The Death Friendship มิตรภาพ แห่ง ความตาย

ลำดับตอนที่ #2 : แทงข้างหลัง

         



         วันหนึ่ง พลอยและมีนเดินเข้ามาในโรงเรียน เธอเห็นชลยืนรอใครบางคนอยู่ที่หน้าอาคารเรียน ในมือมีอะไรบางอย่างที่น่าจะเป็นดอกไม้

 

         “อ้าว ! พลอย สวัสดีตอนเช้าครับ !” ชลยื่นดอกไม้ให้กับพลอยต่อหน้าคนที่เดินผ่านไปมาในบริเวณนั้น

 

         “นี่ ! นายไม่เห็นเหรอ ? ตรงนี้มันที่สารธารณะนะ จะมาบอกรักอะไรกันตรงนี้” มีนรีบขวางพลอยทันที

 

         “แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วยล่ะ ? ฉันจะบอกรักพลอยฉันผิดเหรอ ?” ชลรีบสวนกลับทันที

 

         “แต่ที่นี่....” พลอยรีบห้ามสงคราม “พอแล้วๆ ขอบใจนะ” พลอยหยิบดอกกุหลาบในมือของชลและรีบเดินเข้าไปในอาคารเรียนด้วยความเขินอาย 

 

         มีนมองหน้าชลอย่างหมั่นไส้ เขายักคิ้วให้เธอด้วยอาการกวนโมโห แต่ด้วยสายตาที่เยอะจนไม่กล้าจะยืนอยู่จุดนี้ต่อไป เธอจึงรีบตามพลอยเข้าไปในอาคารทันที

 

         “พลอย เล่นวิ่งมาไม่รอฉันเลยนะ” มีนวางกระเป๋าลงบนโต๊ะเรียน

 

         “ก็.....ฉันอายนี่นา เขาดันให้ดอกไม้กลางฝูงคนแบบนั้น”

 

         “ตานั้นคิดว่าตัวเองหล่อ ดูดี ทำอะไรก็มีคนชื่นชอบไปหมด แต่ไม่คำนึงความรู้สึกเธอเลยสักนิด”

 

         “แต่ ! เขาก็........น่ารักดีนะ” พลอยยิ้ม

 

         “เอาเถอะย่ะ ! คนมีความรักนี่ มองอะไรก็ดูดีไปหมดเลยนะ”

 

         “มันก็อย่างนี้แหละ คนที่ไม่เคยมีความรักอย่างเธอคงไม่เข้าใจหรอก” พลอยพูดพลางมองดอกกุหลาบอย่างเคลิ้บเคลิ้ม

 

         “จ๊ะๆ งั้นตามสบายนะ ฉันขอการบ้านเมื่อวานมาลอกหน่อยสิ”

 

         ในห้องเรียน มีนถูกย้ายไปนั่งกับนนท์เพื่อนของชล ส่วนชลนั้นก็ไปนั่งกับพลอยตามระเบียบ มีนนั่งมองนนท์ที่กำลังจดงานลงสมุดอย่างไม่สนใจประชาชนคนไหนเลยด้วยซ้ำ เธอกะจะล้วงความลับและลักษณะนิสัยของชลจากนนท์ แต่ดูท่าเธอจะต้องรอให้เขาจดงานเสร็จก่อน

 

         “นี่ๆ ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ” มีนสะกิดนนท์ที่นั่งฟังอาจารย์พูดอย่างตั้งอกตั้งใจ

 

         “เดี๋ยวแปบนึง” มีนทำหน้าค้อนใส่

 

         “เอ้า ! นักเรียน วันนี้การบ้านของเรามีข้อ 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , และ 7 นะคะ ส่งพรุ่งนี้เช้า โอเคไปได้ค่ะ”

 

         “นักเรียนทำความเคารพ !!” หัวหน้าห้องพูดขึ้น “สวัสดีครับ / ค่ะ”

 

         “นี่ ตาแว่น ว่างรึยังเนี่ย ?” นนท์หันมามองมีนด้วยอาการไม่สนค่อยสนใจเธอเท่าที่ควร เพราะสนใจการบ้านที่อาจารย์ให้เสียมากกว่า

 

         “มีอะไรล่ะ ?” เขาพูดและหันไปทำงานต่อ

 

         “ขอถามเรื่องนิสัยตานั้นหน่อยสิ” นนท์เงยหน้ามองไปที่ชล ซึ่งกำลังคุยกับพลอยอย่างสนุกสนาน

 

         “ถามทำไมอ่ะ ?” มีนชักเริ่มไม่ชอบหน้านนท์เข้าให้แล้ว

 

         “ก็....ตานั้นน่ะขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้ เออ....แล้วตานั้นเคย.....เออ....”

 

         “เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนรึเปล่า ?” มีนตะโกนเสียงดัง “ใช่ !!”

 

         “เอ๋ ! ทำไมนายถึงรู้ล่ะ ?” มีนค่อยๆลดเสียงลงเปลี่ยนเป็นการกระซิบกัน

 

         “มีคนถามแบบเธอมา 20 กว่ารายและ” มีนทำหน้าเหว๋อ

 

         “ใครถามวะ ?” นนท์วางมือจากการเขียนและหันมาคุยกับเธอ

 

         “ก็พวกเพื่อนๆหรือไม่ก็ผู้หญิงที่ชอบเจ้าชลอยู่น่ะสิ ถามฉันซะจนอยากจะตั้งป้ายบอกว่า มันไม่เคยมีอะไรกับใครเลย”

 

         “จริงเหรอ ? อืม....ก็ดีแล้ว เอ้อ !”

 

         “แล้ว....ตานั้นเคยทิ้งผู้หญิงคนไหนบ้างมั้ย ?”

 

         “ถ้าเคยทิ้ง ป่านนี้ก็มีข่าวผู้หญิงฆ่าตัวตายเกิดขึ้นในโรงเรียนนี้แล้วสิ”

 

         “ดูท่าผู้หญิงที่เข้ามาหามันจะหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นทุกคน ฉันเองก็เลยพลอยซวยโดนถามเรื่องส่วนตัวเจ้านั้นเป็นประจำ”

 

         “นายนี่ น่าสงสารเหมือนกันนะ” พูดจบนนท์ก็หันกลับไปทำงานต่อ

 

         สรุปแล้วว่า ชลไม่ได้เข้าเครือข่ายผู้ชายตามที่เธอคิดอย่างแน่นอน ซึ่งเธอเชื่อว่า นนท์คงไม่ปกปิดเรื่องแบบนั้นหรอก แต่ถ้าปกปิดป่านนี้ผู้หญิงที่โดนชลทำร้ายก็คงออกมาพูดอะไรบ้างแล้ว แต่นี่กลับไม่มีและไม่เคยได้ยินข่าวเลยด้วยซ้ำ อาจจะเป็นว่าคารมที่ดีของชลทำให้ผู้หญิงที่เขาไม่ได้เลือกนั้น เข้าใจและไม่โกรธ ตานี่ก็มีส่วนดีกับเขาเหมือนกันนะ

 

         ยิ่งนานวัน ความสนิทสนมของชลและพลอยก็มีมากขึ้นทุกที จนมีนรู้สึกว่าตัวเอง ถอยหลังจากการยืนข้างๆพลอยมารั้งท้าย ส่วนคนที่มาแทนในตำแหน่งเธอคือ ชล นั้นเอง  เธอไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองจะกลายเป็นหมาหัวเน่า เพราะเธอรู้จักพลอยดี แม้จะมีแฟนหรือติดแฟนมากแค่ไหน คนที่เธอแคร์มากที่สุดคือ เพื่อน ของเธอ

 

         ในร้านขนมแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับโรงเรียน มันเป็นร้านที่มีนักเรียนเป็นลูกค้าเสียส่วนใหญ่ ชลใช้ที่นั้นมานั่งคุยกับพลอยตามประสาคนเป็นแฟนกัน

 

         “พลอย ตั้งแต่วันที่เราไปฉลองจบ ม.3 จนถึงวันนี้ มันเป็นเวลาเท่าไหร่แล้วนะ” ชลเริ่มถาม

 

         “อืม...คง 5 เดือนกว่าๆแล้วมั้ง ถ้านับปิดเทอมใหญ่ไปด้วย”

 

         “โห ! แปบเดียวเองนี่นา 5 เดือนแล้วเหรอเนี่ย !”

 

         “แต่พลอยรู้มั้ยว่า...เราไม่เคยคบใครนานเท่าพลอยเลย เพราะเวลาอยู่กับพลอย เรารู้สึกมีความสุขและอยากอยู่กับเธอตลอดไป”

 

         “อืม...คำๆนี้ หวังว่า พลอยคงจะได้ยินเป็นครั้งแรกและคนแรกนะคะ” พลอยยิ้ม

 

         “จริงๆนะ คำๆนี้เราไม่เคยพูดกับใครมาก่อนเลย” ชลรีบพูดขึ้นมาอย่างร้อนตัว

 

         “เอาเถอะค่ะ พลอยเองก็ไม่ใช่คนโรแมนติกอะไร คำพูดที่ออกจากปากชล คำไหนก็ดูดีทั้งนั้นแหละค่ะ”

 

         “พลอย...” พลอยเงยหน้าขึ้นจากการดูดน้ำผลไม้

 

         “เรายังรักพลอยอยู่นะ และเราก็จะไม่เปลี่ยนใจไปรักใครแน่นอน”

 

         “ถึงแม้จะมีผู้หญิงหรือเกย์มาติด เราก็ไม่สนใจ จะยังรักพลอยเสมอมา” เขายกนิ้วขึ้นทำท่าจะสาบาน

 

         “พอเถอะๆ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก เราไม่ได้ว่าอะไรนี่นา”

 

         “แต่.....เรากลัวว่าพลอยจะไม่เชื่อใจเรานี่”

 

         “เชื่อ จ๊ะ เชื่อ....ชลพูดขนาดนี้จะไม่เชื่อก็ทำร้ายจิตใจเธอมากเลยน่ะสิ”

 

         “ขอบคุณนะ ที่.....พลอยเชื่อใจเรา เราจะรักพลอยไปตลอดชีวิตของเราเลย รู้มั้ย ?”

 

         พลอยไม่พูดอะไร เธอมัวแต่อมยิ้มอย่างมีความสุข กับคำหวานจนแสนที่จะเลี่ยนของชล เธอรู้ว่า อย่างน้อย บางคำที่เขาพูดออกมาก็เคยพูดกับผู้หญิงคนอื่นมาแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคำพูดจะหวานเลี่ยนขนาดไหน แต่หากเราเข้าใจความหมายแล้ว มันจะเป็นคำที่ซึ้งกินใจมากเลยทีเดียว

 

         มีนนั่งวาดรูปใส่เศษกระดาษอยู่บนโต๊ะม้านั่งใต้อาคารเรียนเพียงลำพัง เธอหันมองคนเดินผ่านไปมาอย่างเหงาๆ พลอยไปเที่ยวกับชล ส่วนนนท์นั้นก็ไปที่ห้องสมุด เพื่อไปหาหนังสืออ่าน ความจริงถ้านนท์อยู่ล่ะก็จะถามเรื่องเกี่ยวกับชลให้หมดเปลือกเสียเลย

 

         มีนไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองว่า...

 

         ในตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เธอกำลังทำสิ่งนั้นเพื่อใครกันแน่ เพื่อพลอย หรือเพื่อตัวเอง ยิ่งเธออยากรู้เรื่องของชลมากเท่าไหร่ ก็เหมือนกับอยากรู้ประวัติส่วนตัวของคนที่เราแอบชอบเสียอย่างนั้น ไม่ได้หาข้อมูลเพื่อต้องการปกป้องเพื่อน แต่ยิ่งรู้ข้อมูลของชลมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกประทับใจและรักเขามากขึ้นกว่าเดิม แต่ดันมีอุปสรรคชิ้นโตขวางทางรักเธอเอาไว้อยู่

 

         นั้นคือ....พลอย เพื่อนรักของเธอ !!