให้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเขาได้เติบใหญ่เป็นคนร้ายกาจเช่นนั้น
       ทว่าคำกล่าวสุดท้ายของเขาก่อนที่นางจะตายกลับดังขึ้นในหัวทุกครั้งที่นางคิดจะสังหารเขาให้สิ้นซาก
       'รุ่ยเสียน ข้ารักท่าน'
       หรือว่าไทเฮาอย่างข้าควรจะเปลี่ยนแผนการดี!

กรุณาอ่านก่อนจ้า

เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วจ้า เรื่องนี้เป็นแนวโรมานซ์นะค้า  ใครไม่ชอบแนวนี้แนะนำให้กดผ่านจ้า แต่สามารถไปอ่านเรื่องอื่นๆของไรต์ได้นะค้า พึ่งจะลองหัดมาแต่งแนวโรมานซ์ดู ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ (555) ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีรึเปล่า ยังไงก็ฝากกดติดตาม เม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้า 

**ชื่อตัวละครและสถานที่เกิดจากจินตนาการล้วนๆไม่ได้อ้างอิงในยุคสมัยใด หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ฝากเพจที่ไม่ค่อยได้อัพอะไรด้วยจ้า 555