วารี

ค่ำคืนหนึงเอกตื่นขึ้้นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงอะไรแปลกๆเลยลุกขึ้นมาจากที่นอน และเดินไปตามเสียงที่ได้ยินเอกเดินไปถึงใต้ถุนบ้าน ค่อยๆเดินไปอย่างเงียบสงัด เพราะค่ำคืนนี้ช่างมืดสนิดมาก อีกอย่างเอกก็กลัวมาก พอเดินลงมาได้สักพักเสียงนั้นก็ยิ่งดังขึ้นมากขึ้น
“ฮือๆๆๆๆ”
เสียงนั้นเป็นเสียงที่โหยหวนจนเอกแทบจะรับไม่ไหว
“เสียงอะไรว่ะทำไม่มันโหยหวนเหลือเกิน”
แล้วเอกก็หันไปมาพร้อมกับเดินตามเสียงนั้นไปเลยๆ เอกเดินไปจนถึงห้องน้ำหลังบ้าน แล้วเสียงที่ได้ยินมันมาจากหลังห้องน้ำนั้นเอกค่อยๆเดินไปกำลังจะถึงเสียงนั้นเอกก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะมีมือมาจับหัวไหล่ไว้
“ทำไรว่ะเอกมืดขนาดนี้” วัตรคือคนที่จับไหล่เอก
“ตกใจหมดห่าเอ้ย มาให้เสียงหน่อยก็ได้ไอ้บ้าเอ้ย”
“อ้าวไอ้นี้ก็ตื่นขึ้นมาไม่เห็นเองเลยเดินตามมาดูเห็นนานแล้ว”
“เออๆช่างเหอะ ข้าได้ยินเสียงร้องโหยหวนเลยเดินมาดู”
“ไหนว่ะไม่เห็นได้ยินเลย”
“เงียบๆซิว่ะแล้วฟัง”
“ฮือๆๆๆๆ”
“เออว่ะเสียงมาจากตรงไหนว่ะ”
“หลังห้องน้ำข้ากำลังจะไปดูเองก็โผล่มาก่อนนี้ล่ะ“
”ไปๆจะได้รู้กันไปเลยว่ามันคืออะไร“