ตอนที่ 3 : Baby I love you 3 : เพื่อนแข่งบาส
Baby I love you 3 : เพื่อนแข่งบาส
ชีวิตมหา'ลัย เป็นวัยอิสระครับ ไม่มีภาระ เรียนกับเล่นอย่างเดียว สนุกดี บางคนถึงกับยอมเรียนตั้งแปดปีกว่าจะยอมจบเพราะชอบชีวิตมหาลัย (ว่าไปนั่น)
เมื่อเช้าไอ้สิงมันโทรจิกให้ผมเอาเสื้อไปให้มันครับ โทรมาตั้งแต่ยังไม่สว่างดีเลย มือถือซัมซุงฮีโร่ของผมแผดเสียงลั่นจนไอ้ธีที่เป็นรูมเมทผมด่า คือเสียงโทรศัพท์ทำมันตื่นแต่ผมไม่ตื่น ฮะๆ
/มึงงงง กุลืมชุดแข่งไว้ที่หอว่ะ ไปเอามาให้หน่อย ตอนนี้กุอยู่สนามบาส แข่งตอน 7โมงครึ่งเนี่ย รุ่นพี่แม่งไม่ยอมปล่อย มันจะกินหัวกูอยู่แล้ว/ มันพูดแบบไม่หายใจเลยครับ
มหกรรมกีฬาเฟรชชี่ของมหาวิทยาลัยเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วครับ ไอ้สิงเป็นนักกีฬาบาสที่ซ้อมหนักเหมือนจะไปคัดตัว NBA ก็ถึงเวลาแข่งจริง ตอนนี้สิงมันอยู่หอพักของมหา'ลัย คนละฝั่งกับหอพัก นศ.แพทย์ที่ผมอยู่แบบไกลโคตรเลยครับ แม้จะอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ มอที่ผมเรียนอยู่เนี่ยกว้างมาก มึงก็ยังกล้าใช้กูนะ แม่งขี้ลืมว่า ผมจึงสังคยนาด่ามันไปชุดใหญ่ แล้วไม่ลืมลงท้ายก่อนกดตัดสายว่า 'เออ เดี๋ยวกูไป!' ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร (เดี๋ยวนะ)
ไอ้สิงอยู่หอ 9 หลัง ที่ชื่อนี้เพราะตรงนั้นมีหอพักอยู่ 9 หลัง เลยตั้งชื่อมันทื่อๆอย่างงี้แหละครับ เป็นหอใหม่ที่สร้างแยกออกมาจากหอพักเก่าแก่ดั้งเดิมของมหา'ลัย และค่าห้องคิดเป็นเทอมก็ถูกแสนถูก จริงๆมันจะอยู่หอนอกหรูๆแพงแค่ไหนก็ได้ครับ มันไม่ได้จนอย่างผมนี่ แต่มันก็เลือกอยู่หอในเพื่อจะได้เจอเพื่อนต่างคณะเยอะๆ เอาบรรยากาศ มันว่างั้น
รูมเมทไอ้สิงชื่อพัทครับ มันเป็นเด็กคณะสถาปัตย์ สุดอินดี้ ตัวสูง ไว้ผมฟู ไว้หนวดหน่อยๆ พัทไม่ใช่คนหล่อ แต่โคตรเท่ สาวงี้ตรึมเลยครับ ผมเจอพัทบ่อยเวลามาหาไอ้สิงที่หอ บางทีเจอกันข้างนอกก็ทักกันบ้างตามโรงอาหาร หรือหลังมอ จนเหมือนมันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของผม พัทเล่นดนตรีและขี่เวสป้าเหมือนกันกับไอ้สิง พวกอารมณ์ศิลปิน ชอบอะไรเหมือนๆกันก็งี้แหละครับเลยอยู่กันได้
แต่ตอนนี้ภาวนาให้ไอ้พัทมันตื่นมาเปิดประตูห้องเถอะเพราะผมไม่มีกุญแจ เคาะห้องอยู่นานเลยครับกว่ามันจะลากสารร่างอันสุดโทรมมาเปิดประตูให้ได้
"มึงนี่ก็ดีเนาะ"
พัทนั่งเกาพุงปรือตามองผมอยู่ที่ปลายปลายเตียงของมัน "ไอ้สิงอ้อนหน่อยก็ยอมแหกขี้ตาตื่นมาเอาไปให้มัน ถ้าเป็นเพื่อนกูนะแม่ง ปล่อยไว้งั้นแหละ" หืมมมม ดีนะที่กูไม่ใช่เพื่อนมึงไอ้พัท แลดูพึ่งไม่ได้
"มันถึงไม่โทรหามึงไง หนักหรอเมื่อคืน" ผมถามมันเพราะดูจากสภาพและกลิ่นละมุดแล้วท่าจะหนัก
"เออดิ แฮ้งค์ว่ะ ปวดหัวมากเลย คุณหมอวิธีแก้มั้ยครับ"
"พารา"
"กูว่าไม่น่าใช่นะหมอ" มันมองค้อนผม
"ว่าแต่มันลืมจริงหรือแค่หาเรื่องปลุกมึงไปเชียร์มันวะ แม่งแข่งเช้าขนาดนั้นคงไม่มีคนตื่นไปดู" แน่ล่ะครับ เด็กมหา'ลัย วันเสาร์อย่างนี้จะมีใครตื่นก่อนสิบโมงนับว่าน้อย
ผมหัวเราะพลางเปิดตู้เอาชุดแข่งของไอ้สิงใส่กระเป๋า "มันคงลืมจริงๆนั่นแหละ ไปก่อนนะมึง แล้วเจอกัน"
พัทโบกมือให้ผมหยอยๆบนเตียง ส่วนตามันปิดไปแล้ว
ผมไปหาไอ้สิงที่ลานด้านข้างโรงยิมที่ทีมบาสวิศวะกำลังรวมตัวกันอยู่ ดูๆไปเสื้อทีมบาสคณะนี้ก็สวยดีนะครับ เสื้อแจคเกตสีกรม แถบแขนเป็นริ้วสีขาวขลิบแดง แล้วก็ปักเกียร์ตรงหน้าอก ด้านหลังเป็นรูปดาวสีเหลืองปักตัวอักษรสีแดงว่า Engineer Basketball club ถ้าได้ใส่คงเท่น่าดูแต่ผมคงไม่มีโอกาส
ผมยกมือไหว้รุ่นพี่คณะมันตามมารยาทรุ่นน้องที่ดีพึงปฏิบัติถึงแม้จะอยู่คนละคณะแต่ก็ไหว้กันเป็นเรื่องปกติของรุ่นพี่รุ่นน้องในมหาลัยแห่งนี้ครับ พอไอ้สิงเห็นผมมันก็เดินมาหาทันที
"ได้มาป่ะ" มันถาม เพราะเพื่อนคนอื่นในทีมเปลี่ยนเป็นชุดแข่งกันหมดแล้วยกเว้นมัน
"ได้ดิ มึงนี่ก็ขี้ลืม"
"เออ บ่นเป็นผู้หญิงเหอะ" ผมหันหลังให้มันเปิดเอาเสื้อกับกางเกงที่อยู่ในกระเป๋าที่ผมสะพายอยู่ มันก็หยิบมาถอดเสื้อถอดกางเกงเปลี่ยนอยู่ตรงนั้นเลยครับ
ใจเย็นครับ... มันใส่กางเกงซับพอร์ตอยู่ แต่ผมว่าก็ยังดูล่อแหลมอยู่ดี เป็นผมไม่หน้าด้านอย่างมันอ่ะ ไม่ใช่อะไรอายพุง
ผมเห็นพี่สวัสดิการบาสที่เป็นผู้หญิงของคณะมันหันมาจ้องมันเป็นตาเดียว ไอ้นี่ก็ขี้อ่อยจริงๆ
"อ่ะ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กุแวะซื้อมาให้" ผมยื่นถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งกับชาเขียวรสข้าวญี่ปุ่นให้มันหลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ
"มึงแม่ง รู้ใจว่ะ พี่สวัสดิการกูเตรียมข้าวกล่องแห้งๆเย็นๆมาให้ เช้าๆงี้กูกินข้าวกล่องไม่ลง"
"เออ เก็บฝาชาเขียวไว้ให้กูด้วย จะส่งชิงโชค กูไปล่ะ" ผมหันหลังกลับแต่มันดึงเป้ผมไว้จนแทบหงายหลัง
"เฮ้ย ไรวะ ตื่นมาแล้วมึงก็อยู่ดูกูก่อนดิ"
เอาจริงๆ ผมก็ไม่มีไรทำเป็นพิเศษหรอกครับเช้านี้ เพราะบริดจ์ของผมเริ่มแข่งตอนบ่ายสอง เรานัดรวมทีมกันตอนเที่ยงที่โรงชาย แต่ยืนอยู่กับมันอย่างนี้รู้สึกโดนสายตารอบข้างมองจริงมองจังชอบกล
"เออๆ อยู่ดูหน่อยก็ได้" ผมยอมแพ้สายตาวิ้งๆของมัน
"อ่ะเป๋ากูกับมือถือ เฝ้าให้ด้วย" โยนภาระทันทีครับก่อนมันจะเดินหิ้วถุงหมูปิ้งไปรวมกลุ่มกับเพื่อนนักบาสที่กำลังฟาดข้าวกล่องกันอยู่ ผมเห็นมันอวดหมูปิ้งแล้วตบหัวเพื่อนๆที่พยายามแย่งหมูปิ้งไปจากมัน แล้วไม่รู้มันพูดอะไรแต่เพื่อนมันหันมามองทางผมแล้วโห่แซวกันใหญ่ อย่าให้รู้ว่านินทากูนะเมิง
รอไม่นานก็เริ่มแข่งครับ เช้านี่วิศวะเจอวิดยา (คณะวิทยาศาสตร์) แต่ที่ผมแปลกใจคือไหงสาวๆมาเชียร์เยอะมาก ขนาดว่าแข่งเช้าขนาดนี้นะ ที่น่านับถือคือมาแบบหน้าเต็มกันทุกคนครับ สงสัยจังว่าตื่นมาแต่งหน้ากันตั้งแต่กี่โมงถึงสวยเป๊ะขนาดนี้ ผมก็มองกองเชียร์เพลินเลยครับ
มองสาวๆกองเชียร์บ้างสลับกับมองเกมในสนามบ้าง ก็ไม่มีอะไรพลิกโผหรอกครับ วิศวะก็ขึ้นนำตามคาด แถมไอ้สิงยังโชว์ฟอร์มดีทั้งชู้ต ทั้งรีบาวน์ ทั้งแอสซิส กองเชียร์ก็กรี๊ดสิครับทีนี้ ผมว่าดูเกมนี้เสร็จคงต้องไปเชคประสาทหูซะหน่อย รู้สึกหูอื้อชอบกล
พูดถึงเรื่องกองเชียร์ สาวๆสวยๆเยอะเลยครับ แต่สวยสุดเห็นจะเป็นพี่เอิง สาวการโรงแรมคณะวิทยาการจัดการ ทำไมผมถึงรู้จักน่ะหรอครับ ก็เนี่ย ดาวมหาลัย สวยแบบโคตรๆ น่ารักโคตรๆ ไม่มีปีหนึ่งคนไหนไม่รู้จักเพราะพี่เอิงเป็นเมเจอร์หลีดของเชียร์กลาง ทีแรกผมก็นึกว่าพี่เอิงมาเชียร์มาดูเค้าแข่งกันเฉยๆเพราะเธอมากับเพื่อนสาวอีกสองคน แต่รู้สึกเธอจะเชียร์ดังเป็นพิเศษเวลาที่ไอ้สิงได้ลูก อ่อ... นี่จะคาบของพรีเมี่ยมไปแดกอีกแล้วสิเมิง ผมค่อนขอดมันในใจ
ใช่ครับ ไอ้สิงเนี่ยเห็นมันนิ่งๆ อย่างนี้ จริงๆมันเป็นเสือครับ เสือผู้หญิง แล้วผู้หญิงที่มันคบด้วยเนี่ยต้องระดับดาวเท่านั้นครับ
ผมเห็นมันมาตั้งแต่ ม.ต้น จน ม.ปลาย มันเปลี่ยนสาวบ่อยมากจนนับนิ้วมือไม่ครบ เค้าว่ากันว่าพวกนักดนตรีกับนักกีฬา จากที่หน้าตาบ้านๆพอจับกีตาร์ปุ๊บจะดูหล่อขึ้นมาทันที เสน่ห์มาตรึม สาวงี้กรี๊ดสนั่น หรือดูง่ายๆ นักฟุตบอลทีมชาติบ้านเราที่มีแฟนคลับตามกรี๊ดยิ่งกว่านักร้องเกาหลี เวลาอยู่นอกสนามเนี่ยผมตะแคงข้างดูยังไงก็ไม่หล่อ แต่พอลงไปวิ่งในสนามเท่านั้นแหละขนาดผมเป็นผู้ชายยังว่าเท่จริง แถมบางคนนี่ได้แฟนเป็นดาราแถวหน้าพีคไปอีก...
แล้วคิดดูว่าหนังหน้าอย่างสิงที่มันหล่ออยู่แล้ว แล้วมาจับกีตาร์หรือเล่นกีฬาเนี่ยคงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณ จึงไม่แปลกที่จะมีสาวสวยแวะเวียนมาแจกขนมจีบมันรายวัน แต่สาวที่มันเล่นด้วยที่ผ่านมานี่อายุเยอะกว่ามันทุกคนเลยครับ คือมันนิยมสาวรุ่นพี่ และสาวรุ่นพี่ก็นิยมมัน เวลามันควงดาวโรงเรียนทีก็ให้ได้เป็นที่หมั่นไส้ของเพื่อนผู้ชายอยู่เสมอ ส่วนสาวๆก็ได้แต่อิจฉาตาร้อนผู้หญิงด้วยกันไป
จริงๆ ตอนนี้มันโสดครับแต่ผมว่ามันคงโสดไม่นานหรอกดูจากสถานการณ์แล้ว
เสียงนกหวีดหมดเวลาแข่งขันวิศวะก็ชนะไปตามคาดครับ ผมเห็นทีมบาสวิศวะเรียกรวมพลประชุมกันสักพักก็ปล่อยนักกีฬาแยกย้าย แม้เกมจะจบแล้วแต่สาวๆหลายคนยังยืนอยู่ข้างสนามไม่ไปไหน รวมถึงพี่เอิงและแก้งค์เพื่อนสาวด้วย ส่วนผมถึงอยากกลับไปอาบน้ำล้างหน้าก็กลับไม่ได้ครับเพราะสิงมันดันฝากกระเป๋ากับมือถือไว้
"น้องคริส"
ผมหันไปทางเสียงเรียกก็เจอหนึ่งในเพื่อนสาวของพี่เอิงยืนฉีกยิ้มแฉ่งอยู่ใกล้ๆ
"ครับ?"
"ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยค้า"
"อ้อ ได้สิครับ" ผมหันไปยิ้มให้กล้องพร้อมรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่แปลกว่าพี่เค้ารู้จักชื่อผมด้วย เพื่อนพี่เอิงถ่ายเซลฟี่กับผมและขอถ่ายรูปเดี่ยวผมไปอีกหลายภาพ ว่าแต่ถ่ายไปทำไมวะ ผมว่าสภาพผมตอนนี้น่าจะเข้าขั้นแย่เพราะยังไม่ได้ล้างหน้าด้วยซ้ำ
"แก้ม ! ชนะแล้ว" ผมหันไปตามเสียงที่คุ้นเคย ก็เห็นสิงในชุดนักบาสเหงื่อท่วมวิ่งหน้าหล่อเข้ามา เออมึงเก่ง ทำอวด แล้วมึงเรียกใครว่าแก้ม ต่อหน้าสาวๆอย่างงี้กูเสียลุคหมด
"เออ กูรู้แล้ว กูมีตา ก็นั่งดูมึงอยู่เมื่อกี้" จะว่าไปผมนี่ก็กวนตีนจัง
"น้องสิง เพื่อนพี่เค้าอยากขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ" คนขอคือเพื่อนพี่เอิงคนเดิมที่ถ่ายรูปผม แต่คราวนี้เป็นพี่เอิงที่ยืนยิ้มหวานขวยเขินให้ไอ้สิง
"ครับ" มันตอบ พี่เอิงก็ขยับเข้าไปใกล้ ไอ้สิงก็โน้มตัวลงมาให้หน้าอยู่ระดับเดียวกันโดยมีเพื่อนพี่เอิงเป็นตากล้องให้ โห...ยืนคู่กันอย่างนี้อย่างกะดาราครับ
"สิงแข่งเสร็จแล้วไปดื่มกาแฟกันมั้ย หรือจะไปไหนต่อรึเปล่าคะ" พี่เอิงเอียงคอถามมันอย่างน่ารัก สวยว่ะพี่
"ครับ...ก็ได้..." มันตอบไปคิดไป
"ไปด้วยเปล่า?" มันหันมาถามผม แหม...กุคงอยากไปเป็นก้างมึงหรอก
"ไม่อ่ะ กุจะกลับไปอาบน้ำ"
"เออ กูลืม โทษๆ ดูดิผมยังเป็นเป็ดอยู่เลย" มันหัวเราะเบาๆพร้อมกับลูบผมเป็ดให้ผม
คือผมออกมาจากหอทั้งสภาพตื่นนอนนี่แหละครับ หัวเหอไม่ได้หวีได้เซตใดๆทั้งสิ้น
"กูไปล่ะ พี่ๆผมไปนะคร้าบบบ" ผมเอากระเป๋ากับมือถือให้มันแล้วยกมือลาพี่เอิงและผองเพื่อน
"ไปเหมือนกัน พวกฉันไปก่อนนะเอิง กินกาแฟให้อร่อย" เพื่อนสาวของพี่เอิงทำหน้าแบ้วๆแล้วโบกมือบ๊ายบายคนทั้งคู่
ผมเดินออกมาจากโรงยิมไม่วายไอ้สิงตะโกนมาย้ำว่า
"อย่าขับรถเร็วนะมึง"
ผมหันไปแลบลิ้นให้มันแล้วเดินไปหารถมอเตอร์ไซของตัวเองที่จอดอยู่ข้างโรงยิม แต่หูดันเสือกดีไปได้ยินเสียงสองสาวเพื่อนพี่เอิงที่เดินตามหลังผมมาห่างๆกระซิบกระซาบกันว่า
"มึงๆ น้องสิงกับน้องหมอคริสน่าจิ้นว่ะมึงว่ามะ นี่ถ้าอิเอิงมันไม่กรีดร้องจะเอาน้องสิงนะ กุจะชิปคู่นี้ซะแม่ง"
"เอ ดอก...กุนึกว่ากูคิดอยู่คนเดียว กุก็จิ้น ! เลือดวายกูนี่เดือดพล่าน เวลาเค้าอยู่ด้วยกันนี่แม่งโคตรน่ารักอ่ะ ถ้าจริงนี่จะฟินเกิ๊นนนน"
ผมไม่รู้ว่าเพื่อนพี่เอิงนินทาอะไรผมกับไอ้สิงต่ออีกบ้างเพราะเดินแยกออกไปแล้ว ผมได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ตลกดีครับสาววายเนี่ย เห็นผู้ชายอยู่ด้วยกันหน่อยก็จินตนาการไปไกลละ พวกผมก็เพื่อนกันป่ะวะ...
********* 2 Be Con.
อือออ ก็เพื่อนกันป่ะวะ???
(((เธอเป็นคนเดิมคนเดียวที่แสนดี เป็นใครบางคนที่คอยคิดถึงกัน เธอเห็นว่าฉันเป็นคนที่สำคัญ จะกี่คืนจะกี่วันยังห่วงใยกันเสมอ – ฟ้าส่งฉันมา ปาล์มมี่)))
มีคนคิดเกินเพื่อนค่ะ ได้กลิ่นทะแม่งๆ
ดีกับจัยหมอคริสกับวิศวะสิง ชอบๆ
เพื่อนกัน จริงดิ
เสิร์ฟข้าวเสิร์ฟน้ำ ฟูลออฟชั่นมาก
ง่ออออออออว์
#ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ
ยิ่งอ่านยิ่งเพลิน คิดภาพตามได้เลย..
ชอบมากๆเลยค่ะ