ฉันเกลียดทุกคนที่เข้าหาเพื่อหวังผลประโยชน์ในชีวิตของฉัน ตลอดอายุ16ปีฉันไม่เคยพบใครที่ไม่หวังอะไรในตัวฉันเลยทุกคนเอาแต่ตัวเองและเห็นแก่ตัว
แต่แล้วควาามคิดของฉันก็เปลี่ยนไปตั้งแต่ได้เจอกับเธอ "พลอยใส" เด็กนักเรียนที่ย้ายเข้ามาตอนกลางเทอมอย่างกระทันหัน ผู้หญิงหน้ายิ้มที่เอาแต่ยิ้มได้ทั้งวัน
และเดินเข้ามาขอเป็นเพื่อนกับฉันด้วยเหตุผลโง่ๆอันไร้เหตุผล
นั่นคือ..ตัวอักษรของเราสองคนนำหน้าด้วยพยางค์ พ เหมือนกัน
"อยากเป็นเพื่อนกับฉันอย่างงั้นหรอ..เธอจะรับได้กับตัวตนของฉันจริงๆใช่มั้ย?"
"ได้สิ"
เหตุผล..เพราะอะไร ฉันมองคนหน้ายิ้มที่กำลังยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเลห์และประโยคถัดมาของเธอมันทำให้ใจของฉันเกิดกระตุกขึ้นมา
"เพราะฉันต้องการเธอ"
ปล// นิยายเรื่องนี้มีคำไม่สุภาพและมีเนื้อหาในนิยายล่อแหลมไปทาง 18+ ตัวอิมเมจไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น
เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเพื่อสนองนี๊ดตัวเอง
----------------------------------------------------------
เนื่องจากใกล้จะปิดเทอมและไรท์ว่างมากๆ เลยว่าจะแต่งนิยายข้ามเวลาเพราะไม่มีอะไรทำ
แฮร่
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกทุกคนด้วยน้าค่าาาาา
ไปละค่าาาา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น