คนเรา...มักจะรู้ตัวเมื่อมันสายไป

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

ชีวิตของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเหมือนจะมีครบทุกอย่างแต่จริงๆไม่ใช่เลย ไม่มีอะไรที่แน่นอนกะชีวิตสักอย่าง ทั้งเพื่อนทั้งคนที่รัก เพื่อนๆ ที่เคยคบกันมา ก็ต่างแยกย้ายไปมีเพื่อนใหม่ ในสังคมใหม่ๆ ในขณะที่เธอถูกผลักใสให้เข้ามาอยู่ในสังคมที่ไม่มีใครเลยจะสนใจเธอ คนที่รัก และคิดว่านั้นคือ รักแท้ของเธอ แต่สุดท้ายก็ได้มารับรู้ความจริงว่า ที่ผ่านมานั้นมันเป็นเพียงความสงสารปนเกรงใจจากเขาเท่านั้นเอง ไม่เคยมีแม้แต่ความรักที่จะหยิบยื่นให้ ทั้งที่เธอดูแลเอาใจใส่เขาทุกอย่าง ยอมอดทนที่รู้ว่าเขามีคนอื่น เหอะๆ เรื่องที่ผ่านมาเนี่ยมันคงเป็นแค่ภาพลวงตาสินะ ไม่เคยมีใครรักเธอจริงสักคน 

แล้ววันหนึ่งก็มีชายหนุ่มรูปงาม เข้ามาเติมเต็มในชีวิตของเธอ เธอได้พบกับความลับของโลกที่ไม่เคยได้เจอมาก่อน นั้นก็คือ รอยยิ้ม ยิ้มที่มาจากใจของเธอจริงๆ เขาทั้งคอยดูแลเวลาที่เธอเจ็บไข้ได้ป่วย ทั้งดูแลเวลาที่เธอทุกข์ใจ คอยเอาใจใส่เสมอมา ทำไมเนาะใจเจ้ากำถึงไม่เคยคิดจะเหลียวแล  ยังรักและยังแคร์คนที่ทิ้งเธอไปอยู่ทำไมกัน

เมื่อหญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มผู้แสนดี ก็ทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆที่เคยมีกับชายผู้เป็นที่รัก โชคชะตาฟ้ากลั่นแกล้งกันหรือไร พระเจ้า ทำไมท่านต้องกำหนดให้ทั้งสองเกิดมาเป็นพี่น้องกันด้วยนะ แล้วเวลาก็ล่วงเลยมา 3 ปี ใจของเธอไม่เคยคิดที่จะหันมองชายคนอื่นเลย แต่การดูแลของชายผู้แสนดีก็ไม่เคยที่จะสิ้นสุดเช่นกาน เธอไม่เคยจะคิดเลยว่าสิ่งต่างๆในใจของเธอได้เปลี่ยนแปลงไปนานแล้ว ไม่เข้าใจเลยว่า ที่ไม่พอใจเมื่อมีใครเข้าใกล้ชายผู้นี้ เป็นห่วงในเวลาที่เขาไม่สบาย คลั่งแทบตายเมื่อรู้ว่าทำให้เขาไม่พอใจ จนกระทั่งถึงวันที่เธอและเขาต้องจากกัน เธอจึงได้รู้ว่า เขานั้นแหละที่สำคัญที่สุด เธอไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่า ไม่ได้นั่งจมปรักร้องไห้ให้กับอดีตมานานเท่าไหร่ เธอไม่เคยรู้ตัวเลยว่า เมื่อไม่มีเขาอยู่เพียงแค่อาทิตย์เดียว มันทรมานแค่ไหน มันจะสายไปรึป่าวที่เธอเพิ่งมารู้สึกเอาตอนนี้ ตอนที่เธอไม่อาจจะยื้อเขาไว้ได้อีกแล้ว  คงจะต้องโทษใจของเธอเองสินะ ที่ไม่หัดยอมรับความจริง ไม่ยอมรู้ตัวสักที จนต้องเสียเขาไป...

รักคนที่ทำให้เรายิ้มได้เมื่ออยู่กับเขา ดีกว่าพยายามวิ่งตามคนที่ไม่เคยคิดที่จะสนใจเราเลย