ภูสอยดาว...เราเกลียด...ต่อ(หัวเสือ)

            เอ๊ะ ...นั่นอะไรนี่   ฮั่นแน๊   พี่นวลเปิด internet ดูข้อมูลเกี่ยวกับ อุทยานแห่งชาติภูสอยดาวมาหลายวันแล้ว  แต่ละครั้งพี่นวลก็กระดี๊กระด๊าเต็มที่เลย (ทั้งเสียง อู้หู้  โอ้โห้  โอ้...)  หลังจากหาข้อมูลมาจนพอใจแล้ว แม่ทัพแห่งการท่องเที่ยวของเราก็เริ่มจัดทัพ เอ้ย ไม่ใช่ วางแผนการท่องเที่ยวเลยตกลงจะไปกันวันฤกษ์ดี 28 30 กันยายน 2550 (เอาแบบว่าเที่ยวกันส่งสิ้นปีงบประมาณของเมืองไทยเลย...ทำเท่ห์เหมือนรัฐบาล ฮ่า..ฮ่า)

งานนี้มีเพื่อนร่วมทางเป็นพี่ๆ และเพื่อนๆแผนกอื่นไปด้วยกันเยอะเชียวนะ ทางทีมเราก็มีสมาชิกตัวยืน(ที่ไม่ยอมนั่งซะกะที) ก็ พี่นวล พี่แจ๋ว  เราเอง แล้วก็นิคเพื่อนเราแถมมาด้วย (รวมแล้ว สี่สาว) ส่วนอีกกลุ่ม ก็มี พี่เป่า, น้องดา, แดง, ตา,พี่สด และก็ พี่ป่าน  รวม 6 คน (สมาชิก สองกลุ่มก็ 10 ฉาว เอ้ย สาว)

งานนี้พี่นวลก็เตรียมการไว้ล่วงหน้าเนื่องจากว่าข้อมูลเบื้องต้นนั้นทำให้รู้ว่าอุทยานแห่งชาติภูสอยดาวนี้ หนทางก็แสนจะยากลำบาก  แถมการรับประทานอะไรก็ตามนั้น จะอยากกินอะไรก็ได้ , อยากจะเอาอะไรไปก็ได้ ช่างใจดีจริงๆ....แต่ว่า  แค่หอบเอาไปเอง.....โอ้....แม่เจ้า........อ๊ะอย่าเพิ่งตกใจไปนะ เค้ามีลูกหาบให้หน่ะ ก็เสียค่าบริการเอาละกัน

หลังจากวางแผนว่า พี่นวลรับผิดชอบเต้นท์ไป 1 หลัง อีก 1 หลัง ก็ได้รับความอุปการคุณจากพี่แป๋วของเรา แถมพี่แป๋วยังใจดี จัดขนมปังกรอบที่ออกจากเตาร้อนร้อน 1ปอนด์ (แบบว่าเห็นระยะทางและหนทางจากภาพ กลัวทีมนี้น้ำหนักจะลด) เราเลยจ่ายค่าเสียหายสี่สิบบาท

แล้วเราก็มาวางแผนด้านอาหารการกินเพราะว่ากองทัพเดินด้วยท้อง   อาหารหลักที่เราว่าขาดกันไม่ได้ของการเดินป่าก็คือ อาหารญี่ปุ่น ก็ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป นั่นเอง (แบบว่าไม่อยากจะโฆษณายี่ห้อ เพราะไม่ได้ค่าสปอนเซอร์ ) จากการตัดสินใจของกลุ่มเราที่ประกอบไปด้วยผู้หญิงตัวเล็ก เล็ก สี่คน คงจะรับประทานกันด้วยขนาด บิ๊กแพ็ค  เราก็เลยขนซื้อ มาม่าบิ๊กแพ็ค (ไหนว่าจะไม่โฆษณาหล่ะ) อีกอย่างที่ลีมไม่ได้เลย ก็คือ...ปลากระป๋อง  อันนี้เลือกได้หลายรสเลย แบบว่าตามใจปาก แต่ด้วยความกลัวว่าจะว่ากับข้าวจะไม่หลากหลายก็เลยเอาทูน่ากระป๋อง เขียวหวานมาด้วย  และที่ขาดไม่ได้อีกอย่างสำหรับลูกครึ่ง(ครึ่งดีครึ่งบ้า) อย่างเรา ก็   ขนมปังไง เอาแบบรักษาสุขภาพด้วยนะ ต้องโฮลวีท และเอาทุกอย่างที่เราสามารถทากับขนมปังได้ ทั้งทีน่ามายองเสน , ทูน่าแซนวิช และก็ทูน่าในน้ำมันพืช

การรับประทานอาหารก็ต้องมีของว่าง เราก็เลือกขนมมาแค่ 6 ถุง แล้วก็ทั้ง 6 ถุง นั่นส่วนประกอบหลักก็คือ โมโนโซเดียมกลูตาเมต (แหมปัจจุบันก็ทำงานจนผมร่วมก็ยังไม่พอก็จะเอาไอ้ โมโนโซเดียมกลูตาเมต เนี่ยแหละมาเพิ่มอีก)

ที่สาระพันพรรณนามาทั้งหมดนี้ยังไม่หมดอีกนะ  แบบว่า กลัวจะอดตาย เพราะผู้หญิงตัวเล็ก (กว่าภูเขานิดส์นึง) ถ้าหิวก็จะไปทำความลำบากให้ผู้ผ่านมาผ่านไปได้ แถมกับข้าวหลักที่เราขาดไม่ได้อีกอย่างก็คือ ไข่ไง  ตกลงเอาไปแค่ 1 แผงเล็กเอง 

ส่วนอุปกรณ์นั้นพี่แป๋ว แนะนำว่ากระทะไม่ต้องเอาไป แค่เอาหม้อไปอันเดียวก็พอ ใช้ได้ทั้งหม้อและกระทะในตัว ส่วนตะหลิวก็ไม่ต้องใช้ทัพพีอันเดียวสามารถใช้ทำได้ทั้ง ผัด, ทอด,หุงข้าว ทั้งหมดเลย  งานนี้ต้องขอบคุณพี่แป๋วจริงๆและก็สาว อ้ออีกคนที่เป็นผู้สนับสนุนเตาแก๊สกระป๋อง  มาให้(อย่างเป็นทางการ)