บทเรียนลับคลับชั้นสูง

กราบสวัสดีชาว เด็กดี ทุกคน ห่างหายจากการลงนิยายไปนาน (คือลงไม่ได้ทำอะไรไม่ได้ วันนี้แอทมินเด็กดีเลยบอกให้เปลี่ยนเบราเซอร์ หึๆๆ เข้าได้อย่างที่เห็นจ้า แล้วก็เชยอยู่ตั้งนาน) เอาเป็นว่าขอฝากผลงานเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ "บทเรียนลับคลับชั้นสูง" ถ้าคุณชอบแนวหื่นฮาน้ำตาคลอเบ้า คุณจะไม่ผิดหวัง (เรื่องนี้เคยลงมาแล้วครั้งนึง แต่ครั้งนี้กลับมาลงใหม่ที่ไฉไลและร้อนแรงกว่าเดิมจ้า)

หวังว่าริคาโด้และชมพูแพรจะสามารถเข้าไปอยู่ในใจของทุกคนได้นะคะ

ริคาโด้ (สายหื่นหน้ามึน)

ชมพูแพร (ซุ่มซ่าม ซุกซน แล้วก็ซาบซ่าน)

ว่าแล้วก็มาพบกับบทนำกันเลยจ้า

“คุณเป็นคนยังไงกันแน่นะชมพูแพร” เธอหันมามองหน้านิดนึง ก่อนจะถามกลับบ้าง

“แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ” ว่าแล้วเธอก็หันไปเลือกรองเท้าต่อ

“ก็ผู้หญิงมักจะแบ่งเป็นสองประเภท ประเภทแรก มักจะออดอ้อนขอให้ผมซื้อโน่นนี่ให้ และจะดีใจมากถ้าผมตามใจ อีกประเภทจะต่อต้านแบบหัวชนฝา อ้างเรื่องศักดิ์ศรีบ้าง เรื่องกลัวถูกมองไม่ดีบ้าง แต่กับคุณ คุณกลับไม่ใช่ทั้งสองประเภท คุณไม่ยินดียินร้ายอะไรสักอย่าง คุณกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ชมพูแพร” เธอหันมายักไหล่ให้ก่อนจะตอบกลับไปบ้าง

“แล้วคุณอยากให้ฉันเป็นแบบไหนล่ะ แบบแรกหรือว่าแบบที่สองล่ะ แต่ฉันว่ามันน่าจะเหนื่อยทั้งสองแบบนั่นแหละ ฉันขอเป็นตัวเองแล้วกัน แต่ถ้าคุณอยากฟังเหตุผลฉันก็จะบอก คุณบอกว่าคุณอยากซื้อให้ ฉันก็แค่รับไว้ มีใครบ้างไม่อยากได้ของฟรี คุณลองคิดดูนะว่าระหว่างคนให้กับคนรับ ใครกันแน่ที่ฉลาด” เธอหันไปเลิ่กคิ้วให้อย่างผู้ชนะ

“คุณนี่มัน” เขาถึงกับกัดฟันกรอด ถ้าจะพูดขนาดนี้ ด่ามาเลยดีกว่าว่าเขาโง่

“ฮ่าๆ ๆ ฉันล้อเล่น แต่ยังไงฉันก็ยังเป็นคนฉลาดอยู่ดี” เธอว่าแล้วก็เดินเลี่ยงไปอีกทาง ทิ้งให้เขายืนฉงนอยู่ที่เดิม ก่อนจะยิ้มน้อยๆ ออกมากับความคิดของเธอ ‘ตกลงนี่กูโง่มาตลอดเลยใช่ไหมเนี่ย’

“นี่แม่คุณ จะซื้อไปถมที่รึไง” เขาถามเมื่อเห็นพนักงานถือกล่องรองเท้ามากมายเดินตามเธอมา

“เอ้า! ก็มีเศรษฐีใจดีอยากซื้อให้ ไม่ซื้อตอนนี้จะให้ซื้อตอนไหน คุณเป็นคนบอกเองนะว่าโอกาสเขามีไว้ให้คว้า แล้วอีกอย่างฉันเป็นคนฉลาดที่ไม่อยากพลาดสักโอกาสซะด้วยสิ” ริคาโด้กักฟันกรอด เมื่อโดนคุณเธอย้ำคำนี้บ่อยๆ

“แล้วคนฉลาดไม่กลัวถูกเอาคืนบ้างเหรอ” เขาทำหน้าเจ้าเล่ห์ แต่มีเหรอที่เธอจะกลัว

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง คุณให้อะไรมาฉันก็คืนอย่างนั้นไปนั่นแหละ” อืม! ถ้าให้รองเท้า คุณเธอก็ต้องคืนเท้าให้เขาน่ะสิ ‘หืม! ยัยตัวแสบ แสบนักนะ’

“โอเค งั้นไปกันเถอะ” หลังจากจัดการกับค่าเสียหายไปเรียบร้อยแล้ว เขาจึงจับมือเธอให้เดินตามไปอีก กระทั่งมาหยุดอยู่ที่แบรนด์ชุดชั้นในระดับโลก ไอ้อยากได้มันก็อยากได้อยู่หรอกนะ แต่จะให้เลือกชุดชั้นในต่อหน้าผู้ชายเนี่ยนะ ยิ่งเป็นผู้ชายหื่นอย่างเขาด้วย

“คุณจะซื้อไอ้นี่ให้ฉันเนี่ยนะ” เธอหันไปถามเขาอีกครั้งให้แน่ใจ

“ก็ใช่ไง ก็คุณบอกว่าให้อะไรคุณไป คุณก็จะให้อย่างนั้นกลับมา ผมให้รองเท้าคุณ คุณก็คงให้เท้าผม เพราะฉะนั้นถ้าผมให้เสื้อนม เอ๊ย! เสื้อใน อ้อไม่ใช่แค่เสื้อในสิ ให้แบบครบเซตไปเลย ถ้าผมให้ชุดชั้นในคุณ ผมก็ต้องได้ข้างในของคุณกลับมา หึๆ ผมนี่แทบอดใจรอเอาคืนจากคุณไม่ไหว” แค่เห็นหน้าหื่นของคนอยากจะเอาคืน เธอก็แทบอยากจะกรี๊ดออกมา

“อี๋! ทุเรศ ลามก ฉันไม่เอาหรอกชุดชั้นนงชั้นในอะไรเนี่ย ฉันมีเยอะแล้ว” เธอตั้งใจจะหันหลังเดินออกจากร้าน แต่ก็ถูกเขารั้งแขนกลับมาซะก่อน

“ไม่เอาไม่ได้ เพราะผมเองก็อยากเป็นคนฉลาดเหมือนคุณ อีกอย่างผมไม่อยากได้แค่เท้าคุณนะคะที่รัก” เขาทำเสียงหวานพร้อมกับเรียกเธอแบบนั้น แต่เชื่อไหมว่าเสียงหวานๆ ของเขามันหลอนเข้าไปในโสตประสาทของเธอแล้วในตอนนี้

“อุ๊ย! นี่คุณ จะพาฉันไปไหน” เธอโวยอีก เมื่อเขากึ่งลากกึ่งจูงเธอมายังห้องลองสินค้า ทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้เลือกสินค้าอะไรเลยด้วยซ้ำ

“ก็ไปลองไง” เขาบอกพร้อมกับรั้งแขนเธอให้เดินตามไป ในขณะที่เธอพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่กำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมาท่ามกลางสายตาของพนักงานมากมายที่กำลังมองมาด้วยความสนใจ

“ลองบ้าอะไรของคุณ ฉันยังไม่ได้เลือกชุดชั้นในสักชิ้นเลยนะ”

“แล้วใครว่าผมจะให้คุณลองแบบนั้นเล่า ผมนี่แหละจะเป็นคนลองให้คุณเอง”

“ลองอะไร” เธอทำหน้าไม่ไว้ใจ

“ก็ลองจับดูไง จะได้รู้ว่าคุณใส่ไซส์อะไร ต่อไปคุณก็จะได้ไม่ต้องเข้าไปลองให้เหนื่อยอีก เอาน่า! ให้ผมลองแค่ครั้งเดียว รับรองรู้เลย วันก่อนโดนแค่ลูกโป่ง ผมก็เลยไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้รับรองไม่พลาดแน่” พูดได้แค่นั้น คุณเธอถึงกับกลายร่างเป็นแม่เสือทัน

“กรี๊ด...!” เธอกรี๊ดจนแสบแก้วหู พร้อมกับกางนิ้วมือตะปบลงไปบนหน้าเขาแบบทันท่วงที และถ้ากระต่ายน้อยของเธออยู่ด้วย มันคงร้องบอกว่า ‘ตายแน่มึง’

“เอาไซส์นี้แค่สีละตัวก็พอค่ะ” หลังจากได้ระบายอารมณ์ลงบนตัวแทนของกระต่ายน้อยสมใจ เธอจึงหันไปบอกพนักงานสาวที่ยังทำหน้าตื่นๆ กับเหตุการณ์สยดสยองเมื่อครู่นี้ต่อ ครั้นจะออกไปโดยไม่อุดหนุนทั้งที่เพิ่งก่อเหตุในร้านเขา ก็คงเป็นอะไรที่น่าเกลียดไปหน่อย เธอจึงจำต้องเลือกซื้อสินค้าก่อนออกไป แต่ของที่เลือกกลับมีแค่บราเซีย ไม่ใช่ชุดชั้นในครบเซตอย่างที่เขาต้องการ

“เอาทุกสี ทุกคอเล็คชั่นไปเลย ไม่สิ! เอาอย่างละสิบชุดไปเลย ผมจะเอาคืน” เขาที่นั่งลูบหน้าลายๆ ของตัวเองป้อยๆ อยู่ตรงมุมหนึ่งของร้านหันมาบอกพนักงานอย่างพาลๆ

“นี่! จะบ้าเหรอ ซื้อไปเยอะขนาดนั้นจะเอาไปปูนอนรึไง” ‘อืม! จะว่าไป การเอาชุดชั้นในมาปูนอนแบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะ มันคงให้ความรู้สึกเหมือนนอนอยู่บนนมทั้งคืน ว้าก! จะบ้าเหรอ ใครจะเอาไปทำแบบนั้นกันเล่า’

“ผมจะเอาคืน จะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู”

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzE5NDQwIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMTAwMjgyIjt9