ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : past 2 ; ผู้ร่วมห้อง
by park chan yeol
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด ปล่อยผม"
" ปล่อยสิ ผมเดินเองได้ " อะไรของเขาเนี้ย! ลากอยู่ได้ :(
" อืม.... ถึงแหละ " ประธานขี้เก๊กพูดขึ้นเมื่อมาหยุดอยู่หน้าห้องหมายเลข 1
"ทำไมต้องลากกันด้วยล่ะ ผมเจ็บนะ"
"เจ็บอะไร ฉันยังไม่ได้ทำไรเลยนะ หรืออยากให้ทำนะ " นายขี้เก๊กมันเอียงคอลงมาทำท่าสงสัยด้วยแหละ (สงสัยไรล่ะ)
"อ๊ากกกกหยาบคายบ้าเปล่าว >< ทำรัยยยยผมไมได้หมายถึงอย่างนั้นซะหน่อย ชิล์" คราวนี้ผมทำท่ายู่ปากใส่ผู้ชายตรงหน้า
"ทำท่าอย่างงี้ อยากให้จูบรึไง ไปเข้าห้องได้แหละ " ผู้ชายตรงหน้าหันมากวนประสาทอีกรอบก่อนเดินเข้าห้องไป
อะไรของเขาเนี้ยผู้ชายคนนี้อยู่ต่ิอหน้าคนทั้งหอเนี้ย เย็นชา นิ่ง เชียว!!! ใครจะไปรู้กวนประสาทชมัด :{
" นี่ นายมาจากGENIUSใช่มั๊ย"
"อืม... แล้วไง" ผมตอบแบบขอไปที
"เสื้อผ้าเก่าไปเปล่าว "
"หา?-0- " เขาว่าผมรึเปล่าวววววว
"นายเนี้ยเอ๋อจริงๆเลยนะ" เขาว่าผมอีกรึเปล่าวววววเนี้ย (<< นั้นไงเอ๋อจริงด้วย
" ผมไม่ได้เอ๋อนะ เสื้อผ้าผมไม่ได้เก่ามันป็นแนวต่างหากล่ะ และผมมาเรียนไม่ได้มาแต่งตัวให้ใครดู" เป็นไงล่ะจุกละซิ 55. ขี้เก๊กเอ๋ย
" และถ้าฉันจะให้นายแต่งตัวให้ฉันดูล่ะ "
"อะไรนะ" เขาพูดอะไรอ่า
" พอเถอะ คุยกับนายแล้วเพลีย!!! " หือ?เขาว่าผมหรอ :[
" ผมไม่ได้เอ๋อนะ " ผมรีบสวนกลับเขาทันทีเขาต้องว่าผมเอ๋อแน่เลย :(
" ฉันไม่ได้ว่านายเอ๋อ เฮ้อ ฉันพาใครเข้ามาอยู่ด้วยเนี้ย "
" ว่าไงนะ "
"นายชื่อ ปาร์คชานยอลใช่มั๊ย "
" อืม รู้ได้ไง " ผมถามต่อ
" ผมเป็นประธานหอนะ ใครเข้ามาอยู่ ก็รู้หมดแหละ " นายขี้เก๊กพูดขึ้นอย่างเหนื่อยๆๆ
" เป็นประธานหอก็ดีเนอะ แสนรู้ไปซะทุกเรื่อง "
" ปาร์คชานยอลลลล อยากโดนหรอ " นายขี้เก๊กมันตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย
" ห๊ะ แบร่ :p" ผมแลบลิ้นตอบกลับ
" ผมจะไปอาบน้ำแหละ จัดเสื้อผ้าซะล่ะ " นายขี้เก๊กมันพูดขึ้นก่อนจะย้ายตัวเองไปในห้องน้ำ
" ชิล์ นี้ผมต้องนอนเตียงเดียวกับคุณใช่ไหมเนี้ย" >>>พูดกับตัวเอง <<<
อ่าห๊ะนึกออกแล้ววววว ผมไม่ยอมนอนเตียงเดียวกับเขาหรอกนะ เป็นหนุ่มเป็นนางต้องรักนวลสงวนตัวหน่อย หุหุ
คิดได้อย่างงั้นผมจึงเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มของเขาไปไว้บนโซฟาอันหรูด แค่นี้ก็เรียบร้อย ไปนอนกลายคางดีกว่าเรา หุหุ ><
by D.O
"น้องชื่อดีโอ ใช่มั้ย ถ้าพี่จำไม่ผิด" พี่จงอินถามขึ้น ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างนั้งเงียบอยู่นาน"
"ครับ พี่ชื่อ จงอินรองประธานหอใช่มั้ยครับ" ผมถามกลับ พร้อมทำท่าไม่ค่อยแน่ใจ แต่จริงๆแล้วผมจำเขาได้ดีเลยแหละ ก็พี่เขาออกจะหล่อ น่ารัก สุภาพขนาดนั้น จุจุอย่าไปบอกพี่เขาล่ะ ว่าพี่เขาอ่าค่อนข้างจะเป็นสเป็กผมเลยล่ะ
"ใช่ครับ"
"นี่...พี่ครับ"
" ครับ"
"พี่เลือกผมทำไมอ่า พี่ไม่จำเป็นต้องเลือกผมก็ได้นิ " ผมหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างผม
" พี่ชอบเรานะ" ผู้ชายที่นั้งข้างๆหันมาตอบคำถามผม
" ห๊ะ " หัวใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นปกติแล้วนะ เขาพูดอะไรเนี้ยยยยยยย
" น้องเนี้ยทั้งน่ารักทั้งซื่อเป็นบ้าเลย " พี่จงอินหันมาหัวเราะเบาๆและเอามือมาจิ้มแก้มของผม
"พี่อ่า ผมไม่ได้ซื่อขนาดนั้นนะ ผมน่ะฉลาด "
"ฮ่าๆๆ ครับ เรานิน่ารักกว่าที่พี่คิดไว้อีกนะเนี้ย " พี่จงอินหันมาหัวเราะใส่ผมก่อนจะเริ่มทำสีหน้าจริงจังกว่าเดิม "น้องครับ น้องมีแฟนรึยังครับ"
" พี่ครับเรียกผมคยองซูก็ได้ครับ ผมอ่ายังไม่มีแฟนหรอกนะครับ พี่ถามผมทำไมหรอ" ผมตอบอย่างตะกุกตะกักก่อนจะตอบคำถามที่ำให้หัวใจผมตอนนี้เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว
"เปล่าวหรอก พี่ก็แค่ไม่อยากไปพรากแฟนคนอื่นมานะ เผื่อน้องมีแฟนที่อยากไปอยู่ห้องเดียวกันนะ " พี่จงอินหันมาตอบ ผมด้วยสีหน้าที่จริงจังกว่าเดิม
"อ่อ ครับ นั้นพี่ก็สบายใจได้ เพราะผมไม่มี ว่าแต่พี่เถอะไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับแฟนพี่บ้างหรอ" ผมหันไปสบตาพี่จงอินและพูดบ้าง
" หือ? พี่ไม่มีแฟนหรอกครับ "พี่จงอินตอบกลับผมอย่างหน้าตาย
"หึ ผมไม่เชื่อ ว่าพี่ยังไม่มีแฟน พี่อ่า รู้ตัวรึเปล่าวว่าหล่อมากอ่า ขนาดผมยังปลื้มเลย"ส่่วนผมก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
" นั้นก็ตามใจเราแล้วกัน แต่่พี่ขอยืนยันนะว่าเราซื่อนะคยองซู"
"...และน่ารักแถมยังฉลาดอีก"ผมหันไปสบตาพี่จงอินและยักคิ้วให้จงใจยียวน
พี่จงอินเลียริมฝีปากก่อนจะคลี่ยิ้ม " ใช่น่ารักด้วย น่ารักมาก"
(. .///) ผมสบตาพี่เขาได้แค่นั้นแหละมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่ได้เพราะอยู่ดีๆเสียงหัวใจของผมมันก็ดังเกิน จนเริ่มคิดอะไรไม่ออกแล้ว ไม่ได้แล้วผมสบตาพี่เขาที่ไรเข่าของผมก็พานจะอ่อนระทวยทุกครั้ง
"น้องไปนอนเตียงพี่ก็ได้" พี่จงอินชี้ไปทางเตียงใหญ่สุดหรู
"(O_O//) พี่ครับจะดีหรอ"
" อืม...น้องยังไม่คุ้นกับพี่นะ พี่กลัวเรานอนเกร็ง เดี๋ยวพี่จะนอนโซฟานี้เองเราไม่ต้องทำหน้ามีความหวังอย่างนั้นหรอกน่ะ " พี่จงอินตอบกลับอย่างยิ้มๆ
"บะ...บ้า " ผมตอบกลับเสียงอ่อนขณะที่พี่จงอินกำลังเดินมาหยิบหมอนและจัดทีนอนให้ผมด้วย ก่อนจะเดินไปนั้งที่โซฟาผมเห็นพี่จงอินไม่ไดหยิบผ้าห่มไป ผมเลยเดินไปหยิบผ้าห่มให้พี่จงอินและเอาไปวางที่โซฟาให้พี่จงอิน พี่จงอินที่นั่งอยู่ที่โซฟาหันมายิ้มขอบคุณและเดินไปปิดไฟ ส่วนผมก็เดินกลับไปที่เตียงและมุดตัวลงนอน
"ฝันดีครับ น้องคยองซู"
by park chan yeol
"ปาร์ค ชานยอลลล นี้มันอะไร" อะไรเนี้ยไอ้ประธานขี้เก๊กมันโวยวายใส่ผมยังมาทำหน้าหัวเสียใส่ผมอีกนะทำไมอ่า ผมเลือกที่นอนที่ทีสุดให้แล้วนะ ผมอุตส่าห์เสียสละมานอนบนเตียงให้
" อย่างที่นายเห็นแหละ" ผมตอบกลับด้วยสีหน้าที่สะใจเล็กน้อย ฮ่าๆมันน่าสะใจไหมล่ะครับ เห็นคนหล่อๆหัวเสียเนี้ย น่ารักชมัด เฮ้ย! ตลกชมัดต่างหากล่ะ
" ปาร์ค ชานยอล ฉันได้ข่าวว่าฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ เรียกฉันนายได้ไง เรียกผมว่าพี่คริสหรือคุณคริสเดี๋ยวนี้ "
" ไม่"
" นั้น ผมจะนอนด้วย "
" ไม่มีทาง นายนะไม่เห็นน่านับถือเลย "
" ปาร์ค ชานยอล อยากโดนจริงๆ ใช่ไหม อย่าลืมสิตอนนี้เราอยู่ห้องเดียวกันนะ และยังอยู่กันสองต่อสองอีกต่างหาก ว่าไงปาร์ค ชานยอล" เขาเดินมาด้านหลังผมและใช้แขนเขาโอบไหล่ผม
" เอ่อ ก็ได้ คุณคริสสสสสสสสสส พอใจยัง ปล่อยผมได้แหละมันอึดอัด " ผมพูดขึ้นประชดชัน
" อืมดีมาก ไปนอนก่อนนะจ๊ะ น้องยอล " เขาพูดขึ้นอย่างกวนประสาทก่อนจะเดินไปปิดไฟและหมุนตัวลงนอนทีโซฟา
ผมรู้สึกเหมือนผมคิดผิดยังไงไม่รู้ เตียงนอนนี่ก็กว้างมากด้วยผมไม่คุ้นเลยอ่า ถ้าเกิดผมลืมตาขึ้นมาและเจอใครมานอนข้างๆ... อึ๊ย T ^T
" คะ...คะ... คุณคริส" (ทีเวลานี้แกเรียกเขาพี่นะ นางเอ๋อ ไรเตอร์ เพลีย =_="
" หือ?"
"นอนยังอ่า"
"ฉันเพิ่งปิดไฟไปสองนาทีเองนะ"
" เอ่อ... คุณโอเคมั๊ย"
"ยังจะมาถามอีกก็พอ ก็โอเคอยู่"
"โซฟานั้นคงจะนอนไม่สบายใช่มั๊ยล่ะ คุณคง จะชินกับความสบายแบบเตียงมากกว่า..."
" ไม่เป็นหรอก ฉันนอนได้"
"แต่... แต่ผมรู้สึกผิด ถ้าเกิดคุณคริสอยากมานอน..."
" นี่ ชานยอลกำลัง ยั่วยวนฉันงั้นหรอ"
" บะ..บะ.. บะ.. บ้า(. .//)"
" อ้าวหรอ ฉันเกือบจะตกหลุมแล้วนะ"
"=//O//="
" ล้อเล่นน่ะ :p"
"คุณคริสนี่ กวนประสาท จริงๆเลย" ผมแกล้งทำเสียงโกรธกลบเกลื่อนความเขิล "คุณนอนได้ก็โอเค ผมแค่ถามเฉยๆ หรอกน่ะ " ผมนอนไม่หลับจริงๆนะเนี้ยสงสัยผมต้องนอนนับแกะจนกว่าจะผล็อยหลับแล้วล่ะ ฮึ๊ย...ต้องไม่พยายามคิดถึงเรื่องสยองขวัญ ทีอาจจะขึ้นกับหนุ่มน้อยหน้าหล่อแบบผม
ฮึบ (หดขา) ซวบ (หดแขน) ฟุ่บ (คลุมโปรง) ซวบ-0-
เตียงมันบุ๋มมมมมมมม อ่า TTOTT ใครมานอนข้างเราเนี้ยยยยย ใครรร
"ถ้ากลัว... ก็แค่บอกว่ากลัว ง่ายๆสั้นๆ "
เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ ผมเปิดผ้าทีคลุมโปงออกก่อนจะเห็น คุณคริส ...
" คะ... คุณคริส!! ผมร้องด้วยความตกใจ "ผมตกใจหมดเลยนะ
"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายตกใจนะ ปาร์ค ชานยอล"
"คุณเกือบทำผมหัวใจวายแน่ะ"
"ฉันอยู่นี้แล้วไง นายมีปมอะไรกับเรื่องสยองขวัญเปล่าวเนี้ย! " เขาขยับตัวเข้ามาในผ้าห่มมากขึ้นจนเราใกล้กันมากขึ้น เฮ้อ!เขาชั่งเป็นผู้ชายที่ทังหน้าตาดีและยังอบอุ่นอีกต่างหาก เฮ้ย!อย่าเคลิ้มนะ ปาร์ค ชานยอล หลับตา หลับตา
" ไม่มี" ผมนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตอบคำถามเขา
" ปาร์ ชานยอล นายนี่ เอ๋อจริงๆด้วยถามไปตั้งนานแหละเพิ่งตอบ ดีเลรึไงห๊ะ"
"เปล่านะ ผมไม่ได้เอ๋อ " เขาว่าผมอ่าไม่ยอม ไม่ยอม
" เอาเถอะ นอนได้แหละ ผมเหนื่อย ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกัน"
ยองยี่ ><
แต่งเพิ่มแก้ไขบางส่วนแล้วนะ
ติชมกันได้เช่นเคยอย่าลืมติดตาม past 3 กันดัวยนะ ผุ้ร่วมห้อง เหมือนเดิมจ้า ฮุนฮาน เฉินแบค ...
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด ปล่อยผม"
" ปล่อยสิ ผมเดินเองได้ " อะไรของเขาเนี้ย! ลากอยู่ได้ :(
" อืม.... ถึงแหละ " ประธานขี้เก๊กพูดขึ้นเมื่อมาหยุดอยู่หน้าห้องหมายเลข 1
"ทำไมต้องลากกันด้วยล่ะ ผมเจ็บนะ"
"เจ็บอะไร ฉันยังไม่ได้ทำไรเลยนะ หรืออยากให้ทำนะ " นายขี้เก๊กมันเอียงคอลงมาทำท่าสงสัยด้วยแหละ (สงสัยไรล่ะ)
"อ๊ากกกกหยาบคายบ้าเปล่าว >< ทำรัยยยยผมไมได้หมายถึงอย่างนั้นซะหน่อย ชิล์" คราวนี้ผมทำท่ายู่ปากใส่ผู้ชายตรงหน้า
"ทำท่าอย่างงี้ อยากให้จูบรึไง ไปเข้าห้องได้แหละ " ผู้ชายตรงหน้าหันมากวนประสาทอีกรอบก่อนเดินเข้าห้องไป
อะไรของเขาเนี้ยผู้ชายคนนี้อยู่ต่ิอหน้าคนทั้งหอเนี้ย เย็นชา นิ่ง เชียว!!! ใครจะไปรู้กวนประสาทชมัด :{
" นี่ นายมาจากGENIUSใช่มั๊ย"
"อืม... แล้วไง" ผมตอบแบบขอไปที
"เสื้อผ้าเก่าไปเปล่าว "
"หา?-0- " เขาว่าผมรึเปล่าวววววว
"นายเนี้ยเอ๋อจริงๆเลยนะ" เขาว่าผมอีกรึเปล่าวววววเนี้ย (<< นั้นไงเอ๋อจริงด้วย
" ผมไม่ได้เอ๋อนะ เสื้อผ้าผมไม่ได้เก่ามันป็นแนวต่างหากล่ะ และผมมาเรียนไม่ได้มาแต่งตัวให้ใครดู" เป็นไงล่ะจุกละซิ 55. ขี้เก๊กเอ๋ย
" และถ้าฉันจะให้นายแต่งตัวให้ฉันดูล่ะ "
"อะไรนะ" เขาพูดอะไรอ่า
" พอเถอะ คุยกับนายแล้วเพลีย!!! " หือ?เขาว่าผมหรอ :[
" ผมไม่ได้เอ๋อนะ " ผมรีบสวนกลับเขาทันทีเขาต้องว่าผมเอ๋อแน่เลย :(
" ฉันไม่ได้ว่านายเอ๋อ เฮ้อ ฉันพาใครเข้ามาอยู่ด้วยเนี้ย "
" ว่าไงนะ "
"นายชื่อ ปาร์คชานยอลใช่มั๊ย "
" อืม รู้ได้ไง " ผมถามต่อ
" ผมเป็นประธานหอนะ ใครเข้ามาอยู่ ก็รู้หมดแหละ " นายขี้เก๊กพูดขึ้นอย่างเหนื่อยๆๆ
" เป็นประธานหอก็ดีเนอะ แสนรู้ไปซะทุกเรื่อง "
" ปาร์คชานยอลลลล อยากโดนหรอ " นายขี้เก๊กมันตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย
" ห๊ะ แบร่ :p" ผมแลบลิ้นตอบกลับ
" ผมจะไปอาบน้ำแหละ จัดเสื้อผ้าซะล่ะ " นายขี้เก๊กมันพูดขึ้นก่อนจะย้ายตัวเองไปในห้องน้ำ
" ชิล์ นี้ผมต้องนอนเตียงเดียวกับคุณใช่ไหมเนี้ย" >>>พูดกับตัวเอง <<<
อ่าห๊ะนึกออกแล้ววววว ผมไม่ยอมนอนเตียงเดียวกับเขาหรอกนะ เป็นหนุ่มเป็นนางต้องรักนวลสงวนตัวหน่อย หุหุ
คิดได้อย่างงั้นผมจึงเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มของเขาไปไว้บนโซฟาอันหรูด แค่นี้ก็เรียบร้อย ไปนอนกลายคางดีกว่าเรา หุหุ ><
by D.O
"น้องชื่อดีโอ ใช่มั้ย ถ้าพี่จำไม่ผิด" พี่จงอินถามขึ้น ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างนั้งเงียบอยู่นาน"
"ครับ พี่ชื่อ จงอินรองประธานหอใช่มั้ยครับ" ผมถามกลับ พร้อมทำท่าไม่ค่อยแน่ใจ แต่จริงๆแล้วผมจำเขาได้ดีเลยแหละ ก็พี่เขาออกจะหล่อ น่ารัก สุภาพขนาดนั้น จุจุอย่าไปบอกพี่เขาล่ะ ว่าพี่เขาอ่าค่อนข้างจะเป็นสเป็กผมเลยล่ะ
"ใช่ครับ"
"นี่...พี่ครับ"
" ครับ"
"พี่เลือกผมทำไมอ่า พี่ไม่จำเป็นต้องเลือกผมก็ได้นิ " ผมหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างผม
" พี่ชอบเรานะ" ผู้ชายที่นั้งข้างๆหันมาตอบคำถามผม
" ห๊ะ " หัวใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นปกติแล้วนะ เขาพูดอะไรเนี้ยยยยยยย
" น้องเนี้ยทั้งน่ารักทั้งซื่อเป็นบ้าเลย " พี่จงอินหันมาหัวเราะเบาๆและเอามือมาจิ้มแก้มของผม
"พี่อ่า ผมไม่ได้ซื่อขนาดนั้นนะ ผมน่ะฉลาด "
"ฮ่าๆๆ ครับ เรานิน่ารักกว่าที่พี่คิดไว้อีกนะเนี้ย " พี่จงอินหันมาหัวเราะใส่ผมก่อนจะเริ่มทำสีหน้าจริงจังกว่าเดิม "น้องครับ น้องมีแฟนรึยังครับ"
" พี่ครับเรียกผมคยองซูก็ได้ครับ ผมอ่ายังไม่มีแฟนหรอกนะครับ พี่ถามผมทำไมหรอ" ผมตอบอย่างตะกุกตะกักก่อนจะตอบคำถามที่ำให้หัวใจผมตอนนี้เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว
"เปล่าวหรอก พี่ก็แค่ไม่อยากไปพรากแฟนคนอื่นมานะ เผื่อน้องมีแฟนที่อยากไปอยู่ห้องเดียวกันนะ " พี่จงอินหันมาตอบ ผมด้วยสีหน้าที่จริงจังกว่าเดิม
"อ่อ ครับ นั้นพี่ก็สบายใจได้ เพราะผมไม่มี ว่าแต่พี่เถอะไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับแฟนพี่บ้างหรอ" ผมหันไปสบตาพี่จงอินและพูดบ้าง
" หือ? พี่ไม่มีแฟนหรอกครับ "พี่จงอินตอบกลับผมอย่างหน้าตาย
"หึ ผมไม่เชื่อ ว่าพี่ยังไม่มีแฟน พี่อ่า รู้ตัวรึเปล่าวว่าหล่อมากอ่า ขนาดผมยังปลื้มเลย"ส่่วนผมก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
" นั้นก็ตามใจเราแล้วกัน แต่่พี่ขอยืนยันนะว่าเราซื่อนะคยองซู"
"...และน่ารักแถมยังฉลาดอีก"ผมหันไปสบตาพี่จงอินและยักคิ้วให้จงใจยียวน
พี่จงอินเลียริมฝีปากก่อนจะคลี่ยิ้ม " ใช่น่ารักด้วย น่ารักมาก"
(. .///) ผมสบตาพี่เขาได้แค่นั้นแหละมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่ได้เพราะอยู่ดีๆเสียงหัวใจของผมมันก็ดังเกิน จนเริ่มคิดอะไรไม่ออกแล้ว ไม่ได้แล้วผมสบตาพี่เขาที่ไรเข่าของผมก็พานจะอ่อนระทวยทุกครั้ง
"น้องไปนอนเตียงพี่ก็ได้" พี่จงอินชี้ไปทางเตียงใหญ่สุดหรู
"(O_O//) พี่ครับจะดีหรอ"
" อืม...น้องยังไม่คุ้นกับพี่นะ พี่กลัวเรานอนเกร็ง เดี๋ยวพี่จะนอนโซฟานี้เองเราไม่ต้องทำหน้ามีความหวังอย่างนั้นหรอกน่ะ " พี่จงอินตอบกลับอย่างยิ้มๆ
"บะ...บ้า " ผมตอบกลับเสียงอ่อนขณะที่พี่จงอินกำลังเดินมาหยิบหมอนและจัดทีนอนให้ผมด้วย ก่อนจะเดินไปนั้งที่โซฟาผมเห็นพี่จงอินไม่ไดหยิบผ้าห่มไป ผมเลยเดินไปหยิบผ้าห่มให้พี่จงอินและเอาไปวางที่โซฟาให้พี่จงอิน พี่จงอินที่นั่งอยู่ที่โซฟาหันมายิ้มขอบคุณและเดินไปปิดไฟ ส่วนผมก็เดินกลับไปที่เตียงและมุดตัวลงนอน
"ฝันดีครับ น้องคยองซู"
by park chan yeol
"ปาร์ค ชานยอลลล นี้มันอะไร" อะไรเนี้ยไอ้ประธานขี้เก๊กมันโวยวายใส่ผมยังมาทำหน้าหัวเสียใส่ผมอีกนะทำไมอ่า ผมเลือกที่นอนที่ทีสุดให้แล้วนะ ผมอุตส่าห์เสียสละมานอนบนเตียงให้
" อย่างที่นายเห็นแหละ" ผมตอบกลับด้วยสีหน้าที่สะใจเล็กน้อย ฮ่าๆมันน่าสะใจไหมล่ะครับ เห็นคนหล่อๆหัวเสียเนี้ย น่ารักชมัด เฮ้ย! ตลกชมัดต่างหากล่ะ
" ปาร์ค ชานยอล ฉันได้ข่าวว่าฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ เรียกฉันนายได้ไง เรียกผมว่าพี่คริสหรือคุณคริสเดี๋ยวนี้ "
" ไม่"
" นั้น ผมจะนอนด้วย "
" ไม่มีทาง นายนะไม่เห็นน่านับถือเลย "
" ปาร์ค ชานยอล อยากโดนจริงๆ ใช่ไหม อย่าลืมสิตอนนี้เราอยู่ห้องเดียวกันนะ และยังอยู่กันสองต่อสองอีกต่างหาก ว่าไงปาร์ค ชานยอล" เขาเดินมาด้านหลังผมและใช้แขนเขาโอบไหล่ผม
" เอ่อ ก็ได้ คุณคริสสสสสสสสสส พอใจยัง ปล่อยผมได้แหละมันอึดอัด " ผมพูดขึ้นประชดชัน
" อืมดีมาก ไปนอนก่อนนะจ๊ะ น้องยอล " เขาพูดขึ้นอย่างกวนประสาทก่อนจะเดินไปปิดไฟและหมุนตัวลงนอนทีโซฟา
ผมรู้สึกเหมือนผมคิดผิดยังไงไม่รู้ เตียงนอนนี่ก็กว้างมากด้วยผมไม่คุ้นเลยอ่า ถ้าเกิดผมลืมตาขึ้นมาและเจอใครมานอนข้างๆ... อึ๊ย T ^T
" คะ...คะ... คุณคริส" (ทีเวลานี้แกเรียกเขาพี่นะ นางเอ๋อ ไรเตอร์ เพลีย =_="
" หือ?"
"นอนยังอ่า"
"ฉันเพิ่งปิดไฟไปสองนาทีเองนะ"
" เอ่อ... คุณโอเคมั๊ย"
"ยังจะมาถามอีกก็พอ ก็โอเคอยู่"
"โซฟานั้นคงจะนอนไม่สบายใช่มั๊ยล่ะ คุณคง จะชินกับความสบายแบบเตียงมากกว่า..."
" ไม่เป็นหรอก ฉันนอนได้"
"แต่... แต่ผมรู้สึกผิด ถ้าเกิดคุณคริสอยากมานอน..."
" นี่ ชานยอลกำลัง ยั่วยวนฉันงั้นหรอ"
" บะ..บะ.. บะ.. บ้า(. .//)"
" อ้าวหรอ ฉันเกือบจะตกหลุมแล้วนะ"
"=//O//="
" ล้อเล่นน่ะ :p"
"คุณคริสนี่ กวนประสาท จริงๆเลย" ผมแกล้งทำเสียงโกรธกลบเกลื่อนความเขิล "คุณนอนได้ก็โอเค ผมแค่ถามเฉยๆ หรอกน่ะ " ผมนอนไม่หลับจริงๆนะเนี้ยสงสัยผมต้องนอนนับแกะจนกว่าจะผล็อยหลับแล้วล่ะ ฮึ๊ย...ต้องไม่พยายามคิดถึงเรื่องสยองขวัญ ทีอาจจะขึ้นกับหนุ่มน้อยหน้าหล่อแบบผม
ฮึบ (หดขา) ซวบ (หดแขน) ฟุ่บ (คลุมโปรง) ซวบ-0-
เตียงมันบุ๋มมมมมมมม อ่า TTOTT ใครมานอนข้างเราเนี้ยยยยย ใครรร
"ถ้ากลัว... ก็แค่บอกว่ากลัว ง่ายๆสั้นๆ "
เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ ผมเปิดผ้าทีคลุมโปงออกก่อนจะเห็น คุณคริส ...
" คะ... คุณคริส!! ผมร้องด้วยความตกใจ "ผมตกใจหมดเลยนะ
"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายตกใจนะ ปาร์ค ชานยอล"
"คุณเกือบทำผมหัวใจวายแน่ะ"
"ฉันอยู่นี้แล้วไง นายมีปมอะไรกับเรื่องสยองขวัญเปล่าวเนี้ย! " เขาขยับตัวเข้ามาในผ้าห่มมากขึ้นจนเราใกล้กันมากขึ้น เฮ้อ!เขาชั่งเป็นผู้ชายที่ทังหน้าตาดีและยังอบอุ่นอีกต่างหาก เฮ้ย!อย่าเคลิ้มนะ ปาร์ค ชานยอล หลับตา หลับตา
" ไม่มี" ผมนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตอบคำถามเขา
" ปาร์ ชานยอล นายนี่ เอ๋อจริงๆด้วยถามไปตั้งนานแหละเพิ่งตอบ ดีเลรึไงห๊ะ"
"เปล่านะ ผมไม่ได้เอ๋อ " เขาว่าผมอ่าไม่ยอม ไม่ยอม
" เอาเถอะ นอนได้แหละ ผมเหนื่อย ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกัน"
ยองยี่ ><
แต่งเพิ่มแก้ไขบางส่วนแล้วนะ
ติชมกันได้เช่นเคยอย่าลืมติดตาม past 3 กันดัวยนะ ผุ้ร่วมห้อง เหมือนเดิมจ้า ฮุนฮาน เฉินแบค ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น